I Hate You...Love You...[Part 11] როცა სიტყვებს უბრუნდებათ ძალა... როცა თვალებს აცეცებ და მალავ.... როცა გული ხელის გულებს ათბობს.... როცა ხვდები რომ არახარ ერთი... როცა უფრო ახლოს მოდის ღმერთი... როცა სულიც მასთან ყოფნას ნატრობს... როცა ხვდები რომ შენ უკვე სხვა ხარ ... მაშინ მზად ხარ უთხრა : მე შენ მიყვარხარ! იმედი მაქვს მოგეწონებათ:*)
-დღეს მერამდენჯერ მკოცნი იცი?!-სიცილით ვუთხარი. -რამე ხომ არ გტკივა?-გამიღიმა. -არა ბატო ბიბერ არაფერი… -რა გავაკეთო რითი გაგართო აბა? -აქედან მალე წავალთ?! -კი… -როდის? -ხვალ…საღამოს!მაგრამ მერე სახლში იქნები და გარეთ ფეხს არ გაადგამ! -კარგით რა…აბა რომ მეუბნებოდი როცა სახლში ვიყავი გარეთ გადი სუფთა ჰაერი აუცილებელიაო?! -გაჩუმდი!-მუცელზე ნელა დამარტყა ხელი. -კარგი…-გამეცინა და ხელი მოვაშორებინე. -შენც ხომ გიყვარვარ?!-პატარა ბავშვივით შემომხედა.ცოტახანი ჩუმად ვიყავი. -არა! -არა ხო?!კარგი…წავედი მე…-წამოდგა და გასვლა დააპირა. -აუ კაი რა მარტო არ დამტოვო… -ის მოიყვანე ვინც გიყვარს! -ხო კაი მოდი რა… -მითხარი რომ გიყვარვარ! -მიყვარხარ!მოდი! -და აქ რა უნდა ვაკეთო?! -შენც ხომ გიყვარვარ?!ხოდა დატკბი ყურებით…ან ისე მიყურე რომ მოვკვდები მერე ვეღარ გეჩხუბები ხოლმე და მიდი გამაბრაზე ახლა მე კი გეჩხუბები-გავუცინე,ჯასტინმა ოირვე ხელი პირზე ამაფარა. -რამდენჯერ უნდა გითხრა რომ არ მოკვდები?!-გაბრაზებულმა მითხრა. -კარგი მაპატიე…მაიკი და გაბი რას შვებიან? -სასტუმროში არიან…მაგათ ვერაფერი ვერ დააშორებს…-გაიცინა ჯასტინმა. -მერე რას ერჩი იყვნენ ერთად…-გავუღიმე.ჯასტინმა ამ დროს დაამთქნარა და თვალები მიენაბა. -წადი ჯასტინ სასტუმროში დაბრუნდი… -არა…აქ ვიქნები!არ დაიწყო ბუზღუნი!აქ დავრჩები!-მითხრდა და თავი მკრედზე დამადო,თვალები დახუჭა და რამდენიმე წუთში ძილს მიბარდა. მეც მალევე ჩამეძინა,დილით მე ჯასტინზე ადრე გამეღვიძა…მართალია ხელს მიშლიდა და გულზე მძიმედ მეწვა,მაგრამ მისი გაღვიძება ვერ გავბედე,იმდენად საყვარლად ეძინა…სახეზე ძილშიც კი ღიმილი დასთამაშებდა…მაგრამ პალატაში ექიმი შემოვიდა და ჯასტინი გააღვიძა,მიუხედავად იმისა რომ ვთხოვე არ გაეღვიძებინა. მთელი დღე ექიმი თავზე დამტრიალებდა და მსინჯავდა,წამლებეი გამოგვიწერა და გაგვიშვა…სასტუმროში დავბრუნდით. მთელი დღე საწოლში ვიწექი.ჯასტინი ფეხს არ მადგმევინებდა,მაიკი და გაბი დაბრუნდნენ ლოს-ანჯელესში. ჩვენც ერთ კვირაში ვბრუნდებით და იქ გავაგრძელებ მკურნალობას. -რამე ხომ არ გინდა?-ალბად ეს მემილიარდეჯერ მკითხა. -კი… -მერე?! მითხარი! -ადგომა მინდა…-სახე მოვღუშე. -იცი რა მინდა გიქნა?!მომეცი ბალიში!უნდა დაგახრჩო!-ბალიში გამომაცალა და სახეზე დამაფარა.ნელა მადებდა,მაგრამ ხანდახან ძლიერად. -კიდევ ცოცოხალი ხარ?!