რაც იყო იყო...ნუღა გავიხსენებთ იმას რაც წარსულში მოხდა...!))
სამზარეულოში ჩავედით. -როდისმე ამოღერღავ რისი თქმა გინდა?-ვუთხარი და წყალი მოვსვი. -ლიზა…იცი ახლა როგორი ბედნიერი ვარ?!აი პირველად რომ გავიგე ცოტაც და სიხარულისგან გული გამისკდებოდა… -რა მხოდა?! -რომ გითხრა გამოიცანი-მეთქი ვერასდროს გამოიცნობ… -ხოდა მითხარი თორემ გავგიჟდი! -კარგი…ორსულად ხარ ლიზა…-ცოტახანი ყურებს არ ვუჯერებდი…შემდეგ გუიანად გადავიხარხარე. -მსგავსი ხუმრობებისთვის ნამდვილად არ მცალია გაბი…ისე ყოჩაღ იკაღამ დავიჯერე…-გასვლა დავაპირე მაგრამ გაბიმ გამაჩერა. -არ მე არ ვხუმრობ…აუ შენთვითონ ნახე…-მითხრა და რაღაც ფურცელბი მომაწოდა…-სამი თვის ორსულიხ ხარ…ისე მიკვირს ამდენი ხანი რატომ ვერ გავიგეთ… -მითხარი რომ ეს ყალბია და უბარლოდ მეხუმრები… -არ გაგიხარდა?-არაფერი მიპასუხია-ისე მართლა აღიარე ვისგან ხარ ფეხმძიმედ?!-გაბრაზებულმა შემომხედა. -ჯასტინი… -პატარა ბიბერი გვეყოლება!-გახარებულმა წამოიძახა გაბიმ,მე კი ისეთი სახით შევხედე,რომ მაშინვე დაოკდა. -გაბი გესმის ეს რას ნიშნასვ?! -ლიზა… -ჩემი თავისთვის ვერ მომივლია და ბავშვი როგორ უნდა გავზარდო…ან როგორი რეაქცია ექნება ამაზე მაამჩემს წარმომიდგენია…ან იმ იდიოტ ჯასტინ! -ჯასტინი იდიოტი კი არა შენი შვილის მამაა… -ჯესი დამშორდება… -ძალიანაც კარგი…მისი ატანა აღარ შემიძლია…-თავისთვის ჩაილაპარაკა.-დავიჯერო მართლა არ გიხარია,რომ შვილი გეყოლება?! -არ ვიცი… -რა არ იცი გაგიჟდი?! -დაწყნარდი გაბი…ძალინ გთხოვ ხმა არ ამოიღო… -მხოლოდ ერთ რაღაცას გეტყვი…რაც შეიძლებ ამალე უთხარი ეს ამბავი ჯასტინს… -გაგიჟდი?! -არა!შენ თუ არ ეტყვი მე ვეტყვი…დღეს საღამოს!-მითხრა და ოთახიდა გავიდა, მე კი ცრემლებად ვიქეცი. მთელი დღე ჩემს ოთახში ვიყავი ჩაკეტილი დანარჩენბი კი სასეირნოდ იყვნენ წასულები… აქ დარჩენა აღარ მინდოდა,არც იმ საზიზღარ ლოს-ანჯელესში დაბრუნება…მინდოდა გერმანიაში დავბრუნებულიყავი… ჩემოდნი გადმოვიღე და ტანსაცმლის "ჩაყრა დავიწყე".ამასობაში მოსაღამოვდა და სახლში დანარჩენებიც დაბრნუნდნენ. -ლიზა აქ ხარ?-კარებზე დააკაკუნა ჯესიმ. -ხო ჯესი..შემოდი… -რას აკეთებ?-გვერდით მომიჯდა. -არაფერს… -ლიზა!-თავი შემოყო გაბიმ-მემგონი დროა!- კაცრად მითხრა და ოთახიდან გავიდა. -ჯესი აქ დამელოდე კარგი?-ჯესის ვუთხარი და ოთახიდან გავედი. -სად არის ჯასტინი?