I Left My Heart In London...♔
= Part 5 = ეს თავი FlawlessBitch✘-ს
მიყვარხარ ანო ♥
იმედი მაქვს მოგეწონებათ
კლუბში კარგად გავერთეთ..დავლიეთ..ვიცეკვეთ..მაგრამ უცნობზე ფიქრი ვერა და ვერ ამოვიგდე თავიდან..წარმოდგენაში მისი სახე შევქმენი..იდუმალი ძლიერი გამოხედვით..ტკივილით სავსე თვალებით..არ ვიცი რატომ მაგრამ ასეთი მეგონა..როცა ვეჯიბრებოდი რაღაც უცნაური გრძნობა მეუფლებოდა..მარიამმა შეამჩნია ჩემი იქ არ ყოფნა
-ეი, ისევ იმაზე ფიქრობ ? (მარიამი)
-კი (გავხედე)
-ვეღარ ნახევ,ამოიგდე თავიდან (მარიამი)
არაფერი ვუპასუხე, ნიკას გავხედე რომელშიც სიბაბნიკემ გაიღვიძა და ყოველ წუთში ახალ გოგოს კერავდა..მის ასეთ საქციელზე გამეცინა, მარიამი კი მამის მკვლელი თვალებით უყურებდა
-ვიღაც ეჭვიანობს (მხარი გავკარი)
-რა სისულელეს იძახი..უბრალოდ მეცოდება ეს გოგოები (მარიამი) 
-კარგი რა მარო...შეგიძლია ყველა მოატყუო მაგრამ მე ? მე ხომ საკუთარი თავივით გიცნობ (გავუღიმე)
მერე კი ნკასკენ წავედი ცეკვით, მანაც ხელში ამიყვანა, მხრებზე შემომიშვა და ასე განვაგრძეთ ცეკვა. დილის 6 საათი იყო სახლში რომ მივედი, ბაიკი ფარეხში დავაყენე და სახლში ბარბაცით ავედი, მაშინვე აბაზანას მივაშურე, ცივმა წყალმა ცოტა გამომაფხიზლა..მაგრამ თავის ტკივილს ვერაფერი მოვუხერხე, აბაზანაში დაახლოებით ნახევარი საათი ვიყავი..გამოვედი საღამურის შორტი, უგები, თეთრი ბრეტელებიანი მაისური და დიდი თბილი ფართხუნა ზედა გადავიცვი, თმა ავიწიე და ლოგინზე ჩამოვჯექი..ძილია არ მინდოდა, გამახსენდა რომ მამას ჩემთან საქმე ქონდა, კიბეები ჩავირბინე და მისაღებ ოთახში გავედი..მამა როგორც ყოველთვის წასასვლელად ემზადებოდა..ყავით ხელში გაზეთს კითხულობდა, მივესალმე სკამი გამოვწიე, ორივე ფეხი სკამზე დავდე თავი მუხლებზე და გავხედე
-ასე ადრე რატომ ადექი ? (მზრუნველი ხმით მკითხა)
-არც მიძინია..რისი თქმა გინდოდა ? (მე)
-რა სულსწრაფი ხარ ნინა (მამა)
-მითხარი რა...ნუღა მაწვალებ (მე)
-კარგი ხო, ორი ამბავი მაქ, ორივე კარგია ჩემი აზრით (მამა)
-გისმენ (მე)
-მოკლედ მე და დედეშენმა გადავწყვიტეთ ბავშვი ავიყვანოთ
-რა ? (გავაწყვეტინე)
-ნუ მაწყვეტინებ, ენი ხომ გახსოვს ? მისი მშბლები ავარიაში დაიღუპნენ და ბავშვთა სახლში უპირებენ გადაყვანას, ჩვენ კი გვინდა რომ ვიშვლოთ (მამა)
-მე არ ვარ წინააღმდეგი ისე მივიღებ როგორც საკუთარ დას (მე)
ენი ჩემი შორეული ნათესავია, 1 წლის იყო პირველად რომ ვნახე და მის მერე არარ მინახავს, რუსეთში ცხოვრობდა
-მეორე ამბავი ? (მე)
-ლონდონში მიდიხარ სასწავლებლად უმაღლეს სკოლაში, ბოლო წელი იქაც უნდა დახურო (ბედნიერი გამომეტყველებით მითხრა მამამ)
-რა (ვიყვირე და ფეხზე წამოვხტი, თუმცა თაბრუ დამეხვა და ისევ დაჯდომა ვარჩიე)
-რა გაყვირებს ნინა ? (მამა)
-არ მინდა წასვლა, ძლივს სკოლა დავამთავრე და ისევ სკოლაში მიშვებ ? თან ჩავირიცხე უკვე..არა შანსი არა არ ვაპირებ არსად წასვლას, ხომ არ გაგიჟდი ? (მე)
-ნინა სიტყვები..ჯერ ერთი დაწყნარდი უნიერსიტეტს მოველაპარაკე, რომ ჩამოხვალ პირველ კურსზე მიგიღებს..მეორეც უკვე ყველაფერი გადავაგზავნე სახლიც გიყიდე და საბუთებიც შევიტანე სკოლაში..ნიკა და მარიამიც მოდიან, მხოლოდ ერთი წელი, შენთვისვე იქნება უკეთესე თან ენას ისწავლი უკეთ (მამა)
მივხვდი რომ კამათს აზრი აღარ ქონდა..ისევ სკოლაში მიწევდა დაბრუნება..13 წელი...არ მინდა....
