- მე არასდროს ვთამაშობ თამაშს რომლის მოგების იმედიც არ მაქვს... იმას რომელსაც ვიწყებ ბოლომდე მიმყავს...!

I Hate You...Love You...[Part18]

_____________________________________

-რა გჭირს…?!-ძლივს გავბედე ამის თქმა.

-ეს ერთი კვირა და მერე ისევ ისე გაგრძელდება ყველაფერი…

-კარგი რა…დაწყნარდი…დატკბი ამ თავისყფალი დროთი…

-ვცდილობ მაგრამ არ გამომდის…

-აუ…წამო სიმღერა დავწეროთ…

-კარგი რა…

-აბა რა გინდა?!მე თუ შენთან ერთად კიდე სადმე წამოვიდე…

-ვნახავთ…-თავისთვის ჩაილაპარაკა-რამე ვითამაშოთ…

-გახდაზე არ გეთამაშები!-მკაცრად ვუთხარი.

-კარგი…-გაივინა-მაშინ მენეჯერი ვითამაშოთ…აქ მაქვს…

-კარგი…

 ჯასტინმა მენეჯერი მოიტანა…ყველა ხელი მან მომიგო…ბოლოს უკვე გაითშულები ვთამაშობდით განსაკუთრებით კი ჯასტინი და ამიტომ რაღაცეებს ვატყუებდი მაგრამ…იმდენად იდიოტია(:D) რომ მაინც მიგებდა!!!(:D)

ბოლოს მივყარე ყველაფერი და ჩემს ოთახში გაბრაზებული ავედი,ჯასტინიც ამომყვა და საწოლზე "გაიშხლართა".მე მას რაღაცეებ ვუყვებოდი მაგრამ მას უკვე ეძინა მე კი ფანჯარასთან ვიდექი და წვიმის წვეთებს ვადევნებდი თვალს რომლებიც ძალინ ნელა სრიალებდნენ მინაზე.

ჩვენს წინ მდგომი სახლიდან, სიმღერის ხმა გამოდიოდა,მთელი ღამე ასე გაგრძელდა,ბოლოს ფანჯრის რაფაზე დავდე თავი და ასე ცამეძინა,დილით ვიგრძენი როგორ ჩამაწვინა ჯასტინმა საწოლში და თვითონაც გვერძე მომიწვა,ხელები ძლიერად მომხვია და სახეზე ფერება დამიწყო...

 მალევე ძლიერად ჩამეძინა.ლამაზი სიზმრებიდან ისევ ჯასტინმა გამომიყვანა,რომელიც ისევ ისე ჩემს გვერძე იწვა და მეფერებოდა.

ნელ-ნლეა გავახილე თვალები…ჯასტინი იმდენად იყო ჩაფიქრებული,რომ ვერც კი შეამჩნია ჩემი გამოღვიძება.არ მიყვარდა როცა ასეთ ნაღვლიანს ვხედავდი და სახე მომეღუშა.ხელი მხარზე ვკარი,მაშინვე ჩემსკენ შემოაბრუნა თავი და გამიღიმა.

-კარგი რა…-უკმაყოფილოდ ვთქვი.

-what?-გაიკვირვა.

-ნუ ხარ მოწყენილი!-გაბრაზებულმა ვუთხარი.

გაიცინა და გულში ჩამიკრა.

-ღმერთო მიშველე! რა ცხელი ხარ!-სიცილით ვთქვი.

-ოო! წაიღე ტვინი! არაფერი არ მოგწონს რა…-უკმაყოფილოდ თქვა და მომოშორა.

-აჰა…-დავეჭყანე და დავეთანხმე.

-მორჩი!-თავისი ჭკუით მკაცრად მითხრა და ქვევიდან მომიქცია.

-ჯასტინ…

-yeeaa…

-მუდმივად ერთ რაღაცაზე რატომ ფიქრობ?!-იმტერესით ვკითხე(:D)

-ვიცი რომ შენც გინდა…უბრალოდ მაწვალებ…-ცალყბად გაიღიმა.

-არა…

-დაგიჯერო?!-ბაბნიკურად გამომხედა.