-ვკითხე გაბის. -თავის ოთახშია…-მითხრა და ჯასტინის ოთახისკენ თავითმანიშნა.თავი დავხარე და უკმაყოფილო წავედი ჯასტინი ოთახისაკენ,უკან რომ მოვიხედე გაბი იქ აღარ იდგა.კარებზე ნელა დავაკაკუნე. -შემოდი…-მისი ხმა გავიგე თუ არა ავკანკალდი,კარი ნელა შევაღე. -რა გინდა?-უკმაყოფილოდ მითხრა ჯასტინმა ისე რომ არც შემოუხედავს. -რაღაც უნდა გითხრა… -შრნთან დასაკარგი დრო არ მაქვს მეჩქარება…დროზე მითხარი… ხმას ვერ ვიღებდი მაგრამ როცა ჯასტინის მკაცრი გამოხედვა მომხვდა პირდაპირ ვუთხარი. -ჯასტინ ორსულად ვარ… -მერე მე რას მეუბნები მის მამას უთხარი…ჯესის! -არა ჯასტინ…შენგან ველოდები…-ჯასტინი ჩემსკენ შემობრუნდა და ჩაიცინა. -არც შენ და არც შენი ბავშვი მე არ მჭირდებით!-დამარცვლით მითხრა და კარისკენ მანიშნა რომ გავსულიყავი,მეც გამოვედი… ამი შემდეგ იქ აღარ დავრჩენილვარ,ჯესის დავშორდი და ყველას გამოვემშვიდეობე,იმ ღამესვე დავბრუნდი გერმანიაში… როცა მამაჩემს ვუთხარი ეს ყველაფერი,თავიდან გაბრაზდა მაგრამ შემდეგ მოლბა და ჩემი დაწყნარება დაიწყო… -ხომ იცი ლიზა საუკეთესო დედა უნდა იყო!-საჩვენებლი თითი გამიქნია მამამ. -მე კი საუკეთესო დეიდა და შენ მამა საუკეთესო ბაბუა!-თქვა ქეითმა და ჩამეხუტა. გერმანიაში ერთი თვე ვიყავი,შემდეგ კი ლოს-ანჯელესში წავედით მე,მამა და ქეითი მხოლოდ იმიტომ რომ მამა ახალ ფილმზე მუშაობდა და იქ უნდა ყოფილიყო.ამ ჯერად ახალი სახლი ვიყიდეთ… მე და ქეითი პირველივე დღეს ქუჩებში დავხეტიალობდით და სურათებს ვიღებდით, მუცელი უკვე მეტყობოდა ოღონდ ძალინ ცოტა. -წამოდი რა კაფეში შევიდეთ…მშია…-დაიწყო წუწუნი ქეითმა…მაგრამ მე კაფეში არ შევდიოდი,ნაყინების რიგში ვიდექი ალბად უკვე მეათასეჯერ(:D)კაფეში ნაყინის ჭამა არ მიყვარდა და ამიტომაც მე გარეთ დავრჩი,ქეითი კი კაფეში შევიდა. -მთელი დღეა თქვენ გეძებთ!-მომესმა მამას ხმა. -მამა?!როგორ გვიპოვნე? -არ არის ეს შენი საქმე…ქეითი სად არის?რომ გირეკავთ რატომ არ პასუხობთ?! -ქეითი კაფეშია…იმიტომ არ გპასუხობთ რომ…-აღარ გავაგრძელე და მამსთან ერთად კაფეში შევდეი. -მოკლედ მე ხვალიდან ვიწყებ ფილმის გადაღებას და ხვალ გავეცნობი ვინ ითამაშებს ფილმში…ჯერ მეთვიტონაც არ ვიცი…შემდეგ კი გრმანიაში დავბრუნდებით და იქ გავნაგრძობთ გადაღებას. მეორე დილით ჩევნს სახლში უნდა მოსულიყვნენ მსახიობები…ამიტომაც დილიდან ველოდებოდით.