XI სკოტი ძალიან შეწუხებული იყო,იმით რომ ლუსისთან შერიგების კიდევ ერთ შანსი დაკარგა და რატომღაც გასეირნება ისურვა,მიუყვებოდა ლონდონის ქუჩებს და ფიქრობდა,ზოგჯერ მის სახეს ცრემლიც დაამშვენებდა და ამ დროს მან დაინახა კაცი რომელიც ხიდიდან გადახტა,იგი ყოველთვის კარგად ცურავდა არაფერზე უფიქრია პირდაპირ წყალში გადაეშვა მის გადასარჩენად,არ იყო ადვილი ამხელა მდინარეში იმ ადამინის პოვნა,ბოლოს როგრც იქნა იპოვა,ძლივს ამოიყვანა ბიჭი ნაპირზე და მის გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა როცა ჩაკ პარკერი დაიანახა,ფერი არ ედო,პულსი გაუსინჯა ის ისევ სუნთქავდა,ყვირილი დაიწყო: სკოტი:მიშველეეთ,იქნებ ვინმემ სასწრაფოში დარეკოს-მასთან ხალხი მიცვივდა,სასწრაფოც მალე მოვიდა და ჩაკი წაიყვანა,სკოტიც გაჰყვა,მართალია ის მისი მეტოქე იყო ,მაგრამ ნამდვილად არ სურდა მისის სიკვდილი,მან ლუსის დაურეკა და ყველაფერი უამბო,თუმცა ეს ლუსიმ უკვე იცოდა.ის წერილი რომელიც ჩაკმა დაწერა უკვე მიეტანათ ლუსისთვის,ლუსის გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა,როცა წერილის კითხვა დაიწყო,ჯერ ვერ გაარკვია ვინ წერდა,მაგრამ როცა ბოლო სიტყვები წაიკითხა,მისთვის ყველაფერი ნათელი გახდა,და ცრემლებმაც არ დაოყვნეს და მის მშვენიერი სახე ცრემლებმა დაასველეს<3 ამ ბოლო დროს მისი ცხოვრების ნაწილი გახდა ტირილი,ძალიან ტკიოდა გული მას.მგონი არაა დვილი ,როცა გაიგებ რომ შენი მიზეზით ადამიანი გარდაიცვალა,ყველა ის ადამიანი ვინც ლუსის ადგილადს იქნებოდა თავის თავს დაადანაშაულებდა,ლუსიც ასე იყო,მას მიაჩნდა რომ მან მოკლა ჩაკი,სწორედ მან მოკლა..თუმცა სკოტის ზარი შემდეგ,თითქოს იმედი მიეცა,იმის რომ მას არავინ მოუკლავს,სასწრაფოდ ჩაიცვა ..<3 და გიჟვით გავარდა,ლიზასთვის არაფერი უთქვამს,ტაქსში ჩაჯდა და მხოლოდ მერე მიხვდა ,რომ ლიზა ძალიან ინერვიულებდა ასე უგზოუკლოდ,რომ დაიკარგა მისი მეგობარი და მხოლოდ პატარა წერილი მიწერა: „ ჩაკს ვჭირდები,საავადმყოფოში მივდივარ" მეტის წერა არც შეეძლო და არც სურდა.იგი მალე მივიდა კლინიკაში , იქ კი ჩაკი დაინახა რომელიც სკამზე იჯდა და თავი ქვევით დაეხარა: ლუსი:სკოტ! სკოტი:ლუსი უკვე მოხვედი? ლუსი:მაშინვე გამოვვარდი როცა დამირეკე სკოტი:ხიდიდან გადახტა,ძლივს ძლივს..