I Hate You...Love You...[Season3Part14]

__________________

იქიდან პირადპირ ჩვენთან წავედით,მაგრამ რაიანი არ გამოგვყოლია.

ჯასტინი თავს მარიდებდა რაც გულს ძალიან მტკენდა.

-ვერ ვხვდები ჯასტინ რამდე მოხდა?-ჩუმად ვკითხე.

-არა რა უნდა მომხდარიყო?!

-მაშინ შენი ესეთი საქციელი რას ნიშნავს?

-იმას,რომ მატყუარა ხალხთან ურთიერთობა არ მინდა!

სწრაფად მითხრა და ატელევიზორს მიუბრუნდა.

ცოტა დავიბენი…თუ გაიგო საიდან გაიგო?!თუა რა და სხვა რაზე ბრაზობს?!

-ჯასტინ რას გულისხმობ?

-ისეთ არაფერს…კარგი მე გავგიე რომ შენთვის სულ ერთი ვარ,მაგრამ შენ მშობლებს რაღაც ერჩი?!ან სხვებს?!ჩემზე საერთოდ აღარ ვლაპარაკობ!

-ჯასტინ საიდიან იცი?-ნაღვლიანად ვუთხარი.

-ამას რა მნიშვნელობა აქვს?!

-ჩემთვის დიდი მნიშველობა აქვს!

-ჯოსის და შენი საუბარი მოვისმინე…გუშინ ღამე!

-გუშინ უკვე აქ იყავი?

-მინდოდა შენთვის სურპრიზი გამეკეთებინა,მაგრამ…ალბად ასეც რომ ყოფილიყო შენი მსახიობური ნიჭი დაგეხმარებოდა!

-არა ჯასტინ…სწორედ შენ იყავი ერთადერთი ვისთვისაც ამის თქმა მინდოდა!

-მე გთხოვე ჯოსის ნუ შეხვდები-მეთქი!

-მაგრამ მან ხომ ყველაფერი გამახსენა?!გახსოვს გუშინ რომ გითხარი საქმე მაქვს-მეთქი?!სწორედ ეს უნდა მეთქვა!

-ამის თქმა რომ გდომებოდა აქამდეც მეტყოდი როგორმე!მე იამზე არ ვბრაზდები მე რომ არ მითხარი! სხვებს რატომ დაუმალე?!

-იმიტომ,რომ სხვებს, არავის არ ვენდობი ისე როგორც შენ!მაგრამ სამწუხაროდ ვერ მოვახერხე შენთვის თქმა!

-კიდევ ერთი ტყული…

-არა ჯასტინ!-ტირილიდ ავიწყე.

-რა არა ლიზა?!ყველას გვგონია,რომ შენ….

-ვიცი…მაგრამ მე მართლა მინდოდა ამის შენთვის თქმა! ჯოსიც ამას მეუბნებოდა,რომ ეს შენთვის უნდა მეთქვა!

-ჯოსი აღარ ახსენო! 

-დამიჯერე გთხოვ…

-მე შენი აღარ მჯერა…ბევრჯერ დაგიჯერე და ბევრჯერ გაპატიე! მაგრამ ისევ ისეთი სულელი ხარ!

ბოლო ხმაზე მიყვირა და სახლიდან წავიდა.

ქეითი შეშინებული ჩამოვიდა,მითვის არაფერი არ მიტქვამს…მეორე დღეს ჯოსის ვთხოვე ყელაფერი ისე გაგვეკეთებინა როგორც დაგეგმილი გვქონდა…

ასეც მოხდა,ყველა გახარებული იყო…ვითომ პატრა ოპერაციის შედეგად ყველაფერი ტავის ადგილას დაბრუნდა,მაგრამ უკვე დიდი ხანია ყველაფერი თავის ადგილას დგას.

ჯასტინი იმ ამბის შემდეგ აღარ მინახავს…საერთოდ კონტაქტი აღარ გვქონია.

ყვეალზე მეტად კი ეს მადარდება,საშინლად მენატრებოდა ჯასტინი მაგრამ რა უნდა მექნა?!

ჩემი ამბავი ხომ იცით, ჩემს საქციელს კი არ ვნანობდი აქეთ ვიყავი ჯასტინზე გავრაზებული,რომ არ მიჯერებდა!

დღეს გარეთ არ გავსულვარ…მთელი დღე ვხატავდი და თან ბიბიც ცოტა მამხიარულებდა.

უკვე საღამო იყო ნამდვილად არავის მოველოდი,ქეითი დღეს გვიან დაბრუნდებოდა…კარზე ზარის ხმა გაისმა.

