I Left My Heart In London...♔
ეს თავი
Merder♥-ს , მისი დამსახურებაა ეს თავი რომ დავდე ♥ იმედი მაქვს შენც მალე დადებ მარი ახლა თავს შეთანხმება ხომ გახსოვს :))♥
ცხოვრებაში ხდება მომენტი, როცა გიწევს შენი ძვირფასი ადამიანის გაშვება ან მისი სამუდამოდ დაკარგვა...მძიმე არჩევანის წინაშე დგახარ, ცდილობ სწორი გადაწყვეტილება მიიღო, რადგან არ შეგიძლია წარსულში დაბრუნება და თუ მცდარ არჩევანს გააკეთებ ვეღარ გამოასწორებ...ხვდები რომ გიყვარს და იაზრებ რომ თუ გაგექცა უკან აღარ დაბრუნდება, ეს სიყვარული იმდენად ძლიერია რომ თანხმდები მეგობრობაზე, თუმცა გულში მაინც რაღავ გჩხვლეტს, გტკენს, ეს მისი მონატრების ტკივილია, იმ მონატრების რომელიც მხოლოდ მისი შეხებით შეივსება, თუმცა სულ არაფერს რაღაც ჯობს და სულ მცირედზე, მეგობრობაზეც თანხმდები...სახლში უკუნით სიბნელეს დაესადგურა, ყველას ტკბილად ეძინა მაიკის გარდა და თავში ზემოდ ხსენებული აზრები უტრიალებდა, მისთვის მტკივნეული იყო ნინას გაშვება, მაგრამ იცოდა თუ არ გაუშვებდა მას სამუდამოდ დაკარგავდა, ამასთანავე ემას ატკენდა გულს და დაკარგავდა, გულის სიღრმეში მან იცოდა რომ ემა იყო მისი პირველი და უკანასკნელი სიყვარული, თუმცა ის დიდი გრძნობა რომელსაც ის გულით ატარებდა ჯერ კიდევ არ იყო გათვიცნობიერებული..! 
მთელი ღამე ერთხელაც არ მოუხუჭავს თვალი მაიკს, ნელ-ნელა მთვარე ღრუბლებს უკან მიიმალა და მზეს დაუთმო ადგილი, მზეც დიდგულად ამოდიოდა და დედამიწას თბილი სხივებით ათბობდა, მზეს სიოც მოყვა და გარშემო შემოდგომის სურნელი დატრიალდა, შემოდგომის რომელიც ნინას ძალიან უყვარდა...მზის თბილმა სხივებმა თამაში დაუწყეს სახეზე და ბოლოს თავისი გაიტანეს, ნინამ ბუძღუნით გაახილა ცალი თვალი, ტელეფონს დახედა, შემდეგ პლედში ჩაიმალა და გვერდი იცვლა, თუმცა წინ დაბრკოლება არ დახვედრია, ცალი ხელი გამოყო პლედიდად და საწოლზე მოაფათურა, ბენი უკვე ამდგარიყო, ნინა საწოლზე წამოდგა და ნახევრად ჩაბნელებულ ოთახს მოავლო თვალი. 
