-მოთმინება იქონიე…მე დანიელის მეგობარი ვარ…შენ არ მიცნობ მაგრამ მე შენზე ბევრი რამ მსმენია ბევრი რამ ვიცი და გავიეგბ კიდეც…შეგიძლია მაქსი დამიძახო…-მის ხმაში სულ უფრო და უფრო ირეოდა ირონია რაც მე ძალიან მღიზიანებდა. -და?! -და ის რომ მხოლოდ მე შემიძლია შენი დახმარება… -მე არავის დახმარება არ მჭირდება! -შენი მოკვლა უნდათ ლამაზო… -ჩემი მოკვლა?!-გამეცინა-ვის ან რატომ?! -იმიტომ რომ შენს გამო ყველაფერი აირია… -რას გულისხმობ?! -იმას რომ დანიელი შენს გამო ჩაბარდა პოლიციას და არამარტო თავისი დანაშაულები აღიარა არამედ თავისი თანამზრახველებიც ჩაუშვა…ახლა პოლიცია მათაც ეძებს…და აი იმ თანამზრახველებს კი შენი მოკვლა უნდათ…ამიტომაც მე გეუბნები შენიძლია დაგეხმარო…თუ რათქმაუნდა შენ თანახმა ხარ გახდე ჩემი შეყვარებული…-ვუსმენდი და ყოველ სიტყვაზე მინდოდა რომ მისთვის რაღაც ჩამერტყა! -იცი რას გეტყვი?! თუ ჩემი მოკვლა უნდა ვინმეს, მომკლას! მე არავისთან არ ვიქნები მოხოლოდ იმტომ რომ თავი გადავირჩინო!მითუმეტყეს შენნაირ ადამიანთან ასე რომ ნახვამდის!-მას კიდევ უნდოდა რაღაცის თქმა მაგრამ აარ დავაცადე, გვერდი ავუარე და სახლისკენ ავიღე გეზი…მართალია შეიძლება ისე მტკიც და დამაჯერებლად ვუთხარი ეს ყველაფერი შეიძლება იფიქროთ ოდნავაც არ შეეშინდაო, მაგრამ შინაგანად ყველაფერი მიკანკალებდა შიშისგან…ყოველ ნაბიჯზე უკან ვიხედებოდი ვინმე ხომ არ მომსდევს მეთქი…სახლამდე ასე კანაკალით მივაღწიე და ბოლოს ამოვისუნთქე…დაცვა კარგად გავაფრთხილე სახლში ჩემი ნებართვის გარეშე არავინ შემოუშვათ მეთქი, სათვათვალო ოთახშიც…ყველა კაერები და ფანჯარა ჩავკეტე და მეც ჩემს ოთახში ჩავიკეტე. მთელი ღამე თვალი არ მომიხუჭავს... მეორე დილით ადრე ავდექი, მოვწესრიგდი და მაშინვე სამზარეულოში ჩავედი ძალინ მშიოდა რაც მომხვდა ხელში ყველაფერი შევჭამე(:D) -რამე მოხდა?გუშინ რატომ იყავი აღელვებული?-მკითხა სინდიმ -სულაც არა…არ ვყოფილვარ…იცი რა…ახალ წელს მე გერმანიაში შვეხვდები,მამასთან ერთად და ალბად ჩემი დაც ჩვენთან ერთად იქნება…შენც წამოხვალ? -არა…აქ ვიქნები…გაბიც მაიკთან ერთად აპირებს შეხვედრას… -ძალიან კარგი…იცი როგორ დავიღალე უსაქმურობით?!აღარ შემიძლია და თან ჯერ არც ფოტოსესიები მაქვს და არც გამოსვლები… -არაუშავს ძალიან კარგი…დასვენება გჭირდება… -ეგეც მართალია…-ვუთხარი და მისაღებში გამოვედი სადაც ჯასტინი,მაიკი და გაბი დამხვდნენ. -რას შვრებით?-დივანზე დავჯექი. -ჯერჯერობით არაფერს…ვფიქრობთ რითი დავკავდეთ მაგრამ არაფერი მოგვდის თავში-მითხრა მაიკმა და გვერდით მომიჯდა. -უსაქმურები ხართ!აბა მე მკითხეთ ახალი სიმღერა მაქვს დასაწერი და თავში არაფერი არ მომდის!-უკმაყოფილიდ თქვა ჯასტინმა.მე მისთვის ხმა არ გამიცია არ ველაპარაკებოდი(:D)ცოტახანი სიჩუმე ჩამოვარდა. -მოიფიქრე?!-კითხა გაბიმ ჯასტინს. -რა? -სიმღერის ტექსტი… -არა…-ისევ მოიწყონა. -მერე რა პრობლემაა ლიზა დაგეხმარება მაგის მეტი რა უკეთებია!-გახარებულმა წამოიძახა მაიკამ. -ეეე!მე რატომ არაფერს მეკითხებით?!წავედი მე!-წამოვდექი და გარეთ გამოვედი.