ამ წარწერამ ძალიან შემაშინა,ვერც მივხვდი რაზე ან ვისზე მწერდა,მაშინვე ქვემოთ ჩავირბინე რომ დედასთვის მეჩვენებინა,დაბლა არ იყო დედა,კუხნაში რომ შევედი არც იქ არ იყო,ცუდმა აზრებმა გამიელვა თავში მაგრამ,დავინახე დედა მოდიოდა,და შვებით ამოვისუნთქე.

-დედა!

-რა იყო მერი რამეე მოხდა?

-ხო,ახლახანს ოთახში რომ შევედი ჩემს საწოლთან წარწერა იყო,წამოდი ჩქარა ავიდეთ და თვითონ გაჩვენებ.

ჩქარა ოთახში ავედით,მაგრამ ოთახში დამხვდა ის რასაც არ მოველოდი...საწოლის თავზე წარწერა აღარ იყო,არადა მე ხო ჩემი თვალით ვნახე,ახლა კი ნამდვილად გიჟის სტატუსი მექნებოდა დედის თვალში რომ რაღაცეები მელანდება,მაგრამ როგორ შეიზლება ეს მომლანდებოდა,მან ეს სპეცილაურად გააკეთა სანამ მე დედა ვიპოვე,მოვიდა და გააქრო ნაწერი,ალბათ მითვალთვალებდა,და რადგანაც ნახა რომ წავიკითხე წაშალა,ღმერთო ჩემი ნუთუ ახლაც მითვალთვალებდა....

-მერი აქ არანირი წარწერა არ არის

-კი მაგრამ...მაგრამ....ახლა,აქ იყო დედა,გეფიცები აქ იყო მართლა გეუბნები,და ალბათ სანამ შენ მოგძებნე წაშალა,დედა კარგი რა,რატომ არ გჯერა,ნუთუ მაიკლსაც ყველაფერი მოელანდა მაშინ

-არა, მერი,მჯერა ყვეფერი მჯერა და ძალიან მაშინებს ეს ყველაფერი,მამაშენი,ეხლაც პოლიციაშია და არკვევს

-დედა,გესმის რომ ეს პოლიცია ვერაფერს აკეთებს? და დღითიდღე ახლოვდება ჩემი სიკვდილის დღე,ნუთუ ვერ ხედავ ეს რამდენად საშიშია

-ვიცი მერი ვიცი მარა რა გავაკეთოთ,რა შეგვიძლია,დღეს დავიდი მოვა მალე და იმ სახლის სანახავად წავა პოლიციასთან ერთად,სადაც შენ და მაიკლი იყავით

-ხო კარგი.

-ნუ ნერვიულობმერი ძალიან გთხოვ ყველაფერი გაირკვევა...

-კარგი დედა.

გულში ვიცოდი რომ რაღაცა მოხდებოდა ცუდი სხვანაირად არ შეიძლებოდა,ან ეს წარწერა რას ნიშნავდა,ვერაფერი ვერ გავიგე,ისევ იმ ადგილზე ვფიქრობდი,რომელიც დავინახე შორიდან,ტყეში,ორეულის ადგილას,ვიცოდი რომ იქ რაღაც საინტერესო იმალებოდა.

მანქანის ხმა გავიგე,როგორც ჩანს მამა მოსულა.ქვემოთ ჩავედი

-მერი როგორ ხარ?

-მგონი უკეთ მამა.

-ეხლა იქ წავალთ სადაც შენ და მაიკლი იყავით,ჩვენ გზა არ ვიცით ამიტომ შენც უნდა წამოხვიდე.

-კარგი მამა- მეც ეს მინდოდა,ახლა წავიდოდი და იმ ადგილას მივიდოდი აუცილებლად,უნდა მენახა ის რა ადგილი იყო,მიუხედავად იმისა რომ შეიძლება კიდევ რამე მომსვლოდა

-მერი მზად ხარ? მალე გაემზადე სანამ დაღამდა

-ხო მოვდივარ- ჯიბეში დანა ჩავიდე,შეიძლება დამჭირებოდა

მე ქვემოთ ჩავედი და მალევე წავედით.ტყეში შევედით,და სპეცილალურად იმ მხრით წავიყვანე რომ ის ადგილი კიდევ დამენახა,და დავინახე კიდევაც,ვიცოდი ამათთან ერთად რომ მივსულიყავი ვერ ვნახავდი ვერაფერს,და შეიძლება გამქრალიყო კიდეც ან რავიცი მარა ის ვიცოდი რომ მარტო უნდა მივსულიუავი.სახლის ადგილასაც მალე მივედით.დიდი ვებერთელა სახლიდან მხოლოდ,ფერფლი და ნანგრევები რაჩენილიყო.

-მერი ჩვენ ეს ყველაფერი უნდა გამოვიკვლიოთ,ყველაფერი,ნანგრევები უნდა ვნახოთ,შენთვის აქ ყოფნა არ არის კარგი,ამიტომ წამოდი გაგაცილებ

-იყოს მამა მე თვითონ წავალ

-მერი,სულ გადაირიე ხო? და შენ როგორ ფიქრობ აქედან მარტო რომ წახვალ სახლში მიხვალ?

