-You’re never alone-მითხრა და ხელი გამომიწოდა, მეც ბოლომდე მივენდე, მოვეხვიე და სრულიად გაუაზრებლად შუა მისაღებში დავიწყე მასთან ერთად  ცეკვა

-Will you be in every beat of my heart, when it face the unknown-ყურთან ვუჩურჩულე

-I’ll be in every beat of your heart when you face the unknown-ნაზად გამიმეორა და თან იმდენად ახლოს იყო ჩემს სახესთან, რომ ტანში უცნაურმა ჟრუანტელმა დამიარა და ეს იმდენად სასიამოვნო და ამაღელვებელი იყო, არ შემეძლო თავის გამცემი ღიმილი არ შემეგებებინა მისთვის.

არ ვიცი ასე რამდენი ხანი ვიდექით, სიმღერას სიმღერა მოსდევდა, ცეკვა ცეკვას გადაბმოდა, ჩვენი სხეულები კი განშორებისთვის მზად არ იყვნენ

-დამავიწყდა, რომ სამზარეულოში კიდევ რაღაც მქონდა შენთვის-არ მომშორებია, ისე მამცნო

-მართლა?! და მაინც რა

-რომ შემეძლოს ცეკვას მოვწყდე გაჩვენებდი-შეუძლებელი იყო მის ამ ნათქვამზე არ გამეღიმა მაინც

-საბედნიეროდ მე შემიძლია-პირში ჩალაგამოვლებული დავტოვე და მაცდური ღიმილით გავეცალე იქაურობას-Wow!-სამზარეულოში შესულს პირი ღია დამრჩა-ეს ყველაფერი შენ თვითონ გააკეთე?-ვკითხე, როცა სანთლებითა და წითელი ვარდებით მორთულ სამზარეულოში აღმოვჩნდი, რომელშიც მაგიდა იდეალურად იყო გაწყობილი. მასაც ესიამოვნა, რომ ჩემი გაოცება შეძლო და საპასუხოდ მხოლოდ თავი დამიკრა, შემდეგ მაგიდამდე მიმაცილა, სკამი გამომიწია და დამსვა

-ყველაფერი საოცრად გამოიყურება, მაგრამ დარწმუნებული ხარ, რომ არ მოვიწამლები?-ცალი წარბი ავწიე, თვითონ კი ისეთი მკვლელი თვალებით შემომხედა ხელები მაღლა ამაწევინა-მმ.. it’s perfect-პირგამოტენილმა ვუთხარი და კინაღამ გადამცდა კიდეც, რაზეც ორივეს გულიანად გაგვეცინა-მაინც ვერ ვიჯერებ რომ ეს ყველაფერი შენ მოამზადე

-ჯერ კიდევ ბევრი რამე არ იცი ჩემზე

-ერთი წელი იმედია საკმარისი იქნება შენს გასაცნობად

-რატომ ერთი?! რა უნდა მოხდეს ერთი წლის შემდეგ

-კონტრაქტის ვადა იწურება და ვეღარასოდეს ვნახავთ ერთმანეთს-ავუხსენი დეტალურად

-ეს იმშემთხვევაში თუ ერთმანეთის ნახვა არ გვენდომება-თვალს არ მაცილებდა, მაგრამ პასუხი მაინც არ გამიცია

-ისე არ მეგონა სახლში ამდენი სანთელი თუ გვქონდა-სასხვათაშორისოდ ვუთხარი, რათა უხერხული სიჩუმე დაგვერღვია

-არც გვქონდა, მაგრამ აბა მეგობრები რისთვის არიან?

-ანუ ამ ყველაფრის შეკრება მხოლოდ ერთ საათში მოახერხე?

-საკუთარ მიღწევებზე ლაპარაკი არ მიყვარს-სასაცილო მედიდურობით გამოაცხადა და სიცილისაგან ლამის მეორედ გადამცდა ლუკმა

-Sometimes you are truly "Prince Charming” for me-ვუთხარი და მისთვის თვალის გასწორების არც შემშინებია

-Sometimes? I got hurted..-ტუჩები ისე სასაცილოდ ჩამოუშვა, რომ უკვე ვიწყებდი მისი ბავშვური საქციელის შეყვარებას

-Oh my hurted, charming prince-ხელი ხელზე მოვკიდე და სწრაფად წამოვდექი-მგონი დროა დავწვეთ

-So soon??-დაღვრემილი წამოდგა ფეხზე და ხელი თეფშისთვის გამაშვებინა-დაწყებული საქმე ყოველთვის თვითონ მიმყავს ბოლომდე, ზევით ადი და მალე მეც დაგეწევი-საპასუხოდ მხოლოდ გავუღიმე და დავემორჩილე. რამდენიმე წუთში ჩეისიც ამოვიდა ზევით და შხაპის მიღების შემდეგ გვერდით მომიწვა

-Thanks for today-ლოყაზე ვაკოცე, თავი მკერდზე დავადე და თვალები დავხუჭე, მანაც თავზე მაკოცა და ძლიერად ჩამეხუტა.

