ბოლოს სანაპიროზე ჩავედით.აღმოჩნდა,რომ მასაც ძალიან უყვარს სანპიროზე ჩამოსვა…უამრავ თემაზე ფიქრი…

ხმას არცერთი არ ვიღებდით.გვერდი-გვერდ ვიჯექით და ჰოროზონტს ვუყურებდით.

-ერთი ნახვიტ შეყავრების გჯერა?-მოულოდნელად დამისვა შეკითხვა.

-რატომ მეკითხები?-გავუღიმე.

-რადგან მაინეტრესებს დაიჯერებ თუ არა,რომ მიუხედავად იმისა,რომ სულ რამოდეინმე საათია გაგიცანი ძალინ მომწონხარ და შეიძლება ითქვას,რომ შემიყვარდი.

-არ ვიცი…ალბად მჯერა რადგან მეც იგივე გრძნობას ვგრძნობ…

-მაშინ რატომ არ გვეცადა?-გამომცდელად შემომხედა.

-ჩვენ ერთმანეთს თითქმის…არა საერთოდ არ ვიცნობთ!

-მე ხომ ცოლობა არ მითხოვია?!-ჩაიცინა.

-მაშინ შეიძლება!-გამეცინა.

მისი მეგობრები გავიცანი,ყველა მართლა ძალინ თბილი იყო ჩემს მიმართ…

ლოგანი ხელს არ მიშვებდა,მის გვერდით კი თავს ძალინ კარგად ვგრძნობდი.

სახლში საკმაოდ გვიან დავბრუნდი.

ანასაც გაავცანი ლოგანი…თავიდან არ მოწონდა,მაგრამ შემდეგ კარგად გაუგეს ერთმანეთს და ლოგანის წინააღმდეგი აღარ ყოფილა(:D).

ერთ კვირაში მართლაც,რომ მთლიანად გადავქექე მისი ცხოვრება (:D)

მისი ოჯახის წევრები გავიცანი. მის მეგობრებთან ერთად…არა უკვე ჩემ მეგობრებთან ერთად ყოველდღე დავდიოდი, სხვადასხვა გასართობ ადგილებში.

რათქმაუნდა ანაც ჩვენთანერთად იყო!

დღეს საკამოდ ადრე გამეღვიძა…საქმე არ მქონდა,ანას ჯერ კიდევ ეძინა.

ლოგანთან მისვლა კი არ გამოვიდოდა,რადგან ვარჯიშზე იყო.

ერთ საათი მოვანდომე მომზადებას და ზუსტად იმ დროს დავამთხვიე,როცა ლოგანის ვარჯიში მთავრდებოდა.

მისი მანქანით წავედი, ზუსტ დროს მივედი. ბიჭები უკვე მიდოდნენ ყველა ვნახე და შემდეგ ლიგანიც ვიპოვნე.

რომ დამინახა სახეზე ღიმილი გადაეფინა და ჩემსკენ წამოვიდა.

-როგორ ხარ?-მოვეხვიე.

-ახლა უკვე კარგად…არ მეგონა თუ მოხვიოდი.

-რატომ?

-საერთოდ ამ დროს გძინავ ხოლმე!-ჩიაცინა-სად წავიდეთ დღეს?

-არ ვიცი აუცილებელია სადმე წავდეთ?-გამეცინა.

-ხომ იცი რომ ერთფეროვნება არ მიყავრს?!

-ვიცი…

-მარტო მე და შენ წავიდეთ…მაგალითად პიკნიკზე!

-ჰმ…წავიდეთ!

-კარგი…მაშინ წამოდი ვიყიდოთ რაც გვჭირდება…

-აუ კარავიც რა იქ დავრჩეთ!

-კარგი…-გაიცინა და შუბლზე მაკოცა.

ეს ორი დღე მართლაც,რომ არაჩვეულებრივად გავატარე!

ძალინ ბედნიერი დავბრუნდი…

ანამ და მე გადავწყვიტეთ,რომ სასტუმროსთვის თავი დაგვენებებინა და რამე პატარა სახლი გვექირავა.

ლოგანმა ჩემთან გადმოდითო,მაგრამ ანას მაინც არ უნდოდა.

ბოლოს იმდენი ვეძებეთ სახლი კი არ ვიქირავეთ ვიყიდეთ და ორი ადმიანისთვის ზედმეტად დიდი.

აქურობას ისე შევეჩვიე საქართველოში დაბრუნდებაზე საერთოდ აღარ ვფქირობდი,მაგრამ იქ დაბრუნდება მაინც მინდოდა.

რაც შეეხება პაპრაცებს ისე კუდში დამსდევენ,რაც ლოგანს საშინლად არ მოწონს მაგრამ უკვე შეეგუა.

ჟურნალები და მთელი ინტერნეტ სივრცე ჩვენი, ჩემი და ლოგანის ფოტოებითაა გადატენილი.

ხალხის კომენტრებს არ ვკითხულობ,არ მინდა ხასიათის გაფუჭება და თან ამ ბოლო დროს მუდმივად კარგ ხასიათზე ვარ (:D)

დღეს ლოგანისთვის მნიშვნელოვანი თამაში იყო,ყველანი იქ ვიყავით შეკრებილები და ვამხნევებდით.

ეს თამაში ჩვენი მოგებით დამთავრდა. ძალინ ბედნიერი ვიყავი!ლოგანზე აღარაფერს ვამბობ!

