-ელის სკოლის შემდეგ შევხვდეთ?
მის ნათქვამზე გავშეშდი.. ხმა არ ამომიღია,მან კი შეკითხვა გამიმეორა.. არც ეხლა ვუპასუხე.. გაკვეთილები დამთავრდა.. გავდიოდი მაგრამ დანიელმა გამაჩერა..
-წეღან დაგისვი შეკიტხვა და რატო არ მიპასუხე.. შევხვდეთ? სადმე გავისეირნოთ
-დანიელ.. მინდოდა დანი დამეძახა,მაგრამ დანიელით მივმართე.. - შეგიძლია თავი დამანებო? ეს წელი ბოლო წელია და არ მინდა ცუდად დავამტავრო... სხვა ვერაფერი მოვიფიქრე და ეს ვუთხარი.. სინამდვილეში მასთან ყოფნა ძალიან მინდოდა..
-კარგი რა . სწავლა ახლა დაიწყო.. სადმე გავისერნოთ?
-კარგი.. დავთანხმდი..
პარიზი უამრავჯერ მქონდა მთლიანად დათვალერებული,მაგრამ მაინც მშვენიერი დრო გავატარე.. დანიელი მომიყვა რატო დაშორდნენ ერტმანეთს ლიზა და ის.. ისე დანიელის ადგილას რომ ვყოფილიყავი მეც დავშორდებოდი...სახლამდე დანიელმა მიმაცილა..
-მოხვედი ? სად იყავი? ეს ბიჭი ვინ იყო?
-დედა ამდენი შეკითხვა საჭირო არაა...ახლა მოყოლა მეზარება, მერე გეტყვი ვინ იყო..
ზემოტ ავდექი... გამოვიცვალე და გაკვეთილებსაც გადავავლე თვალი..
მთელი 1 კვირა ვიყავი დანიელტან ერთად.. მასთან ყოფნა მსიამოვნებდა.. მე და დანიელის ასე დამეგობრება ყველას უკვირდა..
-იე გოგონი სად მიდიხარ?
-რა გინდა ლიზა? მისი დანახვა არც ისე ძალიან მესიამოვნა..
-გინდა გითხრა სიმართლე?
-რა სიმართლე? იცი შენთან ლაპარაკის დრო არ მაქვს
-მე და დანი დაგცინოდით.. სინამდვილეში ერტად ვართ..
-რაა? ტირილით ვერასოდეს ვტიროდი,ამიტომ ჩემი ემოციები ყოველტვის გულში რჩებოდა..
-რატო არ ტირიხარ?
-რატო და არ მადარდებს.. დანიელი არაფერს ნიშნავს ჩემთვის
-რაა? იტყუები
-არ ვიტყუები.. მაშინ ტირილი ამივარდებოდა.. შეიძლება მომეკალი კიდეც,,
-ხო ისე გადარეული ხარ.. და რას არ ჩაიდენდი..
განადგურებული გამოვედი კლასიდან,მაგრამ არაფერი მემჩნეოდა..
-ელის.. მოიცა .. დანიელმა დამიძახა,მაგრამ მასთან ახლოსაც კი არ მივსულვარ.. უპასუხოდ დავტოვე იქურობა..სახლში დედა არ იყო.. და გამიხარდა კიდეც, მისთვის არაფრის ახსნა არ მომიწევდა..საღამოს მოვიდა..
-აბა ელის რა ხდება?
ჩემტვის ვიჯექი და ტელევიზორს ვუყურებდი..
-არაფერი ისეთი..
ცოტახანში როდესაც უფრო კარგად ვიყავი და თითქმის უკვე გადატანილი მქონდა ეს საშინელი ამბავი დედასაც ვუტხარი და ნიკსაც.. საშინელი წელი გამოდგა.. ისევ ისე მხოლოდ კარგი მოსწავლე ვიყავი.. ვცდილობდი არავის შვემჩნიე.. დანიელი ჩემტან საუბარს ცდილობდა,მაგრამ მე არ ვაცდიდი.. სასწავლო წელი დამთავრდა.. გამოსაშვებ საღამოზე არ წავსულვარ.. როცა ისინი ერთობოდნენ მე ბარგს ვალაგებდი.. ბილისთან მივდიოდი... იქ მართლა კარგად დავისვენებდი და უკეთესად ვიქნებოდი კიდეც.... დედაც მეთანხმებოდა ამჯერად.... ნიკს არ უნდოდა ჩემი წასვლა,მაგრამ სხვა გზა არ ქონდა.. მაიამიში დასვენება არ მაწყენდა.. დედას და ნიკს ეგონათ რომ მაიამიში მხოლოდ რამოდენიმე კვირით მივდიოდი,მაგრამ მე იქ სამუდამოდ დარჩენა მქონდა გადაწყვეტილი.... მამას ჩემი ჩასვლა მაიამიში გაუხარდა..
მაიამი ცოცხალი იყო..
უამრავი ხალხი დადიოდა ქუჩებში..
-მამა იცი ვაპირებ შენთან ვიცხოვრო ცოტახნით
-დედაშენმა იცის?
-არა.. რო ცოდნოდა არ გამომიშვებდა..
-მიხარია რომ აქ ხარ ფერია..
მამა შუბლზე მაკოცა და ზევით ავიდა.. მე კი ვიჯექი და ტელევიზოს ვუყურებდიი..