-სიცილი მკითა და ბალიში მომაცილა. -აბა არავის მივცემ უფლებას შენი თავი წამართვასო?! -ეგ სხვებზე ვიგულისხმე,თორემ მე როგორ არა…-გაიცინა. -აუ…გეხვეწები მარტო დამტოვე რა… -არა!შენი ამბავი რომ ვიცი ადგები… -არა…მართლა მეძინება…ან ჩუმად იყავი,მაგრამ არ გამოგდის… -მეც დავიძინებ… -არ იხვრინო! -როდის ვიცი მე ხვრინვა?!-გაბრაზებულმა შემომხედა. -ხო რავი…არც გუშინ გიხვრინია…არც გუშინ წინ… -დაიძინე!-გაბრაზებულმა მითხრა და გვერდით მომიწვა,ჯასტინს მაშინვე ჩაეძინა მაგრამ მე მთელი ღამე თვალი არ მომიხუჭავს…გამთენიისას ძლივს ჩამეინა მაგრამ ჯასტინის მობილურმა დარეკა და ხუთ წუთში ისევ გამაღვიძა.ძლივსძლიობით წამოდგა და უპასუხა. -როგორ ხარ?-ლაპარაკს რომ მორჩა მე მომიბრუნდა. -კარგად შენ? -არ გძინებია? -საიდან მოიტანე? -სახეზე გეტყობა… -ყოჩაღ!შენ ხომ ვერაფერს მოგატყუებ რა…-უკმაყოფილოდ ჩავილაპარაკე,ჯასტინმა გაიცინა. -და რაში გჭირდება რომ მომატყუო?-თავი მის მკერდზე დამადებინა.-გშია? -არა… -აუცილებელი რომ არის?!უნდა ჭამო! -აუ ძალინ გთხოვ რა…არ მინდა… -მეც ძალინ გთხოვ… -ცოტა ხანში… -ხო კარგი…წავალ მე გამოვიცვლი და ექიმს დავურეკავ ყოველ დღე უნდა მოვიდეს სანამ აქ ვიქნებით!-წამოდგა და ოთახიდან გავიდა. ექიმი მთელი კვირის განმავლობაში ჩვენთან იყო…შემდეგ ლოს-ანჯელესში დავბრუნდით…ჯასტინი ისედაც სულ ჩემთან იყო მაგრამ ახლა,გაბიმ და ჯასტინმა ოთახები გაცვალეს(:D)გაბი ჯასტინთან გადავიდა…ჯასტინი კი ჩემთან…მკურნალობა კარგად მიდიოდა…მამა და მე ყოველ დღე ვჩხუბობდით იმაზე რომ სწავლა უნდა გამეგრძელებინა მაგრამ ბოლოს დავითანხმე…სკოლა დავამთავრე მაგრამ სწავლას არ ვაგრძელებ უნივერსიტეტში. ჩემ კარიერას დავუბრუნდი,ახლა ჩემზე უფრო დიდი მოთხოვნა იყო…ბევრი სუნამოს და კიდევ უამრავი რამის სახე გავხდი,ჯასტინი თავის ტურზე იყო წასული,მაგრამ ყოველდღე ველაპარაკებოდი. მოკლედ ესე გაგრძელდა ნახევარი წელი…ჯასტინი დაბრუნდა…მკურნალობას მალე ვამთავრებდი რაც ყველაზე მეტად მიხაროდა…მაგრამ მგონი ჩემზე მეტად ჯასტინს უხაროდა(:D)ჯესის უფრო დავუახლოვდი და ხშირად ჩამოდიოდა ლოს-ანჯელესში და ჩევნთან იყო…მაგრამ ჯასტინი ამას ვერ იტანდა. -როგორც იქნა…-გახარებულმა თქვა ჯასტინმა და ჩემს ოთახში შემოვარდა. -რა მოხდა? -დავწერე!სიმღერა დავწერე! -ოოო!დღეში რამდენ სიმღერას წერ?!არ დაიღალე?! -შენ არ დაიღალე ჯესისთან ლაპარაკით?! -შენა არ დაიღალე ჩემს ოთახში შემოვარდნით და იმის თქმით რომ სიმღერა დაწერე?! -არა…-მხრები აიჩეჩა. -ხო და არც მე! -ხომ იცი ჩემს გაბრაზებას რაც მოყვება?! -ეხლა რაღას მიზამ?აუზში ჩამაგდებ?! -კაი…ეხლა ასე ძალინ თუ გინდა…-სწრაფად მოვიდა ჩემთან და ხელში ამიყვანა.-გეჭამა ბევრი და ასე ადვილად ვერ აგწევდი!