ეს რომ არ აგვეღნიშნა არ შეიძლებოდა (:D)

სახლში არც თუ ისე გვიან დავბრუნდით, ანი მაშინვე თავის ოთახში ავარდა და დაიძინა.

მე და ლოგანი ცოტახანი მისაღებში ვიჯექით,ორივე გათიშულები.

შემდეგ მომწყურდა და სამზარეულოში შევედი.

ლოგანიც ემომყვა. მაგიდაზე "შემომსვა" ცოტახანი სახეზე მეფერებოფა.

შემდეგ მაკოცა…ვგრძნობდი,რომ ეს ყველაფერი თანდათან სხვა რაღაცაში გადაიზრდებოდა.

არ მინდოდა კიდევ ერთხელ დამეშვა შეცდომა! ლოგანს წინააღმდეგობა გავუწიე,ისიც გაჩერდა.

ვიცოდი,რომ არასდროს გაკეთებდა ამას,თუ მე თანახმა არ ვიქნებოდი.

ცოტახანი ჩემთან იყო,შემდეგ კი სახლში დაბრუნდა.

მეც დავიძინე.

მეორე დღეს ლოგანმა ტურნირი გააცდინა და მე და ლოგანი სავარჯიშოდ ერთად წავედით…

მისი მანქანით დავბრუნდით სახლში…უაზრო დიალოგები…საერთოდ უაზრო დღე იყო,მაგრამ ხასიათი არ გამფუჭებია!

მოულოდნელად დაურეკეს ლოგანს და უთხრეს,რომ ნიუ-იორკში უნდ წასულიყო ერთ-ერთ საკამოდ სერიოზულ კალადბურთის გუნდს მისი გაცნობა უნდოდა.

რათქმაუნდა გამიხარდა! ძალიან გამიხარდა! მაგრამ არ ვიცოდით რამდენი ხნით მიდიდოდა.

მეორე დღეს გავაცილეთ ლოგანი.

აეროპორტში ერთი ამბავი იყო…უკან ვერ გამოვდიოდით(:D)

მე კაპიშონი წამოვიხურე ხალხს რომ არ ვეცნე და Beats-სები გავიკეთე.

ერთ ადგილზე დავიშალეთ ყველანი,მე და ანა ერთად წამოვედით მაგრამ უამრავი ხალხი იყო.

ვერ ვმოძრაობდი…!!

მაგრამ არავის ხმა არ მესმოდა რადგან Beats-ესბი მეკეთა და მუსიკა ბოლო ხმაზე მქონდა ჩართული,ირგვილივ კი ხალხს ვერავის ვხედავდი მხოლოდ მათ ფეხებს (:D) მტლიანად ანაზე ვიყავი მინდობილი და მას მივყვებოდი.

რამდენჯერმე ანა უფრო აუჩქარა სვლას…ვთხოვე წყნარად გავსულიყავით. დაბნეულმა შემომხედა და სწრაფად გაწია კის წინ მდგომი ხალხი.

მეც მას გავყევი,მაგრამ უეცრად ისეთი სიტუაცია შეიქმნა,რომ რამდენიმე ადამიანი წაიქცა და მათ შორის მეც…უფრო სწორად რომ ვთვათ არ წავქცეუვარ,უბრლაოდ წონასწორობის შესანარშუნებლად ფეხი ცუდად დავდგი და მემოგნი ძალინ ცუდად.

იქიდან ძლივს გამოვედი…არ ვიცი როგორ შევძელი! ფეხი საშინლად მტკიოდა.

ანამ საავადმყოფოში წამიყვანა.

კუნთის დაჭიმვის გამო ფეხი ვიღრძე..!!

ალბად ნახევარი დღე საავადმყოფოში გავატარე, ბოლოს ფეხი შემიხვიეს!

-მაპატიე…-მოწყენილი ხმით მითხრა ანამ.

-შენი რა ბრალია?!-გამეცინა.

-მე ვიჩქარე!

-არაუშავს…შენი ბრალი არ არის…ყოველთვის როცა რაღაც ხდება ეს იმას ნიშნავს რომ ასე უნდა იყოს…!-მეთვითონაც არ ვიცი რას ვლაპრაკობდი.

-ხო მემოგნი…ალბად მართლა ასე უნდა მომხდარიყო…ან არა!!

-ანა რამეს მიმალავ?

-არა…რა სისულელეა!

-კარგი.ისე იმდნეი ხალხი იქ რამ შეკრიბა?!-გავიცინე.

-რამ კია რა ვინ!-თავისთვის ჩაიბუტბუტა.

-რა?!

-არაფერი…

-ანა!

-რა ლიზა?! გინდა,რომ სიმართლე გაიგო?!გინდა იცოდე რომ ის ადმაინი შენთან ასე ახლოს არის?!

-ვინ?!

-ჯასტინი!

-კარგი რა…

-არ გჯერა?!

-არა რატომ არ უნდა მჯეროდეს…უბრალოდ ჯასტინი არ მაინტერსებს…აღარ ასე ვთქვათ მეშინია ჯასტინთან შეხვედრის…ყველაფერი დამთავრდა!უკვე დიდი ხანია! მორჩა!-გავუღიმე. მანაც გამიღიმა და ძლიერად მომეხვია.