6 თვის შემდეგ
საშინელი დღეები გამოვიარე..ძალიან ცუდად ვიყავი როცა დანიელი სამუდამოდ დავკარგე.. ის დღე რომ მახსენდება.. ცუდად ვხდები..დანის ჩვენი მე და ჯასტინის ნახვა უნდოდა.. ჩვენც შევედით..
-ჩემო ფერია.. ანგელოზო.. ელის ძალიან ლამაზი ხარ.. ვიცი რომ მალე მოვკვდები..
-არა გთხოვ დანიელ ამას ნუ ამბობ.. შენ კარგად იქნები.. მე და პატარას გვჭირდები..
-ელის მომისმინე..მინდა ბედნიერი იყო.. შენ კი ბედნიერი ჯასტინთან იქნები.. ჯასტინ გთხოვ ელისს მიხედე..
დანიმ თვალები დახუჭა..
-მიყვარხარ
-მეც
ეს იყო მისი ბოლო სიტყვა..
იმ დღის შემდეგ ლოგინიდან არ ვდგები.. რამდენი ხანია ლოგანს არ მოვფერებივარ.. ლოგანს რომ ვხედავ სულ დანი მახსენდება.. მისი ღიმილი.. დავკარგე ..დავკარგე ადამიანი რომელიც მაძლევდა ძალას იმისატვის რომ მეცხოვრა.. ჩემს სიცოცხლეს აზრი აღარ აქვს..
-მოვედი პრინცესა და საუზმეც მოგიტანე..
-ჯასტინ რით ვერ გაიგეთ მომეშვით.. მე თქვენი არაფერი მჭირდება..არაფერი.. მე მხოლოდ სიკვდილი მინდა..
ტირილი დავიწყე..კაპასურად ვკიოდი.. ჯასტინმა დამიჭირა, და ლოგინიდან წამომაგდო..
-მტკივა იდიოტო..გამიშვი
-ჯერ უნდა მომისმინო
-თავი გამანებე..
ჯასტინი ვერაფრით მოვიშორე..
-შენი აზრით დანიელ გაუხარდებოდა შენი ასეთ დღეში დანახვა.. წარმოიდგინე დანიელი ახლა როგორ იქნება.. დანიელს რომ ასეთი ენახა მეორედ მოკვდება... მიპასუხე ლოგანი რამდენი ხანაი არ გინახავს.. რამდენი ხანია არ მოფერებირხარ?
-ჯასტინ
-მისმენე..
-ჯასტინ ხელი გამიშვი და მოგისმენ..
-კარგი
ჯასტინი დანიელზე და პატარაზე მელაპარაკა.. მელაპარაკა რომ პატარას მოვენატრე.. თურმე უსწავლია ტიქ-ტიკი სიტყვის თქმა.. სიარული უსწავლია.. მე კი ამის შესახებ არაფერი ვიცოდი.. ჯასტინს ვუსმენდი და ცრემლები ღაპაღუპით მომდიოდა..
დაახლოებით ასე,მაგრამ ასე ძალიან არა
-ახლა მიხვდი რომ შენ გვჭირდები?
-კი.. ჯასტინ გთხოვ პატარა შემომიყვანე.. მინდა ჩავეხუტო..
-კარგი... მაგრამ ახლა რომ სძინავს..
-მაშინ როცა გაიღვიძებს მაშინ შემომიყვანე..
-კარგი.. წავალ ეხლა შენ მოწესრიგდი და დაბლა ჩამოდი.. ერთად ვისაუზმოთ..
ჯასტინი გავიდა.. მე ლოგინიდან წამოვდექი.. სულ ჯასტინის სიყვებზე ვფიქრობდი.. ნეტა დანიელი რას მეტყოდა ასეთ დღეში ვენახე? ალბათ როგორც ჯასტინი ამბობს მეორედ მოკვდებოდა..აბაზანაში შევედი და შხაპი მივიღე.. ტანისამოსი გამოვიცვალე
და დაბლა ჩავედი..
დედას და მამას მოვეხვიე.. დიდხანს ვიყავი ჩახუტებული..
-მიხარია რომ დაგვიბრუნდი
-ხო მეც.. დედიკო.. მამიკო ... ძალიან მომენატრეთ..
ამას ჯასტინს უნდა უმადლოდეთ..მან დამანახა ის იმედი,რომლის არსებობსი შესახებ არცკი ვიცოდი
