არ იცხოვროთ წარსულით,რადგან ის უკვე იყო... არ იცხოვროთ მომავლით,რადგან ის ჯერ არ დამდაგარა... იცხოვრეთ აწმყოთი,რადგან მის გარეშე არც წარსულია და არც მომავალი ♥!)) I Hate You...Love You...[Part12]
ვუსმენდი და არ მჯეროდა რას ამბობდა,სიზმარი იყო თუ რეალობა ვერ ვხვდებოდი…ჯასტინს თვალი ავარიდე და წამოვდექი,ჯასტინმა გამაჩერა ხელი მომკიდა და ერთი ხელის მოძრაობით საწოლზე მის ქვევიდან მომიქცია…ჯასტინი ჩემთან ძალინ ახლოს იყო…ორივე ხელს მიკავებდა და განძრევის საშულაებას არ მაძლევდა. მისი სახის ნაწილები ჩემს სახეს ეხებოდა…გული საშინლად მიძგერდა…მის შეხებასზე მუცელში საშინელი გრზნობა მეუფლებოდა,მაგრამ ამავდროულად სასიამოვნოც…ჯასტინი კიდევ უფრო მომიახლოვდა და მეც კიდევ უფრო ამიძგერდა გული… ერთმანეთს არანაირი მანძილი აღარ გვაშორებდა…არც ერთი მილიმეტრი…უეცრად მოვეშვი…არც აქამდე ვუწევდი წინააღმდეგობას,მაგრამ დაზბული ვიყავი…ჯასტინმა ჩემი მოშვება იგრძნო,ხელები მაჯიდან მომაშორა და წელზე გადაიტანა…მის ნელ, მძიმე სუნთქვას ისე ვგრძნობდი თითქოს ჩემი სუნთქვა ყოფილიყო…ერთი ხელით ნიკაპი ამაწევინა, თვალებსი მიყურებდა…ბოლოს მეთვითონ ამევსო მოთმინების ფიალა,მისკენ მივიწიე და ვაკოცე…თავიდან ნაზად მკოცნიდა,მაგრამ თანდათან უფროდაუფრო "ველურდებოდა". იმ წუთას ნამდვილად არ მინანია ის რაც ჩემსა და ჯასტინს შორის მოხდა… მეორე დილით რომ გავიღვიძე, ჯასტინი ჩემს ზურგს უკან იწვა და ძლიერად მეხუტებოდა…იმდენად ძლიერად ეჭირა ხელები,რომ ძლივს ვსუნთქავდი…არ გავძრეულვარ,მის მკლავებში დაცულად ვგრძნობდი თავს…არ მჯეროდა რომ მე და ჯასტინი მერთად ვიყავით…ამ ჯერად მართლა და არა ვითომ ხალხისთვის…იმდენად ბედნიერი ვიყავი ალბად რომ შემძლებოდა დროს სამუდამოდ გავაჩერებდი…ჯასტინი შეიშმუშნა და კიდევ უფრო მომიჭირა ხელები…ამ ჯერად მეტკინა და ჩუმად ვთქვი "აუ"-მაგრამ ეს საკმარისი აღმოჩნდა ჯასტინის გასაღვიძებლად. ხელები გამიშვა და მისკენ გადამაბრუნდა. -კარგად ხარ?-მომღიმარე სახით მითხრა,თან თვალებს ძლივს ახელდა…თმა საშინლად ჰქონდა აჩეჩილი მაგრამ ასეც ძალიან მომწონდა… -კი…-მოვეხვიე.მან ჩაიცინა და ყელზე მაკოცა. -მიყვარხარ!-ჩუმად მითხრა. -მეც!-უფრო ჩუმად ვუთხარი.ჯასტინის ტელეფონი აბზუილდა,ჯასტინმა უკმაყოფილოდ ამოიხვნეშა და უპასუხა.