როცა დილით თვალები გავახილე ჩეისი აღარ დამხვდა, როგორც ჩანს ისევ ადრიანად წავიდა, მაგრამ მიზეზს ვერ ვხვდებოდი, ის ხომ თაფლობის თვეს ატარებს და წესით ასე აქტიურად აღარ უნდა იყოს საქმეებში ჩაფლული.

საწოლიდან სწრაფად წამოვდექი, შხაპი მივიღე, თმები დავივარცხნე, ჩავიცვი, საწოლი დავალგე და ქვევით ჩავედი

-ისევ მარტო?-ტახტზე მოკალათებულ მაილის ლოყაზე ვაკოცე და გვერდით მივუჯექი-როგორი დრო გაატარეთ წუხელ?-მომღიმარ მაილის, რომელიც ჩემგან გვერდულად იჯდა ყურადღებით ვაკვირდებოდი, სახეზე მას აქამდე ჯერაც შეუნიშნავი სიხარული აღბეჭდვოდა, თვალები საოცრად უბრწყინავდა და ბაგეებიც ჯერაც უცნობ სიახარულს გაეპო

-It was wonderful, magical, mystical.. More than a life, More than just love, More than just night..-ხელის მოშველიებით საუბრობდა

-I can’t belive!-ლამის ვიკივლე- It wasn’t just a dinner right?-მაილიმ შერცხვენილი ბავშვივით სახეზე ხელები აიფარა და ოდნავ წამოწითლებული სახე დამალა

-არაფერი დამიგეგმავს, ყველაფერი გაუცნობიერებლად მოხდა, ისე რომ გააზრებაც ვერ მოვახერხე-თითქოს თავის მართლება დაიწყო

-მაილი! ნურც თავს იმართლებ და ნურც რამის გრცხვენია, ამას სიყვარული ჰქვია და შენ ყველაზე აღმატებულ გრძნობას ეზიარე, ეს შესანიშნავია!-ჯერ ხელი ხელზე მოვკიდე, შემდეგ კი მთელი გრძობით გადავეხვიე

-მადლობა რომ ასე ფიქრობ და რომ ჩემთან ხარ მაშინ, როცა ყველაზე დაბნეული და ყველაზე ბედნიერი ვარ-ზურგზე ხელი გადამისვა და უფრო ძლიერად მიმიკრა

-მე კი ის მიხარია, რომ შენთან ყოფნის საშუალებას მაძლევ...ისა და ბიჭები სად არიანო?-ვკითხე მოგვიანებით, როცა სამზარეულოში ჩვენივე მომზადებულ საუზმეს შევექცეოდით

-ლიამი გადაღებებზე, ჩეისზე კი ვერაფერს გეტყვი

-ანუ როგორც ყოველთვის-ჩეისის უმისამართო ადგილსამყოფელზე ჩამეცინა-იცი რა??! არ ვაპირებ აქ იდოტივით ჯდომას და თვეში ერთხელ როამნტიული გამონათებებისათვის გულუბრყვილოდ ლოდინს-წუხანდელის შესახებ მაილის ყველაფერი ვუამბე და მასთან ვერც უკმაყოფილების დამალვა შევძვძელი-მგონი კარგი იქნება თუ ლიამს გადაღებებზე მივაკითხავთ

-ჩემი ჭკვიანი!-შუბლზე მაკოცა და სამზარეულოდან გავარდა-მე უკვე ვიწყებ მომზადებას

-ჰეი და მაგიდას მე მიტოვებ?-მივაძახე უკმაყოფილომ

-კარგი რა.. მხოლოდ ერთხელ-უკვე მგონი ოთახიდან გამომძახა

-Just once-გავიმეორე და სამზარეულო მოვაწესრიგე, მერე კი მეც ზევით ავედი მოსაწესრიგებლად და 10-15 წუთში უკვე მზად ვიყავი, მაილისაგან განსხვავებით, რომელმაც ერთი მაგდენი კიდევ მაცდევინა

-მგონი აქ არის-გადაღებები ჩვენი სახლიდან 5-6 კილომეტრში, სანაპიროზე იმართებოდა, ტაქსმაც იქვე გაგვიჩერა და ჩვენც ლიამის მოსაძებნად შემოღობილი ყვითელი ლენტის მიღმა გაცხოველებული გადაღებების ეპიცენტრში შევედით

-ბლეიქ ის ჩეისია? და ის გოგო..

