ერთხელ ჩემმა მეგობარმა ლამაზი სავარცხელი მაჩუქა.საავრცხელი დიდი და ვარდისფერი იყო,ზედ ყვავილები ეხლატა.როცა მაჩუქა,მეგობარმა მითხრა,რომ ეს სავარცხელი ჯადოსნურია.სიმართლე გითხრათ არ დამიჯერებია,უბრალოდ ძალიან მომეწონა და გასვლის წინ ჩემს საწოლში შევინახე.სახლში ძალიან დაღლილი დავბრუნდი,შევედი ჩემს ოთახში და სწავლას შევუდექი.როცა დავასრულე უცებ ნაყინი მომინდა და ეს ხმამარლა ვთქვი:
- რა კარგი იქნებოდა ახლა კარგი,ცივი ნაყინი,მაღაზია დაკეტილი იქნება თორემ ვიყიდიდი
უხცებ ხმა გაისმა ,,ტკაც,, მივიხედე და ჩემს მაგიაზე ნაყინი გაჩნდა.თვალებს არ ვუჯერებდი,იქით მანამდეც მივიხედე მაგრამ ნაყინი არ დამინახავს,ან მაგიდაზე ვის უნდა დაედო.თავსი ერთმა უეცარმა აზრმა გამკრა.მაშინვე საწოლი გადავქექე და სავარცხელი ავიღე.რომ დავაკვირდი,დავინახე,რომ მას ერთი კბილი აღარ ჰქონდა.იმის დასაზასტურებლად რომ ეს სავარცხელის ჯადოსნურობა იყო,კლავ წარმოვსთქვი სურვილი:
- ძალიან მშია,ნეტავ ახლ ჩემს წინ სადილი გაჩნდეს.
,,ტკაც,, სავარცხელს კიდევ ერთი კბილი მოსტყდა და წინ გაჩნდა,სავსე ჯამში საჭმელი.ამან კი საბოოლოდ დამიდასტურა სავარცხელის ჯადოსნურობა.ძალიან გაოცებული და გახარებული ვიყავი.ამას ვერანაირ ემოციას ვერ დავარქმევ.ერთი სიტყვიჸ ძალიან მიხაროდა,ისე მიხაროდა რომ ვეღარ ვიძინებდი,რადამაძინებდა? როცა სახლში ჯადოსნური სავარცხელი მქონდ რომელიც სურვილებს მიხდენდა და მე კიდევ დამეძნა სადაც სიზმრებია? მაგრამ,არა ნამდვილი,მე კარგი სიზმრების ახდენა შემეძლო აქ.ძალიან ცხელოდა და ვინატრე:
-ნეტავ ახლა წვიმა მოვიდოდეს და გააგრილებდეს გარემოს.
..ტკაც,, და დაიგრუხუნა დიდმა ელვამ ღრუბლებიდან,რომელიც იმალებოდა და თან იქიდან ელვისმაგვარ შუქს ანათებდა.სავარცხელს დავხედე და ვუთხარი:
-დიახ,ეს შენი საქმეა,სურვილები აასრულო,მე კი წარმოსთქვა.კვლავ ვისურვე
-ნეტავ ახლა ტყეში ვიყო,სადაც ცივი ნიავია,ფოთლების შრიალი და სიგრილე.
,,ტკაც,, და ვიგრძენი ირგვლივ ფოთლების შრიალი რომელიც ყურებს მალამოდ ედებოდნენ,ნიავი რომელიც ცჩემს გრძნობებში აღწევდა,და წვიმის წვეთები რომელიც აგრილებდა ჩემს ალმოკიდებულ გულს. ეს წვიმა ჩემი წინა სურვილი იყო. ცოტს დავსველდი და ახლა ვთქვი:
ნეტავ,ახლა ლოგინში ჩამაწვინაერთხელ ჩემმა მეგობარმა ლამაზი სავარცხელი მაჩუქა.საავრცხელი დიდი და ვარდისფერი იყო,ზედ ყვავილები ეხლატა.როცა მაჩუქა,მეგობარმა მითხრა,რომ ეს სავარცხელი ჯადოსნურია.სიმართლე გითხრათ არ დამიჯერებია,უბრალოდ ძალიან მომეწონა და გასვლის წინ ჩემს საწოლში შევინახე.სახლში ძალიან დაღლილი დავბრუნდი,შევედი ჩემს ოთახში და სწავლას შევუდექი.როცა დავასრულე უცებ ნაყინი მომინდა და ეს ხმამარლა ვთქვი:
- რა კარგი იქნებოდა ახლა კარგი,ცივი ნაყინი,მაღაზია დაკეტილი იქნება თორემ ვიყიდიდი
უხცებ ხმა გაისმა ,,ტკაც,, მივიხედე და ჩემს მაგიაზე ნაყინი გაჩნდა.თვალებს არ ვუჯერებდი,იქით მანამდეც მივიხედე მაგრამ ნაყინი არ დამინახავს,ან მაგიდაზე ვის უნდა დაედო.თავსი ერთმა უეცარმა აზრმა გამკრა.მაშინვე საწოლი გადავქექე და სავარცხელი ავიღე.რომ დავაკვირდი,დავინახე,რომ მას ერთი კბილი აღარ ჰქონდა.იმის დასაზასტურებლად რომ ეს სავარცხელის ჯადოსნურობა იყო,კლავ წარმოვსთქვი სურვილი:
- ძალიან მშია,ნეტავ ახლ ჩემს წინ სადილი გაჩნდეს.
