-ლიზა…მითხარი რომ არ გჭირდები…და აქედან სამუდამოდ წავალ…-ნაღვლიანი ხმით მეპალარაკებოდა…თაველბში ვერ ვუყურებდი…
-არ მჭირდები…-თავი უნებურად გავაქნიე და ჯასტინს შევხედე, გაყინული სახე ჰქონდა,იატაკს უყურებდა და ცრემლებს ყლაპავდა…თავი დამიქნია და ოთახიდან უხმოდ გავიდა..ცოტახანში წამოვდექი და ოთახის კარი მივხურე.ნუ მეტყვით რომ სულელი ვარ…მეთვითონაც ვიცი…ვიცი რომ სისულელეებს ვაკეთებ და ამით სხვებს ვტკენ გულს…მაგრამ მეც მტკივა გული…
სკუტერი და ჯასტინი იმ ღამესვე დაბრუნდნენ ლოს-ანჯელესში…სანამ წავიდოდნენ ჯასტინი რამოდენიმეჯერ ჩემი ოთახის კარებთან გაჩერდა…არ ვიც შეიძლება რამის თქმა უნდოდა,მაგრამ ვერც ერთხელ ვერ გაბედა…
ერთი კვირის შემდეგ ჩვეულებრივ ცხოვრებას დავუბრუნდი…
მამჩემმა რატომღაც გადაწყვიტა რომ მე და ქეითი ლოს-ანჯელესში უნდა დავბრუნებულიყავით..ქეითი იქ აგრძელებდა სწავლას…მე კი ჩემს კარიერას…
ლოს-ანჯელესში ჩასვლისას დიდი ხანი ვფიქრობდი სად წავსულიყავით…იმ სახლში სადაც ადრე ვცხოვრობდით თუ ახალ სახლში…ბობოს სიმშვიდე ვამჯობინე და ახალ სახლში წავედით…
მეორე დღესვე დავიწყე მუშაობა…ფოტოსესიებს ვმართავდით…ეს ყველაფერი კი მე დიდ სიამოვნებას მანიჭებდა…
ერთ დღეს ელენის შოუდან მომივიდა მიწვევა…ცოტა ვიყოყმანე მაგრამ შემდეგ დავთანხმდი…
კულისებში მაკიაჟი გამიკეთეს…ამასობაში კი ელენმა მეც გამომაცხადა და სტუდიაში გავედი.
-გამრჯობა ლიზა როოგრ ხარ?
-კარგად ელენ შენ?-სავარძელში მოვკალათდი.
-აკრგად…მიხარია რომ დაგვთანხმდი და მოხვედი…
-მადლობა რომ მომიწვიეთ…
-ალბად ხვდები რომ ბევრ რამეზე მოგვიწევს ლაპარაკი…შეიძლება შენთვის არასასიამოვნო თემებზეც…
-დიახ…
-კარგი…პირველ რიგში გვინდა გადავამოწმოთ ერთი ამბავი…შენმა ყოფილმა შეყვარებულმა ჯასტინ ბიბერმა ერთი თვის წინ განაცხადა რომ მას მოუკვდა შვილი…-ეს რომ თქვა,გული საშინლად დამიმძიმდა.-მართალია?მართალია რომ შენ ჯასტინისგან ორსულად იყავი?
-რადგან ჯასტინმა განაცხადა და ის არ მალავს…არც მე დავმალავ…მართალია…მე მუცელი მომეშალა…ამან კი ჩემზე სასტიკად იმოქმედა…ფსიქოლოგთანაც კი დავდიოდი…
-ჯასტინი? ჯასტინი ამ დროს როგორ იყო?
-არ ვიცი…ვერ გეტყვით…მე ჩემს ოთახში ვიყავი და იქიდან არ გამოვდიოდი…ჯასტინი მხოლოდ ერთელ ვნახე…მან მითხრა რომ ის ნანობდა რომ ბავშვზე უარი თქვა…და ისიც იტანჯებოდა ამ ამბით…
-ჯასტინმა შვილზე უარი თქვა?!
-დიახ…
-კარგი…ლიზა მოდი ამ ტემას თავი დავანებოთ…ალბად უკვე გასაგებია რომ ამის გამო დაშორდით ერთმანეთს…
-არა…ჯასტინს მანამდე დავშორდი…უბარლოდ მისი ეჭვიანობები და სულელური ქცევები ამომივიდ აყელში და კამათი მოგვივიდა…ამის შემდეგ მე კიდევ ერთ ბიჭს ვხვდებოდი…მასთან ყოფნის დროს გავიგე რომ ორსულად ვიყავი თანაც ჯასტინისგა და მასაც დავშორდი…
-კარგი…ახლა რას აკეთებ რას საქმიანობ?