-ის ძალიან ნერვიულობდა და ვერ ლაპარაკობდა ნორმალურად ლუსი:ვიცი სკოტი:როგორ თუ იცი? ლუსი:მან წერილი მომწერა სკოტი:გასაგებია და მაინც რისთვის უნდოდა სიკვდილი-ლუსის არაფერი უთქვამს უბრალოდ წერილი გადასცა,სკოტმა დაიწყო კითხვა,დაამთავრა თუ არა ექიმი გამოვიდა: ექიმი:თქვენ ჩაკ პარკერის ნათესავები ხართ? ლუსი:მეგობრები-მოკლედ მოუჭრა ექიმს ექიმი:მინდა გითხრათ,რომ საქმე ძალიან რთულადაა-ლუსიმ თავი ვერ შეიკავა და ცრემლები გადმოსცვივდა.. . <3 ლუსი:ანუ მოკვდება?-ძლივს წარმოთქვა ეს სიტყვა ექიმი:არა!-ლუსის და სკოტს თითქოს იმედი მიეცათ-მაგრამ-ამ სიტყვებმა კი კიდევ გაუჩინეს ეჭვი-ის კომაშია ლუსი:რა?-მან ეს იმხელა შეჰკივლა,ყველამ მას შეხედა,მაგრამ ლუსის ეს სრულებით არ ანაღვლებდა ექიმი:დიახ!ის როცა გადმოხტა ქვას დაარტყა თავი და სწორედ ამან გამოიწვია,ცოტა ხანიც,რომ წყალში ყოფილიყო ნამდვილად ვერ გადავრჩენდით-მან სკოტს შეხედა,ეს ისეთი ამაყი გამოხედვა იყო,თითქოს მას უხაროდა რომ სკოტის მსგავსი ადამიანები კიდევ არსებობდნენ,რომელთაც თავისი სიცოცხლე არაფრად ჩააგდეს და სხვა დამიანის სიცოცხლე იხსნეს,შემდეგ კი განაგრძო-ამ ბიჭს უნდა ვუმადლოდეთ,რომ გადარჩა,ახლა კი უნდა წავიდე-და ექიმი გავიდა ლუსი:მადლობა-სკოტს უთხრა,მან არ იცოდა რატომ უთხრა ეს,მაგრამ ერთი კი იცოდა მისი სიყვარული სკოტისადმი გაორმაგდა სკოტი:მადლობა? ლუსი:ხო..!უბრალოდ არ ვიცი სხვა რა გითხრა. სკოტი:არაფრის თქმა არაა საჭირო,შენი თავლები ყველაფერს ამბობენ-მან ვერ გაუძლო და ლუსის აკოცა <3 ლუსიმ არ გააჩერა დანებდა თვის ბედს,ფაქტი იყო რომ მათ ისევ ძალიან უყვარდათ ერთმანეთი..ლუსიმ სინდისის გრძნობა იგრძნო და შეაწყვეტინა: ლუსი:ეხლა ამის დრო არაა! სკოტი:მართალი ხარ,მაგრამ როდემდე უნდა ვიყოთ ასე? ლუსი:გთხოვ მერე ვილაპარაკოთ ამაზე სკოტი:ხვალ? ლუსი:არ ვიცი, მერე! სკოტი:კარგი-ორივენი სავარძელზე ჩამოჯდენენ,საათები გადიოდა ისინი კი არც ხმას იღებდნენ და თუ არ ჩავთლით რამდენიმე უმნიშვნელობა მოძრაობას,არც მოძრაობდნენ,ორივე ღრმა ფიქრებში იყო წასული,როგორც იქნა ექიმი გამოვიდა: ექიმი:შეგიძლიათა შეხვიდეთ,მაგრამ მხოლოდ ერთი ლუსი:მე შევალ-ლუსიმ თქვა და ადგა,სკოტის არც გაუჩერებია,ის შევიდა პალატაში, ლუსიმ როცაფერმკრთლი ჩაკი დაინახა,ხელი ჩაჭიდა და თავი დახარა,ექიმი