ის ხომ სიცოცლით სავსე ქალი იყო,ჩემს გულისტკივილს და თან ერთდროულად გაკვირვებას საზღვარი არ ჰქონდა....სასწრაფოდ ავედი მის ოთახში...თითქოს ოთახსაც ელფერი შეეცვალა და დამამწუხრებელ ხასიათს მგვრიდა....მივედი ბებოსთან და თავთან დავუჯექი.როგორც იქნა ბებომ ძლივს გაახილა თვალები და სასოწარკვეთილმა შემომხედა. ძლივს ამოღერღა სიტყვები და მითხრა: 

-შვილო,ხომ ხედავ არაავინ დაზღვეულები არ ვართ,ცხოვრება საშიშია.

ამ სიტყვებს ბებო არ ვიცი რატომ მაგრამ,ხშირად იმეორებდა.

-ბებო რა ხდება ამ სიტყვებს რატომ იმეორებ ხშირად?

-არაფერი უბრალოდ ეს სიმართლეა და ფრთხილად იყავი...ბებო ისე ლაპარაკობდა თითქოს რაღაცა იცოდა და არ ამბობდა და ეშინოდა და განსაკუთრებით მე მეუბნებოდა ამას

-ბებო ასე მგონია რამე იცი და არ მეუბნები,მითხარი რა...

-არაფერი არ ვიცი ერთისა თავს გაუფრთხილდი,მე შეიძლება მალე აღარ გყავდე

-კაი ბებო ეგრე ნუ ლაპარაკობ,გთხოვ!

-მერიი,მოდი ჩამოდი დაასვენე ბებო მას დასვენება უნდა,ექიმმა თქვა.

-კაიი,კაი ბებო ეხლა მე უნდა წავიდე და მშვიდი ძილი

-ნახვამდის შვილო!

-მერიი ჩამოდი სამზარეულოში ვახშამის დროა.

-მოვდივარ დე.

დაბლა ჩავედი,და თან ბებოზე ვფიქრობდი არ ვიცი მაინც მეგონა რაღაცას მალავდა...აბა რატომ მეუბნებოდა ასე დაჟინებით რომ ფრთხილად ვყოფილიყავი? როგორც ექიმებმა თქვეს გულის შეტევა ჰქონდა მაგრამ რატომ არავინ იცის რადგაინ ის გულს არ უჩიოდა,დედაჩემისთვის უკითხიათ რამეზე ხომ არ შეეშინდაო მაგრამ,მსგავსი არაფერი ყოფილა.....

სამზარეულოსიც შევედი,ყველანი დავჯერით,მამაჩემმაც სამსახური იშოვა,კიდევ კარგი ეს მაინც მოხდა....

-დე ბებო მშიერი არაა?

-ახლახანს ავედი და არ უნდოდა არაფერი

-კარგი.

ვახშმობას მალე მოვრცი და საძინებელში შევედი,მალე ჯორჯიც შემოვიდა.

-მერი,ბებოს რა სჭირს?

-არაფერია ჯორჯ უბრალოდ მოხუცდა და გული ეტკინა,მალე გაუვლის და ისევ წამოდგება

-კარგია,მეშინია რამე არ მოუვიდეს ბებოს

-ნუ გეშინია ყველაფერი კარგად იქნება და ჩავეხუტე

შხაპი გადავივლე და დავწექი....ღამე ძალიან ცუდი ამინდი იყო წვიმდა საშინლად....დამეძინა მაგრამ უცებ რაღაცნაირად გამომეღვიძა აშკარად რაღაცაზე მაგრამ არ ვიცი რაზე....ცოტა შემეშინდა...უცებ ისევ ჩამთვლიმა და ყვირილმა და რაღაც უცნაურმა ხმებდა წამომახტუნა,მაშინვე ადგილზე გავიყინე,გულშჲ დავიჭერი,მივხვდი რომ ბებოს ხმა იყო,ალბათ გულის შეტევამ გაუმორა....მშობლლები რომ წამოცვივდნენ მეც მაშინ გავედი და ჯორჯიც წამომყვა მარტო არ დარჩა.

ოთახში რომ შევედი ბებო იატაკზე ეგდო,თვალები ღია ჰქონდა,ბოლო სუნთქვები ჰქონდა, და მთელი კისერი დაძარღული ჰქონდა

-ჯორჯ გამოდი აქეთ არ შეიძლება ამის დანახვა

ჩემი ძმა გამოვწიე რადგან ბავშვი იყო და შეეშინდებოდა

სასწრაფო მანქანის ხმა შორიდან ვიგრძენი რადგან მისი სირენა იყო ჩართული.

მოვიდა იქვე რაღაცეები გაუკეთეს მაგრამ უშედეგოდ....როგორც თქვეს აქ გულის პრობლემა იყო,თუმცა შიშის ფაქტორს ნამდვილად არ გამორიცხავდნენ.....პირიქით დიდი ეჭვი იყო,რადგან ძარღვები დაჭიმული ჰქონდა,ხელები შეკუმშული და თვალები გახელილი....რას ან ვის უნდა შეეშინებინა ბებო? იქნებ რამე ისეთი იცოდა რაც საშიში იყო?

 არ ვიცოდი რამეიქრა ის ღამე თეთრად გავათენეთ.....ვტიროდი და თან მეშინოდა,მეშინოდა მისი ასე უეცარი ავადმყოფობის და მერე სიკვდილის,მისი უაზრო გაფრთხილების, ეს ყველაფერი ხომ ჩემი გამოჩენის შემდეგ მოხდა.........

By :Tiiik

                                                                                   daamowma:ankam<3