-ახლა ჩემს კარიერას ვაგრძელებ…ეს საქმე მეძალიან მომწონს…
მოკლედ უამრავ რამეზე ვისაუბრეთ მეროე დღეს ყველგან ჩემზე წერდნენ…უამრავი ჟურნალიდან დამირეკეს და კითხვებს მაყრიდნენ,მაგრამ მე მხოლოდ რამოდენიმეს ვუპასუხე.
შუა ღამეს დავბრუნდი სახლში…დღეს ძალინ გადავიღალე…საწოლზე წამოვწექი,მაგრამ ძილი და დასვენება ვინ გაცადა…ჩემი მობილური აწკრიალდა მე შევიშმუშნე და მობილური ავიღე.
-გისმენთ…
-ლიზა შენ ხარ?პეტი ვარ…-ნამტირალევი ხმით მელაპარაკებოდა…საშინლად ადავიბენი.
-მე ვარ…-მეტი ვერაფერი ვთქვი.
-ძალიან გთხოვ მოდი…ძალიან გთხოვ…ჯასტინს ჭირდები…-ეს მითხრა,მისამართი მიაყოლა და გამითიშა.
საავადმყოფოს მისამართი იყო…ნუთუ ახლა ჯასტინს მოუვიდა რამე?! ახლა ის აპირებს ჩემს მიტოვებას?! წამითაც არ გავჩერებულვარ მანქანაში ჩავჯექი და საავადმყოფოში მივედი.
გავარკვიე სად იყო ჯასტინი…მაშინვე ავედი მეოთხე სართულზე და მაშინვე შევნიშნე პეტი,რომელიც სჯალმე იჯდა თავი ხელებში ჰქონდა ჩარგული და ტიროდა, ჯერიმი პალატის კარებთან იდა და თავი კედელზე ჰქონდა მიდებული…სკუტერი ნერვიულობით ერთ ადგილას ვერ ჩერდებოდა, იქვე იყვენენ მაიკ და გაბიც…ჯასტინის ბებია-ბაბუაც…მათთან არ მოვსულვარ მაშჲნვე პალატიდან გამოსულ ექიმს ვეცი,რომლმაც მითხრა რომ ჯასტინს ვენები გადაუჭირა და გადარჩება თუ არა არ იციცან რადგან საკამოდ ბევრი სისხლი აქვს დაკარგული…
ახლაც არ ვიცი როგორ ევინარჩუნე წონასწორობა ეს რომ მითხრეს…მოვითოხე ჯასტინის პალატაში შესვლა…უარი მითხრეს,მაგრამ ჩემი დანებება ასე ადვილი არ არის…წინააღმდეგობა გავუწიე და პალატაში შევდეი…დრო ცოტა მქონდა…პალატაში შემოსვლისას ყველა გაკვირვებული მიყურებდა პეტის გარდა,პეტი ბედნიერი თაველბით შემომცქეროდა, კარები მოვიხურე და ყველას მზერა ჩამოვიშორე, ჩემს წინ უამრავ აპარატზე შეერთებილი ჯასტინი იწვა…ეკრანზე ვხედვადი მის ნელ გულის ცემას…მასთან ახლოს მისვლას ვერ ვბედავდი…ვერც ერთი ნაბიჯი ვერ გადავდგი…ცრემლები ღვრაღვარა მომდიოდა…ბოლოს როგორც იქნა მასთან მისვლა გავბედე და ხელი ჩავჭიდე…ვერ ვიჯერებდ რომ ასეთ ჯასტინს ვხედავდი…რაც არ უნდა ყოფილიყო ჯასტინი ჩემს შეხებას ყოველთვის გრძნობდა მაგრამ არა ახლა…მზად ვიყავი მისთვის ყველაფერი მეპატიებია…ვის ვატყუებ ახლა ის ყველაზე მეტად მჭირდებოდა…ისევ ისე მიყავრს,არა ისევ ისე არა…ყოველ წამს უფროდაუფრო მიყვარდება…
სახე მთელიანად სველი მქონდა ცერმელბისგან.ვერც კი შევამჩინიე როგორ შემოვიდა პალატაში ექიმი…
-დროა გავიდეთ…-ჩუმად მითხრა ექიმმა.
-სისხლის გდასხმა დაჭირდება?
-არა…
-მაგრამ ისე როგორ გადარჩება?
