ხვალ იაანს ვნახაავ....ნეტა რა მოხდებაა?
რას გავაკეთეებ?! ამ კითხვააზე პასუხი არც მე მქონდა..
ყველაფერს დრო გვიჩვენეებს (
მეორე დილით ადრე ავდექი...მაილიც გავაღვიძე...საუზმე მან მოამზადა ,მე კი დილიდან სარკესთან ვიდექი დაა თავს ვიიწესრიგეებდი...მაკიაჟი , თმა _ ამდენ საქმე მეხუმრებით ? :დ 10 ზე დანიშნულ ადგილას უნდა ვყოფილიყავით....საუზმის მერე ,თმის გაკეთებაღა დამრჩენოდა რომ,მაილი გიჟივით შემოვარდა ოთახში...
-ნინა,10 უკლია წუთები გაგვიაანდება....
-რაა?რა დრო გასულაა
-ვააიმეე ტაქსით უნდა წავიდე,?წამიყვანე რა...(საწყლად ვთხოვე)
-აი გასაღები და თვითონ წადი...
-ღადაობ?
-ტარება იიცი დაა რა მოხდა მერე
-მეშინიაა
-აბა აღარ უნდა გაატარო არასდროს?თუ არ ცაადე ეგრე ვერასდროს გაბედაავ
-რაღა დგეს მოგინდა ექპერიმენტეების ტარება(ჩანთას დავავლე ხელი)
-შენ ჯობს წახვიდე დროზე,თორე დაგაგვიაანდება
-ოხ მაილი!
გაბრაზებულმა ვუთხარი და კარებთან მივედი
-აბა ჰე წარმატებებს გისურვებ
(და მაკოცა)
-ვააიმე საშინლად ვნერვიულობ
მეც ვაკოცე და სახლიდან გავედი...
სანამ მანქანაში ჩავჯდებოდი.3 სიცოცხლე დავლიე :დდ ერთი სიცოცხლე დაქოქვას დავახარჯე და მეორეე კიდე,გაზის დაჭერას ....
თავიდან ყველააფერი კარგად მიდოდაა..ძალიან დაძაბული ვიყავი :დდ ამ დროს მობილურმა დააიწყო რეკვა,მაგრამ მობილური რომ ამეღო საჭეს ცალი ხელით ვერ გავატარეებდი :დდ ასე რომ ყურრადღება არ მივაქციე
და დანიშნული ადგილისაკეენ წაავედი :*)
მივედი თუ არა,ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს,პაული დავინახე.ვიღაცას ელაპარაკებოდა...გახარეებული გადმოვედი მაქნანიდან...
გახარების ორი მიზეზი მქონა:ერთი ის რომ პაული ვნახე ,მეორე ის რომ მშიდობით მოვედი და მაილის მაქანა ვალად არ დაავიდე :დდ )
სანამ გადასასვლეზე გადავიდოდი,მობილურს დავხედე,თურმე პაული მირეკაავდა...
უკნიდან მივეპაარე,და ძალიან მაგრად ჩავეხუტე...
პაული:ნინაა?(გახარებულმა შემომხედა)
-როგორ მომენატრე
-მეც ჩემო პრონცესა
და დამატრიაალა :*
-რა შეცვლილი ხარ,უფრო გალამაზებულხარ
-კაი ერთი(მორრცხვად ვუთხარი)
-მართლა,მართლა...მანქანიდან რომ გადმოდი.შეგხედე მაგრამ ვერ გიცანი,არ მეგონა ის გოგონა ნინა თუ იქნებოდა
(დარცხვენილმა ავხედე)
-მანქანა იყიიდე?
-არა ჩემი მეგობრისაა.მაგვიანდებოდა და....თორე მე და მანქანა? :დდ
-ოჰ კა ერთიი :დდ უი,მაგიტომ არ მიპასუხე?გიეკაავდი არ იჩქარო 1 საათით გადაიიდო შეხვედრაათქო...
-რაა?(გამეცინა)..კარგი არაუშავს ,უფრო მეტი დრო გვექნეება საუბრისთვის...
-ჰო მართალი ხარ...(ვინ გვაცადა,შენობიდან რეჟისორი გამოვიდა...მასაც გამოვესაუბრე,აღნიშნა რომ ძალიან ლამაზად გამოვიყურები,რაც მესიამოვნა,რადგან ჩემი რეჟისორის პირიდან ქება-დეიდება ნაკლებად... :დდ)
შემდეგ კი პააული შეიყვანა,და ცოტა ხნით მარტო დარჩენა მომიწია...
რომ ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს იანი დავინახე...
საშინელი გრძნობა დამეეუფლა..მუხლეები ამიკანკაალდა,ხელები გამეყინა და გული ამიჩქარდაა..თავს ვერ ვაკონტროლეებდი..ერთად გაიღვიძა ყველანაირმა გრძნობამ,მონატრებაამ,სიყვარულმა....
მინდოდა ეხლაა მისკენ გავქცეულიყავი და მთელი ძალინ ჩავხუტეებოდი....
როგორც ჩაანს მანაც შემამჩნია და უსიამოვნოდ მოსვაა წყალი...მე თვალებზე ცრემლეეები მომადგაა..არ ვიცი ეს რისი ნიშანი იყო...მაგრამ ეხხლა ,ვერ ვაზროვნეებდი...ესეთი რამ,პირველად დამემართა ჩეემს ცხოვრებაში...
თანდათან ჩემსკეენ მოდიოდაა..სულ ცოტაც და ჩემს მხარეს იქნეებოდა....
თვალის დახამხამებაში,ის უკვე ქუჩის იმ მხარეს იდგა სადაც მე...არცთუისე შორს ჩემგან...გამომხედა და თავი მიატრიალა...რომ კვლავ გამომხედაა..როგორც ჩაანს,პირველ შემოხედვააზეე ვერ მიცნო....