გავიდა პალატაში სიჩუმე იყო,მხოლოდ გოგონას ტირლი ისმოდა,ასე იყო ლუსი სანამ გოგო არ შემოვიდა პალატაში <3 -ოჰ ჩემი საწყალი ძმაა-გოგონამ ლუსი ვერ შეამჩნია პირდაპირ ავადმყოფის საწოლთნ მივიდა ლუსი:გამარჯობა-აცრემლებული თავლებით შეხედა გოგოს -გამარჯობა,თქვენ ვინ ხართ? ლუსი:მე მისი მეგობარი ლუსი ვარ-და ხელი გაუწოდა -მე სკარლეტი მქვია ლუსი:სასიამოვნოა,მაგრამ ცუდია რომ ასეთ ვითრებაშ გავიცანით ერთმანეთი სკარლეტი:ექიმებმა რა თქვეს? ლუსი:ის რომ ის კომაშია-სკარლეტმა ვერაფერი ვერ თქვა ცრემლებმა გზა იპოვეს,ლუსიც ატირდა სკარლეტ ხელი დაადო,ეხლა ოთახში არა ერთის, არამედ ორი გოგონას ტირლის ხმა ისმოდა,პალატაში სკოტი შემოვიდა: სკოტი:გამარჯობა-თქვა და სკარლეტს შეხედა,მერე კი ლუსის მიუბრუნდა-იქნებ ცოტა დაისვენო და შემდეგ მოხვიდე აქ ლუსი:არა არ მინდა სკოტი:არაფერი მოხდება თუ ცოტა ხნით წახვალ სახლში ლუსი:არ მინდა და გთხოვ ნუ.. სკოტი:კარგი როგორც გინდა,მე წავალ და ხვალ ისევ შემოვივლი-სკოტმა გასვლა დააპირა თუმცა სკარლეტმა უთხრა სკარლეტი:თქვენ ის ხართ ვინ ჩემი ძმა სიკვდილისკგან იხსენით ..<3 სკოტი:ნაწილობრივ კი სკლარლეტი:ნაწილობრივ რას ნიშნავს სკოტმა სკარლეტს ის წერილი მისცა,რომელიც მან ლუსის გამორთვა: სკარლეტი:აი თურმე რა ყოფილა მიზეზი-მან ლუსის შეხედა ლუსი:გეფიცები მეე სკარლეტი:ნურაფერს იტყვი,მე ვიცი შენი ბრალი არ არის-ლუსი მისმა სიტყვებმა დაამშვიდა-მაგრამ მე ეს ვერ გავიგე ნაწილობრივო რატომ ამბობთ?-სკოტისკენ იყო მიმართული ეს სიტყვები სკოტი:იმიტომ რომ ლუსის მე ვუყვარვარ .. საკარტლეტი:ეგ შენი ბრალია ხომა არაა-თავი დახარა-რას ვიზამთ ასე ხდება ხოლმე. სკოტი:ხო-ამოისუნთქა და განარძო-ეხლა კი უნდა წავიდე ლუსი:კარგად სკოტ სკოტი:დაგირეკავ ლუსი..!-ლუსის არაფერი უთქვამს,შეიძლება მასაც უნდოდა დაერეკა მისთვის ან უბრალოდ ამაზე ფიქრის დრო არ ჰქონდა.სკოტი გავიდა,ლუსი სკამს მიეყრდნო,რამდენიმე წუთში ექიმი შემოვიდა: ექიმი:ხომ გითხარით მარტო ერთი შეიძლება იყოს პალატაშითქო..!