ცოტახანი კარებთან ვიდექი და ვფიქრობდი სად წავსულიყვაი ბოლოს გადავწყვიტე სადმე კლუბში წავსულიყაი, მაგრამ ამ დილა ადრიან რა მინდოდა…ეს გეგმა საღამოსთვის,მაგრამ ახლა? რა იქნება მაღაზიებში სიარულზე კარგი?! არც არაფერი… მაღზიებში სიარულს რომ მოვრჩი, აეროპორტში წავედი და გერმანიის ბილეთი ავიღე…ამასობაში მოსაღამოვდა კიდეც, სახლში დავბრუნდი გამოვიცვალე და კლუბში წავედით მე და ლუკასი.კარგ დროს ვატარებდით იქ კიდე ვიღაცეები გავიცანით, შემდეგ ლუკასმა ვიღაცა გოგო მოეწონა და მასთან გავარდა, მე მას შორიდან ვადევნებდი თვალს….მაგრამ დიდხანს მარტო ყოფნით არ დავღლილვარ. მალევე გაჩნდა ჩემთან ჩემთვის ძალზედ არა სასიამოვნო პიროვნება მაქსი… -მითვალთვალებ?!-წინ დამიჯდა. -მიკვირს აქამდე რომ ვერ მიხვდი…-გაიცინა. -ცდები…დიდი ხანია იმას ვხვდები რომ ვიღაც მუდმივად დამყვება კუდში…თავს ნუ შეიწუებ შენი დაცვა არ მჭირდება თუ რამეა ჩემს თავს მეთვითონ ვუშველი!-ყალბად გავუღიმე. -ზედმეტად თავდაჯერებული ხარ…ეს ცუდია…-თავი გააქნია. -არც შენ ჩამომრჩები… -ცოტა უზრდელიც ხარ… -შენს გარეშეც ვიცი…-ისევ ყალბად გავუღიმე-და საერთოდ ძალიან კარგად ვიცი ჩემი ხასიათები ასე რომ შენი ჭკუის დარიგება არ მჭირდება…-წამოდგომა დავაპირე მაგრამ გამაჩერა. -აქ არიან! -ვინები?! -ის ხალხი ვისაც შენი მოკვლა უნდა… -მერე რაღას ელოდებიან?! -ასე რატომ იქცევი? -როგორ ასე?!მოდი თავი დამანებე კარგი?!აღარ მითვალთვალო!-ვუთხარი და ლუკასთან მივედი, ვუთხარი სახლში ვბრუნდები მეთქი, ის იმ გოგოსთან დარჩა თუმცა ის გოგო მას ყურადღებას არ აქცევდა(:D) მარტო წასვლის შემეშინდა და მძღლოს დავურეკე, ისიც მაშინვე ჩემთან გაჩნდა. -რამე მოხდა ლიზა?-მკითხა დევიდამა,ჩემმა მძღლომა-აღელვებული მეჩვენები… -არა…უბრალოდ დავიღალე და… -კარგად გიცნობ…მითხარი რამე ხდება? -არა…ამ ჯერად ცდები და არაფერი არ ხდება…-თვალი ვარიდე, აღარაფერი აღარ თქვამს სახლში დავბრუნდით,გაბი,მაიკი და ჯასტინი ისევ ისე იჯდნენ და სიმღერას ერთად წერდნენ. მე კი მინდოდა ვინმესთვის მეთქვა ეს ყველაფერი და გაბისთან მივედი. -გაბი უნდა დამეხმარო…-გერმანულად დავუწყე ლაპარაკი. -რამე ხდება?!გერმანულად მხოლოდ მაშინ ლაპარაკობთ როცა რამე ხდება და არ გინდათ რომ ჩვენ გავიგოთ…-თქვა მაიკმა -არა არაფერი… გაბი იქაურობას მოვაშორე და ყველაფერი მოვუყევი, მან მაშინვე დაიწყო მამაშენს დაურეკე და პოლიციასაც შეატყობინეო მაგრამ ეს რომ მექნა ის ვინც მე მერჩოდა უფრო გაღიზიანდებოდა…ამიტომ მაშინვე უარი გავნაცხადე…მან კი ჩხუბი დამიწყო სულელი ხარო… მაგრამ დიდხანს არ გაგრძელებულა ჩვენი ჩხუბი მე ოთახში ავედი და ბარგის ჩალაგაბე დავიწყე რადგან ხვალ საღამოს მივფქრინავდი…ჩალაგებით და ტანსაცმლის არჩევაში ვიყავი გართული,როცა სროლის ხმა მომესმა ადგილზე გავშეშდი,ყველაფერი საწოლზე დავყყარე და გიჟივით ჩავედი ქვევით…ყველა მშვიდად იყო,თითქოს არაფერი გაეგოთ, ეზოში გავედი ყველაფერი წესრიგში იყო…დავიჯერო მომეჩვენა?!ან ბავშვებმა ასაფეთქებლები ააფეთქეს?!მაგრამ ეს სულაც არ გავდა რაღაც სათამაშოს ხმას…ჩემოდნის ჩალაგებას მოვრჩი და მეც დანარჩენებს შევუერთდი სიმღეა უკვე დაეწერათ და ახლა ჯასტინს ამღერებდნენ. -შენთან არიან ტელეფონზე…-დამიძახა სინდიმ. -ახლავე…-ტელეფონი გამოვართვი…ხმას არავინ იღებდა…ბოლოს როგორ იქნა მითხრა რაღაც მისამართი ხვალ მოდიო… გაფითრებული ვიყავი ყველა მე მომაშტერდა. კომენტარები თუ იქნება დღესვე გავაგრძელებ <3))
