ყველაფერი სახლში დავყარე და მე და გაბი აუზთან გავედით. -ლიზა როცა გელაპარაკები მობილურს შეეშვი! -კარგი!
-არ გინდა შენი მეგობარი მაიკი გამაცნო? -აუ ხო…წამოდი! -ახლა არა… -წამო! მაიკს მივწერე რომ გარეთ გამოსულიყო, ისიც გამოვიდა და თან ჯასტინი გამოიყოლა. გაბის ორივე გავაცანი… შემდეგ მათთან სახლში შევედით. მაიკმა და გაბიმ გასეირნება გადაწყვიტეს. მე მეზარებოდა ჯასტინსაც და დავრჩით მე და ჯასტინი მარტოები… -მარტოს მტოვებთ?-დაბნელუმა ვიკითე -რატომ მარტო? ჯასტინიც აქ არის!-მითხრა მაიკმა და ოთახიდან გავიდნენ. -კარგი... -რა იყო ლიზა ასე არ მოგწონვარ?! -……-არაფერი მითქვამს. -რატომ არაფერს ამბობ? -არ ვიცი ჯასტინ…შენთან თავს ცუდად ვგრძნობ…მგონი ჯობია,რომ წავიდე… -კარგი რა…მარტო ყოფნა არ მინდა… -მარტო ყოფნის გეშინია ბიებრ?!-გამეცინა -არა ლმაზო…ნუ გეშინია,უბრალოდ არ მიყვარს… მე და ჯასტინმა ტელევიზორი ჩავრთეთ, უაზრო შოუს ვუყურებდით და აღარ მახსოვს როგორ ჩამეძინა. კარები ხმამ გამაღვიძა,მეც და ჯასტინიც. თავი ჯასტინის კალთაში მედო და მაშინვე წამოვწიე თავი… -აქ რა ხდება?-გვერდით მოგვიჯდა მაიკი -რომელი საათია?-ვიკითხე მე -შუა ღამეა…სამი საათია… -წავედი მე…-წამოვდექი. -რატომ? -რა რატომ მაიკ… -რატომ მიდიხარ? -შუა ღამეა… -და? -მაიკ ნუ ხარ იდიოტი!წავედი!-მაიკს ლოყაზე ვაკოცე და სახლში დავბრუნდი. საწოლზე დავდე თუ არა თავი მაშინვე ჩამეძინა. დილით გაბიმ გამაღვიძა. -ლიზა! დროზე ადექი! -რა მოხდა? -ხვალ არის მაიკის დაბადებისდღე… -შენ საიდან იცი?! -გუშინ მითხრა… -მემგონი თქვენს ერთმანეთი მოგწონთ არა?! -ლიზა! -რა?! -მოვლენებს წინ ნუ უსწრებ! -ესეიგი მოგწონს!:D -მომისმენიე მოკლედ ხვალ წვეულებას აწყობენ და ჩვენც დაგვპატიჟეს… ხოდა ადექი საჩუქარი ვუყიდოთ! -დამანებე თავი!-ბოლოს მაინც წამოყვანა, საჩუქრები ვიყიდეთ ეს დღეც უაზროდ გავიდა, მეორე დღეს წვეულებისთვის მომზადება დავიწყეთ,ბევრი ფიქრის შემდეგ კაბა ავარჩიე. წვეულებაზე ექვს საათზე მივედით. უამრავი ხალხი იყო,კარგად ვერთობოდით.ბოლოს დავიღალე და დივანზე ჩამოვჯექი.ცოტახანში ჯასტინიც გვერძე მომიჯდა -როგორც ვხედავ ცეკვა და სმა გიყვარს… -ცეკვა კი,სმა არა მაგრამ…რომ შეყვები მერე…-წამოდი ვიცეკვოდ… -მე და შენ? -ხო არ შეიძლება? -კი როგორ არა…-საცეკვაოდ წავედით ცეკვის დროს ვერ მივხვდი ჯასტინმა ეს რატომ გააკეთა, ჩემთან ახლოს მოვიდა და მაკოცა მე მაშინვე მოვიცილე და დაბნეულმა ჯასტინი დავტოვე. -დავიჯერო არ მოგწონა? -ჯასტინ ძალიან გთხოვ თავი დამანებე…-მაპატიე…არ მეგონა ასე თუ გეწყინებოდა… -მეწყინებოდა?! რა?! რა მეწყინებოდა ჯასტინ?!