-და გაბრაზებულმა სკარლეტს შეხედა ლუსი:კარგი მაშინ მე წავალ-ლუსიმ თავი ზედმეტად იგრძნო ექიმი:თქვენც მოგიწევთ წასვლა-მიუბრუნდა სკარლეტს სკარლეტი:კი მაგრამ რატომ? ექიმი:აზრი არ აქვს თქვენს დარჩენას, ამიტომ ძალიან გთხოვთ მიბრძანდიდა თუგნებავთ ხვალ მობრძანდით სკარლეტი:მეე.. არაფერი:გთხოვთ წადი ქალბატონებო გოგოებსაც სხვა გზა არ ჰქონდათ და გზას გაუდგნენ,ლუსიმ ხელი ჩაჭიდა სკარლეტს და ისინი ერთდ მიუყვებოდნენ გზას: სკარლეტი:ჩემი მანქანა აქვე დგას და მე წაგიყვან ლუსი:კარგი გოგოები მანქანაში ჩაჯდნენ,სკალრლეტი ხმას არ იღებდა ცრემლები კი უბრალოდ მოდიოდნენ და აი მივიდნე ლუსის სახლთან: ლუსი:იქნებ ჩემთან დარჩე? სკარლეტი:არ მინდა შენი შეწუხება ლუსი:რა შეწუხებაა,ძალიან გთხოვ,თან ამხელა სახლში მარტო მე და ჩემი მეგობარი ვცხოვრობთ სკარლეტი:კარგი,მაშინ დავრჩები,მარტო დარჩენაც არ მინდა(( გოგონები სახლში შევიდნენ,მათ ლიზა შეეხვდა: ლიზა:გამარჯობა..<3 ლიზა:ლუსი სად იყავი რა მოხდა? ლუსი:ყველაფერს მოგიყვები-სკარლეტს შეხედა-ჩვენთნ დარჩება დღეს და ოთახში ვაჩვენებ მერე კი ჩამოვალ-ლიზას არც მოუსმენია ლუსისთვის ხელი გაუწოდა სკარლეტს ლიზა:სასიამოვნოა !მე ლიზა ვარ ! სკარლეტი:ჩემთვისაც <3 სკარლეტს არ ქონდა ამის თავი,მაგრამ მიხვდა რომ ლიზამ არ იცოდა არაფერი და ჯობდა გაეღიმა,ლუსიმ ის გაიყვანა სასტუმრო ოთახში სკალრლეტი:მადლობა ლუსი:არაფერს სკარლეტი:ერთი თხოვნა მაქ ლუსი:შეუძლებელს შევძლებ-და ლუსიმ გაიღმა,მაგრამ ამ ღიმილს ტირილი ჯობდა,ისე არალეარუალდ გამოუვიდა სკარლეტი:შეგიძლია რაიმე ტანსაცმელი მომცე,ხვალ რომ პირაპირ ჩაკთან წავიდე ლუსი:რათქმაუნდა-ის გავიდა და რამდენიმე წუთში და ტანსაცმელი მოუტანა .. სკარლეტი:კიდევ მადლობა-ლუსის არაფერი უთქვას უბრალოდ გავიდა ქვევით ჩავიდა,სადაც ლიზა იყო <3 ლიზა:იმედია ამიხსნი! ლუსი:რათქმაუნდა და მან ყველაფერი უამბო,ლიზას ფაქიზმა გულმა ვერ გაუძლო ამ ნაამბობს და ცრემლებმაც კი დაამშვნეს მისი თეთრი ლოყები,გოგოები იჯდნენ და ხმას არ იღებდნენ,სიჩუმე ტელეფონის ზარმა დაარღვია: -ლუსი -სკოტ? -ხო მე ვარ -რა მოხდა -უბრალოდ მინდა მოგიკითხო -სკოტ ეს შემთხვევა, იმას არ ნიშნავს რომ.. -დიახ იმას არ ნიშნავს,მაგრამ მაინც მიყვარხარ -სკოოტ ეხლა ამის დრო არაა -ვიცი,მაგრამ მიყვარხარ და რა ვქნა? -უბრალოდ მოიცადე! -შენი ნახვა მინდა! -ეხლა არ შემიძლია! -ისევ იქ ხარ? -არა სახლში. -მოვალ. -სხვაგან ვცხოვრობ -ვიცი. -საიდან? -შენთან მოვედი სასტუმროში წინა დღეეს და მითხრეს გადავიდაო -გასაგებია!