დილით რაღც ტკივილმა გამაღვიძა რომელიც გულმკერდის არედან მტკივნეულად მოდიოდა და ჩემი ყველა მოძრაობა სასტიკად მთეკდა გულს და თავბრუს ვგრძნობდი
-რა დაგემართა
-არ ვიცი, ცუდი სიძმარი იყოო
-არაუშავს მხოლოდ ცუდი სიზმარი იყოო
-მაგრამ როგორ გავდა რიალობას
-არაუშავს ლოს-ანჯელეში დავბრუნდებით და ყველაფერი დაგავიწყდება
-აჰაჰაა, ბარგი ჩაალაგე
-კიიი გუშინ როდესაც შენ გეძინა
-კარგი მეც მალე მოვრჩები
ბარგს ვალაგებდი და ჩემი გულის ცემამს ვგრძნობდი ისეთი აჩქარებული იყო რომ შემეშინდა ნუთუ შეიძლება კოშმარმა ასე აგაფორიაქოს და გული აგიჩქაროს და ნემსებივით აქეთ იქით დაწოდეს
-სოფო მორჩიი
-აა კი კი
-კარგად ხარრრ
-კიიი
და გავუღიმე რომელშიც დიდი სევდა იმალებოდა..... რა ხდება რა მემემართება ნუთუ ასე მაშინებს ლოს-ანჯელესი რა იქნება იქ, ასეტ გაურკვევლობა იყო ჩემს გონებაში სანამ თვითფრინავის გამაყრუებელმა ხმამ არ გამომაფხიზლა სიმართლე ვთქვა მან უფრო შემაშინა... ტუჩები ამითროლდა გული უფრო ამიჩგარდა, სასწარფოდ ავიღე ჩემი ნივთები და ქვევით ჩავედი სადაც ჯასტინი მელოდებოდა....
-წავედით? და გამიღიმა მისი ღიმილიმა უფრო ამაფორიაქა ნუთუ შეიძლება ოდესმე ვეღრ დავინახო მისი ღიმილი, ნუთუ ის აღარასოდეს იქნება ჩემთის განკუთვნილი, ნუთუ შეიძლება მისი თბილი ტუჩები ჩემი აღარ იყოს.... რახდება სოფო გამოფხიზლდი შენ რა ეჭვიანობ ასე ვფიქრობდი ბოლოს დამეძინა....
-სოფ ჩევიდით გაიღვიძეე
ჯასტინმა მისი თბილი ხელი შემახო და გამომაფხიზლა როგორ არ მსურდა ყველაფერს გავიღებდი რომ დრო უკან დამებრუნებინა.... ჩქარი ნაბიჯით ჩავიარე და ჩვენი ლიმუზინისკენ გავემართე, ჯერ ვიყოყმანე შემდეგ კიიი მთელი შიშთ ჩავჯექიიი ჯასტინიც მალე შემომიერთდააა.... იგი მთელი გზა მიღიმოდა
-ჯასტინი მიხარია რომ ეს დღეები ერთდ გავატარეთ
-მეც, ჩემი ნამდვილი სიყვარული ხარ პატარავ და სულ შენ იქნები მიყვარახარ
-მეც და ,მის თბილი ოდნავ მოწითალო თუჩებს დავეწაფე უცებ ფანჯარაში გავიხედე და პაპარაცები დავინახე მოტობრბოლელებს გავდნენ ისინი გაცხარებით გვიღებდნენ. იმ წუთას მათ მიმართ ზიზღს ვგრძნობდი მინდოდა სამუდამოდ გამქრალიყვნენ
-შეხედე მათ და თვალებით პაპარაცებისკენ მივუთითე რომლებიც გაცხარებით იყვნენ გართულები ჩევნი გადაღებით....
-ოდესმე ჩვენ მარტო ვიქნებით დამიჯერე და ხელი მომხვია....
შემდეგ შემდეგ რაიყო არ ვიცი მანქანა დატრიალდა რამდენი ბრუნდი ქუჩაში და გაჩერება ვიგრძენი მესმოდა მაგრამ ვერ ვხედავდი ჩემი თვალებს ეშინოდათ არ დაენახათ რამე ცუდი? არ ვიცი რა ხდებოდა ბოლოს კი გონებაზე ისევ საავამტყოფოში ვიყავი თვალები გავახილე და სითეთრე დავინახე ტკივილი და ტკივლი თავი სასტიკად მტკიოდა ასე მეგონა შიგნიდან კოდალა მყავდა და ჩემი თავის ბურღვით იყო გართული გვერძე გავიხედე და ჯასტინი დავინაღე რომელზეც უამრავი ადამიანი დაფუსფუსებდა სასტიკი ტკივილი რა მოდმის რა მემართება რატო მეხუჭება თვალები კიდევ ერთხელ დავატანე ძალა და გავახილე უმძიმეს ტკივილის ვგძნობდი ექმისე ბოღი და ხრინწიანი ხმა უდიდეს ტკივილს აყენებდა შინაგან სულს რომელიც არც კი ვიცოდი რას ცდილობდაა -სოფო გაახილე თვალები გულში ვიმეორებდი მხოლოდ ერთელ დაინახე ის ჩემი გუგები სიბნელიდან გამოვიდა მაგრამ ახლა წყალმა დაფარა რომელიც ჩემს ქუთუთუებს ეცემოდა და წვიმას სავით წკაპაწკუპით მოდიოდა ჯასტინის სახე ეს იხო ეს მტკივნეული მომენტი მისი სახე ისევ მე მიყურებდა ვხდებოდი მასაც სტკიოდა ნუთუ ტკივილი მასე ძლიერი ბოლო მოძრეობა რომელიც შევამჩნიე ეს იყო მისი ხელის რომელიც ჩემძე იყო მომართული და ღიმილი შემდეგ კი სიანთლეეე და ღიმილიანი სახე რომელიც მე მელოდებოდაააა......
მაგრამ როდესაც რაღაცა მთავრდება ყოველთვის იწყება რაღაც და ხვდები ეს უფრო ადრე დაიწყო ვიდრე შენ გეგონა .....
_______________________________
ბავშვებო აი ასე გავავწივტე რომ დამესრულებინა რაღაც რომანტიკით სავსეა ნა დავტუვე რაღაც საიდუმლო....
ანუ ისინი უფრო ადრე იცნობდენე ერთმანეთს ვიდრე ეგონათ....
და კიდევ დაიწყო ისტორიააა...
არ მინოდა ასე დამესრულებინა მაგრამ რადგან კომენტარებს არ წერდით მგონი არც ღირდაააა იმედი ბოლო თავი მოგეწოენბათ
