ერთ- ერთ კაფეში შევედი . ყავა შევუკვეთე. ოცნებებში გავფრინდი.არ მინდოდა უკან დაბრუნება მაგრამ ვინ გაცლის.
-რაზე ფიქრობ?-ჩემს გვერდით დაჯდა
დუმილი
-მიყვარხარ
-არ მჯერა
-რატომ?
-არ მჯერა
-მიყვარხარ თქო. რა არის აქ დაუჯერებელი?
-მეშინია
-რისი?
- მეშინია რომ მატყუებ..მეშინია რომ გეტყვი "მიყვარხარ" დამცინებ და მიმაგდებ-წასვლა დავაპირე . როცა მაჯაში ხელი მომკიდა და მაკოცა
-არა ეს არ შეიძლება
- ჩემი ბიჭი როგორ ხარ- საუბარში ჩაერია პატარა გოგონა რომელსაც სიყვარულის ჯეროდა
-შენ აქ რა გინდა?
-შენ არ მითხარი ამ კაფეში მოდი მომენატრეო
გავიქეცი.მეკიდე ლამის დავიჯერე რომ ვუყვარდი..
-მოიცა მიყვარხარ გესმის მიყვარხარ
-თავი დამანებე
სახლში მივედი. ჩემ ოთახში ავედი. სიცარიელე ირგვლივ. მარტო ვარ, არა ჩემ გვერდით ცრემლებია.ისინი ხომ არასდროს მტოვებენ და ზემთარი.ისიც ჩემთან არის. ფურცელი ავიღე და წერა დავიწყე
მეორე დღეს ერთ პატარა ოთახში, პატარა გოგონას გვამი იპოვეს რომელმაც თავი მოიკლა.იქვე ეგდო წერილი სადაც ეწერა"იცი მეშინოდა სიყვარული. მეშინოდა. მაგრამ ეხლა აღარ მეშინია რადგან შემიყვარდი..იცი მივხვდი რომ სულ ტყუილად მეშინოდა და მე შენ მიყვახარ"
დამარხეს ეს პატარა გოგონა და რამოდენიმე დღის შემდეგ იპოვეს კიდევ ერთი გვახმი ამ გოგოს საფლავზე..ოღონდ ამჯერეად ბიჭი იყო რომელმაც თავი მოიკლა