მაგიდაზე წერილი დაინახა, პლედი მოიხურა და წამოდგა
"საჯირითოდ წავედი, იმედია ტკბილ ძილს არავინ დაგიფრთხობს, მიყვარხარ ბენი"
ნინას გაეღიმა, წერილი ისევ მაგიდაზე დადო და სააბაზანოს მიაშურა, დუშ-კაბინის კარი გამოაღო და ცხელ წყალს შეუშვირა ტანი, წლის წვეთები ზოლად დადიოდნენ ნინას სხეულზე და ნელა აფხიზლებდნენ, სასიამოვნო შეგრძნება გააბრუა ნინა და დაახლოებით ერთი საათი გაჩერდა აბაზანაში, გამოსვლის თანავე ჩაიცვა, თმა გაიშრო და პირველ სართულზე ჩაირბინა, ყველანი სამზარეულოში იყვენ და საუზმეს შეექცეოდნენ, ნინაც მათ შეუერთდა.. საუზმობის შემდეგ ფილმს უყურეს და მერე ჯოკერი ითამაშეს, ისე გaერთნენ ვერც კი შეამჩნიეს როგორ მოსაღამოვდა, მხოლოდ ნინა იყო მოუსვენრად, ყოველ 10წთ ში ერთხელ ფანჯარაში იხედებოდა და ბენის დაბრუნებას ელოდებოდა თუმცა ჰორიზონტზე არავინ ჩანდა, ამდენი ლოდინი აღარ შეეძლო, ნერვიულობამ იმატა და წინ და უკან დაიწყო სიარული
-ჰეი რა გჭირს დაჯექი (ნიკა) 
-არა ვნერვიულობ ვერ დავჯდები (აკანკალებული ხმით უპასუხა ნინამ)
-ისე ბენი სად არის ? (ორაზროვნად იკითხა ჰარიმ)
-მეც მაგაზე ვნერვილობ, დილიდან საჯირითოდ წავიდა (ნინა)
ჰარის სახის გამომეტყველება შეეცვალა, ფეხზე წამოდგა და კარისკენ წავიდა
-სად მიდიხარ (მარიამიც ჩაერთო დიალოგში)
-ამდენ ხანს აასდროს წასულა საჯირითოდ, უნდა მოვძებნო (ჰარი)
-მეც წამოვალ (ნინაც კარისკენ წავიდა)
-ჩვენც მოგეხმარებით (ემა)
ყველანი საჯინიბოსკენ წავიდნენ და ცხენბზე მოკალათდნენ, ემა, მარიამი და ნიკა ერთად წაიდნეn მოსაძებნად ნინა და მაიკი ერთად...ნინამ მაშინვე ბენის საყვარელი ადგილისკენ გააჭნა , გზაში კი რაც შეეძლო ხმამაღლა ყვიროდა ბენი სახლეს...მაიკი ნინას აკვირდებოდა და ხვდებოდა, თუ რა ძლიერად უყვარდა ბენი, მთელი სხეულით კანკალებდა ნინა და მისი მხიარული ცისფერი თვალები ახლა ცრემლებს და სევდას შეეცვალათ, მაიკი ხვდებოდა რომ ასეთი სიყვარულს ვერავინ ვერაფერ ავნებდა და ეს სამუდამო იყო...ნინას ნერვიულობა ემატებო, ხელებზე ვენის ზოლი დაეტყო, გული აუჩქარდa, სისიხლი ტვინში მოაწვა, როგორც შინაგანად ასევე გარედან საშინლად აკანკალებდა, ცხენი სადავე ძლივ ეჭირა..მხოლოდ ცუდზე ფიქრობდა მისი გონება და სიბნელეში ბენს ეძებდა...მალე მიუახლოვდნენ იმ ტმას რომელიც ბენმა წინა დღეს ჩვენა, მინდორში ცხენს მოკრეს თვალი და ორივემ იქით გააჭნა, თუმცა ცხენი პატრონის გარეშე დარჩენილიყო და აფორიაქებული ერთი და იმავე ადგილს ხტოდა
-ბენ სად ხარ (უკვე აცრემლებული ხმით თქვა ნინამ და ცხენიდან ჩამოვიდა)
-ნინა დაწყნარდი ვიპოვით (უკნიდან ჩაეხუტა მაიკი)
-მოდი ფეხით გავუყვეთ ტბას (ამოისლუკუნა ნინამ)
მაიკი უხმოდ გაყვა ნინას უკან, გძელ ბალaხში და სიბნელეში ორიენტირება ჭირდა, მაგრამ ნინა ძლიერი ნაბიჯებით მიიკვლევდა გზას, მალე ტბის ნაპირას აღმოჩნდნენ და მთვარის შუქზე ვიღაცის სხეულს მოკრეს თვალი, რომელიც შორიდან ისე მოჩანდა თითქოს არ სუნთქავდა...ნინას ამის დანხვისას სახის გამომეტყველება შეეცვალა, უდიდესი ტკივილი აღიბეჭდა მის სახეზე და რაც ძალა ქონდა მისკენ გაიქცა, სხეულთან ჩაიმუხლა და ტირილი დაიწყო