შენი ბრალია ყველაფერი მე ნურაფერს ნუ დამაბრალებ…გინდ ზვალი აგიწევია და გინ შენ!-გაიცინა და ეზოში გამიყვანა. -მზად ხარ?! -გეხვეწები არა რა… -ერთი… -ჯასტინ! -ორი… -იდიოტი ხარ! -სამი!-გახარებულმა თქვა და წყალში ჩამაგდო…საშინლად ცივი იყო…კანკალი ამიტყდა. -მართლა ასეთი ცივია?-სიცილით მკითხა ჯასტინმა. -მოდი და ნახე!-ჯასტინი აუსთან ჩამოჯდა. -თუ ეხლა შენ აქ ჩამოხვალ ჩემთან გექნება სამი სურვილი…-ჯასტინი დაფიქრდა. -არა… -არა?! -არა…ღირსეულად უნდა მოვიგო შენთან სურვილები… -აჰა…გასაგებია…-აუზიდან ამოვედი…-იცოდე თუ გავცივდი შენი მოსავლელი გავხდები! -ჯერაც არ მომივლია შენთვის-გაიცინა ჯასტინმა!-ჩემს ოთახში ავედით,მე მაშინვე ჟაკეტი ჩავიცვი და საწოლში ჩავწექი. -მართლა ასე გცივა? -ხო ჯასტინ… -კარგი…მაპატიე…-გამიღიმა და ლოყაზე მაკოცა.-ვითამაშოთ? -გააჩნია რა… -კარტი…ოღონდ გახდაზე და ვინც ბოლოს დარჩება სამი სურვილის შესრულება მოუწევს. -და ეს გახდა აუცილებელია?!-სერიოზულად ვკითხე. -მე ასე უფრო მომწონს…-გაიცინა ჯასტინმა. -ხო კარგი…ოღონდ ბუსჰალტერს ნუ გამახდევინებ! -კარგი!-გაიცინა ჯასტინმა. კარტი მოიტანა და თამაში დავიწყეთ…თანდათან ვატყობდი,რომ მემიწევდა გახდა…ბოლოს ჯასტინმა მომიგო… -კიდე ეს მინდოდა მე საცოდავს…ისედაც მციოდა…-ბუზღუნი დავიწყე. -მოგეგო და არ მოგიწევდა გახდა-გაიცინა ჯასტინმა. -იდიოტი ხარ! -ხომ გითხარი ვიცი-მეთქი?!-გვერდით მომიჯდა ჯასტინი-სურვილებს მერე გეტყვი კარგი? -აჰა…-ჯასტინისკენ გავიხედე მას კი ჩემი მკერდისკენ გაექცა თვალი-ჯასტინ!-გაბრაზებულმა დავუყვირე. -მაპატიე…-გაიცინა. -ხანდახან ისე იქცევი მავიწყდება რომ ჩემი მეგობარი ხარ!-გაბრზაებულმა ვუთხარი. -მართალი ხარ… -ასე მშვიდად როგორ ამბობ?! -რა არის იმაში ცუდი როცა ადმიანი გიყვარს?! -სულელო პატარა ბავშვივით ნუ იქცევი!იმასაც აქვს მნიშვნელობა როგორ გიყვარს ეს ადამიანი!როგორც მეგობარი!შეიძლება დათ მიგაჩნდეს! -და თუ ისე მიყვარხარ როგორც გოგო?!ამ შემთხვევაში?!-ეშმაკურად შემომხედა ჯასტინმა. -შენი ხუმრობების თავი არ მაქვს ჯასტინ…-უკმაყოფილოდ ვუთხარი. -სიმართლე გითხრა არც მე ვარ ხუმრობის ხასიათზე… -ხოდა მორჩი! -რას მოვრჩე?! -ჯასტინ! -მე არ ვხუმრობ!-სერიოზულად შემომზედა. -როდემდე შეიძლება ასე ვიყო…უბრლოდ დავიღალე…არ გეგონოს არ მიცდია შენთვის ისე შემომეხედა როგორც მეგობრს…მაგრამ არ გამომდიოდა…იმ დღიდან გაჩნდა რაღაც გრძნობა როცა დაგინახე…ეს არ იყო მეგობრული გრძნობა…როგორც გინდა ისე მიიღე…უბრალოდ ახლა ხომ ხვდები რატომ ვერ ვიტანდი ჯესის და ლუკას?!შენ როგორც გინდა ყველაფერი ისე იქნება…თუ გინდა მეგობრებად დავრჩებით…თუ გინდა საერთოდ აგვქრები შენი ცხოვრებიდან…და თუ შენც ისეთივე გრძნობა გაქვს ჩემს მიმართ რაც მე შენსმიმართ…მაშინ ჩევნს შორის მგონი არაფერი დგას არა?!
