I Left My Heart In London...♔
= Part 6 =
იმედი მაქვს მოგეწონებათ ♥
ოჯახური შეკრება საღამომდე გაგრძელდა..სახლში გაჩერება აღარ მინდოდა ამიტომ გასეირნება გადავწყვიტე..არ ვიცი რატომ მაგრამ ამჯერად ჩემ ბაიკს ვურალატე და ფეხით გავუყევი პეკინის ქუჩებს, გვიანი იყო და გარეთ კაცი-შვილის ჭაჭანება არ იყო..სწორედ ეს მინდოდა ახლა..ხვალიდან ახალი დღე და ახალი ცხოვრება დაიწყებოდა ჩემთვის..ახალი ცხოვრება ენთან ერთად..ახალი ცხოვრება ლონდონში..ახალი სკოლა, ახლაი გარემო..ბავშობიდან დამოუკიდებელი ვიყავი, მაგრამ ზედმეტს არასდროს ვაკეთებდი..თავისუფალი ქარივით, საითაც ჩემი გადარეული ტვინი დაუბერავდა იქით მივდიოდი..მაგრამ ახლა ? ახლა პირველად მომიწევდა ოჯახის წევრებისგან შორს ერთი წლით ცხოვრება..ცოტა არ იყოს მიჭირდა ამ აზრთან შეგუება...ფიქრებიდან მობილურის ზარმა გამომიყვანა
-ნინა სად გაქრი ? (მარიამი)
-გარეთ გავედი, მოვალ მალე (მე) 
-კარგი დროზე, ენი გკითხულობს (მარიამი)
-უკვე მოვდივარ 15 წთში სახლში ვარ (მე)
ტელეფონი გავთიშე და ისე რომ არ გამიხედავს გზაზე ისე გადავედი, ანდა რისთვის უნდა გამეხედა არავინ იყო გარშემო..ნელი ნაბიჯით გადავდიოდი გზაჯვარედინზე, როცა სინათლემ თვალი მომჭრა, არ ვიცი რა დამემართა ადგილზე გავიყინე და ჩემი ჭკუით "სიკვდილს" ჩავხედე თვალებში..საკმაოდ მკაფიოდ გავიგე დატორმუზების ხმა..თვალები რომ გავახილე ჩემს წინ ბაიკი იდგა..
-Hey you are crazy? (მკითხა ბრიტანული აცენტით)
მისი ხმა მეცნო...მილიონი პროცენტით ვიყავი დარწმუნებული რომ ეს კარლი იყო..ეტყობა შეეშინდა ხმა რომ არ ამოვირე, ცაფხუტი მოიხსა ბაიკიდან გადმოვიდა და ნელა მომიახლოვდა
-Are you OK ?
იმ მომენტში საოცარი გრძნობა დამეუფლა, თავჩაღუნული ვიდექი და დიდი სურვილი მქონდა ერთი მუშტი მეთავაზებინა სახეში...ვაპირებდი კიდეც, თავი ავწიე და...მის სევდიან ცისფერ თვალებს შევეფეთე..ზუსტად ისეთი იყო როგორც ჩემს წარმოდგენაში..მის სახის ნაკვთებს დავაკვირდი საკმაოდ სიმპატიური ბრიტანელი იდგა ჩემს წინ...სიმპატიური ბრიტანელი რომელმაც ჩემი მოკვლა სცადა..
-Are you OK ? (გამიმეორა)
თავი მოვთოკე, თავაზიანად გავუღიმე
-I'm Fine Thx 
ცოტახანი ხმა აღარ ამოუღია, გაშტერებული მიყურებდა და მაკვირდებოდა თითქოს ჩემი ყველა ნაკვთის დამახსოვრებას ცდილობდა
-Amazingly beautiful (თავისი ჭკუით ჩუმად თქვა)
-Thx (არ დავაყოვნე და ვუპასუხე)
უხერხულად ჩაახველა, უკან დაიწია და ისევ შემომხედა
-გაიგე ? (უცნობი)
-ისე ხმამაღლა თქვი ძნელი იყო არ გამეგო (მე)
-სულ დამავიწყდა მე ბენი ვარ..ბენ მარტინი
-ნინა დადიანი
-დანაშაული რითი გამოვისყიდო (ბენი)
-არაფრით, ბოდიში მეჩქარება (გვერდი ავუარე)
-Hey wait..Where are you going ? (ბენი)
-სახლში (ცივად ვუპასუხე და გზა განვაგრძე)
-წაგიყვან..დანაშაულს გამოვისყიდი (ბენი)
-რა დანაშაულს ? (მე)
-რამის ანგელოზი გავუშვი ღმერთთან და ეგ დანაშაული არ არის ? (ბენი)
მივხვდი რომ კამათს აზრი არ ქონდა..ნეტა იცოდეს რომ "გზის მოჩვენება" ვარ..ნეტა რა რეაქცია ექნებოდა..იქნებ იცის კიდეც...იქნებ შემთხვევით არ შემხვდა და მომყვებოდა
-წავედით ? (ფიქრებიდან გამომიყვანა)
-კი (გვერძე მივუჯექი)
ბაიკი დიდი სისწრაფით დაძრა და ადგილს მოწყდა
-ხომ არ გეშინია ? (ბენი)
უარის ნიშნად თავი გავიქნიე და ბენს ჩემი სახლის შესახვევი ვაჩვენე..ბაიკი სახლის წინ გააჩერა..ნელა გადმოვედი ბაიკიდან
-მადლობა (მე)
-არაფრის (გამიღიმა)
ოხ..რა თბილი ღიმილი აქ..ისეთი ღიმი წამში რომ მოგხიბლავს
-იმედი მაქვს კიდევ შევხვდებით (ბენი)
-ეჭვი მეპარება..კიდევ ერთხელ მადლობა რომ მიმიყვანე (მე)
-ნუ იქნები იმაში დარწმუნებული რაც დაზუსტებით არ იცი..ნახვამდის
მითხრა და სიბნელეში გაუჩინარდა..ღიმილმა გადამირბინა სახეზე..გული მიგრძნობდა ადრე თუ გვიან ისევ ვნახავდი ... ვნახავდი ოღონდ სხვა სიტვაციაში... ვნახავდი და აუცილებლად დავამარცხებდი..დროებით ბენ გავიფიქრე და სახლში შევედი.... |