-კარგი მამა-სხვა გზა არ იყო,მამამ მიმაცილა იქამდე მაგრამ მე სახლსი არ შევსულვარ იმ გზისკენ წავედი,ოღონდ დავაცადე სანამ მამა გაივლიდა იმ ადგილს და წავედი,მალევე ავრმოჩნდი იმ ადგილას,შორიდან ისევ კარგად შევხედე,თვალები დავძაბე,მაგრამ ვერ ვხვდებოდი რა იყო,ცოტა მივუახლოვდი,მაინც ვერ ვხედავდი,თითქოს იმ ადგილას ბურუსი იყო,მერე კიდევ ცოტა მივუახლოვდი და თითქმის იქ ვიყავი,უკვე კარგად ვხედავდი რომ ეს სასაფლაო იყო,შიშისგან ვკანკალებდი,ხმამარლა მინდოდა მეკივლა,მეწივლა მაგრამ არ ვიცი რაღაცამ გადამალახვინა ეს გრძნობა,თითქოს შეგუებული ვიყავი იმას რომ თუ მოვკვდებოდი ბევრი არაფერი,ღმერთო არ ვიცი რა მჭირდა.კიდევ რამოდენიმე ნაბიჯი გადავდგი და პირდაპირ სამარხთან ვიყავი,ზედ ქვაც ედო,და ალბათ სახელიც უნდა წერებოდა,მაგრამ მტვერი ედო ზემოდან ამტომ ხელი გადავუსვი და წავიკითხე ხმამაღლა:

,,მერი მომსმენტი, დ.1991,,

უცებ ვკითხულობდი და ვერ ვხვდებოდი რას,მაგრამ უცებ მოვტვინე ,რომ ეს ჩემი სახელი და გვარი და დაბადების წელი იყო,რომელიც ეწერა ,სამარხზე....რა გამოდიოდა რომ მე მოვკვდი?

უცებ ხმამაღლა ვთქვი: ღმერთო!

მერე კი ვიგრძენი როგორ მომიახლოვდა უკან ვიღაც,მივხვდი ვინც იყო,ფეხზე ავდექი, და მოვბრუნდი,ის,ჩემი მეორე თავი ჩემს წინ იდგა და მიყურებდა,მე ალბათ სულ გაფითრებული ვიყავი,ისე მეშინოდა,მაგრამ რაღაც ძლიერი მძლევდა შიგნიდან და გაბედულებას მმატებდა,ამიტომ გავბედე და ვკითხე მას:

-ვინ ხარ?

-მე ვარ შენ-მან ეს მიპასუხა,რაზეც გავოცდი

-არა,მე და შენ ძალიან განვსხვავდებით,მე არავის მოკვლა არ მინდა და არავის არ დავდევ

-სწორედ,არც მე არ მინდა არავის მოკვლა,უბრალოდ მინდა გავიგო რა გინდა ჩემგან-ისე გავოცდი რომ ასე კარგად ლაპარაკობდა.

-მე რა მინდა შენგან? თუ შენ? მანდი ხომ მოკალი,მისი გვამი ხომ დაასახიჩრე,მეც ხომ დამასახიჩრე,ყოველ ღამე მოდიხარ და სიცოცლეს მიმწარებ,სახლში ჩემი დაწვა განიზრახვე,წარწერა დამიწერე რომლის შინაარსიც ვერ გავიგე,და კიდე მე მინდა რამე შენგან?

-აქედან მხოლოდ ერთი გავაკეთე მე,ესაა სახლის დაწვა.

-რა? აბა დანარცენი ვინ გააკეთა? ან ეს სასაფლაო რას ნიშნავს

-ეს სასაფლაო ჩემია.

-მოცა რა,შენ მკვდარი ხარ?

-არა,ხალხს ჰგონია რომ ასეა

-კი მაგრამ ჩემი სახელი და გვარი რატომ წერია ან ჩემი დაბადების თარიღი

-მე შენ გითხარი,მე შენ ვარ

-კარგი,მითხარი რა გინდა ჩემგან,ცხოვრებაში რამე დაგიშავე?

-ახლა უკვე ვხვდები რომ არა....

-აბა ეს ყველაფერი რით დავიმსახურე, ან რაზე ეწერა კედელზე ,, ,,მე ეს არ ვარ,მე არ გეთამაშები.უთხარი ვერ მიაღწევს მიზანს!”

-სწორედ ამ სიტყვების ავტორმა გააკეთა ყოველივე ეს,მე კი მეგონა რომ შენ მისიანი იყავი

-და ვინ არის ამ სიტყვების ავტორი

-ჩემი დაუძინებელი მტერი,და თუ ჩემი არის,გამოდის რომ შენი მტერიც გახდა.

                                                                                           daamowma:anukaankam<3