♥...იქაც მეყავრებიი
♥ახალი ერთთავიანი მოთხრობა
♥
♥იმედია მოგეწონებათ♥
2007 წელი , 10 ივლისი
ყველაფერი მაშინ დაიყწოო..იმ ლამაზ დღეს <3 მახსოვს მეგობრებთან ერთად ვსეირნობდი და მაღაზიაში წყლის საყიდლად შემოვედი...ზუსტად მაშინ შეეფეთა ჩვენი მზერები ერთმანეთს... :| იმ წამის მერე კი ჩემი გულის განუყრელი ნაწილი გახდი.. იმ დღის მერე ყოველდღე იმაზე ნატვრაში ვიძინებდი და ვიღვიძებდი რომ ოდესმე, აუცილებლად შეგხვდებოდი კიდევ ერთხელ. (( ..
2007 წელი , 15 ივლისი
ვოცნებობდი მანამ სანამ არ გავიგე რომ ჩემი კარის მეზობელი გადასულა და ბინა ერთ ახალგზარდა ბიჭს უყიდია...დავინტერესდი თუ ვინ იყო ის ახალგზარდა ბიჭი და კარზე დავაკუკუნე.. ჩემს გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა.. მიხაროდა კიდეც.. მაშინ დავრწმუნდი,რომ ოცნებები ხდება..
-შენნნ...
-რაღაცის თქმა მინდოდა და გამაწყვეტინა
-ხოო მე ის ბიჭი ვარ რამოდენიმე დღის წინ მაღაზიაში რომ ნახე..მოხარული ვარ რომ შენი მეზობელი გავხდი <3 -
გაიცინა..
-არ შემომიშვებ ?
-შემოდიი შემოდიი.. <3
როგორც გავიგე ლუკა ერქვა.. მიყვარს ეს სახელი <3 იმ დღის მერე მე და ლუკა ძალიან დავმეგობრდით...<3 დრო გადიოდა და მეგობრული სიყვარული ნელ-ნელა უფრო და უფრო მიძლიერდებოდაა....
2008 წელი , 10 ივლისი
ტელეფონზე ზარი შემოვიდა..
-სალლ გცალია,რომ შემხვდე?
-კიი კი რათქმაუნდა.. სად მოვიდე??
-პეკინზე , ახალი კაფე რომ გაიხსნა აიი იქ მოდიი... -კარგიი..
უცებ ჩავიცვი და ლუკასთან წავედი:
 
გამოგიტყდებით და ძალიან ვნერვიულობდი.. მაინტერესებდა რისი თქმა უნდა ლუკას... თავში 1000აზრი მიტრიალებდა... ამ ფიქრებში გართული ვერც კი მივვხდი როგორ მივედი დანიშნულების ადგილამდე...ტაქსს ფული გადავუხადე და კაფეში ლუკას ძებნა დავიწყე.. აიი ისიც...
-სსალლ სალლ აქ ვარრ ..
-ჰაი ლუკკ რა ხდება??-
გადავკოცნე
-ნუ ისეთი არაფერიი. უბრალოდ მინდა რაღაც გითხრა..
-მართლა??? რა უნდა მითხრა??-დაინტერესებული მზერა მივიღე
-ნუ პირდაპირ გეტყვი.. აქამდე ეს არასდროს გამიკეთებია და ეხლაც ამიტომ ვღელავ ასე ძალიანნ :|
-მიდიი მიდიიი მითხარი ნუ გეშინია...
-მოკლედ სალლ... მიყვარხარრ ..
ამის გაგონებაზე გული ამიჩქარდა.. ისე მიცემდა მეგონაა ყველას ესმოდა ჩემი გულის ცემის ხმა...
-ლუუკკკ... მე მე ..
-ვიციი ვიციი ვიჩქარე.. დებილიი ვარრ ..
-არა არაა ლუუკკ.. მეცც მიყვარხარ <3 -
მივიწიე და ვაკოცე...
იმ დღის მერე ყოველდღე ერთად ვვვიიყავით.. <3 ყველაფერი შეიცვალა.. )) უბედნიერესიი ადამიანი ვიყავი , გვერდით ხომ ლუკას ნაირი ბიჭი მყავდა.. <3 ...
2008 წელი , 31 ივლისი :
კარზე ზარი გაისმა.
-შემოდი ლუკკ..
-სალოო... არ გინდა ამ ზაფხულს სადმე წავიიდეთ??
-მაინც სად??
-რავიი.. დღეს დედაჩემი ფულს მიგზავნის და თუ გინდა თურქეთში წავიდეთ...
-კაი.
-მაშინ აეროპორტში დავრეკავ და ბილეთებს ავიღეებ ..
-კაიი...
2008 წელი 1 აგვისტო..
ეხლა მე და ლუკა თვითმფრინავში ვზივართ... რამოდენიმე საათში კი თურქეთის მიწაზე დავდგავთ ფეხს.. <3 გულიი მიგრძნობს ეს ზაფხულიიი დაუვიწყარიი იიქნება..
-სალოო სალო გაიღვიძე , ჩამოვედით -ჩემს გაღვიძებას ცდილობდა ლუკა..