წუწუნით ავდექი ბიბი თავის სკამზე დავსვი და კარის გასაღებად პირველ სართულზე ჩავედი.

კარი გავაღე და უზარმაზარი დათუნიას მეტს ვერაფერს ვხედავდი.

-შეიძლება?-როგორც იქნა ამოიღო ხმა უკან მდგომმა კაცმა,დათუნია გვერდით გაწია და მისი თავი გამოაჩინა.

-ლიგან?!-გაკვირვებულმა წამოვიძახე და თან გამეცნა.

-როგორ ხარ?ვიცი არ მელოდი…დღეს ჩამოვედი და…აქამე ამიტომ ვერ მოვახერხე შენი ნახვა.

-აჰა…და?!

-შენთან საჩხუბრად არ მოსვულვარ…მხოლოდ შერიგება მინდა!

-შეგიძლია წახვიდე…

-ლიზა! ვიცი ცუდად მოვიქეცი,მაგრამ…ძალიან გთხოვ მაპატიე!როცა შენთას საავადმყოფოში მოვედი არ ვიცი რა მამემართა…შენი სახე…იარებით სავსე!ვერ გიცანი! მინდოდა დაგხმარებოდი ყველაფერში,მაგრამ ვამჯობინე შენ ოჯახის წევრებთან ერთად ყოფილიყავი…ვიცი რომ ერთერთი ვიყავი იმ სამი ადმიანიდან რომელიც გახსოვდა! სწორედ ამან მომიყვანა აქ! დავიჯერო აღარ გიყვარვარ?!

-ლოგან…სიყვარულსა და პატიებას შორის განსხვავებაა…

-ვიცი შენი საშინელი ხასიათი!-გაიცინა-მაგრამ გთხოვ!მხოლოდ ერთი შანსი!-საცოდავი სახით შემომხედა.

-ასეთი სახით ნი მიყურებ!-სიცილით ვუთხარი.

-მოდი ჩემთან!-დათუნიას ხელები გაშალა.

ცოტახანი ადგილიდან არ გავნძრეულვარ,შემდეგ დათუნია გვერდით გადავადებინე და მას ჩავეხუტე.

არ მეგონა ამ დღეს ასე კარგად თუ გავრთობოდი,მაგრამ ლოგანმა ეს მოახერხა.

ერთი კვირა მე და ლოგანი ჰავაიზე წაედით.ლოს-ანჯელეში ჩამოსვლის თანავე მომივიდა მოწვევა ჰოლიუდის ფართიზე.

მიუხედავად იმისა,რომ ლოგანი არ იყო დაპატიჟებული მე მაინც წავედი.

ძალიან კარგად ვერთობიდი…უკვე ძალიან გვიანი იყო და ხალხი თანდათან იშლებოდა,მაგრამ მე და კიდევ ძალიან ბევრი წასვლას არ ვაპირებდით(:D)

ჯასტინის გამოჩენამ ხალხში დიდი აჟიოტაჟი გამოიწვია და ყველამ ჩვენზე დაიწყო ლაპარაკი მეც ასე გავიგე,რომ ჯასტინი აქ იყო.

მაგრამ რა?! არც არაფერი…ჩვეულებრივად გავნაგრძე გართობა.

-ერთ კვირაში რას აპირებ?-მკითხა ლუსიმ.(ალბად არ გახსოვს ლუსი…ლუსი ჩემთან ერთად თამაჩობდა ფილმში)

-რას გულისხმობ?

-შენი დაბადების დღეა! დაგავიწყდა?!

-არამგონია მსგავსი რამ დავიწყებოდა…-უკნიდან მომესმა ხმა,როცა შევბრუნდი ჯასტინი დავინახე რომელიც დამცინავად მიღიმოდა და თან ალკოჰოლურ სასმელს სვამდა.

-ძალიან გთხოვთ ჩხუბი ახლა და აქ არ დაიწყოთ!-მკაცრად თქვა ლუსიმ.

გამეცინა და ლუსის მივუბრუნდი.

ჯასტინს ეტყობოდა რომ მთვრალი იყო,მაგრამ არც ძალიან.

-არ გინდა ვიცეკვოთ?-გვერდით მომიჯდა როცა მარტო ვიჯექი.

-ჯასტინ რა გინდა?-მასთან ჩხუბი არ მინდოდა და ამიტომაც შევეცადე "თბილად" მეკითხა.

-ვიცეკვოთ!

-არა…

-ლოგანი სად დაკარგე?

-ჯასტინ!

-საინტერესოა მას რას ატყუებ?მესმის მისი…-ჩაიცინა.

