მაქსი მთელი დღე ჩემთან ერთად იყო და მიყვებოდა თუ რა საქმეებში იყვნენ გარეულები ის და დანიელი…
სახლში გვიან დავბრუნდი…მეორე დღეს როცა მაქსის ნახვა გადავწყვიტე მობილურზე დავურეკე მაგრამ არ მპასუხობდა…შემდეგ მის სახლში წავედი…მაგრამ არც იქ დამხვდა, კარებზე წერილი იყო მიკრული სადაც ეწერა რომ თუ ვინმეს დავჭირდებოდი აქ მივსულიყავი და ქვევით მისამართი ეწერა.მე ჯერ სახლში დავბრუნდი რადგან სტუმრები გვყავდა შემდეგ კი უკვე საღამოს წავედი იმ მისამართზე რომელიც მაქსმა დაწერა.
საშინელი მიტოველბული დანგრეული ადგილი იყო…უპატრონო ძაღლებით იყო იქაურობა სავსე. მივდიოდი და ყოველ ნაბიჯზე ვნანობდი,თუმცა არ ვნებდებოდი…
დიდი ჭიშკარი შევაღე და უფრო საშინელ ადგილას აღმოვჩნდი…მაგრამ ჩემი პრინციპებისთვის არ მიღალატია და თავს დანებების უფლება არ მივეცი გზა გავაგრძელ…თუმცა შევცდი…ეს არ უნდა გამეკეთებინა…რამოდენიმე ნაბიჯი გადავდგი თუ არა უკნიდან ვიღაცის მოახლოება ვიგრძენი…მიტრილებაც ვერ მოვასწარი როცა ერთი ხელის მოძრაობით მის მკლავებში აღმოვჩნდი ის უკნიდან მედგა და კისერზე დანას მისმედა.
-მახეში გაები ლამაზო…-ეს მაქსი არ იყო…უფრო სუფთა და ძლიერი ხმა ჰქონდა-მაქსი აღარ არსებობს…გუშინ მოკვდა…იცი რატომ?!იმიტომრომ შენი დახმარება გადაწყვიტა…-მის სიტყვებზე ცრემლები წამსკდა…მეშინოდა რომ ჩემი ერთი დაუფიქრებელი საქციელი და დანის მჭრელი პირი წითელი სისხლით შეიღებებოდა.
წინ წამიყვანა და ერთ-ერთ ოთახში შემიყვანა…საშინელი ადგილი იყო…კარი კარგად ჩაკეტა და შემდეგ ხელი გამიშვა.
-აბა როგორ ხარ?-მკითხა დამცინავი ტონით.
-ნუთუ შეიძლება აქ კარგად იგრძნო თავი?!-ცრემლები მოვიწმინდე.
-მართლაი ხარ…მაგრამ რა ვქნათ?! მდიდარი მამიკოს შვილი ხარ მაგრამ ახლა ყველაფერი სხვანაირად იქნება…-დანა იქვე დადო და თვითონ ონკანთან მივიდა,წყალი ნელა მოუშვა და ხელების დაბანა დაიწყო…რაღაცეებს მეუბნებოდა მაგრამ მე მას არ ვუსმენდი…დანა ჩემგან უფრო ახლოს იყო ვიდრე მისგან…მინდოდა მისი აღება და ამის ვერავინ გადამაფიქრებინებდა…მის მოკვლას რათქმაუნდა არ ვაპირებდი,მაგრამ აქედან გაქცევა მინდოდა.
ისე ნელა და ფრთხილად ვმოძრაობდი,რომ მან ვერც კი შენიშნა მის ზურგს უკან რა ხდებოდა. დანას ხელი ჩავავლე და მასთან ახლოს მივედი…ხლა უკვე იგრძნო და შემობრუნდა,როცა დაინახა რომ ხელში დანა მეჭირა უკან დაიხია.
-ჩემს მოკვლას აპირებ ლამაზო?!არ გამოგივა და რომც მომკლა იცოდე მე ერთი არ ვარ…ჩემთან ერთად კიდევ არის სხვა ხალხი…
-ნუ გეშინია…ეს მეც ვიცი…თავს ნუ შეიწუხებ ზედმეტი ლაპარაკით…-უეცრად მეცა და დანა ხელიდან გამაგდებინა,ხეები გამიკავა და ისეთი სახით მიყურებდა ვიფიქრე, რომ თუ ახლა რამეს არ მოვიმოქმედებდი ნამდვილად მომკლავდა. მაშინვე ავწიე ფეხი და ფეხებს შუა ამოვარტყი,მართალია ეტკინა მაგრამ ხელი არ გაუშვია, შემდეგ ფეხი ფეხის თითებზე დავარტყი ამ ჯერად ვეღარ გაუძლო და ხელი გამიშვა. აქედან ვერ გავდიოდი რადგან არ ვიცოდი სად იყო კარის გასაღები.იატაკზე დაჯდა…
-საკმაოდ ძლიერი დარტყმა გაქვს…-მითხრა.
-ჰგამდლობთ!-ირონილუად ვუთხარი.იმედი მაქვს ტყუილად არ მივლია არც კუნფუზე არც კარატეზე და არც ტაიჩზე…ჩემთვის გავიფიქრე.
-საერთოდ სუსტი სქესის წარმომადგენლებზე დიდ ძალას არ ვიყენებ…მაგრამ ახლა დავუშვებ ერთ გამონაკლის.
ეს რომ თქვა ლამის მეთვითონ დავნებდი,მაგრამ ასე ადვილად ჩემი დანებება ჯერ არავის გამოსვლია.გვერდით მდგომი სკამი ავიღე და მას ვესროლე,წამოდგომას აპირებდა,მაგრამ როცა რკინის სკამი მოგხვდება არამგონი წამოდგომა ადვილი იყოს…სკამი მოიშორა და უფრო გამხეცდა მაშინვე დავავლე მეორე სკამს ხელი და ისიც ვესროლე…მეტი რა უნდა მექნა არ ვიცოდი…მაგრმ არ ვნებდებოდი.
ბოლოს წამოდა, ისევ დამიჭირა ამ ჯერად დანა არ ჭერია მაგრამ ისე მიჭერდა რომ ვერ ვმოძრაობდი.ოთახიდან გავედით, მანქანაში ჩამსვა და ალბად ერთ საათში აეროპორტში მივედით.აეროპორტის უკან გამიყვანა და იქვე პატარა შენაბაში შევედით…აქ თითქმის უკაცრიელია დგილი იყო.
-ახლა კი მოგიწევს იმ ხალხის სიკვდილის ყურება რომლებიც ასე ძალიან გიყვარს!-დამიყვირა.სხვა ოთახში გავიდა იარაღი აიღოდა და ისევ მანქანაში ჩამსვა.
ჩემი სახლის წინ გააჩერა მანქანა...
ვიცი რომ პატარაა მაგრამ კომენტარები თუ იქნება დღეს კიდევ დავდებ:*))
დაამოწმა: ♥Ani-Lile♥
|