-რავი…თუ არ დამიჯერებ შენ მოტყუვდები…-გავუღიმე.

ჯასინმა ჩაიცინა და უფრო მომიახლოვდა.

-რაღაც ძალინ ცხელა არა?!-უკმაყოფილოდ ვიკითხე.

-Shut up!-თითქმის ჩურჩულით მითხრა და ლოყაზე ლოყით მომეხახუნა.

-დიდი ხანია რაღაც მინდა გითხრა…მაგრამ ვერ ვბედავდი ჯასტინ…-ყურადღება არ მომაქცია-არ ვიცი როგორ გითხრა…უბრალოდ…იცი რაც დრო გადის მით უფრო ვხვდები რომ…არ მიყვარხარ…-ნაღვლიანად ვთქვი…ჯასტინმა ჩაიცინა.

-არ გამოგივიდა…-გაიცინა და ლოყაზე ძლიერად მაკოცა.

-რა იცი…?! იქნებ მართლა აღარ მიყვარხარ…

-მერე რა?!-სილით თქვა.

-მერე ის,რომ მე აქედან მივდივარ…

-კარგი…ოღონდ იოცდე…როგორც კი აედან გახვალ…შენს ადგილს სხვა დაიკავებს…მნიშვნელობა არ აქვს ისიც მეყავრება თუ არა…

-უბრალოდ ვიხუმრე…-გავუღიმე და მთელი ძალით მოვეხვიე.

-ფრთხიალად იყავი…შენი ხუმრობა რეალობად არ იქცეს…-მკაცრად შემომხედა.თავი გავუქნიე და გავუღიმე.

-ნუ გეშინია…-ღიმილით ვუთხარი და მის თვაელბს დავაშტერდი,რომელშიც ვიკარგებოდი…საშინლად მიმზიდავი თვალე ჰქონდა…

-ჰეი!-შემანჯღრია-რა გჭირს?!-სიცილით მითხრა.

-არაფერი…

-მემოგი შეყვარებული ხარ არა?!

-საიდან მოიტანე?!-გამეცინა.

-ხო რავი…ისე შემთხვევით ჯასტინზე რას ფიქრობ?

-ჯასტინზე?!რავი…სიმახინჯის განსახიერებაა…-გავიცინე-შენ რას ფიქრობ ჯასტინ ჯასტინზე?!-სიცილით ვუთხარი.

-მე მგონი…სიმპატიურია…-გამიღიმა.მის ნათქვამზე გამეცინა…

 ეს ერთი კვირა მალე გავიდა…საშინ;ად მეზარებოდა ყველაფერი,არ მინდოდა მაგრამ მაინც იძულებული ვიაყვი ჩემი კარიერისთვის მიმეხედა,ასევე იყო ჯასტინიც…

 დღეს ადრე დავბრუნდი სახლში…სიმშვიდე მჭირდებოდა და ამიტომაც ყველას მოვშორდი და ჩემს ოთახში ჩავიკეტე.ველოდებოდი როდის დამირეკავდა ჯასტინი,რომ გამეგო როდის გეგმავდა სკუტერი წვეულებას. 

კაბა უკვე შერჩეული მქონდა,მაღალი საზოგადოების ხალხი იკრიბებოდა…

 ჯასტინმა მალე დამირეკა,ხვალ საღამოს იმართებოდა წვეულება.ცოტა ველაპარაკე ჯასტის…

ალბად ცხრა საათი ქინებოდა როცა სასეირნოდ წავედი და სახლში შუა ღამეს დავბრუნდი,უკვე ყველას ეძინა…ჯასტინიც მოსული იყო და ჩემს ოთახში ჩაძინებიდა.მის დანახვაზე სახეზე უნებურად გადამეფინა ღიმილი და გვერდით მუვუწექი.დიდხანს ვთამაშობდი მისი თმით შემდეგ კი ჩამეძინა.

 მეორე დღეს არ წავსულვარ ფოტოსესიაზე რადგან ჯასტინს უნდა გავყოლოდი ტანსაცმლის შესარჩევად.

ბოლოს როგორც იქნა დადგა დრო რომ წავსულიყავით წვეულებაზე.

