პაპარაცები როგორც ყოველთვის გზაში ამედევნენ.გუშინდელ ამბავზე კითხვებს მისვევდნენ, მაგრამ მე ისე ვიქცეოდი თითქოს არაფერი მომხდარიყოს…
როგორც იქნა გადასაღებ მოედნამდე მივაღწიე…დღეს ძალიან არ გადავღლილვარ…
მალევე გამოგვიშვეს…მაგრამ დიდად არ გამხარებია…არ ვცოდი რა გამეკეთებინდა…
შენობის ჭიშკართან ვიდექი და ვფიქრობდი სად წავსულიყაი…თან ფეხით ვიაყავი…
ამ დროს შემს წინ მანქანა გაჩერდა.ფანჯარა ჩამოწია და ჯასტინის მომღიმარე სახე დავინახე.უკმაყოფილოდ ამოვიხვნეშე.
-მართლა სალაპარაკო გვაქვს…და თუ ახალი სკანდალები არ გინდა,ჩაჯექი მანქანაში.
ცოტახანი ჩუმად ვიდექი და ვფიქრობდი…შემდეგ ნელი ნაბიჯით წავედი მანქანისკენ და შიგნით ჩავჯექი.
-ოღონდ ძალინ მოკლედ ვილაპარაკოთ…-ისე ვუთხარი მისთვის არც კი შემოხედავს,ჯასტინმა ჩაიცინა და მანქანა დაძრა.
გზაში რამდენჯერმე შემომხედა…ამათვარიელა…ბოლოს როგორც იქნა მივედით ჯასტინის მეგობრის სახლში,რომელიც ახლა აქ არ ცხოვრობდა და ჯასტინი ხშირად დადიოდა ამ სახლში.
ნელა გადმოვედი მანქანიდან,ღრმად ვსუნთქავდი…სახლის კარი ჯასტინმა შეაღო და გზა დამითმო,მადლობის ნიშნად გავუღჲმე და სახლში შევედი.
-შეგვეძლო უბრალოდ მანქანაში გველაპარაკა…-ვუსაყვედურესავით.
-არა…სიმართლე უნდა გითხრა…ვიცი უნდა გამეფრთხილებინ…მაგრამ მემგონი,რომ ასე უფრო დამაჯერებელი გამოვიდა…-ჩემს წინ დაჯდა და მაგიდას იდაყვით დაეყრდნო-ლიზა…როცა გაბიმ მითხრა, თუ ვინ იყო ალიანა…ისიც მითხრა, რომ ალიან ჩემთანაც მოვიდოდა…რათქმაუნდა შენს გასამწარებლად…მე კი ვამჯობინე,რომ მეთვითონ მივსულიყავი მასთან და ამით შენ დამეცავი…ის თუ ჩემთან იქნებოდა…მე მუდმივად მასთან ყოფნა მომიწევდა და ამიომაც ის შენ ვერაფერს დაგიშჰავებდა…-გამიღიმა-ასე,რომ მე მასთან მხოლოდ შენს გამო ვიყავი…მხოლოდ შენი სიყავრულის გამო…მეგონა, რომ შენი ჩემდამი სიყავრული იმდენად ძლიერი იყო რომ დამელოდებოდა სანამ სიმართლე აირკვეოდა…მაგრამ დღეს მეთვითონ დავასმინე ალიანა პოლიციაში…შენ კი…შენ მიღალატე…ვიცი შეიძლება ჩემი ბრალიც არის ეს,მაგრამ ნუთუ ასე მალე გაქრა შენი სიყავრული…?!-ჯასტინს სიტყვებზე ცრემლებს ვერ ვიკავებდი.
-მე ედი არ მიყავრს ჯასტინ…მე მისგან უბრალოდ ის სითბოს ვიღებდი რომელიც შენგან უნდა მიმეღო…და მისმა სითბომ იმდენად დამაბრმავა,რომ ყველა და ყველაფერი დამავიწყა…-ცრემლები მოვიწმინდე და წამოვდექი.ჯასტინიც მაშინვე წამოხტა და ჩემთან სწრაფად მოვიდა.
-არ მითხრა რომ ახლა აქედან წასვლას აპირებ…!-ჩაიცინა.
-გაგიკვირდება და მივდივარ…!-სწრაფად მოვშორდი ჯასტინს და გარეთ გამოვედი.
-სად მიდიხარ?არც მანქანა გყავს აქ…არც გზა იცი…აქვე ახლომახლო არავინ არ არის…-ჩაიცინა და უკნიდან ჩამეხუტა.
-და არც შენ მათხოვებ მანქანას და არც გზას მეტვი?-ჩუმად ვუთხარი.
-არა!-მოკლედ და სწრაფად თქვა და ყელზე მაკოცა.იმდენად მესიმოვნა არ ვიცი როგორ შევიკავე წონსწორობა და არ წავიქეცი…საშჲნლად მოვლბი და დვდნი…თვალები უნებურად დამეხუჭა…
-აღიარე რომ,მოგწონს…-ჩაიცინა.მისკენ შევბრუნდი და თვალებში შევხედე.ცოტახანი ვუყურებდი,ჯასტინს ეცინებოდა.შემდეგ კი თავი ხელში ავიყვანნე და ჯასტინს მოვშორდი.
-არ მჭირდება მანქანა…არც გზის ცოდნა…მეთვითონაც კარგად გავაღწევ აქაურობას…!!!-გაბრაზებუმა ვუთხარი და გზას დავადექი.
ჯასტინმა ჩაიცინა და სახლში შევიდა. აქ არც მანქანის გზა იყო და არც სავალი ბილიკი…ვეღარც ჯასტინის სახლს ვაგნებდი…ვეღარც იმ გზას ვპოულობდი როგორ მოვაღწიე აქამდე,მაგრამ ბოლოს როგორც იქნა გამვლელ მანქანას ჩავუჯექი და მას გავყევი.მადლობა გადავუხადე სახლამდე მოცილებისთვის და ჭიშკარი შევაღე.
ცოტა ავნერვიულდი…ედის ნახვა საშინლად არ მინდოდა…არა და ის უკვე მხდავდა და უკანაც ვერ დავიხევდი.ჩემსკენ წამოვიდა…მიღიმოდა,მეც გავუღიმე და მოვეხვიე.
ამ დროს შევნიშნე რომ ჯასტინიც დანარჩენებთან ერთად ეზოში მაგიდასთან იჯდა…რგორც ჩანს სახლში დაბრუნება მომასწრო.
ედს ბოდიში მოვუხადე და სახლში შევედი.როგორც ჩანს არც სინდი და არც დევიდი სახლში არ იყვნენ.
სამზარეულოში შევედი,მაცივარი გამოვაღე და წვენი გამოვიღე.
ჩანთა და მობილური მაგიაზე დავაგდე და მეც ზედ შემოვჯექი.
-ახლაც ედის სითბო გჭირდება?-სამზარეულოში ჯასტინი შემოვიდა,კარს ხელი კრა და მიხურა…თვითონ კი ჩემს წინ დადგა.