როგორც უთხრეს მამას ერთ-ერთი სიურპრიზი იქნებაო. ორ საათზე ჩევნს ახლში დიდი თავყრილობა იყო… კიდევ ერთხელ გაისმა ზარი, კარი გავაღე. -აქ რა გინდა?!-უხეში და ზიზღიანი ტონით მკითხა ჯასტინმა. -ეს ჩემი სახლია…შენ რა გინდა აქ?! -მოიცა…არ მიტხრა რომ ადამიანი რომლის ფილმშიც მე უნდა ვითამაშო მამაშენია… -ვერც კი წარმოიდგენ როგორ მინდა რომ ეს ასე არ იყოს…მაგრამ როგორც ჩანს ასეა…-ჯასტინმა გევრდი ამიარა. მე მათთან ერთად აღარ ვყოფილვარ იქაურობა დავტოვე და ჩემს ოთახში ავედი. გულში ჯასტინს ვლანძღავდი და ასე აღარც მახსოვს როგორ ჩამეძინა. მეორე დღეს მე,მამა,ქეითი,ჯასტინი და სკუტერი გერმანიაში დავბრუნდით, ისიც გაირკვა რომ ყელაფერთან ერთად ჯასტინს და სკუტერს ჩვენთან უნდა ეხცოვრათ. მე სახლში თითქმის არ ვიყავი,მარტო დასაძინებლად ვბრუნდებოდი… დღეს შაბათია ამიტომაც ყველანი სახლში ვართ…თავს კარგად არ ვგრძნობ მაგრამ არ ვიმჩნევ…ვახშმის შემდეგ ყველანი ისაღებ ოთახში ვიყავით დატელევიზორს ვუყურებდით.ჩემს ოტახში ავედი და დავიძინე,მართალია ადრე იყო,მაგრამ ძილი მომერია და დავწექი. როცა თვალები გავახილე პირველი რაც დავინახე თეთრხალათიანი კაცი იყო,ირგვლივ მივიხედე და მივხვდი რომ საავადმყოფოში ვიყავი… -რა მოხდა?!-სწრაფად ვიკითხე. -დაწყნარდით…ახლა თქვენი ნერვიულობა არ შეიძლება! -ბავშვი ხომ კარგად არის?! -დაწყნარდით!-მითხრა და პალატიდან გავიდა. თავი საშინლად მტკიოდა და მუდმივად გულის რევის შეგრძნება მქონდა. დერეფნიდან ჩხუბის ხმა ისმოდა…ვერ ვარჩევდი ვინ იყო მაგრამ ხან ჯასტინის ხმას ვამსგავსებდი ხან მამაჩემისას…თაველბი ნელ-ნელა მეხუჭებოდა…ბოლოს საერთოდ ვეღარ ვახელდი,მაგრამ არ მეძინა…ოთახში ისევ შემოვიდა ქეიმი და თვალებზე დამადო თითები. -ვერ ახელთ?-თავი გავაქნიე და კიდევ უფროა ავღელვდი. -არშეგეშინდეთ ეგ არაფერია… -რა მოხდა?აქ რა მინდა? -რამდენი წლის ხარ ლიზა? -ჩვიდემტის… -ჯერ ძალიან პატარა ხარ…მთელი ცხოვრება წინ გაქვს…რაც არ უნდა მოხდეს არ დანებდე და არაფრის არ შეგეშინდეს… -რა მოხდა? -ნამდვილად გინდათ ახლა გაიგოთ? -გთხოვთ მითხარით!-ცრემლები მომაწვა. -სამწუხაროდ ლიზა მუცელი მოგეშალათ… იცი ეს რას ნიშნავდა ჩემთვის?!ცხოვრება აღარ მინდოდა!