როცა ყურმილი დაკიდა უფრო უკმაყოფილო სახე მიიღო და გულში ჩამიკრა. -რა მოხდა? -არაფერი…ხვალ პარიზში მივდივარ…წამომყვები? -აუ მეზარება… -კარგი რა…ყველაფერი როგორ უნდა გეზარებოდეს?!თან მარტო ორი დღე მექნება კონცერტები და მერე ნიცაშიც წაიდეთ…კარგი? -კარგი!-გახარებულმა ვუთხარი. -მეძინება…-თქვა და თავი მხარზე დამადო. -მერე სკუტერი?დღეს ხომ სიმღერა უნდა ჩაწერო?!ჯასტინ!დროზე ადექი!მერამდენეჯერ უნდა დაგადგეს სკუტერი თავზე?!მიდი დროზე! -შენ მაინც ნუ მეჩხუბები მაგაზე რა…ძალიან გთხოვ… -კარგი…მაგრამ…-აღარ დამაცადა პირზე ხელი ამაფარა. ჩაეძინა თუმცა მალევე სკუტერმა დაუწყო რეკვა და იძულებული გახდა წასულიყო. მე კი მისი თხოვნით ჩემი და მისი ბარგი მოვამზადე. ჩვენი ერთად ყოფნის ამბავს ჯერ არავის ვეუბნებოდით. მთელი დღე სახლში ვიჯექი,ექიმიც იყო მოსული და ახალი წამლები გამომიწერა. ჯასტინს დიდხანს ველოდე მაგრამ შემდეგ ძილი მომერია და ჩამეძინა…როცა ჯასტინი დაბრუნდა გამომეღვიძა…მისაღებ ოთახსი მეძინა, როგორც კი სახლში შემოვიდა მაშინვე შემამჩნია და მის დაღლილი სახე ღიმილმა შეცვალა.წამოვდექი და მისკენ წავედი. -როგორ ხარ?იყო დღეს ექიმი?-მითხრა და მაკოცა. -აჰა…იყო…ახალი წამლები გამომიწერა…შენ რას შვრები?ჩაწერე ახალი სიმღერა? -ხო…ძალიან დავიღალე…მაიკს და გაბის ვუთხარი პარიზში წამოხვალთ-მეთქი და არაო…გაბის მშობლები ჩამოდიან… -მართლა?!იცი რა მაგარი მშობლები ჰყავს?!ცუდია,რომ ვერ ვნახავ… -არაუშავს…ჩაალაგე ჩემოდნები? -კი…შენიც და ჩემიც… მე ჩემს ოთახში შევედი ჯასტინი კი აბაზანაში შევიდა.მალვე შემოვიდა ჩემს ოთახში. -ლამაზო ხვალ ცხრა საათზე დილით აეროპორტში უნდა ვიყოთ… -კარგი…-შუბლზე მაკოცა და წასვლა დააპირა,მაგრამ ვთხოვე რომ ჩემთან დარჩენილიყო,მასაც მეტი რა უნდოდა(:D). მეორე დილით შვიდ საათზე სკუტერმა ჩემი ოთახის კარი ჩამოიღო.ჯასტინი უკმაყოფილოდ ტრიალებდა საწოლში მე კი ავდექი და კარი გავაღე. -სკუტერ რა მოხდა?! -გაგვიანდებათ! -ჯერ შვიდი საათიც არ არის…როგორ შემოხვედი სახლში? -შენ დაცვას შენგან განსხვავებით მთელი ღამე ღვიძავს…ისე ამ ვაჟბატონს შენს საწოლში რა უნდა?!-თავით ჯასტინისკენ მანიშნა და ინტერესით შემომხედა. -ჰმმ…-დავიბენი-ჯასტინი… -რა ხდება ლიზა?! -ჯასტინ!-წამოვიყვირე და სკუტერს კარი მივუხურე. -გამიღეთ კარი!დროზე ადექით!