შევედით შიგნით და კარები დაიკეტა.თვალიც არ გვქონდა შევლებული მე და მაიკლს რომ კარების დახურვაზე გულის გასკდომამდე ვიყვირეთ,მაშინვე კარებს მივარდით ორივე,ვეჯაჯგურებოდით მაგრამ ძლიერად იყო ჩაკეტილი,უცებ გამახსენდა მაშინ,სააბაზანნოში,ზუსტად ასე კარები რომ ჩაიკეტა და სწრაფად მივბრუნდი და მაიკლს ვუთხარი: -მაიკლ,გამოდი აქეთ მაგ კარებს არაფერი ეშველება,ტყუილად ნუ ეჯაჯგურები,ახლა ჯობია აქეთ ვიყუროთ,აქეთ უფრო საშიშროებაა -ხო მართალი ხარ მაგრამ მერი არ მესმის საკუთარ თავს ასე რატომ იგდებ საფრთხეში? აი ხომ ხედავ.... -მაიკლ,სანამ შემოვიდოდით გითხარი თუ გინდა მარტო შევალ თქო ახლა საყვედურების დრო არაა.... -ხო კაი კაი ამ ლაპარაკში არც ერთს არ შეგვიხედია სახლისთვის რანაირი იყო,მერე კი ორივე სახლს მივაშტერდით და საშინელი,დაკვირვებული მზერით ყველა კუთხე კუნნჭულს ვათვალიერებდით სახლს ეტყობოდა ძველებული იერი,აბლაბუდები,ობობები,მწერები,ისეთი შავბნელი იყო,როგორც საშინელებათა სახლებში,ნებისმიერი ნივთსაც შიშისმომგვრელი იერი ჰქონდა.შიშისგან მუცელი ამტკივდა.... -მაიკლ,ეს საშინელებათა სახლს გავს... -გავს არა,არის! -რას იტყვი წავიდეთ წინ ? -აბა აქ ვიდგეთ და ველოდოთ როგორ მოვა ვიღაცა და სიამოვნებით მოგვკლავს? -არც წინ არ იქნება კარგი მდგომარეობა... -რა ვქნათ ესე ხომ არ ვიდგებით? შენი არჩევანი იყო მერი,და ახლაც შემ გადაწყვიტე -კარგი წავიდეთ წინ-ღრმად ამოვისუნთქე,მივხვდი რომ მაიკლი მართალი იყო,დიდ საფრთხეში ჩვიგდე თავიც და მაიკლიც მაგრამ ახლა არაფერი არ ეშველებოდა ეხლა,ასე რომ გზა უნდა გაგვეგრძელებინა.მე და მაიკლმა გადავდით ერთი ნაბიჯი,მეორე ნაბიჯი როგორც კი გადავგით ძალიან დიდად დაიგრუხუნა რაგაცამ და გაზანზარდა,უცებ კი ჩემს წინ რაღაცეები ჩამოინგრა,და ცეცხლიც გაჩნდა... -მაიკლ!!! დავიყვირე მე -ნუ გეშინია აქ ვარ უცებ კიდევ მაგრად დაიგრუხუნა,მაიკლს ვეღარ ვხედავდი -მაიკლ! მაიკლ! გთხოვ გამეციხმა...ის კი არ მცემდა,საშინელი ბუღი იდგა,ცეცხლი კიდევ თვალებს მწვავდა,იქიდ ვერ გადავიდოდი,მახეში ვიყავი.... უცებ ჩემს თავს შემოვუძახე რაღაცა უნდა გამეკეთებინა,ღმერტს შველას ვთხოვდი და მართლაც მან თვალი ამიხილა,უცებ დავინახე ოთკუთხედი რაღაცა,ყუთს ჰგავდა მაგრამ უფრო მყარი იყო,ცოტა იქით მივაცურე და ზედ ავედი რომ დამენახა იქითა მხარე რის დაახვასაც ჩამონანგრევები მიშლიდნენ,რომ გავიხედე იქით გზა იყო და ცეცლიც ალაგ ალაგ იყო ანუ გასვლას შევძლებდი თუ იქ გადავხტებოდი,არც ისე პატარა იყო მანძილი რომ გადავმხტარიყავი იქ მაგრამ სხვა გზა განა მქონდა? მაიკლიც დავკარგე....