წამებს ვითვლიდი როდის დაიბადებოდა ჩემი პატარა…მაგრამ…მან მიმატოვა…ნუთუ ჩემმა შვილმაც ზურგი მაქცია?! არავის არ ველაპარაკებოდი…ამის შემდეგ ორი თვე ფსიქოლოგთან დავდიოდი…ხანდახან მოჩვენებები მეწყებოდა…როცა საავადმყოფოდან გამომწერეს და აღარ მჭირდებოდა ფსიქოლოგი,ამის შემდეგ ჩემს ოტახში ვიყავი ჩაკეტილი და ერთადერთი რისი უნარიც მქონდა ტირილი იყო…მამაჩემის გარდა ოტახში არავის ვუშვებდი…ისიც ორი წუთით…არ ვჭმადი,არ ვსვამდი…რამოდენიმეჯერ თავის მოკვლაც გადავწყვიტე მაგრამ გამბედაობა არ მეყო…ალბად ესე კიდევე რთი თვე გაგრძელდა…ბოლოს ძალა მოვიკრიბე კარგად დავფიქრდი ყველაფერზე…თავი მოვიწესრიგე და ჩემი ოტახიდან გამოვდგი ფეხი. სახლში სიჩუმე იყო…მამა და ქეითი არ იყვნენ სახლში…ჩემთვის საჭმელი მოვიმზადე,ტელევიზორს ვუყურე და ცოტა გავმხიარულდი. შემგედ ზევიდან ხმაური მომესმა და ზევით ავედი. -არ მცალია!არ შემიძლია! არა!-მესმოდა ყვირილი…მის ხმას ვერასდროს დავივიწყებ…ჯასტინი აქეთ-იქით დადიოდა…როცა შემამჩნია მობილური ხელიდან გაუვარდა და თავლები გააფართობა. -შენ კიდევ აქ ხარ?მეგონა შენ და სკუტერი უკვე დაბრუნდით ლოს-ანჯელესში… -ლიზა…-ჩემსკენ წამოვიდა. -თუ რამის თქმა გინდა არ არის აუცილებელი თავზე დამადგე…მაქედანვე მითხარი… ნაბიჯი აღარ გადმოუდგია…გაშეშებული იდგა,თვალში ცრემლი ჩაუდგა. -ლიზა ძალიან ვწუხვარ… -წუხარ?!რას წუხარ ჯასტინ?!შვილის სიკვდილს?!თუ ჩემი შვილის სიკვდილს?! -მოდი ნუ ვუჩხუბებთ კარგი? -არა მე არ გეჩხუბები…დიდი ხანია მივხვდი რომ შენნაირი ადამიაისთვის ნერვების მოშლა არ ღირს… -არ იფიქრო,რომ მე არ ვიტანჯები იმით რაც მოხდა… -ხო რათქმაუნდა…ვიცი…უბრლაოდ არ ჯობდა რომ ამაზე ადრეც გეფიქრა?!შვილზე ისე თქვი უარი თითქოს სათამაშო ყოფილიყოს…-ცრემელები ვერრა შევიკავე-ჩემთვის ყველაფერი დამტავრდა ჯასტინ…ახლა მნიშვნელობა აღარ აქვს დღეს მოვკვდები თუ ხვალ… -ლიზა… -რა ლზია?!მორჩი ჩემი სახელის გამეორებას!-ჩემი ოთახში შევდეი, ისიც შემომყვა. -ჯასტინ ძალიან გთხოვ გადი… -არა…მომისმინე… -არაფერი არ მიანტერესებს!გავოგე რომ შენც იტანჯები!გავიგე!ახლა კი გადი! -ასე რატომ მექცევი?! -უბრლოდ არ მინდა რომ შენთან კავშირი მქონედს… -ეს შეუძლებელია…სადაც არ უნდა იყო,ყველაგნ ერთმანეთს ვხვდებით… -რა ბედნიერებაა!-საწოლზე ჩამოვჯექი და თავი ხელებში ჩავრგე.ცოტახანი ჯასტინის გაუნძრევლად იდგა…შემდეგ ნელი ნაბიჯით წამოვიდა,გვერძე მომიჯდა გულში ჩამიკრა…მინდოდა წინააღმდეგობა გამწია,მაგრამ ძალა არ მეყო,თავი მკერდზე მივადა და მეც მოვეხვიე... კომენატრები დაწერეთ:*)