,,ტკაც,, სავარცხელს კიდევ ერთი კბილი მოსტყდა და წინ გაჩნდა,სავსე ჯამში საჭმელი.ამან კი საბოოლოდ დამიდასტურა სავარცხელის ჯადოსნურობა.ძალიან გაოცებული და გახარებული ვიყავი.ამას ვერანაირ ემოციას ვერ დავარქმევ.ერთი სიტყვიჸ ძალიან მიხაროდა,ისე მიხაროდა რომ ვეღარ ვიძინებდი,რადამაძინებდა? როცა სახლში ჯადოსნური სავარცხელი მქონდ რომელიც სურვილებს მიხდენდა და მე კიდევ დამეძნა სადაც სიზმრებია? მაგრამ,არა ნამდვილი,მე კარგი სიზმრების ახდენა შემეძლო აქ.ძალიან ცხელოდა და ვინატრე:
-ნეტავ ახლა წვიმა მოვიდოდეს და გააგრილებდეს გარემოს.
..ტკაც,, და დაიგრუხუნა დიდმა ელვამ ღრუბლებიდან,რომელიც იმალებოდა და თან იქიდან ელვისმაგვარ შუქს ანათებდა.სავარცხელს დავხედე და ვუთხარი:
-დიახ,ეს შენი საქმეა,სურვილები აასრულო,მე კი წარმოსთქვა.კვლავ ვისურვე
-ნეტავ ახლა ტყეში ვიყო,სადაც ცივი ნიავია,ფოთლების შრიალი და სიგრილე.
,,ტკაც,, და ვიგრძენი ირგვლივ ფოთლების შრიალი რომელიც ყურებს მალამოდ ედებოდნენ,ნიავი რომელიც ცჩემს გრძნობებში აღწევდა,და წვიმის წვეთები რომელიც აგრილებდა ჩემს ალმოკიდებულ გულს. ეს წვიმა ჩემი წინა სურვილი იყო. ცოტს დავსველდი და ახლა ვთქვი:
ნეტავ,ახლა ლოგინში ჩამაწვინა.თბილ ლოგინში.
,,ტკაც,, და თბილი,რბილი,ლოინში ავღმოჩნდი,სავარცხელი სასთუმალთან მედო.დანარჩენი სურვილები მეორე რისთვის გადავდე.დილას გავიღვიძე თუ არა,მაშინვე სავარცხელი გამახსენდა და სურვილს შჱვუძახე
,,ნეტავ ახლა სასადილო ოთახში ვიყო
,,ტკაც,, და სასადილო ოთახში ვიყავი,ჩაცმული და წინ საჭმლით ჯამი მედო სავარცხელი კი ჩემს გვერდით კიდევ დავრწმუნდი რომ გუშინ სიზმარში არ ვყოფილვარ.
ვინატრე: - ნეტავ დრეს მზიანი ამინდი იტოს
,,ტკაც,, და მზის სხივებმა ოთახიდან თვალისმომჭრელად გამოაჭყიტეს.
გავედი გარეთ,სკოლამდე წასვლა ძალიან მეზარებოდა,მაგრამ სავარცხელი რისთვის იყო ვთქვი:
-ნეტავ ახლა სკოლაში ვიყო!
,,ტკაც,, და უცებ ჩემს სკოლის ეზოში ავღმოჩნდი,ჯერ ასე ადრე მისხული არავის ვენახე.სავარცხელი ჩანთაში ცავიგდე.შევედი კლაში,მართო მე ჳიყავი.ცოტა ხანშიი მოვიდნენ,კლასელები და დაიწყო გაკვეთილები.