კარგად მომისმინე მე არ მინდა ვინმესთან ცუდი ურთიერთობა მქონდეს…ჩვენ შორის კი ხომ ხედავ რომ მეგობრობა ვერ მყარდება…ასე რომ მოდი შევეცადოთ რომ ერთმანეთს თავი ავარიდოთ…მაპატიე…-ჯასტინს გვერდი ავუარე და გაბისთან მივედი -არ დაიღალე?-გვერდით მივუჯექი -არა… -ძალიან მთვრალი ხარ… -ვისზე რას ამბობ! -აუ წამო რა სახლში! -შენ წადი მე აქ ვიქნები… -კარგი…გაბი ბევრი არ დალიო რა… -კარგი:D მე სახლში დავბრუნდი, ტანსაცმელი გამოვიცვალე…ამ დროს მობილურმა რეკვა დაიწყო…რომ დავხედე უცხო ნომერი იყო -გისმნეთ… -ლიზა როგორ ხარ-უეცრად გავშეშდი, ხმას ვეღარ ვიღებდი…ეს დანიელი იყო…ცრემლები მომადგა…ტირილი დავიწყე -რა გინდა დანიელ?! როგორ ბრდავ ჩემთან დარეკვას?! -დაწყანრდი…გთხოვ…ყველაფერი უნდა აგიხსნა…და ამისთვის უნდა შეგხვდე… -სად და როდის?! მან მისამართი მომცა, მე ტირილს ვერ ვწყვეტდი, მაშინვე წავედი დრეიკთან რომ გაბისთვის მეთქვა. -ჯასტინ გაბი სად არის?!-კარი ჯასტინმა გამიღო
-რა გატირებს? რა მოხდა? -სად არის გაბი?! -წამოდი…-გაბისთან მიმიყვანა -ლიზა რა მოხდა?-ერთდროულად მკითხეს გაბიმ და დამიკმა -გაბი ის იყო…დანილემა დამირეკა…გესმის?! დანიელი იყო… -დანიელი?! სად არის?!პოლიციას შეატყობინე?! -არ ვიცი უნდა შევხვდე…არ მინდა რომ პოლიციამ დაიჭიროს…ჯერ უნდა მოვუსმინო… -გაგიჟდი ხო?! -არა…გაბი არა…არ შემიძლია…პოლიციას ვერ შევატყობინებ… -გიჟი ხარ! -არა!ხვალ უნდა შევხვდე…-ტირლის ვუმატე.მაიკი და გაბი მაწყნარებდნენ…ჯასტინმა თავის ოთახში შემიყვანა… -დაწყნარდი…-თმა გადამიწია-შეგიძლია ამიხსნა რა ხდება? ჩემს გარდა ყველამ ყველაფერი იცის… ჯასტინს ყველაფერი მოვუყევი…ისიც გულმოდგინებით მისმენდა. -კარგი…დაწყნარდი...-ლიზა მგონი ჯობია რომ დანიელს არ შეხვდე და მამაშენს მაინც უთხარი… -არა…მამაჩემმა ეს რომ გაიგოს დანიელს მთელ სიცოცხლეს გაუმწარებს! -და?! არ არის ღირსი?! ის მკვლელიც არის ლიზა! -ის ადამიანია!ჯასტინ მეც ვიყავი ციხეში და ვიცი რა ხდება იქ! -შენ უდანაშაულოდ იყავი ლამაზო…ის კი დამნაშავეა და უნდა დაისაჯოს… ჯასტინმა ცოტახანი მიყურა და ისევ მაკოცა.-ჯასტინ ამას კიდევ ერთხელ გააკეთებ და არ ვიცი რას ვიზამ!-ეს ვთქვი და ჯასტინმა იგივე გაიმეორა. -ჯასტინ შენც დალიე?თუ სიცხე გაქვს რას აკეთებ?!-ხვალ შენთან ერთად მეც წამოვალ…