-ტეილორი-სიმწრისაგან ჩამეცინა-მგონი აქ არ უნდა მოვსულიყავით, მე წავედი!-გამოვაცხადე და წასასვლელად მოვემზადე, მაილიმ კი ხელი მკლავში ჩამავლო და შემაჩერა:

-აქედან ჩვენ კი არა, ტეილორი უნდა წავიდეს, რომელსაც ლიამთან და ჩეისთან არაფერი ესაქმება-ეს სიტყვები გაბრაზებულმა ძალიან მტკიცედ წარმოთქვა და ლამის ძალის ძალად წამიყვანა ტეილორისა და ჩეისის ადგილსამყოფელისაკენ, რაც ჩემთვის ძალიან უსიამოვნო აღმოჩნდა, თავს გასულელებულად, მოტყუებულად, დამცირებულადაც კი ვგრძნობდი წუხანდელი ღამის შემდეგ, მაგრამ რა? ჩვენს შორის არც არაფერი მომხდარა, არანაირი ვალდებულებები არ გვიკისრია ერთმანეთისადმი და რატომ ვბრაზობდი? იქნებ სწორედ ეს უვალდებულო დამოკიდებულება მაბრაზებდა? ნუთუ უფრო მეტს ველოდი ჩეისისგან და ვერაფერიც ვერ მივიღე? რას ვაკეთებდი ახლა? ან რის გაკეთებას ვაპირებდი უსიამოვნო რეალობასთან შეჯახების შემდეგ? არც არაფრის! უსიტყვოდ მივყვებოდი მაილის და ათასგვარი ფიქრის თავიდან ამოგდებას ვცდილობდი, ჩემმა გამბედაობამ და მოთმინების უნარმა კი ყველაზე მეტად მაშინ მიღალატა, როცა ეს ორი ამჯერად განუყოფელი ერთარსება ასე ძალიან მჭირდებოდა

-ტეილორ!-ირონიულად გაუღიმა მაილიმ-შეიძლება ვიკითხო აქ რას აკეთებ?

-გამარჯობა მაილი! მეც ძალიან მომენატრე როგორ ხარ?-ტეილორი საკოცნელად გამოიწია, მაილიმ კი ორი ნაბიჯით უკან დაიხია და ზიზღნარევი მზერა მიაპყრო

-აქ რას აკეთებ?-კითხვა გაუმეორა მაილიმ, მე კი გაუნძრევლად ვიდექი ერთ ადგილზე და თვალებს არ ვაშორებდი ჩეისს, რომელსაც ჩემთვის არც მოუქცევია ყურადღება და თავგამოდებით დაიწყო ტეილორის ჩვენგან დაცვა

-მაილი! ახლა ამის დრო არ არის, ყველა ჩვენ გვიყურებს-ჩეისმა მაილის მკლავში ჩაავლო ხელი და მისი ტეილორისაგან შორს წაყვანა სცადა, მე არც ამჯერად მითქვამს რამე

-ჩეის თავი დამანებე!-მაილიმ მოიშორა ჩეისის ხელი და მისგან მოშორებით დადგა-თუ ის არ აპირებს თქმას მაშინ შენგან მინდა მოვისმინო: რას აკეთებს ტეილორი აქ?

-She works here okay!!!-დაიყვირა ჩეისმა და ბოლოს თვითონვე ინანა თავისი საქციელი

-What does it means: she works here???-გაოცებისაგან მაილის  ლამის ენა ჩაუვარდა

-ლიამთან ერთად მთავარ როლზე დამამტკიცეს, მეგონა ეს ამბავი აქამდე გეცოდინებოდა-ჩაერთო კმაყოფილებისაგან სახეგაბრწყინებული ტეილორი

-Woah! That’s too much!-უცვლელი იერით წარმოთქვა მაილიმ

-აქ რა ხდება მაილი?-მალე ლიამიც მოგვიახლოვდა-ყველა თქვენ გიყურებთ

-არც არაფერი-თვალცრემლიანმა მაილიმ თავს ძალა დაატანა და გაიღიმა-უბრალოდ გვიან მივხვდი, რომ აქ არაფერი მესაქმება-ადგილს მოსწყდა და გსასვლელისაკენ წავიდა

-Miley wait!-დაიყვირა ლიამმა და ხელები ჩამოაყარა

-შენ რა დადევნებას არ აპირებ ლიამ?-თვალებს ვერ ვუჯერებდი და გაკვირვებული ვეკითხებოდი