-გაჰყვიროდა სკუტერი. -ადექი ჯასტინ და უთხარი სკუტერს რატომ წევხარ ჩემს საწოლში…-ტანსაცმლის ჩაცმა დავიწყე,მოკლედ სანამ მე მოვწესრიგდი ჯასტინმა ამასობაში მხოლოდ თვალების გახელა მოახერხა(:D). -ჯასტინ დროზე თორემ სკუტერი სახლს აფეთქებს… -მაკოცე და ავდგები…-მივედი და ვაკოცე,მაგრამ ჯასტინი აღარ მიშვებდა. ბოლოს როგორც იქნა მოვწესრიგდით და მანქანაში ჩავსხედით. -როგორც იქნა მეღირსა…ყველა თქვენ გელოდებათ… -ვინ ყველა?კენი და დანარჩენები ხომ უკვე იქ არაინ?-იკითხა ჯასტინმა. -ვინ დანარჩენები?-ვკითხე მე ჯასტინს. -აუ რა ვიცი…დიზაინერი…აშერი…ხომ იცი არა?სცენას მე ხომ არ მოვაწყობ?-გაიცინა და საკოცნელად წამოიწია მაგრამ მე უეცრად შევაჩერე. სკუტერმა შეგვამჩნია და მანქანა გააჩერა. -რა ხდება?!-მკაცრად გვკითხა სკუტერმა. -რა უნდა ხდებოდეს?-გაკვირვებულმა იკითხა ჯასტინმა და ჩაიცინა. -ჯასტინ!-შეუღრინა სკუტერმა.მაგრამ არც ერთს გაგვიცია პასუხი, აეროპორტში მივედით…კერძო თვითმფრინავით მივფრინავდით. მე და ჯასტინი ერთად დავჯექით,მაგრამ სკუტერი ჩევნს შორის ჩაჯდა და ჭურნალი ამოიღო. -ხომ არ მეუბნებით რა ხდება არა?!ხო და მოგიწევთ ჩემი ატანა!-კმაყოფილმა ჩაილაპარა და ჭურნალი გადაშალა,ყურსასმენები გაიკეთა და მუსიკებს ბოლო ხმაზე უსმენდა,ნორმალური მუსიკა მინც ყოფილიყო(:D)ვიცოდი რომ სკუტერს არ მოწონდა ეს მუსიკა მაგრამ ჩვენს გასაბრაზებლად აკეთებდა.მე და ჯასტინმა ერთმანეთს გადავხედეთ და უკმაყოფილო სახეებით ერთდროულად წამოვძახეთ "სკუტერ",მაგრამ სკუტერს ჩვენთვის ყურადღება არ მოუქცევია. მთელი გზა სკუტერის ატანა მოგვიწია,ხან ხვრინავდა ხან თვითონ მღეროდა…ბოლოს მე ავდექი და სხვაგან გადავჯექი,ჯასტინი კი სკუტერმა არ გამოუშვა. როგორც იქნა ჩავედით! თვითმფრინავი ბოლომდე დამჯდარი არ იყო მეუკვე კარებში ვიდექი და ისე მინდოდა აქედან გასვლა რომ გადახტომაზეც არ ვიტყოდი უარს…თვითმფრინავიდან პირველი მე ჩმოვედი…სასტუმროში სადაც დანარჩენები დაგვხვდნენ მხოლოდ ორი ნომერი იყო დარჩენილი…სკუტერმა გადაწყვიტა მე და ჯასტინი ერთ ნომერში ვიქნებიტ და შენ მარტო იყავიო…არადა მე და ჯასტინს ერთად გვინდოდა ყოფნა(:D)გვიხაროდა კიდეც როცა გავიგეთ,რომ მხოლოდ ორი ნომერი იყო დარჩენილი…მაგრამ სკუტერმა ყველაფერი ჩაგვიშხამა:( -არა სკუტერ…მე სხვასთან ერთად ვიქნები…შენ არ შეგაწუხებ…აი კენისთან…-კენი იმიტომ თქვა,რომ შუა ღამეს მაინც შეძლებდა ჩემთან გამოსვალს,კენი არ გააჩერებდა და თან როცა კენის სძინავს მისი გაღვიძება ალაბდ სამყაროს დასასრულასც კი არ შეუძლია(:D). -არა!