-შენთან ჩხუბი არ მინდა…

-არც მე…

-მაგრამ სხვა გზას არ მიტოვებ!-ვუთხარი დქ შამპანური თავზე გადავასხი.

რათქმაუნდა ხალხს ეს არ გამორჩენია,ყველა ჩვენ გვიყურებდა და თან ფოტოებს იღებდენენ,მაგრამ მე მათ ყურადღებას არ ვაქცევდი ამ ჯერად ჯასტინმა მოახერხა ჩემი წყობიდან გამოყვანა!

-კარგი ლამაზო როგორც გინდა!-გაღიმებულმა მითხრა ჯასტინმა და ჩემთან მოვიდა,ხელი უხეშად მომკიდა წამომაყენა და საცეკვაო ადგილას მიმიყვანა,დანარჩენებმაც ყველაფერი ჩვეულებრივად განაგრძეს.

ვერ ვხვდებოდი ჯასტინი რას აკეთებდა…მის მოშორებას ვცდილობდი,მაგრამ ძალიან ძლიერად მიჭრდა.

თან არ მინდოდა ხალხს შევემჩნიეთ.

-ხელი გამშვი ჯასტინ!

ჯასტინმა გამიღიმა და კიდევ უფრო მომიჭირა ხელები…ცოტაც და ტირილს დავიწყებდი,რაგან მართლა ძალინ მტკიოდა!

ჯასტინ მომღიმარე სახით მიყურებდა და თანდათან უფროდაუფრო მიახლოვდებოდა.

-მეზიზღები!-ხმაში ცრემლი შემერია.

საერთოდ ჯასტინი ვერასდროს იტანდა როცა ვტიროდი…არ ვიცი ახლაც იმოქმედა ამან მასზე თუ არა,მაგრამ ჯასტინმა ხელი გამიშვა.

ცოტახანი ჩუმად ვუყურებდი ისიც გაუნძრევლად იდგა და მე მიყურებდა.

ხეი ჩემს უკან მდგომ  მაგიდისკენ წავიღე და ნამცხვრის თეფშს ხელი მოვკიდე ისე რომ ჯასტინს ვე შეემჩნია.

ჯასტინმა ღრმად ჩაისუნთქა და რაღაცის თქმა დააპირა მაგრამ პირი გააღო თუ არა მისი სახე ნამცხვრით გავალამაზე.

საშინელი სიცილი ამიტყდა მის სახეზე და ამან ყველას ყრადღება მიიქცია.

უეცრად დავინახე რომ სხვამაც ესროლა ნამცხვარი ვიღაცას.

და ასე სრულიად შემთხვევით ყველა ერთმანეთს საჭმლით "ბომბავდა"(:D)

სანამ ჯასტინმა თვალებიდან ნამცხვარი მოიშორა მე მას გამოვეცალე და გარეთ გამოვედი.ვხედავდი რაც ხდებოდა შიგნით და ამაზე იმდენს ვიცინოდი მუცელი საშინლად მტკიოდა.

უკნიდან არ ვიცი როგორ მოაღწია აქამდე,მაგრამ ჯასტინი მომიახლოვდა თავიდან შემეშინდა მოულოდნელი იყო ჩემს უკან ვინმეს ყოფნა:D)

მაგრამ როცა ისე დავინახე ისევ სიცილი ამიტყდა,ჯასტინს მთვრალის არაფერი აღარ ეტყობოდა,მაგრამ გბრაზებული ნამდვილად იყო.

უეცრად ჩაირო "LA BOBMA" და ამ სიმღერის თანხლებით ეს ხალხი ისეთი სასაცილო იყო ცოტაც და გული წამოვიდოდა ჯასტინი კი გაბრაზებული სახით მიყურებდა.

ბოლოს ხელი უხეშად მომკიდა და იქაურობას მომაცილა.

-ბოლოს და ბოლოს გამაგებინებ რა გინდა?!-ყვირილით მითხრა.

მე საკამოდ მთვრალი ვიყაი და სულელივით ვიცინოდი.

-მე?! მე რა უნდა მინდოდეს…დაგავიწყდა შენ მოხვედი ჩემთან!-სერიოზულად მინდოდა მეთქვა მაგრამ ვიცინოდი.

-მე შენთან ჩხუბი არ მინდოდა!ხედავ რა გააკეთე?!

-რა?!ახლა უფრო კარგად ერთობიან! LA BOMBA!

-ღირსი ხარ ეხლა ვიღაცამ მაგრა გცემოს!-გაბრაზებულმა მითხრა.