შემოვიდა მასწავლებელი მე კი ჩურჩულით ვთქვი:
-ნეტავ ახლა მასწავლებელი დერეფნის ბოლოში გაჩნდეს
,,ტკაც,, და მასწავლებელი დერეფნის ბოლში გაჩნდა.გაოგნებული მოდიოდა,რომ შემოვიდა მთელი გაკვეთილი ამაზე გველაპარაკებოდა,ისიც იფიქრა მე ხომ არ მომეჩვენაო,ბაჳსვებს ჰკითხა დამინახეთ როგორ შემოვედიო და ბავშვებმაც: ,,დიახ მას!,,
დაირეკა შესვენების ზარი.ჩემი ერთ-ერთი კლასელი რაღაცას მიირთმევდა მე კი ჩუმად ვთქვი:
- ნეტავ ახლა ესსაჭმელი გაქრეს
..ტკაც,, და საწყა ბავშვს ერთი ლუკმის წამა ძლივს მოასწრო რომ სულ გაუქრა ხელიდან საჭმელი,ის მაშინვე მასწავლებელთან გავარდა და მერე სხვა კლასელებიც გავაოგნე.დაირეკა შესვლის ზარი და ვინატრე:
-ნეტავ ახლა ყველა გაკვეთილები გაცდებოდეს
დატკაცუნება და დირქტორის შემოსვლა ერთი იყო!
-თავისუფლები ხართ დრეს ბავშვებო მე2 გაკვეთილიდან...ისე ამბობდა დირექტორი და თვითონაც არ იცოდა რაომ დაგვითხოვა
ბავშვები ჟრიამულით გავარდნენ გარეთ.მე ხის ქვეშ დავდექი და ვინარე:
-ნეტავ ახლა პარიზში ვიყო,ეიფელის კოშზე,ღამით!
,,ტკაც,, და იცებ ვიგრზენი თუ რამხელა სიმაღლეზე ვიყავი.ეიფელის კოშკიდან ხალხი ჭიანჭველებივით ჩანდნენ,ირგვლივ ყველფერი ანათებდა,მთვარეს ისე ვხედავდი როგოც საკუთარ ხელებს.იქიდან სამგზავრო ლიფტით ცამოვედი.მთელი პარიზი მოვიარე რასაც მინდოდა იმას ვაკეთებდი რადგან ჯადოსნური სავარცხელი ჩჱმს გვერდიტ იყო.ახლა მთლიანი პარიზის დათვალიერების შემდეგ ვინატრე:
-ნეტავ დიდ გემზე ვიყო რომელიც შუა ოკეანეშია
,,ტკაც,, და გემზე ავღმოჩნდი.იქ ერთი ისეთი ადგილი იყო სადაც შუშიდან ვხედავდი ყველაფერს წყალში.მე დავათვალიერე ზვიგენები,წყალქვეშა სამყარო რომელიც არაჩვეულებრივი ყოფილა,ალბათ იქ მცხოვრები არსებები მხოლოდ იმიოტმ ცხოვრობდნენ დიდხანს რომ ასეთი ლამაზი გარემოა! ფერადფერადი მარჯნები,შესაფერის თევზებთან ერთად,ლამაზი წყალმცენარეები,განსხვავებული არსებები რომელებიც თვალითაც არ მენახა არასდროს.მართალია იქ ყოფნას არაფერი ჯობდა მაგრამ სახლში ყოფნის დრო იყო.ამიტომ სახლში დაბრუნება ვინატრე ,,ტკაც,, და ავღმოჩნდი ჩემს სახლში.
ახლა იცით რა მინდოდა? აიი სწორედ...ჩემი ოთახი ჩემს გემოზე მოვრთე...შემდეგ დაღლილი დავჯექი სარკის წინ და თმების ვარცხნასვაპირბდი და დაუფიქრებლად ვთქვი:
-აბა ამ სავარცხლით როგორ დავივარცხნო,ნეტავ ახალი სავარცხელი მქონდეს რომელსაც ყველა კბილი აქვს.
სავარცხელი ხელიდან დამისხლტა მაგიდაზე დავარდა,ამჯერად აღარ გამიგია ,,ტკაც,, არც ახალი სავარცხელი ჩანდა,სავარხელი ნელ-ნელა დაპატარავდა დასაბოლოოდ გაქრა.ძალიან ვინანე ჩემი სიტყვები დ მერე დავრწმუნდი რომ დაუფიქრებლად არაფერი არ უნდა ვთქვა.მაშინ მართლაც ძალიან მოვიწყინე.მაგრმ ჭკუა ვისწავლე,ამ სავარცხლის წყალობით გატაეებული დრო არასდროს არ დამავიწყდება.მე ამ სავარცხლით სევძელი სეუძლებელი.და ჩემი ბოლო სურვილი ცით რა იყო? მე ვისურვე ,, ყველა ღარიბს ფული და სახლი მნიეცეს,ყველას ის მიეცეს რაც სჭირდება და უნდა,, და ასეც მოხდა,და ბედნიერი ვიყავი ძალიან....მაგრამ ბედნიერი მხოლოდ ჩემს ამ პატარა მოთხრობაში რომელიც დავწერე,და რომელშიც ჩავწერე ჩემი დიდი სურვილის ასრულება,ეს ბოლო სურვილის.....
daamowma:ankam<3
კატეგორია:♥ BooK ☆ | ნანახია:760 | დაამატა:tik_lizi | რეიტინგი:5.0/2