-ერთი პირობით (მე)
-გისმენ (მამა)
-ბაიკი თან მიმაქ (მე)
-იქ იყიდე (მამა)
-იქ ვის დავუტოვო ? (მე)
-სახლში დატოვებ..ხომ გითხარი სახლი გიყიდე იქთქო, არ მისმენ ? (მამა)
-გიზრუნია ყველაფერზე, კარგი გასაგებია (მე)
-ნინა ნუ იბუტები მე მხოლოდ კარგი მინდა შენთვის (მამა)
-ვიცი მა (ავდექი და მოვეხვიე)
-საღამოს სახლში იყავი ენი უნდა მოვიყვანო (მამა)
-აუ შემახსენე რამდენი წლისაა ? (მე)
-ოთხის (მამა)
-კარგი (მე)
მამა გავაცილე და ჩემ ოთახში ავედი, მაშინვე საწოლში შევწექი, მალევე ჩამეძინა, ახლა ყველაზე მეტად ეს მჭირდებოდა. ტკბილად მეძინა, მაგრამ უფრო ტკბილად დამეძინებოდა აუტანელ სიცხეს რომ არ გავეღვიძებინე..თვალები ნელა გავახილე და წინ პუჰზე ჩამომჯდარი პატარა ანგელოზი დავინახე, რომელიც მაკვირდბეოდა და თან მიღიმოდა, თავი წამოვწიე და პატარას უფრო კარგად დავკვირდი..
მისი ზღვასავით ცისფერი თვალები უამრავ სითბოს ასხივებდა, მაგრამ სიცარიელითაც იყო სავსე...იმ სიცარიელით რომელსაც ვერავინ ვერასდროს ამოგივსებს, წამოვდექი, პატარას მივუახლოვდი მის წინ ჩავიმუხლე და თბილად გავუღიმე
-შენ ჩემი დაიკო ხარ ? (თბილი ხმიტ მკითხა)
-კი (თბილად გავუღიმე)
-რა კარგია შენნაირი ლამაზი დაიკო რომ მეყოლება, მე უკვე მიყვარხარ (მომეხვია)
მეც მოვხვიე ხელები ხელში ავიყვანე და პირველ სართულზე ჩავირბინე..ყველა მისაღებში შეკრებილიყო...ენი ჩამოვსვი, მან მაშინვე დედასთან მიირბინა, მე კი საზოგადოებას მივესალმე
-ნათლი როგორ ხარ ? (მივედი და გადავკოცნე)
-კარგად შენ ? (დათო)
-ამის ხელში როგორ ვიქნები მამაჩემს შევხედე
დათოს სახეზე ღიმილმა გადაურბინა
-ნიკა სადა ? (მე)
-მარიამთან წავიდა უნდა გადმოიყვანოს, ოჯახური შეკრება გვაქ (მამა)
ლევანმა წინადადება დაამთავრა და კარიც გაიღო, სახლში ნიკა, მარიამი, ჯოში(მარის მამა) და ლილი (მარის დედა) შემოვიდნენ..ყველანი ადგილზე ვიყავით..ნიკას დედა გვაკლდა მხოლოდ...4 წლის იყო ნიკას დედა რომ გარდაიცვლა, იმის მერე დედობას დედაჩემი და ლილი დეიდა უწევენ..მოკლედ თბილი ოჯახური შეკრება შედგა, მე, ენი, ნიკა და მარიამი აუზთან გავედით..ენი წინ და უკან დარბოდა, თავისთვის ერთობოდა და ჩვენც გვახალისებდა...
-ორ კვირაში მივდივართ (ნიკა) 
-არ მინდა წასვლა (მე)
-მე მინდა..ცოტახანი გავშორდებით აქურობას, მშობლებს და დამოუკიდებლად ცოვრებას ვისწავლით (მარიამი)
-ხო მაგაში გეთანხმები (მე)
-სად მიდიხარ ? (ცნობისმოყვარე სახით მკითხა ენიმ)
-ცოტახნით ლონდონში (მე)
-რატო ? (ენი)
-სასწავლებლად (მე)
-არ მინდა რო წახვიდე..უკვე მენატრები (ენი)
მის სიტყვებზე გამეღიმა და ჩავეხუტე..ყოველთვის ცონებობდი პატარა დაზე..ჩემს ოცნებებში მქონდა წარმოდგენილი როგორ ვეთამაშებოდი, როგორ გავასეირნებდი...ახლა კი ეს ოცნება ამიხდა.
ბავშვებო პირველ რიგში ბოდიში რომ გალოდინეთ :)))
რაღაც უნდა გკითხოთ..კარა რომ იყოს ნინას როლზე წინააღმდეგები ხომ არ ხართ ?
|