-გდარჩება…-გამიღიმა და პალატიდან გამიყვანა…-არ ვიცი მომეჩვენა თუ არა…მაგრამ როცა პალატიდან გამოვდიოდი კარები სანამ ბოლომდე დაიკეტებოდა ჯასტინ მოვკარი თვალი,რომელასც თვალები ღია ჰქონდა…არ ვიცი მომეჩვენა თუა არა,მაგრამ ყველაზე მეტად ახლა ეს მინდოდა…თვალებში ვერავის ვერ ვუყურებდი,არავისთვის გამიცია ხმა…ყველასგან მოშორებიდტ ჩომოვჯექი სკამზე და ტირილის ვუმატე.ვგრძნობდი როგორ მიყურებდნენ მე…მიუხედვად რომ ახლა ძალიან ცხელოდა,მე ყველაფერი გაყინული მქონდა…
ველოდებოდი როდის გამოვიდოდა ექმიმი პალატიდან რადგან გაგვეგო როგორ იყო ჯასტინი…სამწუხაროდ ეს იმ დღესვე არ მომხდარა…მთელი ღამე ესე გავატარე…დანარჩენებიც აქ იყვენენ…მეორე დილით როგორც იქნა ექიმმა ხმა ამოიღო…
-გონს მოვიდა…-თქბვა თუა რა ყველას გულზე მოეშვა…ყველას უნდოდა მაშტან შესვლა მაგრამ მხოლოდ ერთი უნდა შესულიყო…უეცრად გააჩუმა პეტიმ ყველა და თქვა რომ მე უნდა შევსულიყავი…გაკვირვებულმა გავხედე,ექიმმა ხელი მომკიდა და პალატაში შემიყვანა…თვითონ მალევე გავიდა.
საწოლის გვერძე მდგარ საკამზე ჩამოვჯექი.
-როგორ ხარ?-ვკითხე ჯასიტნს და გავუღიმე.
-კარგად…უკეთესად…აქ რა გინდა?
-პეტიმ დამირეკა და მოსვლა მთხოვა…
-ანუ დედაჩემის გამო მოხვედი…
-არა…ეს იმიტომ გითხარი რომ დედაშენისგან გავიგე…
-ისეც მოხვიდოდი?
-რათქმუნდა…
-ნეტა რატომ გადავრჩი?!-უკმაყოფილოდ თქვა.
-ჯასტინ!
-იცი რისი მეშინია?!აქედან რომ გავალ სკუტერი რას მიზამს მეტი არაფერი…
-სანამ სკუტერი რამეს გიზამს მე უნდა გეჩხუბო!-გავიცინე-რატომ გააკეთე ეს?!მთელი ცოხვრება ჭკუას მარიგებ და შენ აქეთ ხარ ჭუადასარიგებელი!
-რა აზრი აქვს ჩემს ცხოვრებას?!
-ჯასტინ!შენ ყველას ჭორდები…
-ყველას?!
-ოჯახს!მეგობრებს!შენს ბელიებერებს!
-შენ!
-მეც!
-როგორ გავიგო როდის მატყუებ?!ჯერ მეუბნები არ მჭირდებიო,მერე მჭირდებიო!
-და შენც ხომ კარგად იცი რომ მჭირდები?!
-ვიიც…
-მერე?!
-რა მერე?!
-გცოდნია!-გავიცინე-რა უაზრო საუბარი გვაქვს…
-აჰა…აუ ძალიან გთხოვ ბალიში გამისწორე რა…
-ეხლავე…-წამოვდექი და ბალიში გავუსწორე,ჯასტინი თვალს მაყოლებდა,ცოატ არ იყოს არ მესიმოვა…
-როდის გამწერენ?
-ზეგ…
-აუ…შენ ხომ აქ იქნები?
-არა…მე უნდა წავიდე…პარიზში გამოსვლა გვაქვს…
-კარგი…-უკმაყოფილოდ თქვა.
-მაგრამ გულს შენ გიტოვებ…-გავიცინე.
-სხეული…სული…ყველაფერი რომ დაიტოვო არ გინდა?
-და იქ რაღა წავა?
-იქ არაფერი…მოკლედ შენ დარჩემტან და იქ არ წახვლა…
-ადვილი სათქმელია…
-გასაკეთებლადაც ადვილია…
-არა ჯასტინ…მაპატიე მაგრამ უნდა წავიდე…ამ გამოსვლას ერთი წელია ველოდები…
-მე რამდენი ხანია შენ გელოდები?! მთელი ცხოვრება…
კომენატრები დაწერეთ:*)