-მკაცრად უთხრა სკუტერმა და თავის ნომერში შევიდა. -მიშველე…-უკმაყოფილო სახით შემომხედა ჯასტინმა და თავი მხარზე დამადო. -არაუშავს…ნიცაში რომ ჩავალთ იმედი მაქვს იქ მაინც გაგვიმართლებს…ან ისევ ლოს-ანჯელესში… -ღამეს მომიტაცე…-სიცილით მითხრა ჯასტინმა. -აუცილებლად-გავუცინე და ჩემს ნომერში შევდი. მეორე და მესამე დღე ჯასტინს კონცერტები ჰქონდა მე კი პარიზს ალბად მეათასეჯერ ვათვარიელებდი.ხალხი ავტოგრაფებს მთხოვდა და პაპარაცები მუდმივად კუდში დამყვებოდნენ, ნერვები კი მეშლებოდა,მაგრმ არ ვიმჩნევდი. სასტუმროში გვიან დავბრუნდი… -გამარჯობა!-ყველას მივესალმე,ყველანი სკუტერის და ჯასტინის ოთახში იყვენენ. -სად იყავი?-მკითხა კენიმ და კალთაში ჩამისვა. -მთელი დღეა ნაყინებს ვჭამ!არც ერთი არ მომწონს…არა და ადრე ყველაზე მეტად ფრანგული ნაყინები მომწონდა…-უკმაყოფილოდ ვთქვი,ჩემს ნათქვამზე ყველას გაეცინა. -წამლები ხომ დალიე?!-მკითხა ჯასტინმა. -რათქმუნდა დავლიე… მოკლედ ყველა დღევანდელ კონცერტზე ლაპარაკობდა მე კი იატაკს მივაშტერდი და ვერც კი მივხვდი რომ მე მეძახდნენ. -ჰა?!-უეცრად წამოვწიე თავი. -კარგად ხარ?-მკითხა სკუტერმა. -კი უბრალოდ მეძინება…-ჩემს ნომეში შევედი და საწოლზე ამოვწექი. -კარგად ხარ?-ოთხაში შემოვიდა ჯასტინი. -კი…მაგრამ გაგიკვირდება და მომენატრე.-ჯასტინმა გაიცინა. -დღეს შენთან ვიძინებ…სკუტერს რაც უნდა ის უთქვია…მთელი ღამეა არ მიძინია…იცი როგორ ხვრინავს?!-სიცილით თქვა და გვერდით მომიწვა. -ჯასტინ… -ხო… -ხვალ ჯესისაც ვნახავ…ისიც ნიცაშია თურმე…-გახარებულმა ვუთხარი,მაგრამ ჯასტინის სახეს რომ შევხედე მივხვდი რომ ჯობდა არაფერი მეთქვა. -არ შეგიძლია ეგ არა ადამიანი რომ არ ახსენო?!-გაბრაზებულმა მითხრა. -ჯასტინ!ძალიან გთხოვ!ის უბარლოდ ჩემი მეოგბარია!გესმის?!მხოლოდ და მხოლოდ მეგობარი…მეტი არაფერი… -შენ ჩემზეც ეგრე ამბობდი…-ჩაიცინა. -ჩემი არ გჯერა?! -კი…მაგრამ… -ძალინ გთხოვ…ისიც ადამიანია და… -კარგი კარგი დაიძინე ეხლა…-შემაწყვეტინა და საწოლში ჩაწვა.მეც დავწექი… მეორე დილით რომ გავიღივიძე სკუტერი ჩევნი საწოლის წინ იდგა და ჩვენს გაღვიძებას ელოდებოდა. -სკუტერ?!აქ როგორ შემოხვედი?! -კარები უნდა ჩაკეტოთ ხოლმე!ახლა მითხარი ამას აქ რა უნდა და ბოლოსდაბოლოს გამარკვიეთ რა ხდება თქვენს შორის! ჯასტინს გავხედე,მასაც ეღვიძა. -იცი ჯერ არ გვინდოდა არავისთვის გვეთქვა…მაგრამ საიდუმლოს შენახვა ხომ გეხერხება?