-უიი ლუუკკ.. როდის ჩამეძინა,ვერც კი გავიგე :დ -
წამოვყავი თავიი
-არაუშავს. მიდი მიდი ჩემოდნები აიღე და წავედით..
თვითმრიფრინავიდან ნელ-ნელა გადმოოვედიი .. გადმოვედი თუ არა ჩემოდნებს ხელი დავავლე, ლუკას ხელი მოვკიდე და სასტუმროსკენნ წავედით... გზაში ერთ რესტორანს შევხვდით.... მე და ლუკას კი ისე გშიოდა ეგრევე რესტორანში შევხტით :დ რაღაც საჭმელები ავიღეთ და როცა უკვე დანაყრებულები ვიყავით კვლავ სასტუმროსკენ ავიღეთ გეზიი... ჩემოდნები დავალაგეთ , გამოვიცვალეთ და სანაპიროზე გავედით..ბევრიი ვიცცანცარეთ და სახლში დავბრუნდით:
 არც ისე გვიანი იყო , მაგრამ დაღლილებს მალევე ჩაგვეძინა....
2008 წელი 3 აგვისტო..
დილით მზის სხივებმა გაგვაღვიძა.... ცოტა წავიხემსეთ და გადაწყვიტეთ ფილმისთვის გვეყურებინა.. სანამ ლუკა ფილმს არჩევდა მე ტელევიზორი ჩავრთე.. ყევლა არხზე სპეციალური გამოშვება იყო (ქართულ არხებსაც იჭერდა) დამაინტერესა და რუსთავი2 გავაჩერე...
-მინდა შეგატყობინოთ რომ საქართველოში ომი მიმდინარეობს.. ოკუპანტმა რუსებმა საქართველოს ტერიტორიების დაპყრობა გადაწყვიტეს.. ჯერ-ჯერობით მდგომარეობა კონტროლ ქვეშაა,გთხოვთ ნუ აყვებით პანიკას და დაელოდეთ მოვლენების განვითარებას..
ძალიან შემეშინდა , მაგრამ მალევე დავწყნრადი.. უცებ ლუკას გავხედე... ტელევიზორს გაშტერებული უყურებდა..
-ომში უნდა წავიდე.. წამოიყვირა უცებბ..
-რა??
-შევიცხადე..
-ხოო ხოო სალოო... ომში უნდა წავვიდე...
-გაგიჟდიიი ?? რომ მოკვდე..
-სალოო მომისმინე.. მამაჩემი ჯარისკაცი იყოო.. და ის ერთერთი თავისი მოვალეობის შესრულებსი დროს დაიღუპა... სანამ დაიღუპებოდა,ყოველთვის იმას მასწავლიდა რომ პატრიოტი უნდა ვიყო.. თუ ქვეყანას გაუჭირდა მის დასაცავად ყევლაფერი უნდა გააკეთეო.. ხოდა ამას ვაკეთებ ზუსტად.. არ სცადო რამის თქმა.. მაინც წავალ..
-მაშინნ მეც წამოვალლ
-არავითარ შემთხვევაშიი... შენ აქ დარჩები.. იფიქრე საკუთარ თავზე..
-მიყვარხარ ლუკკ..
გადავეხვიეე დაა ლუკააა გაქრა...
2008 წელი 7 აგვისტო..
ამ დრომდე ლუკასთან კავშირი არ დამიკარგია.. 1 საათის წინაც ველაპარაკე... ტელევიზორიიი სულ ჩართული მაქ.. რათა სიახლეები გავიგოო.. აიი კიდევ ერთი ჩართვა..
-ვითარება რთულდება... რამოდენიმე ჯარისკაციი დღესაც დაიღუპა..-
უცებ ომის კადრები ჩაირთოო.. აიი აიი ჩემი ლუკა. როგორრ იბრძვიისს.... მოიცა არაა არრ არსებობს... :| ... ტყვიაა მოხვდა.. უშველეთ დროოზეე.... -ისტერიული ყვირილი ამიტყდა როცა კადრში დავინახე თუ როგორ მოხვდაა ტყვია ლუკას..მოძრაობდა და მივვხდიი რომმ ცოცხალი იყოო..
კადრი აქ გაჩერდაა
-ახლა თქვენ დაინახეთ როგორ მოხვდა ერთი ჯარისკაცს ტყვია.. მძიმედაა..უკაცრავად-ახლა მატყობინებენ რომმ ის ბიჭი გარდაიცვალა: გარდაცვლილი ლუკა ლომიძეაა... ტელეფონზე მესიჯიი დატოვა:
-სალო მიყვარხარ ! გახსოვდეს ეს..
ჟურნალისტი კიდევ ამბობდა რაღაცას , მაგრამ აღარ მომისმენია.. ტელევიზორი გამოვრთე საწოლზე დავეგდე და ტირილი ამიტყდა..სიცოცხლის ბოლო წუთამდეე ჩემზე ფიქრობდა.. :| ჩემი ლუკა.. :| ..
არ ვიცი როგორიი გამომივიდა ..
რამოდენიმე წამის წინ აგვისტოს 5 დღე ვუყურე და მუზა მომაწვა..
იმედია არც ისეთი ცუდია..
|
