ძალიან მეძინებოდა…თვალებს ვერ ვახელდი.

კაფე…შემდეგ ვიბოდიალე…ბოლოს ისევ სანაპიროზე ჩავედი.

როგორც ყოველთვის ამ ადგილმა დამამშვიდა…

თავში მხოლოდ ერთადერთი ვინც მიტრიალებდა ლოგანი იყო!

ძალიან მინდოდა მისი ანხვა…რატომღაც ვდრძნობდი რომ მისი დაკარგვა "მომიწევდა".

როგორც კი მან დამირეკა მაშინვე დავბრუნდი სახლში.

მთელი ძალით ჩავეხუტე და აღარ ვუშვებდი.

ლოგანი სიცილით კვდებოდა, მეც ამიყოლია! როგორც ყოველთვის კარგ ხასიათზე დამაყენა.

შემდეგ მისი პატარა დის დღიური ვიპოვეო და უნდა წავიკითხოო, თავიდან მე წინააღმდეგი ვიყავი მაგრამ როცა შევყევით კარგად გავერთედთ.

მისი და უკვე საკმაოდ დიდია და არამგონია ძალინ ეწყინოს! (:D)

 შემდეგ "Temple Run" ვითამაშეთ…მოკლედ გეტყვით,რომ მომიგო!(:D)

მალე ანაც დაბრუნდა და უფრო კარგად გავერთეთ,თუმცა არც თუ ისე გვიან დავიძინეთ ლოგანი დღეს ჩვენთან დარჩა.

მეორე დღეს უეცრად გადავწყვიტე ტატუს გაკეთება.

უნდა გენახათ ლოგანი რა დღეში იყო! არ მანებებდა…ერთადერთი ვინც წინააღმდეგი იყო ლოგანი იყო,მის საქციელზე მეცინებოდა.

ვუთხარი,რომ სამ თვიან ტატუს გავიკეთებდი,მაგრამ მუდმივი გავიკეთე! (:D)

ორი კვირა ცოტა მტკიოდა,მაგრამ ეს სულაც არ მადარდება მთავარია მომწონდა (:D)

დღეს ლოგანი სახლში გამომეღვიძა. სიმართლე გითხრათ სულაც არ მახსოვდა აქ თუ დავრჩი!

ცოტახანი მისი თმით ვთამაშობდი…ბოლოს მომბეზრდა და ძალით გავაღვიძე(:D)

ბუზღუნი დაიწყო და ისევ დაიძინა.

მე მოვწესრიგდი,მისაღებ ოთახში გავედი მისი და ტელევიზორს უყურებდა…ერთად ვისაუზმეთ.

ჩემდა გასაკვირად ჩემთან მოიტანეს რაღაც მოსაწვევი.

დაბნეულმა გავხსენი, მიასაც(ლოგანის დას შეგახსენებთ,რომ 12 წისაა) ძალინ აინტერესებდა რისი მოსწვევი იყო.

კონვერტის გახსნის თანავე დიდი ასოებით 'Ellen Degeneres Show" რომ წავიკითხე მაშინვე მივხვდი რაშიც იყო საქმე.

-აუ მეც წამოვალ რა!-მაშინვე მომახტა მია.

-არა არც მე არ მივდივარ…

-გაგიჟდი?!

-ლოგანს არ ესიამოვნება!

-ლოგანს ვინ ეკითხება?!-გაიცინა.

-მია!

-წადი!

-ჯერ ლოგანს უნდა ვკითხო!

ლოგანმა ცოტა ბუზღუნი დაიწყო,მაგრამ მია რომ ჩაერია დაითანხმა.

ახლა კაბის შერჩევა დავიწყე (:D) ლოგანი არ გამომყვა მთელი დღე ძილში გაატარა,ანასთვის არ მითხოვია რადგან მია მომყვებოდა (:D)

თმა მსუბუწი მაკიაჟი და საღამოსთვის მზად ვიყავი.

მიაც მოვამზადე. ლოგანიც მოდიოდა. გადაცემა პირდაპირ ეთერში იყო,საზაფხულო სეზონის გახსნასთან დაკავშირებით…აქ სულ ზაფხულია(:D)მაგრამ ამას თითქმის ყოველ წელს აკეთებდნენ.

ლოგანის მანქანაში ჩავსხედით და ნახევარ საათში დანიშნულ ადგილას ვიყავით.

ყველა დიდი სიხარულით მეგებებოდა,მეც ყველას გახარებული ვხვდებოდი.

მია ერთ ამბავშვი იყო! მემგონი ყველას გამოართვა ავტოგრაფები და გაკრიტიკებაც მოასწრო.

ელენიც ძალინ გახარებული იყო ჩემი მოსვილით. 

ვცეკვავდით,ვმღერდოით…ჯერ გადაცემა არ იყო დაწყებული ასე ვთქათ პატარა ფართი იყო.

სამ-ოთხ კაციან მაგიდებთან მოვკალათდით. მე,მია და ლოგანი რათქმაუნდა ერთად ვიყავით.

პატარა შესავალი…არავინ ვიცოდით ვის მოუწევდა ელენის პირდაპირ სავარძელში ჯდომა და მის ყველა კითხვაზე პასუხის გაცემა.