-კითხა ჯასტინმა,სკუტერმაც თავი დაუქნია-ხოდა შენ ჯერჯერობით ერთადერთი ხარ ვინც ჯასტინი ბიბერის შეყვარებულის შესახებ იცის და დატკბი ამ ამბით…-გაიცინა ჯასტინმა. -არავის არ უნდა ვუთხრა? -არა!-ერთად ვთქვით მე და ჯასტინმა. -რატომ? -იმიტომ რომ ცოტახანი გვინდა სიმშვიდით დავტკბეთ… -კარგი…გამიჭირდება ამ საიდუმლოს შენახვა,მაგრამ იცი რა?მარტო თქვენ წადით ნიცაში მე და დანარჩენები ლოს-ანჯელესში დავბრუნდებით… მოკლედ მე და ჯასტინი ნიცაში წავედით…მთელი გზა ჯასტინი იმას მეუბნებოდა ჯესის არ შეხვდებიო,მაგრამ მისმა ასეთმა საქციელმა უფრო გაამღიზიანა და ჯესის ვთხოვე დაგვხვედროდა. ამაზე ჯასტინი გადაირია და ხმას საერთოდ აღარ მცემდა(ღირსი იყო:D). მართლაც სახლამდე რომელიც დროებით ვიქირავეთ,ჯესიც შემოვიპატიჟ მაგრამ მალე წავიდა. -ახლა ამიხსენი რატომ ეჭვიანობ?-სიცილით ვკითხე ჯასტინს და გვერდით მივუწექი. -ძალიან გთხოვ აღარ შეხვდე!-ცოტაც და აფეთქდებოდა. -კარგი…როგორც გინდა…-გაუკვირდა,მაგრამ ამავდროულად გაუხარდა,ჩემსკენ წამოიწია და კოცნა დამიწყო. -ჯასტინ მორჩი,თორემ ხვალ ჩალურჯებული შეყვარბუი გეყოლება…-ვუთხარი და მისი მკლავებიდან გამოვძვერი. -ექვსი საათია წამლები დალიე?-მკაცრად მითხრა ჯასტინმა. -კი…ყოველ დღე ნუ მეკითხები რა… -თუ არ შეგახსენე შენ დაგავიწყდება და… -ნუ გეშინია არ დამავიწყდება… -მოდი ჩემთან…-ხელები გაშალა თაველბი დახუჭა. -კარგად! -ჰეი!სად მიდიხარ?! -სახლში ჯდომას არ ვაპირებ…გავისეირნებ… -მეც მოვდივარ… -ანუ პაპარაცებიც…-უკმაყოფილოდ ჩავილაპარაკე. -ჩემს გარეშეც დაგსდევენ პაპარაცები ასე რომ მე ნუ მაბრალებ! სახლიდან გამოვედით და საითაც გზა მიდიოდა იქით წავედით.ჯასტინი მობილურზე ლაპარაკობდა…როგორც იქნა მორჩა ლაპრაკს და მეც მომაქცია ყურადღება. -სახლში დავბრუნდეთ რა…-ბუზღუნი დაიწყო. -შენ წადი მე არ მინდა… -მარტო დაგტოვო? -ჯასტინ მემგონი პატარა ბავშვი არ ვარ… -ხო მაგრამ…შენი მაბავი რომ ვიცი ან პარაშუტით გადმოხტები…ან მოტოციკლეტზე დაჯდები… -და შენ არ გაგიკეთები ეგ ყველაფერი?!მოტოციკლეტში რა არის ცუდი?!ან პარაშუტით გადმოხტომაში?! -ძალინ გთხოვ არ გინდა რა…-ლოყაზე მაკოცა ჯასტინმა და სკამზე ჩამოჯდა,მეც გვერდით მივუჯექი. -კარგი…მაშინ მარტო არ დამტოვო… -მშიშარა!-ჩაიცინა ჯასტინმა. -აუ რა საზიზღარი ხარ ჯასტინ! -შენი საზიზღარი…-მითხრა და კალთაში ჩამისვა. -ჯასტინ… -ჰო… -როგორ ფიქრობ…ჩემგან კარგი მსახიობი გამოვა? -რატომ მეკითხები? -იმიტომ რომ ფილმში თამაში შემომთავაზეს… -მართლა?!