-ლიზა!!! -რა იყო მამა? -მე შენ რა გითხარი,სახლი რატომ არ დაალაგე? -მა,სამეცადინო... -მამაჩემმა წინადადება არ დამამთავრებინა. -ლიზა,არაფერი მაინტერესებს.ეხლა დედაშენი,რომელიც შენ იმსხვერპლე აქ რომ ყოფილიყო ყველაფერი კარგად იქნებოდა. -მადლობა მამა ! -უცებ თვალებიდან უნებლიედ ცრემლები მომდიოდა და ამიტომაც ჩემს ოთახში გავიქეცი. -ლიზა! ლიზა! -თავი დამანებე მამა, შემეშვი ! ვერ ვიტანდი,როდესაც მამაჩემი დედაჩემის გარდაცვალების შესახებ მახსენებდა . არა მკითხველო, მე არ ვყოფილვარ ურჩხული. მეც ერთი ჩვეულებრივი თინეიჯერი ვიყავი, 16 წლის ლიზა ვოლდორფი.
არა,მე არ მომიკლავს დედაჩემი! იგი მშობიარობამ იმსხვერპლა.
ამ ამბის გამო მთელი ცხოვრება სინდისის ქენჯნამაწუხებს.არა,მამაჩემის შეხსენება ნამდვილად არაა საჭირო, რადგანაც მე ყოველივე ასეთი წინადადება გულს მტკენს,თან ძალიან.ოთახში მყოფ ჩემი უფროსი დის სურათს შევხედე , რომელმაც ვეღარ გაუძლო მამაჩემის კლანჭებში ყოფნასდა გაიქცა.
[size=18][color=red]სასწრაფოდ ტელეფონი ავიღე და მისი ნომერი ავკრიფე. -გისმენთ -ბელა! -ვაიმე, ლიზა შენ ხარ? არ იცი როგორ მოენატრე შენ უფროს დაიკოს. ერთიწუთით რა გჭირს ხმაზე? ტირი? -ვაიმე ბელა, საიდან მიხვდი ,როგორ მიკვირს -კარგი რა ლიზა. ხომ გაგაფრთხილე შეგიძლია ნებისმიერ დროს მოხვიდე ჩემთან. -ხო იცი არ მინდა შენი ქმარი შევაწუხო -ვაიმე,რა სულელი ხარ.დრეიკი ეხლახან წავიდა 1 კვირითმივლინებში. ასე რომ შეგიძლია შენს უფროს დას მარტოობა არ აგრძნობინო და ესტუმრო ხოლმე. ხომ იცი ჩემი სახლი შენი სახლიცაა. -ბელა, მიყვარხარ ყველაზე მეტად <3 თან ეხლა სკოლიდან დამითხოვეს და მთელი არდადეგების გატარება მამაჩემთან და მის გელფრენდთან ერთად უაზრობა იყო. -კარგი, აბა ლიზა. შენ რომ იცი ხოლმე ბოდიალი არ დაიწყო,ეხლავე ჩაალაგე ბარგი და მოდი ჩემთან. აუ თან რა მაგარია, ეხლა პიცასაც შევუკვეთავ დრეიკმა 500$ დამიტოვა -კაი კაი აბა ეხლავე ჩანთას ჩავალაგებ , ჩემს საყვარელ მამიკოს და საყვარელ დედინაცვალ დავემშვიდობები და დაახლოებით 1 საათში მანდ ვიქნები. -კაი აბა მალე ქენი. -დროებით. ჩემი გარდერობი გამოვალაგე და ტანსაცმელები ჩავალაგე. მეთვითონაც გამოვეწყვე მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე,რადგანაც ნამტირალები რომ ვიყავი სხვებს არ შეემჩნიათ და ქვემოთ ჩავედი. -ბრედ, მე ბელასთან მივდივარ 1 კვირით. -ო, მადლობა ღმერთს ! ესეიგი შემიძლია ანჟელას დავურეკო და... -ნახვამდის მამა ! - და კარები მივაჯახუნე. ვერ ვიტანდი როდესაც ის ანჟელას ახსენებდა ხოლმე.
Daamowma:-TaTaM
კატეგორია:♥ BooK ☆ | ნანახია:647 | დაამატა:Sopho♥ | რეიტინგი:5.0/3
