ჯოს უნდა მოეხსნა ჩემთვის ნიღაბი მარა ამ დროს... -დემი შენ ხარ?-დედაჩემმა დამინახა. -ჯო მაპატიე უნდა გავიქცე სახლში-ლოყაზე ვაკოცე და წავედი. -შენი ნომერი მაინც მომეცი...-გავიგე მომაძახა მარა მე უკვე სახლში შევრბოდი. -დემი გარეთ რა გინდოდა ამ დროს? -დედა ისეთ რაღაცას მოგიყვები ვერც დაიჯერებ. -ოოო,უკვე დავინტერესდი. დედას ყველაფერი მოვუყევი. -დემი,სიხარულო,მოგწონს? -არ ვიცი დეე. -კაი მე მანდ არ ჩავერევი შენ მოაგვარე ყველაფერი მაშინ ხო? -კაი დე.მიყვარხარ. -მეც-და შუბლზე მაკოცა. მერე რატომღაც Adam Lambert - Time For Miracles მოსმენა მომინდა.ვფიქრობდი.ნუთუ ის შემიყვარდა?ნუთუ...არა არ შემიძლია,ის მერე ამერიკაში თუ სადაცაა წავა და მე ესე დავრჩები.არაფრით არ უნდა შევიყვარო,მარა გულს უბრძანებ?ასე ფიქრში ჩამეძინა... გათენდა...ისეევ სკოლა.. რა ბედნიერებაა რომ ვამთავრებ...! :დ:დდ მოკლედ ჩემმა ძმამ ისევ მომიშალა ნერვები.მერე ვიჩხუბეთ,ოღონდ მაგრად არა მაინც.:დ:დდ შხაპი მივიღე,მოცწესრიგდი და ჰერი ჰერი...იქ მე რაც გავიგეე...ვაი და ვუიი... ე.ი.მე და ნუკი პირველი გაკვეთილი რომ დამთავრდა ჩვენ-ჩვენ შკაფებთან მივედით.არ მჯეროდა...იქ ჯონასები დაცვით ტრიალებდნენ...ჯოს ლაპარაკი მესმოდა...ჩემზე ლაპარაკობდნენ. ჯო:-ბიჭებო ის უნდა ვნახო!!! სასწრაფოდ. კევინი:-ვიინ? ნიკი:-აი ის ბიჭოო,მთელი ღამე მაგაზე რომ გველაპარაკებოდა. კევინი:-ააა,ბიჭი შეყვარებულია...!რა ჰქვია? ჯო:-დემი,ბიჭო დემი.უეჭველი აქაა ვიცი.ვგრძნობ. კევინი:-აბა,აბა. მე კიდე ეს ყველაფერი მესმის.არ მინდოდა აქ მასთან ერთად სხვებს დავენახე.სასწრაფოდ ჩემი წიგნები ავიღე და წამოსვლა დავაპირე...მაგრამ...როგორც ყოველთვის არ მიმართლებს...მას შევეჯახე...შემთცვევით ჩემთან ახლოს მოსულა...წიგნების აკრეფა დავიწყე,რა თქმა უნდა ისიც მომეშველა...მერე ავდექით და მომაშტერდა... ჯო:-შენ საიდანღაც მეცნობი.გუშინ იყავი მეჯლისზე? დემი:-არა არ ვყოფილვარ-დავიბენი-ან საიდან უნდა გეცნობოდე შენ ხომ ვარსკვლავი ხარ-გავბრუნდი და წავედი. შვებით ამოვისუნთქე და ნიკიც წამოვიყვანე.კარგა მანძილზე მოვშორდით,მაგრამრა მხედველობა ჰქონია ეეე:დ:დდდ...აუუუ ისევ...წიგნებში ჩამყოლია გუშინ ჩემი ნიღაბი,რომელიც ჯოსთან ცეკვის დროს მეკეთა...და სწორედ ის გადმომივარდა...იმანაც დაინახა. ჯო:-დემიი! დემი:-აუუუ...რაღა აქ:(:(( ნუკი მერე აგიხსნი-და გავიქეცი მთელი სისწრაფით. ისიც მომსდევდა.ბავშვები გაკვირვებულები გვიყურებდნენ.მერე რაღაც კაბინეტი ვიპოვე და იქ შევვარდი.ეგრევე მასწავლებლის მაგიდის ქვეშ დავიმალე...ისიც შემოვიდა. ჯო:-დემი,სად ხარ?ვიცი რომ აქ იმალები.საქმე მაქ შენთან. მე გაჩუმებული ვიჯექი და ვუსმენდი.ცოტაც და გავსკდებოდი სიცილისგან...:დ:დდდ ჯო:-დემიიი...აღარ გამოხვალ? დემი:-..................... ჯო:-კაი მაშინ-მოწყენილმა თქვა. მინდოდა გასვლა და ჩახუტება,მასთან ლაპარაკი მაგრამ არა აქ.:(:((( 5 წუთი გავიდა და გასვლა დავაპირე...მეშინოდა კიდევ აქ არ ყოფილიყო,მაგრამ რა მაინც ზარი დარეკილი იყო უკვე.გავედიი...ისევ იქ იდგა და მელოდებოდა... ჯო:-რატომ გამექეცი? მე დამნაშავე ბავშვივით ვიდექი თავჩაღუნული. ჯო:-დემი მიპასუხე.კი არ შეგჭამ-გაეცინა :დ:დდდ მეც გამეცინა. დემი:-დარწმუნებლი ხაარ? ჯო:-სრულიად. ორივემ სიცილი დავიწყეთ. ჯო:-ეს მინდოდა მომეცა-და ბეჭედი გამომიწოდა-გუშინ დაგივარდა და ვიპოვე. დემი:-ააა ხოო მადლობა :დდ თითონ გამიკეთა ხელზე.ცოტა ხანი ვიდექით. ჯო:-კაი აბა მე წავედი.კარგათ-ეხლა მაგან მაკოცა ლოყაზე...ვ ა ი მ ე ... :დ:დდდ გაშტერებული ვიდექი სანამ გაკვეთილი ზარმა და ბავშვების ბაგაბუგმა არ გამომაღვიძა...
ბავშვებოო ბავრი ვიწვალე და გთხოვთ მეტი კომენტარები...<3 მიყვარხართ :*:*:*:****
(დაამოწმა__მარიამი)
კატეგორია:♥ BooK ☆ | ნანახია:707 | დაამატა:DemzZz | რეიტინგი:5.0/3