მერე აქამდე რატომ არ მითხარი?!ხომ დათანხმდი?! -არა… -არა?!აუ შენ ვინ ხარ რა…წავედით სახლში!-წამომაყენა და თვითონაც წამოდგა. სახლში რომ დავბრუნდით უკვე ღამე იყო… -რას აკეთებ?-მკითხა ჯასტინმა და ჩემს ოთახში შემოყო თავი. -არაფერს…შენ? -მე მომენატრე… -მთელი დღეა ჩემთან ხარ და კიდე მე გენატრები?-გავიცინე და საწოლზე წამოვწექი. -მშია… -ჭამე მერე…თუ მე უნდა მოგართვა საჭმელი?! -აბა როგორ გინდა?!-გაიცინა ჯასტინმა-ანდაც იცი რა?!შენ შეგჭამ!-ზევიდან "დამახტა" და კოცნა დამიწყო…შიგადაშიგ მკბენდა ხოლმე(:D) -ლიზა… -რა?! -რამდენი შვილი გინდა რომ გვყვავდეს? -რა დროის შვილებია ჯასტინ! -აი მე ხუთი გოგო მინდა და ხუთი ბიჭი… -რა?!-გაკვირვებულმა შევხედე-მემგონი შენ ჩემი სიკვდილი უფრო გინდა…-ჯასტინმა გაიცინა და ძლიერად ჩამეხუტა,ერთი კვირა ძალიან მალე გავიდა…ლოს-ანჯელესში დავბრუნდით…მე და ჯასტინმა ჩვენი ერთადყოფნის შესახებ ყველას ვუთხარით,მაგრამ ჩვენს შორის მალევე დამთავრდა ყველაფერი…ყელში ამომივიდა ჯასტინის უაზრო გცევები,ეჭვიანობები და ყველაფერი დავამთავრე… ახლა მე და ჯასტინი საერთოდ ხმას არ ვცემთ ერთმანეთს…უფროსწორად სულ მუდმივად ვჩუბობთ…მაგრამ კიდევ ერთი რამ შეიცვალა,მე და ჯესი ახლა ერთად ვართ… ისევ ვემზადებით ახალი წლისტვის ოღონდ ამ ჯერად მე და ჯესი მარტოები ვხვდებით… სახლი მოვაწყვეთ…ყველაფერი მზად იყო ხვალიდნდელი დღისთვის… ახალი წელით კარგად გავატარეთ…კარგად გავერთეთ შემდეგ კლუბში წავედით და იქიდან როგორ დავბრუნდით აღარ მახსოვს რადგან ძალინ მთვრალი ვიყავი… მეორე დღეს კი ყველანი მე,ჯესი,მაიკი,გაბი და ჯასტინიც კი რაზეც მე წინააღმდეგი ვიყავი მაგრამ მაინც ჩვენთანერთად წამოვიდა ლონდონში. -ლიზა!ლიზა!ლიზა!-კივილით შემოვარდა გაბი ჩემს ოტახში.(ლონდონში კერძო სახლი ვიქირავეთ)
-რა მოხდა გაბი ყველაფერი კარაგდ არის?! -კარგად?!არაჩვეულებრივად!შენი ანალიზების პასუხები მოვიდა… -მერე მაჩვენე?!როგორი შედეგებია?!
-ჯამრთელობას რაც შეეხება ყველაფერი კარგად არის…მაგრამ… -რა მაგრამ?! -კიდევ არის ერთი რაღაც… -ჰე თქვი ამოღერღე! -როგორ ხარ გაბი?-ოთახში ჯესი შემოვიდა. -კარგად შენ? -კარგად…რას აკეთებთ? -გაბი ჩემი ანალიზების პასუხებს მეუბნება… -არა…ეს…ლიზა ცალკე დავილაპარაკოთ კარგი?-ხელი ჩამჭიდა გაბიმ.
