გამარჯობათ!მე სერენა ვარ მეხიკოდან ეს ისტორია მაშინ დაიწყო როცა 17 წლის ვიყავი მაგრამ ეხლა უკვე დიდი დროა გასული ამას გიყვებით თქვენ და იმას ვინც ეხლა მუცლიდან ფეხებს მირტყავს... აი კიდევ დამარტყა! :დ ერთი სიტყვით დავიწყოთ 
დილით ჩვეულებრივ ავდექი და სკოლისთვის მოვემზადე ეს ბოლო წელია ამიტომ დიდი შრომა მიწევს მომავალ წელს სწავლისთვის რათა უცხოეთში,ლონდონის უნივერსიტეტში ჩავაბარო. თან ვსწავლობ და თან ვმუშაობ მაგდონალდში მიმტანად.. არაუშავს მე ხომ უბრალო გოგო ვარ უბრალო ცხოვრებით? )) ვიცი რომ როდესაც სწავლას მოვრჩები ძალიან წარმატებული ადამიანი გამოვალ არ ვიცი ვინ მაგრამ რაც არ უნდა იყოს შანსს ხელიდან არ გავუშვებ :დ უი ეს ვინ შთამაგონა ? )) იმან ვინც პატარაობაში ძალიან მიყვარდა "დემი ლოვატო” !
მაგრამ უფრო იმიტომ მინდა წარმატებულობა რომ ამ გაჭირვებას თავი დავაღწიო )) მყავს შეყვარებული! ადამიანი რომელსაც ვაღმერთებ ის მე ყველაზე მეტად მიყვარს! aქ სადღაც გულში )) ერთად რა აღარ გაგვიკეთებია. ყველაფერი ცუდიც კარგიც მაგრამ არაუშავს მე ის გულში მიყვარს არ აქვს ჩემთვის მნიშვნელობას საიდანაა ვინაა მე ვიცი რომ კარგი ადამიანია! მთელი 5 წელია მასთან ვარ და ვიცი რომ ის ჩემი მეორე ნახევარია ადამიანი რომელიც ცხოვრების ბოლომდე მეყვარება!
უი სულ გადავუხვიე თემას დილით როგორც ყოველდღე დედამ გამაღვიძა
სამწუხაროდ მამა ჩავარდნილია ლოგინად 2 წლის წინ მისი მანქანა ამოყირავდა და იმედი გადაიწურა იმის რომ ის ისევ გაივლიდა გამოდის რომ მე და ჩემს დას მოგვიწია ოჯახის რჩენა. ჩემს დას შემდგომში გაგაცნობთ ერთი სიტყვით ავდექი თმები დავივარცხნე მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე ჩავიცვი უცბად,რადგან არასდროს ვფიქრობ რა ჩავიცვა და ქვევით ჩავედი. გარეთ ჯენის და ბლერს უნდა შევხვედროდი ისინი ჩემი თანაკლასელები,საუკეთესო მეგობრები და თანამშრომლები არიან. აი ვახსენე და მოვიდნენ!
-ჰაი სი ))
-ჰაი... წავედით?
-კი,კი
გზაში როგორც გვჩვევია ულაპარაკოდ ისტორიის გადამეორებას შევუდექით ავტობუსით სულ მალე ნახევარ საათში სკოლაში ვიყავით.
ჩვეულებრივ ზარის დარეკვას არ დაველოდეთ ეგრევე კლასში შევედით და ჩვენს ჩვენ ადგილებზე დავდეთ ჩანთები.
| 
