საგონებელში ჩავვარდი,უკან დავიხიე,იქ ნამდვილად ვერ მივიდოდი ახლოს,ბნელდებოდა,და თან სახლში მელოდებოდნენ არ მინდოდა ენერვიულათ,ასე რომ უკან დახევა გადავწყვიტე,თუმცა ამას ესე არ დავტოვებდი...
სახლში რომ შევედი ამის შესახებ არ მითქვია,ჩემს ჯინაზე ის აიღებდა იქიდან იმ ხელს და გიჟი გამოვიდოდი,უკვე მეგონა კი არა დარწმუნებული ვიყავი რომ რასაც ვლაპარკობდი სახლში ყველალფერს ისმენდა ის. ღამეც მოვიდა,მე და ჯორჯი ერთად შევედით ოთახში, სიმართლე გითხრათ,აღარ მიმიღია შხაპი ისე ვიყავი შეშინებული.ჯორჯს არ ვეუბნებოდით ამ ყველაფერს იმიტომ რომ ის პატარა იყო მისთვის ეს საშიში იყო, მაგრამ არ გამოვიდა სხვანაირად....
აქაური გარემო,ამინდი და თავისებურება ყველაფერს უფრო შიშს მატებდა.
ჯორჯის საწოლი ჩემი საწოლის გვერძე იყო,უბრალოდ საწოლებს შორის ადგილი იყო გასასვლელი,ჯორჯი დაწვა საწოლში,რა კარგი იყო,მან არაფერი იცოდა ასე რომ არც ეშინოდა ღამე,მე კი როგორ უნდა დამეძინა? ჩავწექი საწოლში,ყველანაირად ვცდილობდი თვალი დამეხუჭა,მარა შიში მიპყრობდა და უფრო რაღაცეები მელანდებოდა....გავიდა ცოტა ხანი,თითქოს ფანჯრიდან ,გარეთ ვიღაცის ჩუმი ნაბიჯების ხმა მომესმა და საერთოდ გამოვფხიზლდი,რამოდენიმე წამის შემდეგ კი კარებთან ვიგრძენი ისევ როგორ იდგა ვიღაცა და ფხაკუნობდა,ყვირილი საშინლად მინდოდა,ვკვდებოდი,მალე კარების სახელური ნელა ჩამოიწია მაგრამ შიგნიდან დაკეტილი მქონდა,უცებ ჯორჯმა თავი წამოყო,მას გაფითრებულმა შევხედე და ჩქარა ვანიშნე რომ ჩუმად უნდა ყოფილიყო,ის ჩუმად გამოიქცა ჩემსკენ და ჩემთან ჩაწვა
-მერი რა ხდება ვინ არის იქ?
-ჩუმად ჯორჯ ძალიან გთხოვ,ყველაფერს გეტყვი,ახლა მხოლოდ იმის თქმა შემიძილა რომ ის საშიშია და არც გაბედო ხმამაღლა რამის თქმა,არც დედას დაძახება,გთხოვ დამიჯერე
-კარგი მერი.მაგრამ რა იცი რომ ეხლა წავა?
-ვიცი,ყვლეაფერს გაიგებ.
ცოტახანიღა გაგრძელდა მისი ჩურჩულები და წავიდა,ვიგრძენი როგორ გავიდა უკანა მხარეს,აქედან გამომდინარე მივხვდი რომ ის ტყეში შედიოდა,სადაც ის ხელი დავინახე,იმ ღამეს მეტი საშიში არაფერი არ მომხდარა.დილა ძლივს მოვიდა,ჯორჯი ძალიან შეშინებული იყო,სკოლაში მივდიოდით,გავაფრთხილე
-ჯორჯ გთხოვ დედას არაფერი უთხრა ჯერ და მე გეტყვი ყველაფერს
-კი მაგრამ...
-უბრალოდ გთხოვ
-კარგი
სკოლაში ისე წავედი რომ არაფერი არ ჳჭამე, ჩემი დანახვა სკოლაში ზოგს გაუხარდა,ზოგს გაუკვირდა,ზოგს არ ესიამოვნა. მაიკლს კი ნამდვილად გაუხარდა
-მერიიი რა კარგია აქ რომ გხედავ
-ხოო მ....
-აა ეს ის მერია ყველაფერი რომ ამას ხდება თავს და პანიკაში გვაგდებს-გამაწყვეიტნა სიტყვა ერთმა მოსწავლემ რომელსაც თავისი გამომწვევი სილამაზე თავში ქონდა ავარდნილი
-ემილი შენთვის არაფერი არ უკითავთ,და ეს მერის ბრალი არაა,ის უბრალოდ მსხვერპლია-დამიცვა მაიკლმა
-კი კი საწყალი მსხვერპლი-და ირონიულად ჩაიცინა
-უკაცრავად,შეიძლება გავიგო შენი ირონიულობის მიზეზი? -ვუთხარი მე ემილის რომლის სახელიც პირველად გავიგე რადგან არ ვიცნობდი
-აააჰ ერთი უყურე ამას
-ემილი გადი რა ძალიან გთხოვ
-კარგი კარგი მარტო დაგტოვებთ
ვერც კი გამგო,დაზარალებული მე ვიყავი და ზოგს ესეც შურდა? არვიცი,მართლაც ძალიან უცნაური ხალხი ცხოვრობდა აქ.
-ყურადღება არ მიაქციო გთხოვ მერი...მე მინდოდა მეკითხა რამე ახალი ხომ არაფერია?