ლიმუზინი ზუსტ დროს მოვიდა დადანუშნულ ადგილასაც ზუსტ დროს მივედით.

ირგვივ პაპარაცები ტრიალებდნენ,ჟურნალისტები უამრავ კითხვებს გვაყრიდნენ და ვერც ერთ მათგანზე პასუხს ვერ გებულებდნენ.

როცა შენობაში შევედით გარეთ მყოფი ხმაური, უცებ მოყუჩდა,მხოლოდ ხალხსი საუბარი და წყნარი მუსიკა ისმოდა…

ყველაფერი ლამაზად იყო მორთული…ყველას ღიმილით ვესალმებოდი და მუდმივად ვიღაცას ვეძებდი,მაიკიც ჩვენთან ერთად იყო და ყველა იქ მყოფ სტუმარზე ისეთ რაღაცეებს იგონებდა სიცილისგან თავს ძლივს ვიკავებდი…

რამოდნიმე მომღერალი ავიდა სცენაზე…თავიანთი სიტყვა წარმოთქვეს და სიმღერაც შემოგვთავაზეს…ჯასტინს არ უნდოდა ემღერა,მაგრამ იძულებილი იყო…

 სანამ ჯასტინი სცენაზე იყო,მე,მაიკი და რაიანი(ჯასტინის მეგობარი) ერთ მაგიდასთან ვისხედით…გამუდმებით ვეძებდი ვიღაცას,მაგრამ არ ვიცოდი ვის…

ბოლოს როგორც იქნა თვალები გავაჩერე და ვიღაცას დავაშტერდი,მალევე მივხვდი რომ ის ალიანა იყო…ამაყი ღიმილით იჯდა და მე მიყურებდა.

გულში მისი ლანძღვა დავიწყე,ალბად ცოტაც და ავფეთქდებოდი მაგრამ გარედან არაფერს ვიმჩნევდი ისეთივე დამცინავი და ამაყი გამიხედვა ვესროლე და ისევ ჯასტინზე გადავიტანე ყურადღება რომელიც უკვე სცენიდან ჩამოდიოდა.

გაღიმებული მოდიოდა,ჩვენც ღიმილით შევხვდით გევრდით მომიჯდა,ხელი გადამხვია და ლოყაზე ძლიერად მაკოცა.

ცოტახანში ისე გავერთე ალიანა აღარც კი მახსოვდა.სახლში არც ისეთი მთვრალი დავბრუნდი,რადგან მახსოვს როგორ აღმოვჩნდი ჩემს ოთახში(:D)

მეორე დღესაც დასვენება გადავწყვიტე,ჯასტინიც არსად წასულა.დიდხანს ვუყურებდი მეორე დილას მძინარე ჯასტინს და სახეზე ნაზად ვეფერებოდი,ძილშიც კი დასთამაშებდა ღიმილი სახეზე.მეც გამეღიმა და თავი მკერდზე დავადე.

-I Love You…

ჯასტინის თბილი ხმა ჩამესმა ყურში.

ავხედე და ვაკოცე.

-თავი მტკივა…-მალევე მოღუშა სახე.

-დაიწყო…-უკმაყოფილოდ ჩავილაპარაკე.

-Baby…გამიღიმე-მითხრა და თითონაც გამიღიმა.

მის საქციელზე გამეცინა.

-ყველაზე სულელი ადამიანი ხარ…

-შენ ყველაზე საზიზღარი…-მომგებიანად მითხრა.

-მადლობა…

-არაფრის…-გაიცინა.

-საზიზღარო!

-აუტანელო!

-მორჩი!

-როგორც ინებებთ…

 წამოვდექი და აბაზანაში შევედი,მოვწესრიგდი ვისაუზმეთ და შემეგ ისევ დუმილი ჩამოვარდა.მე და ჯასტინი მისაღებში ვიჯექით და ტელევიზორს ვუყურებდით…

საშინლად მოვიწყინე,ტელევიზორს კი არა მე ჯასტინს ვუყურებდი…ის ჩემს პირდაპირ იჯდა და ვიღაცას ემესიჯებოდა.