ეხლა უნდა გავთიშო,უბრალოდ არ მინდა ლაპარაკი -ლუსი! -რა? -მოვდივარ ლუსის ხმა არ ამოუღია,ტელეფონი გათიშა: ლიზა:ვინ იყო ლუსიმ შეხედა და ლიზა უკვე მიხვდა ვინც იყო,შემდეგ კი დაუმატა: ლუსი:მოდის,მაგრამ არ მინდა... ლიზა:ვიცი ეხლა ძნელია,მაგრამ ასე ყოფნა არ შეიძლება ლუსი:თუ მოვა უთხარი, რომ შეუძლოდ ვიყავი და დავიძინე-ყური არ უგდო ლიზას ნათქვამს-და არ ამოუშვა ოთახში ლუსი სწრაფად ავიდა ოთახში და დაწვა საწოლზე, კარგა ხანი ტიროდა, შემდეგ კი ჩაეძინა..ლიზა ტელევიზორს უყურებდა,ამ დროს სკოტი მოვიდა და მოინდომა ლუსის ნახვა,ლიზა დიდხანს ეწინააღმდეგებოდა, მაგრამ უშედეგოდ,ის მაინც ავიდა მის ოთახში,როცა დაინახა რომ ლუსის ეძინა,ისიც მის გვერდზე დაწვა, ლიზამ შეხედა მას,მიხვდა ზედმეტი იყო და გავიდა,ლუსიმ როცა გაიღვიძა,დაინახა მის გვერდით მყოფი სკოტი,მაგრამ არაფერი მოიმოქმედა,თითქოს იცოდა რომ ის აქ იყო,ისმიიწია მისკენ და ვნებიანად აკოცა.. სამი თვის შემდეგ ჩაკი ისევ კომაში იყო და ამაზე დარდი არ შორდებოდა ლუსის,სკოტი და ის ერთად მაინც არ იყვნენ,ლუსიმ მოისურვა ასე,მას ეგონა რომ ეს ჩაკის უპატივცემულობა იქნებოდა და ამის გამო სკოტი წავიდა ლონდონიდან,მათ უკვე სამი თვე არ ენახათ ერმანეთი,არცერთს არ უნდაო გამოაშკარავება მაგრამ ორივე სულმოუთქმელად ელოდა პრემიერის დღეს,რადგან ერთმანეთი ენახათ..რაც შეეხება ლუსის კარიერას ის ძალიან კარგად მიდიოდა,ის მიეჩვია პოდიუმს და უმარავი შემოთავაზება ჰქონდა..ლუსი ყოველდღე დადიოდა ჩაკთან,ერთ დღეს იჯდა და უბრალოდ უყრუებდა ჩაკს,უცებ ნახა რომ ხელი აამოძრავა ლუსი:ექიმოოოო-დაიყვირა მან და პალატაში ექიმი შემოვარდა ექიმო:რა მოხდა? ლუსი:მან ხელი აამოძრავა ექიმო:ცვლილება არ არაის თქვენ უბრალოდ....-ვერ დაამთვრა წინადადება: ჩაკი:ლუსი ____________________________________________________________________________ ეს ბოლოს წინა თავია ) გამოცდები მაქ ორ კვირაშ და უნდა მოვემზადო ამიტომ არ მცალია და ვეცადე მალე დამემთვრებინა )) გამოცდების შმდეგ დავიწყებ ახალ მოთრობას უფრო სხვა ჟნრისას )) იმედია მოგეწონათ ეს თავი )) ვეცდები მალე დავდო ბოლო თავი )) მიყვარხაართ ყველა )) <3<3
სიახლე დაამოწმა და გაალამაზა:Smiler_Tizzie (Tizzie-Cqnapa)-მ..<3
კატეგორია:♥ BooK ☆ | ნანახია:619 | დაამატა:♥Sophie♥ | რეიტინგი:5.0/1