ცოტაც და გავაფრენდი, უცებ რაც ძალი მქონდა მოვემზადე და გადავხტი,ზუსტად დავეცი იქ,ცოტა ფეხი მიმეწვა მაგრამ ეს არაფერი იყო მაშინ....გზა განვაგრძე,ბევრი ოთახები იყო,არ ვიცოდი რომელში შევსულიყავი,იქ შესვლის მეშინოდა,კარები რომ დაკეტილიყო რა უნდა მექნა,მართალია წინაც არ მელოდა კარი რამ მარა ოთახებშჲ მაიკლი არ იქნებოდა,რომ მივდიოდი ჩემდა გასაკვირად მხოლოდ ერთი კარები იყო დაკეტილი,დანარჩენი სულ ყველა ღია იყო,უცებ ვიფიქრე მაიკლი იქნებ შიგნით გამოკეტა თქო და მაშინვე ხელები ამიკანკალდა,კანკალით მივედი კარებთან,და სახელური ჩამოვწე,ის დაკეტილი იყო,ძლიერად როგორც მას ჩვევია,მერე ნერვულად ვაწვალე სახელური -მაიკლ!!! -განწირული ხმით დავივირე,მაიკლ მანდ ხარ?-ხმა არავინ იღებდა ,უცებ თვალი იქითკენ გაქცეულ ვიღაცის სხეულის სილუეტზე გამექცა,როგორც კი შევხედე კარების იქით მიიმალა,ეს პირდაპირი გზა იყო,მეც გავყევი თან დავუძახე -მაიკლ შენ ხარ? ხმას არავინ მცემდა,გავევი სირბილით რომ გავედი კარებში,სახლის მოაჯირთან მოვხვდი ანუ დაბლა ჩასასვლელი იყო კიდე თუმცა კიბეებით ვერ ჩავედი რადგან ნანგრევები ეყარა ზედ და თან ცეცხილც იყო ირგვლივ,მერე დავინახე მოაჯირს ჩამომტვრეულები ჰქონდა და იქიიდან ჩავხტი დაბლა, ჯერ სიწყნარე იყო,მერე დავინხაე ,სახლში ოთახივით გამოყოფილი შუშებიანი ადგილი,თითქოს რაღაც მოწყობილობები იყო იქ,დავინახე და შევედი შიგნით,რომ შევიხედე არაფერი ისეთი არ იყო,რაღაც ნივთები ეწყო,მერე გვერძე გავიხედე და მარჯვენა მხრიდან ისევ ადამიანის სილუეტმა გამახედა იქით მხარეს,გავიხედე,შუშაში ჩემს ანარეკლს ვხედავდი მაგრამ ანარეკლის გარდა,ადამიანს რომელც ჩემი ანარეკლივით იყო,თვალები კარგად გავახილე,შუშისგან ცოტა მოშორებით ვიყავი,რასაც ვაკეთებდი იმას აკეთებდა ისიც,მაგრამ ჩემი ანარეკლი არ იყო,ის ძალიან მგავდა მე ვიყავი მაგრამ სხვანაირად ეცვა,უცებ დავიბენი,ნაბიჯი უკან გადავდგი,იმანაც გადადგა,მე უკან მივიხედე რამე მინდოდა ამეღო რომ თავი დამეცვა,უცებ შევხედე,მაიკლი მოდიოდა არვიცოდი რითი რა მენიშნებინა,მან ხველა დაიწყო,ჩემმა ორეულმა კი თოფი ამოიღო და მაიკლს ესროლა -მაიკლ!!! არა!-დავიყვირე მე უკან მოვტრიალდი ის კი პირდაპირ ჩემი სახის წინ აღმოჩნდა ,უცებ გავშტერდი ის მე ვიყავი უბრალოდ მას ბოროტი სახე ჰქონდა,უცებ ხელი ვკარი,მან მუცელში დამარტყა და ძირს დავარდი,მე მას ბოროტი თვალებით შევხედე,იმანაც შემომხედა და გაიქცა,ძლივს წამოვდექი და მაშინვე მაიკლთან გავიქეცი და ის.....
დაამოწმა:nina♡
კატეგორია:♥ BooK ☆ | ნანახია:727 | დაამატა:tik_lizi | რეიტინგი:5.0/2