მზერა ჩემსკეენ იყო,გაშტერეებული მიყურებდა,მგონი თვალსაც არ ახამამებდა...მეც ესე გაჩერებული ვუყურეებდი..რომ,გულმა აღარ გამიძლო...ჩქარი ნაბიჯებით მისკენ წავედი....
ერთი,ორი და სამი....მე ჩემი საყვარელი ადამიანის მკლავებში ვარ...მე ჩემი 1 თვის მონატრებასთან ვდგაავარ და მთელი ძალით ვეხუტეები....
მაგრაამ მისგან ვერ ვგრძნობ იგივეს...მისი გული სულ ხვაას მეუბნება...მას სულაც არ გაუხარდა ჩემი ნახვა ისე როგორც მე....2 წუთი მაცადაა ესე ყოფნა,,თვითონ კი ცივად იდგა...ხელიც კი არ შემოუხვევიაა .....ცრემლეები წამომივიდა...მეც უხერხულად გამოვიწიე,ავხედე დაა ჩემთვის გულჩათხრობილმა ვთქვი:
-ასეც ვიცოდი!
(მოწყენილმა ვუთხარი)
(ის კი მდუმარედ იდგა...უგრძნობი ადამიანივით....დუმდა!სწორედ ეს დუმილი მაბნევდა .!)
უსიამოვნოდ შევბრუნდი და წასვლა დავაპიე რომ,უკნიდან მისი ხმა გავიგონე:
-ნინა მოიცაადე!
(ნაღვლიანი თვალებით გავხედე..ის მიღიმოდა..ცოტა არ იყოს გამიკვირდა)
(მხრები ავიჩეჩე და ამით დავსვი კითხვა,თუ რა ხდებოდა)
-მოდი ჩემთაან(გაიცინა დაა ხელეები გაშაალა)
ამ დროს გონებაში ყველაფერი გადტრიაალდა,ყველაფერს ველოდი გარდა ამ სიტყვეებისა...გახარეებული გავიქეეცი მისკენ და მთელი ძალიტ ჩავეხუტეე...ეხლაც იმავ გრძნობებითა და სითბოთი,უბრაალოდ განსხვავება ის იყო რომ აამ წუთში იანისგანაც იგივეს ვგრძნობდი...
სიწყნარე მე დავარღვიე..
-რას ნიშნაავდა ეს ყველააფერი ? :დდ
-ხუმრობაას ლამაზო! შენ გეგონაა ისვ ვბრაზობდი შენზე?
-მეგონა კი...(და გამეცინა)
-უბრალოდ გაგეხუუმრე :*) რაც არ უნდა გაბრაზებული ვყოფილიყავი,ისე თბილად რომ ვინმე ჩამხუტეებოდა აუცილებლად მოვლბებოდი :დ(და გაიცინა)
-სულეელო(და მხარზე დავარტყი ხელი)
-როგორ მომენაატრეე...
-მეეც :*ძალიანძალიანძალიან
-აი ერ აგიღწერ...რა შეცვლილი ხარ..მართლა ვერ გიცაანი.
.გალამაზებულხარ..
-მართლა?მიხარია რომ ეგრე ფიქრობ!
-შენთვის ძალიან მაგარი ამბაავი მაქვს
-რა ამბაავი ?
-მაგას კონფერენციის შემდეგ გეტყვი!
-ეხლაავე რაა...
-ეხლაა აზრი არ აქვს...
-აუფ!კარგი ,მაშინ შევიდეთ ჰო ?
-კი მეც მაგის თქმა მინდოდა...
და ორივეენი შენობაში შევედით...
სულ მაალე კონფერენციააც დაიწყო..უამრავი ჟურნალისტი ემატებოდა და ემატებოდა ამ ადგილს..კონფერენციის მერე,რაღაც შოუს ჩაწერა დაიწყი..მიკროფონები მოგვცეს დაა კითხვებს გვისვმადნენ...
უნდა ვაღიარო რომ,ძალიან მომწონდა ეს პროცესი!
შოუს ჩაწერა 3 საათი გაგრძელდაა..მერეე კი , ავტოგრაფეების დარიგეება დაიწყო! )
ერთი სიტყვით,არაფერი განასკუუთრებული!
ყველაფერი რიტმში ჩადგა....ძალიან ბედნიერი ადამიაანი ვიყავი! ))
შუადღეზე უკვე ყველააფერი დასრულებული იყო )) გარეთ ფოტოეები გადაგვიღეს დაა ისე გაგვაცილეეს სახლისკეენ ::დ ))
მე იანმა და პაულმა ფეხით გასერინება გადავწყვიტეთ...მაგრამ პაულმა დაგვტოვა,ვიღაც მეგობარი უნდა ენახა...თან წასვლლამდე,იაანს თვალი ჩაუკრა..ვერ მივხვდი რისი მანიშნებელი იყო,მაგრაამ მაათი მუნჯური ენაა ვიცოდი...იანი რაააცას აპირეებდა! :დ)
ცოტაგავიარეთ,რომ იანი მომიბრუნდა და მითხრაა:
-რაღაც უნდა გითხრა უკვე ვეღარ ვითმეენ...
-რა ხდეება?ახალ ფილმში რომ გიღებენ ეგ ვიცი
-ოოო,რა დროს ეგაა...
-უი, მაპატიეე(გამეცინა)
ცოტა ხანი შეყომანდა..მერე ხელი ჯიბისკენ წაიღოო დაა პატარა ყუთი ამოიღო...
გული ამიჩქარდა...რადგაან რასაც აპირებდა ეს უკვე სულელისთვისაც კი ცხადი იქნეებოდა!
-ცოლად გამომყვეები ??? :* ))