-ჯობს დრო მისცე-ტეილორმა მაჯაზე ხელი მოჰკიდა და შეაჩერა-ახლა რომ დაედევნო კიდევ იჩხუბებთ-ლიამიც მორჩილად დაჰყვა ტეილორის რჩევას, რამაც ძალიან გამაბრაზა

-ლიამ! იმედი მაქვს არ აპირებ მის-ამ სიტყვას ხაზი გავუსვი და ალმაცერად ავხედე ტეილორს-რჩევას მიჰყვე, მაილი არასოდეს გაპატიებს ახლა მარტო რომ დატოვო... Liam go!-გავიმეორე ხმამაღლა და ისიც შეგულიანებული გაიქცა მაილისკენ, რამაც ძალიან გამახარა, რადგან ზუსტად ვიცოდი მაილი მასზე დიდხანს აღარ დარჩებოდა გაბრაზებული, ამიტომაც სიამოვნებისა და კმაყოფილების ღიმილი გადამეფინა სახეზე

-კმაყოფილი ხარ?-თითქმის ისევეთივე კმაყოფილებით, თუმცა აშკარა სიყალბით მკითხა ტეილორმა

-ყოვეშემთხვევაში შენზე მეტად-თვალი ჩავუკარი და წასვლა დავაპირე

-არავის შეუწუხებია თავი ჩვენი ერთმანეთისთვის წარდგენით.. მე ტეილორი ვარ!-ხელი გამომიწოდა

-სამწუხაროდ მაქვს ბედნიერება შენს შესახებ საკმარისზე მეტი ვიცოდე, ამიტომ მირჩევნია ყველაფერი ისე დავტოვო, როგორც არის-ხელი შევატოვე და მშვიდი, მომღიმარი ტონით ვუპასუხე

-ამას ალბათ ეჭვიანობა გალაპარაკებს, მაგრამ მე და ჩეისი..

-ეჭვიანობა?-ჩამეცინა-რამდენადაც ვიცი საყვარელ ადამიანებზე ეჭვიანობენ ხოლმე, ჩეისი კი...-თვალებში ჩეისს ჩავხედე, რომელიც აშკარად მთელი გულისყურით ცდილობდა ჩემი პასუხის მოსმენას- დღევანდელის მერე ჩემთვის სხვა არავინაა თუ არა არარაობა, რომელიც სისუსტისა და უნებისყოფობის ეტალონად რჩება, ასე რომ შეგიძლია გყავდეს, ცოტა ხანი გაერთობი, აბა შენ იცი როგორ ატკენ ამჯერად გულს

-ბლეიქ ზედმეტი მოგდის-როგორც კი ნაბიჯი გადავდგი, ჩეისიც გვერდით ამომიდგა და ყურთან ძალიან ახლოს მიჩურჩულა

-იცი, სულ არ მაინტერესებს რას ფიქრობ, იმიტომ რომ რაც ტეილორს ვუთხარი ნამდვილად გულიდან წამოსული სიტყვები იყო, ამიტომ გირჩევ ნუღარასოდეს გამეკარები

-შენ ვერც კი ხვდები, რომ ყველაფერს აფუჭებ 

-ეს შენ გააფუჭე ყველაფერი ჩეის, თუმცა როგორც ჩანს გაფუჭების დიდოსტატი ხარ, შენი ერთადერთი სიყვარულის მსგავსად-ტეილორს ავხედე, რომელსაც ალბათ ესმოდა ჩვენი საუბარი, თუმცა კი მაქსიმალურად დაბალ ხმაზე ვლაპარაკობდით

-ტეილორს ნუ რევ ჩვენს საქმეში

-ერთ შესწორებას შევიტან: „ჩვენ"-არც არასოდეს არსებობდა და მითუმეტეს აღარასოდეს იარსებებს.. აჰ რაღაც უნდა დამემატბინა-უცებ მოვბრუნდი და მარტო დარჩენილ ტეილორსა და ჩეისს მივაძახე-Have a nice sex !!

პირველ რიგში ბოდიში რომ დამაგვიანდა, ჯერ სკოლამ შემიშალა ხელი, მერე სტუმრები მომივიდნენ და ვერაფრით დავტოვებდი, ასე რომ..

ნუ რაც მთავარია ჩემთვის უსაყვარლესი ჩხუბის სცენის წაკითხვა უკვე მოახერხეთ :დ

მადლობა კომენტარებისთვის წინა თავზე, ძალიან მასიამოვნეთ, ამ თავის მიძღვნა კი -Likaa♥-სთვის მინდა, მგონი შენთვის ჯერ არ მომიძღვნია.

იმედია მოგეწონათ და კომენტარები ნურც ახლა დაგავიწყდებათ :დ <3:*)))

(პს. ბოლო ფოტო Ann-ის პროფილიდან ავიღე-THX:დ))