 გადავწყვიტე გამესეირნა,ჯასტინი არ გამომყოლია…

პარკში ალაინა შემხვდა…

კაფეში შევედით და დავილაპარაკეთ…

ისევ ისეი დამცინავი ტონით მელაპარაკებიდა და არც მე ჩამოვურჩებოდი…

მუდმივად მემუქრებოდა და დიდ აქცენტს ჯასტინზე აკეთებდა…მაგრამ ამისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია…

 ერთი კვირის შემდგე კი ვინანე რომ ალიანას ნათქვამს ყურადღება არ მივაქციე რომელიც ჯასტინს ეხებოდა…((

 ალბად დაგაინტერესათ რა მოხდა არა…? ყოველშემთხვევაში მოყოლა მაინც მომიწევს…

მეორე დღიდან უკვე ჯასტინში დაიწყო ცვლილება…არც მე მაქცევდა ყურადღებას და არც სხვებს…აღარავინ აინტერესებდა,სახლში არც თავისუფალ დროს იყო…მუდმივად ჩხუბობდა…

 ამიტომ ერთმანეთს დავშორდით…ასე გაგრძელება შეუძლებელი იყო…რამდენიმე დღის წინ კი მან მაიკს და გაბის,მისი ახალი შეყავრებული გააცნო…გევრდითა სახლიდან სადაც ჯასტინი და მაიკი ცხოვრობდნენ დავინახე როგორ გიჟივით გამოვარდა გაბი და ჩევნი ეზოს ჭიშკარი გააღო.ავფორიაქდი და მისკენ აჩქარებული ნაბიჟით წავედი…ბოლოს კი მითხრა რომ ჯასტინის ახალი შეყავრებული…ალიანაა…((

 ტყუილების თქმას არ ვაპირებ და ვიტყვი რომ ჯასტინი ისევ მიყვარს!!! მე მას იმიტომ არ დავშორებულვარ რომ ის აღარ  მიყვარს…ჩვენი დაშორება მისმა შეცვლამ გამოიწვია…რომელიც ალიანას გამოწყევულია…

 პირველი ის,რომ ჯასტინს სხვა გოგოსთან ვერ ავიტანდი…და მეორეც ის, რომ ეს გოგონა ალიანა იყო…თუ ალიანა ჯასტინს მართლა უყვარს მე მათ ხელს არ შევუშლი…მაგრამ საქმე იმაშია რომ არც ალიანას უყვრას ჯასტინი და არც ჯასტინს ალიანა…ალიანამ ჯასტინი შეაცდინა…ჯასტინს უბრალოდ იყენებს…ყველაფერი კი ჩემს გამო ხდება….ალიანას მთელი გულით უნდა ჩემი სიცოცხლის გამწარება…

 კიდევ ერთი კვირა გავიდა და შემდეგ ყველაფერმა რომ ამომასხა ცოტახნით გერმანიაში დაბრუნება გადავწყვიტე…

გახარებული ჩავედი გერმანიაში…იმ დღესვე როგორც ყოველთვის ჩვევა იყო,რომ იმ დღესვე მომენახულებინა ჩემი მეგობრები,პირველ რიგში სტელასთან წავედი,შემდეგ კი დანარჩენები მოვინახულე.

 ქეითთიც თან დამყვებოდა…

მეორე დღეს მოვწესრიგდი და ქეითთან ერთად სასეირნოდ წავედი.

მაგრამ ქეითი თავისთვის იყო…მე კი ჩემთვის…ბოლოს ქეითი თავის ემოგბართან წავიდა მე კი გზა გავაგრძელე.

დიდხანს ვფიქრობდი სად წავსულიყავი,უამრავ ადგილას მინდოდა წასვლა მაგრამ არ ვიოდი რომელი ამერჩია.

ამასობაში მომშივდა და კაფეშიც შევედი.საშინელი მოწყენილობდა იყო…

-გამარჯობა…-ერთ-ერთ მაღაზიაში შევდი.უამრავი ხალხი იყო…მათ კი იქ მომუშავე გოგონა გამოეყო.

-გამარჯობა…-გავუღიმე.

-შემიძლია დაგეხმაროთ?

