Yeah I Made Mistakes But...Life Doesn't Come

With Instruction!

I Hate You...Love You...[Season3Part13]

თანდათან თითქოს ის რასაც ჯოსი მიყვებოდა, დღითიდღე უფროდაუფრო მონაყოლად კი არა ჩემს წარსულად იქცეოდა.

მახსენდებოდა ბევრი რამ და კითხვებზე პასუხის გაცემით ყველაფერს ვიხსენებდი.

მაგრამ,ერთადერთი ადამიანი რომელმაც ამის შესახებ იცოდა ჯოსი იყო!

ჯოსი მეუბნებოდა ჯობია ეს ჯასტინს უთხრაო,იმის მიზეზი თუ ამას რატომ მეუბნებოდა,უკვე კარგად ვიცოდი…ორი თვის განმავლობაში ყველაფრის გახსენება მოვახერხე და ახლა უკვე აღარ მაწუხებდა კითხვები ჩემი წასრულის შესახებ.

რაც შეეხება დანარჩენებს,ალბად არც უეჭვიათ რომ მსგავსი რამ ხდებოდა.

დედა და მამა საქართველოში დაბრუნდნენ. დანარჩენები ისევ ჩემთან დარჩნენ,ყვეალ ისევ იმას მაიმედებდა,რომ ყველაფერი გამახსენდებოდა გულში კი მეცინებოდა რადგან მე უკვე ყველაფერი მახსოვდა.

რატომ ვაკეთებდი ამას?! ხალხისაგან დასვენებული ვიყავი…მართალია პაპარაცები ყოველთვის კუდში დამყვებოდნენ და ხალხიც მუდმივად გარს მეხვეოდა,მაგრამ აღარ მაწუხებდნენ! მაში კი მე ძალიან დიდ განსხვავებას ვხედავ! ახლა უფრო კარგად გავიგე რას ფიქრობს ხალხი ჩემზე, არა მარტო ჩემი ფანები საერთოდ ყველა! ჩემი მეგობრები,ოჯახის წევრები…

ყველაფრის და მიუხედავად შეცვლას ნამდვილად არ ვაპირებდი,ზოგისგან მწყინდა როცა თურმე სიმართლეს არ მეუბნებოდნენ…

მაგრამ სიმართლე გითხრათ დიდად არაფერი არ მანაღვლებდა!

თითქოს დროებით სხვისი სხეულით და სხვისი სახელით ვაკონტროლებდი ჩემს ცხოვრებას,ყველა ჩემზე ლაპარაკობდა,მაგრამ სინმადვილეში სად იყო ის ლიზა არავინ იცოდა! სინამდვილეში კი ის მათ გვერძე იჯდა.

ამ ყველაფრით ვერც კი წარმოიდგენთ როგორ ვისვენებდი,ჩემი ცხოვრება ნათლად დავინახე.

ხანდახან მეშინოდა როგორ დამიბრუნებოდა ვითომ მეხსიერება სხვებისთვის თუ ეს მართლა არ მოხდებოდა ექიმი ხომ ვერაფერს იტყოდა.

მაგრამ ჯოსის მთლიანად ვენდეობოდი და ესეც უკანა პლანზე მქონდა გადაწეული.

ყველა ვინც ჩემტან ახლოს არ იყო ყოველ დღე მირეკავდა და ასე მაკონტროლებდნენ,მათ შორის ჯასტინიც.

ჯასტინი როგორც ყოველთვის ტურზე იყო წასული,მგონი ყველაზე მეტად ის მაკონტროლებდა!

ასეთი საყვარელი ჯასტინი არასდროს მინახავს!(:D) არც ასეთი მზრუნველი,მინდოდა მისთვის სიმართლის თქმა,მაგრამ ვერასდროს ვერ ვახერხებდი ყოველთვის რაღაც მიშლიდა ხელს! ჯოსი კი ყოველთვის მაფრთხილებდა,რომ ამას თუ ჯასტინი ჩემგან არ გაიგებდა და თუ მოხდებოდა ისე რომ სხვანაირად გაიგებდა ამას აღარ მაპატიებდა.

დღეს მიუხედავად იმისა,რომ დიდად კარგი ამინდი არ იყო საღამოს გასეირნება გადავწყვიტე.

სახლიდან ახალი გამოსული ვიყავი,როცა ჯასტინმა დამირეკა.

გავიქორე ახლა ვეტყვი სიმართლეს-მეთქი,მაგრამ როც ადავფიქრდი,რომ ეს შესაძლებელი იყო ჩემს გარშემო მყოფ ხალხს და შესაძლებელია ჯასტინთან მყოფ ხალხსაც გაეგოთ მაშინვე გადავიფიქრე.

-ჰეი მისმენ?!-ჩაიცინა ჯასტინმა-თუ ჩემთვის ვლაპარაკობ?

-ხო რათქმაუნდა გისმენ!

-დარწმუნებული ვარ არ მისმენ!

-არა მართლა გისმენ!-გამეცინა.

-მაშინ რა ვთქვი ბოლოს?!

-მისმენ?! ეს მკითხე.

-მანამდე, ჩემი მონაყოლი!

-ჯასტინ!

-არა ხომ მისმენდი?!

-ეგრე შენ სკოლაში დადიოდი! ოღონდ არ დაგავიწყდეს,რომ დადიოდი! 

-დავდიოდი! მერე მე ამავს ვუარყობ?!-გაიცინა.

