თბილისიდან რომ აღმოსავლეთისაკენ წახვიდე,ერთი დღის მოგზაურობის შემდეგ მიადგები ერთ გრძელ მთას ,რომელსაც ჰქვია ცივი.ამ ცივის მთაზე რომ ახვიდე და იქით, აღმოსავლეთისაკენ გადაიხედო შენს თვალწინ ქვემოთ გადაიჭიმება ვეებერთელა ვაკე რომელსაც ვენახებისა და ზვრების მწვან ზღვა ფარავ; ამ ვაკის ზედ უა წელზე კი დაინახავ გრძელ ლაპლაპა ზოლ ჩრდილოეთიდან სამხრეთისაკენ გავლებულს.
ეს სწორი ვაკე არი კახეთი ველი,ხოლო, ლაპლაპა ზოლი მდინარე ალაზანია,რომელიც კახეთს ორ თითქმი თანაწორ ნაწილად ყოფს:აქეთა ნახევარ ჰქვია გამოღმა იქითას კი გაღმა მხარი.თუ გაღმა მხარ აზღვრად უძევ აღმოავლეთის დიდი,მაღალი მთები და ენი გამოყოფენ კახეთს დაღსტნისაგან,რომელიც ამ მთებს იქით იწყება.თუ გაღმა მხრიაკენ თვალს დააკვირვებ,ერთ ადგილას,მთი ძირი,გაარჩევ დიდ ღელე ღრმად ევარდნილს მთაი.ეს ღელე ახლა სახნავ-სათესი ადგილია. მაგრამ ახლო რომ მიხვიდე და კარგად გასინჯო,მიწები მიჯნებზე და განაპირა ადვილად შეამჩნევთ ქვითკირი ნაშთებს.ნაშთები უტყარი ნიშანია იმისა რომ ეს ადგილი ნასოფლარია
ვიცი პატარა თავია მაგრამ ჯერ ეს საცდელია და თუ იქნება კომენტარები გავაგრძელება
