იცი როგორ ვარ? აი რაგაც რომ გინდა და არ იცი რაა ყვირილი რომ გინდაა და ხმა რომ არ გყოფნიიის ... რეალობას თვალს ვსუწორებ დაა რაას ვხედაავ მხოლოოდ ცინიზმს გულის სიგრმეში ... მებადება კითხვა " როდემდე? " თუმცა პასუხიი არსაიდან ჩაანს .. ცხოვრება გრძელდებაა მერე რა თუ ისე არ ხდება როგორც ჩვენ გვინდა )) მე მაინც მჯერა მე მაინც მწამს ))
მყვარებიაა?? კიი როგორ არა თავდავიწყებით მყვარებიაა ისეე მყვარებიაა ჩემსს თავსაცც აღარრ ვეკუთვნოდი (((
მიყვარდაა ძალიან მიყვარდაა(( მაგრამ ახლა??....
ახლაა ვეღარრ....ჰოო ვეღარრ რადგან ეს სიყავრული გაქრაა((((
გაქრაა მაგრამმ ნეტაა ისეე გამქრალიყო რომ გული არ მტკენოდა((
რმერთს ხომ შეეძლოო თავისტან არ წაეყვანა და ცოცხალი,ყოფილიყო((
რატოო ღმერთო რატოო((((
მას ლუკაა ერქვაა (( ჰო ერქვაა და არაა ჰქვია(( თბილისელი იყოო...17 წლის მე მაშინ 13 ვიყავიი(( ჰო 13 ვიყავიი დაა მაშინ შემიყვარდაა პირველად (((ღმერთს
მადლობა,რომ ეს სიყავრული ცალმხრივი არ იყოო და მასაცც ვუყვარდიი (( ვიციი რომ ვუყვარდიი მის
საქციელებით ვამბობო ამას (((
ვარძიაშიი იყოო მოსალოცადდ ოჯახიი წასულიი დაა მამმისმაა რულთანნ დააჯინაა((( ზუსტად
ნახევარიი საათით ადრეე დამირეკაა((( გვანცც ცუდიი სიზმარიი ვნახეე დაა ხომ ხარ
კარგადოო(((( მე კიი ვუთხარიი თავს გაუფრთხილდიოო (((
მიყვარხაროოო ((( და გათიშაა..(( ბევრჯერ ვცადე დარეკვაა მაგარამ არ პასუხობდა მერე კი სულ გაითიშა(((9
მეორეე დღეს დედამისმაა დამირეკაა (((( დაა მითხრა რომ ლუკაა აღარრ იყოო((((
თავიდანნ არრ მჯეროდაა(( ისტერიკუად ვიცინოდიი(( არ მჯეროდაა ეს ყველაფერიი
არრ მჯეროდაა რომ ოდესმეე ეს მოხდებოდა (((
იმ წამსვეე ავდექიი დაა თბილისსშიი წავედიი
(((
იცით რა დამემართაა როცაა სახლში შევევდი დაა დიდი შავი ყუთი დავინახე და ზედ ლუკას სურათი((((
არრ ვიცი მეე ამას სიტყვებით ვერ ავღწერ ((
იცით რაა დამემრთა როცა დედამის შევხედეე შავებში თუ როგორ ტიროდა(((
გავიდაა სამი წელი და მე დღეს ვიღიმიი((( ვიღიმი მაგრამ არა ისეე როგორცც მაშინ ლუკა რომ აქ იყყოოო
იცით რატომ ვიღიმიი იმიტოო,რომ მან მთხოვა(( ჰოო მთხოვა(((
ყოველლ ღამეე მესიზმრებოდაა((
ვგრძნობბ რომ ჩემთანააა(( დაა გვერდში მიდგას ((
იმედიაა გამიგებთ (((
| 