-გმადლობთ…ჯერ-ჯერობით თქვენი დახმარება არ მჭირდება…

 ბევრი ვათვარიელე…ხან კაცის ტანსაცმელს მივადექი…ხან ისევ ქალის…ტანსაცმლის გაზომვის დროს ვერ გავიგე ჩემი მობილურის ხმა.როცა გასახდელიდან გამოვედი მამაჩემს ჩემი ტელეფონი აეფეთქებინა…სასწრაფოდ გადავურეკე.

-მამა…სანამ დაიწყებ,მინდა გითხრა რომ ხმა იმიტომ არ მესმოდა…-გამაწყვეტინა.

-ახლა ამისთვის არ მცალია…რამე კაბა აარჩიე და მითხარი სად ხარ მძღოლს გამოვუშვებ,მერე აგიხსნი ყველაფერს.

მამაჩემს მისამართი ვუთხარი და კაბის ძებნა დავიწყე.

მძღოლიც მალე მოვიდა.

მანქანაში ისე ჩავჯექი მძღოლს მივესალმე მაგრამ მისთვის არც კი შემიხედავს.

ჩემს მობილურში ვიყავი ჩამძვრალი და კაბას ვათვარიელებდი რომელიც გვერძე მედო.

-კაბის ჩასაცმელად სახლში წაგიყავნოთ?-კითხა მძღოლმა.მხოლოდ ახლა შევხედე მას,უკან შემობრუნდა და გამიღიმა.მისმა ღჲმილმა გული მომილბო საოცრად თბილი თვალები ჰქონდა.

-კი…თუ შეიძლება…-მეც გავუღიმე,მან თავი დამიკრა და საჭეს მიუბრუნდა-თქვენ ახალი ხართ არა?-ინტერესით ვკითხე.

-კი…

-სახელი?

-ედმუნდი…მაგრამ ედს მეძახიან…

-იცი…საერთოდ მე ყველა ჩევნთან მომუშავე პირთან კარგი ურთიერტობა მაქვს და ყველას ჩემს მეგობრად…ოჯახის წევრად ვთვლი…იმედი მაქვს დავმებობრდებით…ოღონდ პირველ რიგში თქვენობით საუბარს მოვეშვათ…

 მოკლედ სახლში მივედი გამოვიცვლა,შემდეგ მიუნხენის ერთ-ერთ ყველაზე საუკეთესო სასტუმროში წავედით.

საღამო კარგად გავატარეთ,მალე ქეითიც შემოგვიერთდა,მამამ მისი ახალი კომპანიონები გაგვაცნო…

 სახლში ნახევრად გათიშული მივედი,ძალინ მეძინებოდა…

თავი დავდე თუ არა ბალიშზე  აშინვე აბზუილდა ჩემი მობილური…უკმაყოფილოდ წამოვწიე თავი და ვუპასუხე.გაბი იყო…ბევრი ვილაპარაკეთ ბოლოს უკვე მიხვდა რომ ნახევრად მეძინა და დამემშვიდობა.

მეორე დღეს მზიანი ამინდი იყო…მსიამოვნებდა ფანრიდან გახედვა და გარემოსთვის თვალის შევლება.

გამოვიცვალე მისაღებში ჩავედი და შემდეგ სტელასთან გადავედი.

სტელა ერთ ამბავში იყო…როგორც ყოველთვის ის და მისი უფროსი ძმა ჩხუბობდნენ.

მთელი დღე ენა არ გამჲჩერებია და გაინტერესებთ ვისზე ვლაპარაკობდი? ედზე…სტელა ერჭვის თვალით მიყურებდა,მაგრამ მე მის აზრებს ვუარყოფდი.

-გამაცანი…

-ედი?-

-აჰა…

-კარგი…-ისამოვნებით დავთანხმდი სტელას და ედის გასაცნობად წავიყვანე.

ედი მხიარულად შეგვხვდა.სასეირნოდაც წაგვიყვანა და კარგადაც გაგვართო.მასთან კარგად ვგრძნობდითავს…და არა მარტო მე…სტელაც…

-ლიზ…-ჩემთან მოვიდა სტელა და გევრდით მომიჯდა.