-ბენ, ბენ გთხოვ გაახილე თვალები, ბენ გთხოვ მიპასუხე
თუმცა ბენი ხმას არ იღებდა, მისი გაყინული სხეული უძრავად "იდო" და სიცოცხლის ნიშანიც კი არ აღიმეჭდებოდა "მასზე" მაიკიც მაშინვე ნინასკენ გაიქცა, ბენის სხეულთან ჩაიმუხლა და პულსი გაუსინჯა
-ნინა დაწყნარდი ცოცხალია , უბრალოდ გონება აქვს დაკარგული (ნინას დამშვიდება სცადა)
-ჩქარა უნდა წაvიყვანოთ აქედან (ნინა)
მალე ბავშვებიც მოვიდნენ ამ ადგილას, ჰარი გიჟივით ჩამოხტა ცხენიდან და ძმაკაცის გვერდით დაეცა
-ბენ გაახილე თვალები თორე შენს სისხლს დავლევ, შეჩემა მიპასუხე (ბენის სხეულს ანჟღრევდა)
-წავალ მანქანას მოვიყვან (ცხენს მოახტა მაიკი და სიბნელეში გაუჩინარდა)
მარიამი ნიკას ეხუტებოდა და ცრემლებს ძლივს იკავებდა, ემა ნინას ეხუტებოდა და მის დამშვიდებას ცდილობდა, ჰარი კი უშედეგოდ ანჯღრევდა ძმაკაცის სხეულს, 15 წთში მაიკი მანქანით ტბასთან გაჩნდა, ნინა უკანა სავარძელზე მოთავსდა ბენის უკანა სავარძელზე დააწვინეს ა თავი ნინას მუხლებზე დადებინეს, ჰარი მძღოლის გვერდით სკამზემოკალათდა და მანქანა ადგილს მოწყდა, მაიკი ისე ჩქარა ატარებდა მანქანას რომ ერთ სააში ქალაქში დაბრუნდნენ, უახლოს საავადმყოფოში მიიყვანეს და მისაღებში დაუსრულებელი ლოდნი დაიწყო..ნინა ერთ ადგილას ვერ ჩერდებოდა, ლოდინი უფრო აღიზიანებდა, მან არ იცოდა რა ჭირდა მისთვის ძვირფას ადამიანს, საკუთარი თავი ეზიზღებოდა იმის გამო რომ ვერ ეხმარებოდა, გამუდმებით მედდას ეკითხებოდა რამე ხომ არ იყო ახალი, ის კი უუემოციო სახით უარის ნიშნად თავს აქნევდა...დაახლოებით ნახევარ საათში პალატის კარი გაიღო, იქიდან საკმაოდ სიმპატიური, მაღალი, შავგვრემანი, 25 წლამდე თეთრ ხალათში გამოწყობილი მამაკაცი გამოვიდა.
ბავშვები იმდენად იყვნენ განერვიულებულები რომ მისი ამოსვლა არც შეუმჩნევიათ, მხოლოდ მაშინ მოვiდნენ გონდ როცა ჰარი ძლიერად და თბილად გადaეხვია ექიმს, მათ შორის გულითადი დიალოგი გაიმართა
-როდის დაბრუნდი შე უნამსუო (ჰარი)
-დღეს დილით და ვაპირებდი დარეკვას (თავი იმართლა ექიმმა) 
-ბოდიში რომ გეჭრებით, მაგრამ იქნებ მითხრათ როგორ არის ბენი (მკაცრი, აკანკალებული ხმით ჩაეჭრა საუბaრში ნინა)
-ბენი თავსკარგად გრძნობს, უბრალოდ ცხენიდან გადმოვარდნინას თავი ქვას დაარტყა და ამან მისი გათიშვა გამოიწვია, უბრალოდ ოდნავ ტვინი შეერყა (ბოლოს ვითომ იხუმრა ექიმმა)
ჰარიმ შეატყო ნინას რომ ახლა ალბათ შუაზე გახევდა ამ ექიმს ამ ვითომდა ხუმრობის გამო და სიტვაციის განმუხვტა სცადა
-ნინა გაიცანი ეს ჩემი ნახევძმაა იაანი, იან ეს ნინა ბენის შევარებული, ესენი კი მარიამი ნიკა, ემმა დამაიკი არიან ჩვენი საერთო მეგობრები (ღიმილიანი სახით დააბოლოვა ჰარიმ)
-რა ლამაზი შეყვaრებული ყოლია ჩემს მეგობარს, სასიამოვნოა თქვენი გaცნობა (იანი)
-იგივეს ვერ ვიტყოდი (ცივად უპასუხა ნინამ და ბენის პალატისკენ წავიდა)
იმედი მაქვს მოგეწონებათ ♥
პ.ს მარიკო არ მომკლა შენს ბეს რო ვუქენი რაღაც :D ♥
|