მინდოდა რომ მაიკლისთვის მეთქვა ყველაფერი,მე მას ვენნდობოდი ოღონდ არ ვიცი რატომ ამას შინაგანი ხმა მკარნახობდა
-იცი კი,მაგრამ არავისთვის არ მითქვია,[ირველი ხარ ალბათ ვისაც ვეტყვი
-მიდი მითხარი,მე მართლა მაინტერესებს
-მოკლედ,გუშინ საავადმყოფოდან სახლშიწამოვედით მანქანიდან რომ გადმოვედი,ჯერ კიდევ არ ბნელოდა ძალიან და რატომღაც ტყისკენ გამექცა თვალი,მერე კი რაღაც უცნაურს მოვკარი თვალი,მაგრამ ვერ ვარჩევდი რა იყო,ცოტა მივუახლოვდი და ბოლოს მივხვდი რომ ადამიანის ხელი ეგდო და მანდის გვამსაც სწორედ ხელი აკლდა,ეს ნადმვილად ჩჱმს მოსატყუებლად გააკეთა მან,მაგრამ მალევე დავიხიე და იქ მისვლა ვერ გავედე,თან ღამდებოდა,თან სახლში მელოდებოდნენ და რა გარანტია მქონდა რომ არ მომკლავდა?
-ღმერთო ჩემო..გააგრძელე
-ხოო,და მე მინდა რომ....რომ წავიდე იქ და გავარკვიო
-რა ხომ არ გაგიჟდი? იქ წასვლა სიკვდილის ტოლფასია
-კი მაგრამ,მე დარწმუნებული ვარ მანდი მან მოკლა,გუშინ ჩემთან ღამითაც მოვიდა,ჯორჯმა არ იცოდა მის შესახებ და ახლა გაიგო რადგან კარების სახელური ჩამოწია და რადგანაც ჩაკეტილი იყო ვერ გააღო,და წავიდა,ვიგრძენი ნაბიჯების ხმა იმ ადგილლისკენ მიწყდა სადაც ხელი ეგდო...ჯორჯს ვამშვიდებდი რმო არ ეყვირა..არ ვიც აბა რა ვქნა
-ძალიან სერიოზულადაა საქმე,მართლაც გასარკვევია
-ასე შეიძლება ბევრს შეექმნას საფრთხე,ვიცი რომ ვიღაცაა და არ ვიცი ვინ ამის გარკვევა მინდა მეტი არაფრის ,სახლში არ მითქვია გუშინდელი არაფერი
-რატომ კი მაგრამ.....?
-მიმტომ რომ როგორც კი ვიტყვი სახლში ის მაშინვე ქრება,რომ მეთქვა ის ხელი გაქრებოდა,ალბათ მისმენს კიდევაც სახლში
-მომისმინე,თუ გინდა მე წამოგყვბი იმ ხელთან ეხლავე წავიდეთ,დროს მოვიგებთ
-დარწმუნებული ხარ? ეს შენც საფრთხეში გაგდებს...
-რომ გეუბნები ესე იგი კი,წამოდი.
-კარგი
ჩვენ გაკვეთილიდან წავედით,ისე რომ ვერც შეგვამჩნიეს,მანქანაში ჩავჯექით,და წავედით ჩემ სახლისკენ,მანქანა მოშორებით გავაჩერეთ რომ არ დავენახეთ,და ჩუმად წავედით იმ ადგილისკენ
შორიდანვე დავინახე რომისევ იქ იყო,ნელ-ნელა დავიძარით,მაიკლმა ხელი ჩამკიდა მაგრად, და ჩუმად და თან თვალებგაფაციცებით მივედით იმ ადგლთან......ხო არ შევმცდარვარ ეს ნამდვილად ხელი იყო,თანაც მანდისი,მას ხომ სამაჯური ეკეთა ხელზე...
-ო არა..ამოვიგმინე მე
-მანდის ხელია არა?
-ხო
-მერი,ეს მან იმიტომ გააკეთა რომ შენ მოგიტყუოს,აქ ყოფნა შენთჳის ძალიან საშიშია
-მაგრამ მე მაინტერესებს ვინ არის ის და რა უნდა,რა დავუშავე
-იმას არ აინტერესებს შენ რას ფიქრობ
-მე ეს უნდა გავარკვიო,და შენ თუ გინდა წადი უკან,მე მარტოც მივალ
-არ მეგონა ასეთი მამაცი თუ იყავი...მარტო არავითარ შემთხვევაში,მოვდივარ,მარა სად მიდიხარ?
-ცოტას კიდევ წავალ იქით იქნება კიდევ რამე აღმოვაჩინო
ძალინ მეშინოდა მაგრამ უნდა გამერკვია ეს ჩემი მიზანი იყო და აუცილებლად უნდა მიმეღწია......
დიდი ხანი ვიარეთ ,შემეშინდა რომ დავიკარგებით მეთქი მაგრამ,ისეთი რამ დავინახე რის გამოც ღიდა სიარული,მე და მაიკლი ოორივე შევკრთით როცა ჩვენს წინ სახლი დავინახეთ,საკმაოდ დიდი
-მერი! ეს ალბათ მისია,რას აპირებ
-შესვლას!
-შენ მთლად გადაირიე?მოკგლავს
მემგონი მართალი იყო მაიკლი არ ვიცი რა მჭირდა ასე მამაცი არასდროს ვყოფილვარ,წინა ღმეს შიშით ვკვდებოდი და ეხლა ....
მოკლედ მაინტერესებდა რა ხდებოდა იქნება და სულაც მიტოვებული სახლი იყო,ან ვინმეე ცხოვრობდა,
ჩვენ შევედით შიგნით და რომ შევედით კარები დაიკეტა....
By TIIIK daamowma:anukaankam<3
|