-ჯასტინ…შენთან საქმე მაქვს…

-რა საქმე?აი რომ მოგესმინა გაიგებდი,რომ ხვალ ჩამოვდივარ!

-მართლა?!-თვალები დავჭყიტე(:D)

-მატყუებ?!-გახარებულმა წამოვიყვირე.

-იცი ასე თუ გაგიხარდებოდა არ ვიცოდი…ალბად ასე ადრეც არ გაგიხარდებოდა…-ჩაიცინა-კარგი წავედი მე ჩემოდანს ჩავალაგებ და ხვალ გნახავ!

-ჩემოდანს ჩაალაგებ თუ ჩაყრი?!-გამეცინა.

-ჰაჰ არ გამცინებია!არა მოცია! შენ საიდან გახსოვს…უფროსწორად როგორ?!საიდან იცი მე როგორ ვალაგებ ჩემოდანს?!

-ყველა ბიჭი ყრის და არა ალაგებს არა?!

-სხვა ბიჭები საიდან იცი?!-გაიცინა.

-ჯასტინ!

-ხო კარგი…მოკლედ ხვალ ჩამოვალ და მემგონი,რომ უკვე დროა ექიმტან სიარული ისევ გააგრძელო!

-აჰა კარგი…

ყველაზე იდიოტი ადმინი ვარ! მთელი დღე ჩემს თავს ვლანძღავდი და თან მიხაროდა ჯასტინის დაბრუნებდა…ყველაფერს ვეტყოდი და ყველანაირი დარდი მომეშვებოდა.

სახლში დაბრუნებისას ცოტახანი ბიბის ვეთამაშე შემდეგ დავაძინე და მეც დასაძინებლად მოვემზადე,მაგრამ ჯოსიმ გამომაღვიძა.

თავზე დამადგა და მიყვებოდა თუ როგორ უნდა გაგვეკეთებინა ისე,რომ რამდენიმე დღეში ვითომ ყველაფერი გამახსენდებოდა.

ნახევრად გათიშული ვიყავი და არფერი არ მესმოდა ალბად ჯოსიც ხვდებოდა,რომ კიდევ ბევრჯერ მოუწევდა ამ გეგმის ახსნა.

ძალიან გვიან დავიძინე და გვიანაც გავიღვიძე.

ოთხის ნახევარზე რომ არ გავეღვიძებინე ბიბის ალბად ძლის კიდევ დიდხანს გავაგრძელებდი.

პატრა მატლივით ჩემს საწოლზე დაღოღავდა და ჩემი გაღვიძებაც მოახერხა.

საკმაოდ დიდხანს ვეთამაშებოდი ბიბის, შემდეგ ქეითმა ორივე აგვაგდო(:D)

სულ დამავიწყდა იმის თქმა,რომ ანაც დაბრუნდა საქართველოში და ისიც ძალიან მაკლდა,მაგრამ ვერ გეტყვით რომ მას დანამდვილებით ვეტყოდი სიმართლეს.

უეცრად გამახსენდა,რომ ჯასტინი უკე ჩამოსული უნდა ყოფილიყო და მას დავურეკე…ავტო მოპასუხე ჩაირთო.

რამდენჯერ დავურეკე,მაგრამ ან მითიშავდა ან ავტო მოპასუხეს რთავდა.

ცოტა შემეშინდა,მაგრამ ვიფიქრე დაკავებულია-მეთქი.

საღამოდ კაფეში ქეითთან ერთად წავედი.

სასიამოვნო გარემო იყო…

ალბად ეს თქვენთვი უცხო არც იქნება…იცით როგორ მიყვარს ხალხის "თვარიელება"(:D)

ახლაც არამარტო ხალხს იქაურობას თვალებით "ვჭამდი"(:D)

სწორედ ამ დროს მოვკარი თვალი ჯასტინს…არც ვიცოდი რა გამეკეთებინდა მივსულიყავი მასთან თუ არა?!

უეცრად ბიბის ჭყიპინა ხმამ გამომაფხიზლა, ჯასტინის სახელს ბოლო ხმაზე კიოდა და ბისკენ გაიქცა.

სწრაფად გაეკიდა ქეითიც და ხელში აიყვანა,ჯასტინი გახარებული სახით წამოვიდა ბიბისკენ და ქეითს გამოართვა.

ცოტახანი ქეითთან ერთად პალარაკობდა და თან ბიბის ეთამაშებოდა,ქეითი მაგიდასთამ მჯდომ რაიანსსაც გამოელაპარაკა და იქიდან დაბრუნებას აღარ აპირებდა.

ორივე როგორ მომენატრნენ!

წამოვდექი და მათთან მივედი.

ჯასტინს თითქოს გაუხარდა ჩემი დანახვა,მაგრამ უფრო ძალით გაუხარდა…ძალით მიღიმოდა.

ცივად გადამეხვიდა და სწრაფად მომშორდა.

ბიბი მისი თმით თამაშობდა,ქეითი და რაიანი რაღაცაზე ლაპარაკობდნენ მათთან ერთად ვიჯექი მაგიდასთან მაგრამ ჯასტინთან საუბარს ვერ ვბედავდი.

კომენტარები დაწერეთ:*) მიყვარხართ<3

mokle agwerashi me tatam chagisvi fotoebi da sicariele iyo da amitom tu ar ginda momwere da amovigeb <3