ხელების გადასაბანად გავედი,რატომღაც გული მიგრძნობდა რომ მე მომიწევდა სცენაზე ასვლა.

თუმცა ეს არც არის გასაკვირი…არ მინდოდა რადგან ვიცოდი,რომ ჩემთვის არასასიამოვნო თემებზეც მომიწევდა საუბარი.

მაგრამ არა, გამიმართლა…ამ ჯერად გადავრჩი!

მართლა აკრგად გავერთე და არც მინანია რომ წამოვედი,ლოგანი თავიდან თავისთვის იყო(:D)მაგრამ შემდეგ ისიც შემოგვიერთდა და ჩვენთანერთად ერთობოდა.

მეორე დღეს ლოგანს ისევ მოუწია ნიუ-იორკში წასვლა. მე კი ძალინ მოვიწყინე.

სიარულსიარულში მივადექი ადგილს სადაც ამდენი ხანი არ ვყოფილვარ…

ეს ადგილი ყველაზე დიდი მოგონებაა ჩემთვის.

ამ სახლში იმდენი რამ მომხდარა…მაგრამ ისე სახლი აღარ იყო…ჩემი სახლი აღარ იდგა მის ადგილას ახლა პატრა ბაღი იყო გაკეთებული სადაც ხუთი-ერვსი წლის ბავშვები ერთმანეთში ირეოდნენ.

ვერ გეტყვით რა დამემართა…თითქოს გუიდან მნიშვნელოვანი რამ ამომგლიჯეს.ვერ წარმომედგინა,რომ ის სახლი აქ აღარ იდგა.

მაგრამ გვერდით ისევ იყო შემორჩენილი ჯასტინის სახლი…რომელსაც ეტყობოდა რომ აქ საკმაოდ დიდი ხანია აღარ გამოჩენილა.

-შენთვის ეს მტკივნეულია?

ცოტა არ იყოს შევცბი,რადგან დარწმუნებული ვიყავი იქვე არავინ იყო…

ხოლო როცა მისი ხმა ვიცანი უფრო ავნერვიულდი. ხმა არ ამომიღია.ჩემს გვერდით დადგა…

-გეგონა ის სახლი მუდმივად შენი იქნებოდა-ჩიაცინა-უფროსწორად გეგონა,რომ შენ მუდმივად დაგელოდებოდნენ გაბი,მაიკი,სინდი, დევიდი ან თუნდაც ოთო?! და კიდევ არ ვიცი რამდენ ადამიანს ატკინე გული! გეგონა ყველა შენს გამოჩენას დაველოდებოდიტ ან შენს ძებნას დავიწყებდით?! 

-მე მიხარია,რომ ყველამ დამივიწყა…მიხარია რომ აქ აღარ დგას ჩემი წარსული…

-მსახიობობა კარგად გამოგდის! როგორ ყოველთვის ნიღაბი ახლაც თან გაქვს!

ცრემლები მადგებიდა,რომლებიც დიდი ხანია ჩემი სტუმრები აღარ ყოფილან.

-შემთხვევით ეს ბედნიერების ცრემლები ხომ არ არის?! თუ როგორ იქნა მიხვდი,რომ მხოლოდ შენს თავზე არ უნდა იფიქრო?!

-ეგოსიტი ხარ!-აცრემლებული თვალებით შევხედე.

-კიდევ მე ვარ ეგოისტი?! შენ მემგონი ვერ აანალიზებ რა ჩაიდინე არა?! 

-მე არასდორს ვინანებ იმას რაც გავაკეთე! მე არაფერი ჩამიდენია!

-ძალიან დიდი იმედი ამქვს,რომ მე თუ არა სხვას მაინც მოუხდი როდისღაც ბოდიშის!

-ისე მელაპრაკები თითქოს შენ ჩემთვის ჰული არასდროს გიტკენია! ნუ თვი ჯასტინ,რომ ანგელოზი ხარ! ნუ დაგავიწყდება,რომ შენც ბევრი შეცდომა გაქვს დაშვებული! მაგრამ ის რაც მე გავაკეთე შეცდომა არ არის! ნუ დაგავიწყდება, რომ  ყველაფერი რაც შენ ჩემთან გააკეთე ეს ყველაფერი იამზე მტკივნეულია ვიფრე ჩემს მიერ მოყენებული ტკივილი!

-რომ გყვარებოდი არ წახვიდოდი…

თითქოს თვალი ამარიდა.

-სწორედაც,რომ მიყვარდი იმიტომ წავედი! იმიტომ მოგეცი უფლება გეკეთებინა ის რაც გინდოდა! ჯასტინ თვალები გაახილე!მე არ მინდოდა,რომ ჩემზე გეფიქრა და იმის გამო რომ ჩემთვის გული არ გეტკინა იმასთან ვინც გიყვარდა არ ყოფილიყავი!

-ვინ მიყვარდა ქრთლინი?! 

-არა?! 

-შენ უბრალოდ მიზეზს ეძებდი!

-მე სიმართლეს ვეძებდი!

ბოლო ხმაზე ვუყვირე და იქიდან გამოვიქეცი.

მეორე დღეს ყველგან ჩვენზე წერდნენ…

და სწორედ სტატიების წაკითხვისას,ვნახე ჯასტინის ინტერვიუ გუშინდელ დღეზე და ჩემზე!