-გისმენ…

-იცი…მემგონი ეს შენი მძღოლი მომწონს…

-მართლა?-ცოტა ნაღველი შემეპარა ხმაში და გულში რაღაც ჩამწყდა რადგან არც მე დავმალავ თქვენთან და გეტყვით რომ ედი მეც მომწონს…

-ხო…-გახარებულმა თქვა.

-კარგია…და…მერე?

-მერე ახლა ისუნდა გავიგო,მისთვის ვნიშნავ თუ არა რამეს…

-ეგ როგორ უნდა გაიგო?

სტელას უკვე აღარ ვუსმენდი,თავში მხოლოდ ედი მიტურალებდა.ედი…ედი…ედი…ედი…ჯასტინი…ჯასტინი?!!ჩემს თავს შევუბღვირე.ერთხელ და სამუდამოდ დაივიწყე!!! მორჩა! მაგრამ მერე ალიანა?!ნუთუ ასე უნდ აგავანადგურებინო ეს ადამიანი?!ის ხომ ამას არ იმსახურებს?!

-ლიზა!-მხარზე გამკრა სტელამ-მე წავეიდ…ხვალ გნახავ…-გადამეხვია და წავიდა.

 ადრე მეგონა ასეთი სისულელეები მხოლოდ ფილმებში ხდებოდა…მაგრამ თურმე მართლა შეიძლება ორ საუკეთესო მეოგბარს ერთი და იგივე ბიჭი შეუყვარდეს…მაგრამ იმედი მაქვს ეს ჩემსა და სტელას შორის მეგობრობას არ დაანგრევს…ან იქნებ დავუთმო და მე საერთოდ მოვშორდე ედს?!მაგრამ რატომ?!მეც მინდა ერთხელ და სამუდამოდ ბედნიერება…!!!

 ამის შემდეგ მალე დავბრუნდი ლოს-ანჯელესში…მაგრამ ახლა უფრო ცუდად ვიყავი…თანდათან ვხვდებოდი რომ ედს ვერავის ვერ დავუთმობდი…

ჩემს სახლში რამდენჯერმე შევამჩნიე ალიანა…ვეღარ მოვითმინე ყველაფერზე გაღიზიანებულმა მისი დამცინავი ღიმილი რომ შევნიშნე სილა გავაწანი და ყველაფერი პირში მიახალე რასაც მასზე ვფიქრობდი და რა ტკივლიც მან მომაყენა.ამის შემდეგ ჯასტინი მე მეჩხუბა ალიანას ასე ნუ ექცევიო,მაგრამ მასთან ჩხუბი ნამდვილად არ მინდოდა და მოლოდ ის ვუთხარი გიყენებს მეთქი,მაგრამ ვინ მოგისმინა…აღარ დამამთავრებინა და ჩემი სახლიდან გიჟივით გავარდა…ამის შემდეგ არც ალიანა და არც ჯასტინი ჩემს სახლშ აღარ მოსულან…გაბი და მაიკი  დასასვენებლად იყვნენ წასულები. გევრდით არავინ მყავდა,ქეითი ისევ გერმანიაში იყო…სტელა კი…მასთან ლაპარაკის მეშინოდა…მეშინოდა რომ ედის გამო ჩვენი მეგობრობა დაინგრეოდა…მამაჩემს როგორც ყოველთვის ჩემი საუბრებისთვის არ ეცალა…ათაში ერთხელ ვურეკავდი და მაშინაც "მეჩქარება მერე დგირეაკ"-თუთუყურშივით იმეორებს…ალაინამ მიაღწია იმას რაც უნდოდა…სინდს მუდამ საქმე აქვს…დევიდი დროებით გერმანიაშია…მე ახლა აღარ ფოტოსესიებზე და აღარც გამოსვლებზე დავდოვარ…უბრალოდ ჩემს ოთახში ვარ ჩაკეტილი და მთელი ძალით ვცდილობ არ ვიტირო…

 მაგრამ როდემდე უნდა გაგრძელდეს ასე?!ყველაფერს აქვს დასასრული!!! ასევე ჩემს უბედურებასაც! და მეთვითონ  უნდა მოვუღო ბოლო…!!!