-სად?! -დანიელთან… -არა! -რატომ?! -არ მინდა!რატომ გადამეკიდე?! თავი დამანებე ჯასტინ! -არა…გთხოვ მომეცი იმის უფლება რომ ხვალ მეც წამოვიდე და გპირდები,რომ შეგეშვები… -კარგი…)) მეორე დილით ადრე გავიღვიძე, ჩვეულებრივად ჩავიცვი და სამი საათისთვის მოვემზადე, ეზოში შავედი და ჯასტინს ველოდებოდი. უეცრად გამოჩნდა, თმას ისწორებდა და ეტყობოდა,რომ ახალგაღვიძებული იყო… არ ვიცი რა დამემართა,მაგრამ საშინლად მესიამოვნა მისი დანახვა... -როგორ ხარ?-გადამეხვია -მგონი კარგად…შენ? -მეც… ჯასტინის მანქანაში ჩავჯექით და წავედით დანიშნულ ადგილას…საშინელი ადგილი იყო…ძველი მიტოვებული შენობა -ასეთ გოგოს აქ რომ ეტყვის შემხვდიო რა უნდა იყოს!-ჩაიცინა ჯასტინმა -მორჩი! -არ გეშინია? -რისი უნდა მესინოდეს ჯასტინ… -რა ვიცი…გოგო ხარ და… -და?! -კარგი…
-გამარჯობათ!-ჩვენს უკნიდან მოსიმა ხმა, შევტრილდი და სწორედ დანიელი დავნიახე… -ეს არის დანიელი?-მკითხა ჯასტინმა მე თავი დავუქნიე. -მეგონა მარტო მოხვიდოდი…-ჩემკენ წამოვიდა დანიელი. -მარტოც მოვდიოდი,მაგრამ ჯასტინიც წამომყვა… -ჯასტინზე კარგი ვერავინ ნახე? -მორჩი!ისე მექცევი თითქოს მე რამე დამეშავებინოს შენთვის! დანიელ ახლა შენი ბედი ჩემს ცელშია… -და?! ვერ დავიჯერებ რომ შეგიძლია პოლიციაში მიხვიდე და ჩემი ადგილმდებარეობა უთხრა…მაგრამ თუ ასე იზამ მე არ წავალ აქედან…ჩავჯდები ციხეში შენ თუ ასე გინდა…არ ვუარყოფ ლიზა რომ უნდა დავისაჯო… -ძალიან კარგი პოლიციაში ვრეკავთ!-თქვა ჯასტინმა -არა!-ჩუმად ვთქვი -ლიზა მე შენთვის ცუდს არასდროს არ გავაკეთებ! გესმის?! მე არ მითხოვია მოსვლა შენთვის იმიტომ რომ ჩემს მაგივრად ჩამჯდარიყავი ციხეში…არც საჩუქარი მქონდა უბრალოდ მინდოდა,რომ სიმართლე გაგეგო…ეს ყველაფერი უნდა მეთქვა შენთვის…მაგრამ ამ დორს მოკლეს დედაჩმი გესმის?! -დანიელ… -ვიცი…მაპატიე…ბოდიშს გიხდი!არ გეგონოს არც ერთი წუთით რომ მე შენ დაგივიწყე…ისევ ისე მიყვარხარ!-დანიელს ცრემლები მოაწვა. -მორჩი!-იყვირა ჯასტინმა-იმ ყველაფრის შემდეგ როგორ შეგიძლია ეს ყველაფერი უთხრა?! მე ტირილი დავიწყე. -ჯასტინ გთხოვ მანქანაში დამელოდე… -არა…-აღარ დავამთავრებინე -გთხოვ…-ჯასტინი ნელი ნაბიჯით წავიდა. -ლიზა… -ახლა მე მომისმინე დანილე…არ ვიცი რატომ გამოჩნდი…მაგრამ იმედი მაქვს ხვდები რასაც აკეთებ…მე არ შევატყობინებ პოლიციას…ეს შენთვითონ უნდა გააკეთო თუ იცი რომ უნდა დაისაჯო…მაგრამ ეს შენ გადაწყვიტე…მე იქ ვიყავი…და სხვათაშორის ტყუილად დანიელ…შენს გამო ვიყავი იქ!