დილით უთენია წამოვდექი,საშინელმა სიცხემ გამომაღვიძა,წამოვიძლაძნე და კორიდორში გავედი,გაბრუებული ვიყავი,ჯერ კდიევ ფეხათ მეძინა მაგრამ მაინც ჩავედი კიბეებზე და სამზარეულოსკენ გავეშურე,მაცივრიდან წვენი გამოვიღე და პირდაპირ ყუთით მივიყუდე პირზე.

რამდენიმე წამის შემდეგ ოდნავ რომ გავგრილდი საათს გავხედე,ჯერ მხოლო შვიდი სრულდებოდა,ყველას ეძინებოდა ალბათ ახლა,გარდა...გარდა...ჯასტინისა?..ან შეიძლება იმასაც სძინებოდა...

მაგრამ რომ მენატრებოდა,ავდექი და დივანზე დადებული ლეპტოპი ავიღე,ჩემი ნამდვილად არ იყო მაგრამ რა მნიშვნელობა ჰქონდა,ჩავრთე და MSN -ში ჩემი account გავხსენი.

სხვათაშორის,გასაკვირად ჯასტინის შემოსული დამხვდა,მაშნვე დავურეკე.

-hey,baby-მისი ხმა ისე ჩამესმა ყურში თითქოს კარგა ხნის შემდეგ პირველად ვგებულობდი და ოდნავ შევცბი

-hey-გავუღიმე და ჯასტინის თავი „თვალში" გამოჩნდა-როგორ ხარ?

-მე კარგად,შენ რამ აგაყენა ამ დილა უთენია?

-ისეთი სიცხე იყო რომ გამომეღვიძა-მხრები ავიჩეჩე და ტუჩები მოვპრუწე-შენ?

-ჰაჰ,მე არც მიძინია-თვალები მოიფშვნიტა

-რატომ?-შუბლი შევიჭმუხნე და ინტერესით გავხედე

-მთელი ღამე კონსტუქციებს აკეთებდნენ და მე მოცეკვავეებთან ერთად ვვარჯიშობდი ნომრებზე-დაღლილი ხმით ამიხსნა

-მერე ცოტა წაუძინე,მე თვალს გამოვრთავ და მერე დაგელაპარაკები

-არა-წამოიყვირა,ადგილზე შევკრთი-ძლივს გხედავ,მე როგორმე მოვიცდი,არაფერი მიჭირს

-თავს რატომ იწვალებ დაიძინე

-არ მინდა-თავი ჯიუტად გაიქნია და მერე გამიღიმა,ისეთ საყავრელი იყო,თვალები ნახევრად ეხუჭებოდა და თმები სულ ყალზე დადგომოდა

-honey,honey,honey-ცოტა ხანში რაღაცის ღიღინი დაიწყო და თავის ქნევა

-ეი,ბიბერ-შევძახე-ნუ ბარცალებ

-ვღიღინებ-თვალები ფართოთ გაახილა და ტუჩები მოიკვნიტა

-I love you,baby-მივუგე  მე მაგრამ თვითონ არაფერი უთქვამს,უბრალოდ მიყურებდა

-შენ არა?-რამდენიმე წამიანი დუმილის შემდეგ ვკითხე

-კი-თავი დამიქნია

-მაშინ რატომ არ მითხარი მეცო?

-იმიტომ რომ მიჩევნია საქმიდ დაგიმტკიცო,არ მინდა ეს დიტყვები იმდენად ხშირად ვიხმარო რომ მერე გაიცვითოს და ყოველდღიეუობად იქცეს-მარტივად მიხსნა

მე ტუჩები მოვბუსხე და არაფერი მითქვამს,რომ დავფიქრდი მივხვდი მართალიც იყო.

-რატომ გაჩუმდი?-ცოტა ხანში მკითხა

-ისე დავფიქრდი

-რაზე?

-ჩემს მერე რამდენ გოგოს ეტყვი რომ გიყვარს

-შენს მერე?-თითქოს გაიოცა-არცერთს-თავი გაიქნია

-რატომ ხარ ასეთი დარწმუნებული?

-არ მენდობი?-დაეჭვებით შემომხედა

-გააჩნია ჩემი ნდობა რაში გჭირდება-მხრები ავიჩეჩე

-ყველაფერში რათქმაუნდა

-არა ბიბერ-თავი გავიქნიე სიცილით-სულ თვალდახუჭული ვერ გენდობი

-why?-გაუკვირდა და ცალი წარბი ზევით ასწია

-იმიტომ რომ ბაბკინი და ცანცარა ხარ

-ეგ არ არის მიზეზი,საბაბია

-გეგონოს-გამოვაჯავრე

-რომ მიყვარხარ მაგის თუ გჯერა?

-კი..-ცოტა შევაყოვნე და პასუხი მაინც გავეცი

-ბავშვები როგორ არიან?-მკითხა ჯასტინმა,მივხვდი რომ საუბრის სხვა თემაზე გადატანას ცდილობდა

-მემგონი კიდევ ერთი წყვილი შედგა-ჩავიცინე და მეც ავყევი

-მზეთუნახავი და ურჩხული-ჩაიქირქილა ჯასტინმა და თავი დახარა.

რამდენიმე რამი ვუცდიდი როდის ამოიღებდა ხმას,მაგრამ მერე უეცრად მშვიდი,თანაბარი ფშვინვა შემომესმა და მივხვდი რომ ჩასძინებოდა,ცხვირი ლამის ეკრანს მივადე და ჯასტინს დავუწყე ყურება.

სახეს ვერ ვხედავდი მაგრამ მისი სუნთქვაც მაკმაყოფილებდა,არ ვიცი ასე რამდენ ხანს ვიყავი,კარგა ხანი დავცქეროდი თვალიდან და ერთი სული მქონდა შევხებოდი და მოვფერებოდი მაგრამ მშვენივრად ვაცნობიერებდი რომ კედლებში და ეკრანებში სიარული არ შემეძლო.

ალბათ კიდევ დიდხანს ვიქნებოდი ასე მაგრამ მეორე სართულზე ახმაურდნენ და მეც სასწრაფოდ დავხურე ლეპტოპი,არ მინდოდა ვინმეს ასე ჯასტინზე მიშტერებული დავენახე.

გავსწორდი და კიბეებზე იმ წამსვე დაეშვა დრეიკი და ჯენიფერი,ორივემ მე შემომხედა და გამიღიმა,მეც ღიმილით ვუპასუხე და ჩაკიდებულ ხელებს დავხედე,არაფერი მითქვამს,ისედაც ნათელი იყო რა მოხდა წინა ღამით.

 სწრაფად ვისაუზმეთ ჩემი მომზადებული საუზმით და მერე ტანსაცმლისთვის ავედი ოთახში,გზადაგზა ჯენის ვაყოლებდი თუ რა მოხდა წუხელ,დაწვრილებით ამოვაღერღინე ყველაფერი.