იმდენად ვიყავი გამწარებული მეშინოდა ვინმესთვს რამე არ დამეშავებინა.ნელ-ნელა დავწყნარდი მოვწესრიგდი და სუფთა ჰაერზე წასვლა გადავწყვიტე…

 მაგრამ სანაპიროზე,ალიანა და ჯასტინი დამხვდნენ.

ალიანა წყალში იყო შესული…ჯასტინი კი ნაპირზე იჯდა და მზეს ეფიცხებოდა.

მე მათგან მოშორებით ვიჯექი და ვცდილობდი რომ მათთვის არ შემეხედა,მაგრამ თვალი მაინც მეპარებოდა მათკენ…ედი თუ ჯასტინი?-ეს კითხვა მიტრიალებდა თავში…მაგრამ პასუხი არსად ჩანდა…ვუყურებდი ჯასტინს და მის გარდა არავინ და არაფერი აღარ მაინტერესებდა…ვუყურებდი ედს და მის გარდა არავინ და არაფერი მიანტერესებდა…მაგრამ ყველაზე მტავარი ის არის,რომელს ვუყვარვარ მე?! იქნებ ჯასტინს მარტლა საერთოდ აღარანაირი გრძნობა აღარ აქვს ჩემს მიმართ? მაგრამ შემდეგ ედი?! იქნებ ისიც ასევე მხოლოდ მეგობრად ან იქნებ არც მეგობრად არ მთვლის…?!

 ამოვიხვნეშე და თვალზე მომდგარი ცრემლები მოვიწმინდე…სანაპიროს თვალი შევავლე,ხალხი თანდათან უფრო და უფრო გროვდებოდა…ვიცოდი რომ აქედან დროზე თუ არ წავიდოდი სადაც იყო პაპარაცები მოვიდოდნენ და ახალი ჭორები ნამდვილად არ მინდოდა,ჩანთას ხელი მოვკიდე და სწრაფად წამოვდექი…იქაურობას მოვშორდი,მაგრამ გზა და გზა უკან ვიხედებოდი…და და ვუყურებდი ჯასტინს რომელიც ჩემსკენ იყურებოდა…

 მისი მზერა მსიამოვნებდა და  ძალას მმატებდა…მალევე ამოვიდა ალიანა წყლიდან და ჯასტინს მიადგა…ამაის ყურება უკვე აღარ შემეძლო და იქაურობას  ჩქარი ნაბიჯებით მოვშორდი. მეორე დღეს გადავწყვიტე შემოათვაზებას დავთანხმებულიყავი…მთაარ როლს მაძელვდნენ ფილმში "I Hate You…Love You…"-ფილმის ისეთ გოგონაზე იყო,რომელიც მე მგავდა…ჩემნაირი ხაისათები ჰონდა…ხელი მოვაწერე ონტრაკტს და პრესკონფერენციისთვის  მოვემზადე.

იმედნი კითხვებს მაყრიდნენ პასუხის გაცემას ძლივს ვასწრებდი…

ბედნიერი სახით დავდიოდი…თითქოს ჩემს ცხოვრებაში ცუდი არაფერი მომხდარიყოს…მაგრამ მე ვამაყობდი იმით რომ შემეძლო ასეთი ვყოფილიყავი…შემეძლო ის რაც შავ-თეთრად უნდა დამენახა,ფერადად გადამეკეთებინდა…ვიცოდი რომ თუ რამეს ჩავიფიქრებდი იმას მივაღწევდი კიდეც…მატყუარად ნუ ჩამთვლით პირიქით…ეს კარგია…

 პატარა ბავშვები მესეოდნენ,ავტოგრაფებს მთხოვდნენ და სურათებს იღებდნენ…

სახლამდე ძლივს მივაღწიეთ.პაპარაცები ყველა ჩემს ნაბიჯს აფიქსირებენ.

სახლში შევედი თუ არა დივანზე დავესვენე.ჩამეძინა და მხოლოდ მაშინგამომეღვიძა როცა სახლის კარი ალიანამ შემოაღო...

_____________________________________