-მე არა…შენ კი ნამდვილად ხარ!

-წამოდი სახლში წაგიყვან!-უკმაყოფილოდ შემომხედა და ხელი მომკიდა.

-არა! მე ლოგანმა უნდა წამოყვანოს!-ხელი გავაშვებინე.

-მაშინ წამოდი დავბრუნდეთ…

უხმოდ დავემორჩილე და შენობაში შევედით,მაგრამ იქ ხალხი აღარ დაგვხვდა.

დიჯეის მოვკარით თვალი და მისენ წავედით მან კი გვითხრა,რომ სანაირპზე გადაინაცვლეს.

აქაურობა ნამდვილ საღორეს გავდა.

სკამზე ჩამოვჯექი…ცოტახანი უხმოდ ვიჯექი.

-ჯასტინ!

-რა?!-უხეშად მიპასუხა,ისევ მოვკიდე ნამცხვრის ნაჭერს ხელი და მას ვესროლე.

ახლოს იჯდა ჩემგან და საკამოდ ძლიერად მოხვდა.

-გიხდება!-სიცილით ვუთხარი.

-მორჩი ლიზა!-გაბრაზებულმა მითხრა.

მართლა შემეცოდა ისეთი დასვრილი იყო და დასახმარებლად მივედი.

სახეზე ნამცხვარი მოვაშორე.მეცინებოდა,მაგრამ ვცდილობდი არ გამეცინა.

-მადლობა?!-ვითომ მკაცრად ვუთხარი.

-არ გესროლა და არ მოგიწევდა ჩემი სახის გაწმენდა!სხვათაშორის შენი ბრალია აქ რა ამბავიც არის!

-აუ ისე ჩვენ რატომა რ ჩავდიავრთ სანაპიროზე?!

-დაჯექი!-მკაცრად მითხრა.

თავი მაგიდაზე დავდე და ჯასტინს ვუყურებდი…არ ვიცი რა მაცეინებდა,მაგრამ მეცინებოდა.

-რა გაციებს?-ჯასტინსაც გაეცინა, ალბად ჩემზე(:D)

-არაფერი…აქ რა უნდა ვაკეთოთ?!

-არ ვიცი… ცოტა დაწყნარდი!

-გიხდება შოკოლადი!

-ხომ იცი,რომ ვერ ვიტან! რაში გჭირდებოდა ეს ყველაფერი?!

-უბრალოდ გავერთე!

-ეს უკვე გართობა აღარ არის!

-აუ…დამანებე რა თქვი!ყველაფერზე წუწუნებ!

-არა უბრალოდ შენ ვერ გენდობი!

-ეს შენი პრობლემაა…სიმართლე არასდროს არ გესმის და ის რაც არ უნდა გესმოდეს ყოველთვის გესმის!

დუმილი ჩამოვარდა…თვაებს ძლივს ვახელდი საშინლად მეძინებოდა,მაგრამ ამ დროს ჯასტინმა თავზე ცივი წყალი გადამასხა.

მაშინვე გამოვფხიზლდი და წამოვხტი.

-გაგიჟდი?!

-კარგი ერთი…შენ თუ შეგიძლია ამის გაკეთება მე რა?!

არც მე დამიყოვნებია…მოკლედ ორივე მთლიანად ტკბილები ვიყავით,მთლიანად დასვრილები.

ფეხი ამისრიალდა და წავიქეცი. ფეხი მეტკინა,მაგრამ მაინც სულელივით ვიცინოდი.

ჯასტინმა ხელი გამომიწოდა წამოსაყენებლად,მაგრამ ისიც წაიქცა.

უკამყოფილო სახით გამომხედა,მე კი მომღიმარე სახით ვუყურებდი და სიცილს ვერ ვიკავებდი.

ბოლოს მასაც გაეცინა.ჯერ თვითონ წამოდგა და შემდეგ მე წამომაყენა.

მასთან ისე ახლოს ვიყავი…ისეთი ტკბილი სუნი ასდიოდა ცუდად გავხდი(:D)

უეცრად მომიახლოვდა და ლოყაზე სწრაფად მაკოცა.

-ეს რისთვის?-გავუღიმე.

პასუხის თქმა ვეღარ მოსაწრო ამ დროს ლოგანი მოვიდა.

თითქოს გაბრაზებული და ამავდროულად გაკვირვებული სახით გვიყურებდა ორივეს.

-წაიყვანე!-ჯასტინმა ჩაიცინა და ხელი გამიშვა.

სახლში მისვლისთანავე ჩამეძინა.

კომენტარები დაწერეთ:*)

მიყვარხართ<3