არ მინდა იქ მოხვედრა ვინმეს ვუსურვო…არც შენნაირ ადამიანს! -გთხოვ…არ ვიცი შეიძლება გიჟად ჩამთვალო ამას რომ გთხოვ მაგრამ…მაპატიე… -გაპატიო?! ამით რამე შეიცვლება?! -ყველაფერი… -მაინც რა? -მინდა რომ პოლიციას ჩავბრადე და ჩემი ყველა დანაშაული ვაღიარო…ოღონდ მანამდე შენ უნდა მაპატიო… -შენი უნდა მჯეროდეს?!-დანიელი ახლოს მოვიდა -ახლა კი… -მიპატიებია…-ვუთხარი ხან მოკლე დუმილის შემდეგ, დანილეს სახე გაუბრწყინდა… -შეიძლება უკანასკნელად ჩაგეხუტო?-ჩუმად მითხრა…მე მასთან მივედი და ჩავეხუტე… ასე საკამოდ დიდხანს ვიყავით. -კარგი…ლიზა ახლა წადი აქედან და აქ აღარ დაბრუნდე კარგი? რამოდენიმე დღეში ყველაფერს ფარდა აეხსნება…ახლა წადი… მე სწრაფად მოვშორდი იქაურობას…მანქანაში ჩავჯექი და ღრმად ამოვისუნთქე. -რა ხდება?-ჩუმად მკითხა ჯასტინმა -არ ვიცი…ჯასტინ დანიელს ყველაფერი ვაპატიე… -აპატიე?!-ხმა აღარ ამომიღია სახლში მივედით…ამ დღის შემდეგ ერთი კვირა გავიდა… უკვე ვფიქრობდი,რომ დანიელმა ისევ მომატყუა…ამ ხნის განმავლობაში მართლა ძალიან ცუდად ვიყავი…ის ადამიანი რომელსაც ჩემი დაწყნარება შეეძლო,რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს ჯასტინი იყო… მუდმივად ჩემთან იყო და მხოლოდ მას გამოსდიოდა ჩემი გამხიარულება…
ერთ დღესაც მამამ დამირეკა და დიდი ხალისით მაცნობა რომ დანიელი გამოჩენილა და ის ლოს-ანჯელესში იყო…მას სულ რამოდენიმე საათში აიყვანდნენ…მე მამას მაშინვე გავუთიშე და დანიელთან წავედი. -დანიელ! -აქ რა ინდა?!-ჩემკენ გაკვირვებული წამოვიდა-ახლავე წადი!პოლიცია უკვე გზაშია! -ვიცი…კარაგდ დაფიქრდი დანიელ…დაფიქრდი…იქ წასვლა ნამდვილად გინდა?! -მე უნდა დავისაჯო ყველაფრისთვის… -კარაგდ დაფიქრდი… -დაწყნარდი ლიზა…ყველაფერი წესრიგშია…აქედან წადი…- დანიელს მოვეხვიე,ასე იქამდე ვიყავით სანამ პოლიციის ხმა არ გავიგონე…მაშინვე დავტოვე იქაურობა…დანიელი კი დაიჭირეს… სახლში არ წავსულვარ…უკვე საღამო იყო…სანამ არ გავიყინე სახლის გზას მანამდე არ დავადექი…მიხაროდა,რომ დანიელი სწორად იქცეოდა. სახლში შევედი თუ არა გაბი,ჯასტინი და მაიკი ჩემსკენ წამოვიდნენ -სად იყავი?!რა მოხდა?!-მკაცრად მკითხა მაიკმა -დაიჭირეს…- -მართლა?-იკითხა გაბიმ -აჰა…-გავუღიმე და დივანზე წამოვწექი. -და? -რა და მაიკ?! -არ გიხარია? -მე მხოლოდ ის მიხარია,რომ დანიელი სწორად იქცევა…
ბავშვებო დასაწყისში პირველი თავები შეიძლება ცოტა უინტერესო იყოს, მაგრამ შემდეგ ყველაფერი შეიცვლება და აირევა...
