მთავარი
რეგისტრაცია
შესვლა


საიტის მენიუ

გამოკითხვა 1
მოგწონთ ახალი დიზაინი?
სულ პასუხი: 91

გამოკითხვა 2
რამდენი წლის ხართ ? ♥
სულ პასუხი: 1631

გამოკითხვა 3
საიდან გაიგეთ ჩვენი საიტი ?
სულ პასუხი: 1120

  
მთავარი » 2013 » მაისი » 23 » I Left My Heart In London...♔
6:37 PM
I Left My Heart In London...♔

ამ თავს ჩემს ახალ მკითხველს ILoveYouG-ს ვუძღვნი ♥ ))

-არ გაქ ჩემი გაგდების უფლება (იანის მკლავებიდან თავის დაღწევას ცდილობდა სოფი)

იანი მის ჩხუბს არ უსმენდა და მანამ არ გაუშვა ხელი სანამ პალატიდან შორს არ გაიყვანა...სოფი მთელ ხმაზე ყვიროდა და საავადმყოფოდან წასვლას არ აპირებდა. მათ ყვირილზე დერეფანში მყოფი ბავშვები მათკენ წამოვიდნენ
-სოფი ? (გაოცებისგან ჰარის თვალები შუბლზე აუვიდა)
-ჰარი როგორ ხარ ? (გადაკოცნა)

ჰარის და სოფის ყოველთვის კარგი მეგობრები იყვნენ, სოფი ჰარისთვის ღვიძლი დასავით იყო, თუმცა მისი საქციელის შემდეგ მის მიმართ მხოლოდ ზიზღს გრძნობდა და ახლა მისი დანახვა გახარებოდა თუ არა არ იცოდა.
-სოფი უკვე მიდის, ხო სოფი ? (იანი მამისმკვლელი თვალებით უყურებდა სოფის)

-კიდევ შევხვდებით (ჰარის ლოყაზე აკოცა და დერეფანში გაუჩინარდა)
-რა ხდება გამაგებინე (ძმას მიუტრიალდა ჰარი და თან ლოყიდან სოფის "ამბორს" იშორებდა)

-Nothing special bro..just (იანი გაჩერდა და ჩაფიქრდა)
-what ? (ანერვიულება შეეტყო ჰარის)

-welcome to the hell (ყრუდ ჩაილაპარაკა იანმა და გეზი კაბინეტისკენ აიღო)
-ბენი როგორ არის ? (მარიამმა გააჩერა)
-კარგად, ხვალ უკვე გავწერ თქვენ წადით და დაისვენედ (იანი)
-კარგი მადლობა (მარიამი)

იანმა აღარაფერი უპასუხა, კაბინეტში შევიდა , კები გადაკეტა და კედელს უაზროდ მიაშტერდა, მასში ტკივილი იღვიძებდა, ბოლოს ვეღარ მოერია და რაც კაბინეტში იყო ყველაფერი ნამსხვრევებად აქცია...სიბრაზის მიზეზი კი ის იყო რომ თავს სუსტად გრძნობდა, სუსტად იმიტო რომ სოფიმ შეძლო და ერთ დროს თავის ჭკუაზე ატარებდა
-ჰარი ვინ იყო ის გოგო ? (ემა)

-გოგო ჩვენი წარსულიდან (გაჩუმდა) შემდეგ კი მოყოლა დაიწყო

ახლა , ამ მoმენტში ერთი და იგივე საავადმყოფოში იყო სამი ადამიანი, რომლებიც სხეულის მარცხენა კუთხეში ენით აღუწერელ ტკივილს გრძნობდნენ, ამ ტკივილს კი ერთი ადამიანის სახელი ერქვა. მეგობრებიდან ორი ამ ადამიანზე ყვებოდა და ტკივილი უფრო აღუწერელი ხდებოდა, ხოლო მესამე ტკივილისგან ყველაფერს ანადგურებდა.ნინა სუგანაბული უსმენდა ბენს და ეჭვი უღრღნიდა გულს, მას ეგონა რომ ბენს სოფი ისევ უყვარდა..ის თვლიდა რომ ბენს ისე არ უყვარდა როგორც ამბობდა, უბრალოდ ძალიან მოწონდა, ამას კი სიყვარულს ვერ დაარქმევდი..ახლა კი სოფის გამოჩენამ თითქოს მისი ეჭვები განამტკიცა და დაარწმუნა რომ ბენს ნინა ხმოლოდ მოწონდა..ხომ იცით ნათქვამია სიყვარულს დამტკიცება სჭირდება და არა უბრალოდ სიტყვებიო...ნინას ერთ "მეს" სჯეროდა ბენის, მეორეს კი ეჭვი ეპარებოდა.
-ნინა ხომ გჯერა ჩემი ? სოფი ჩემი ტკივილიანი წარსულია, რომლის მიმართ მხოლოდ ზიზღს ვგრძნობ (ბენი)

ნინა დუმდა, უნდოდა ეპასუხა, უნდოდა ეთქვა რომ სჯერა მისი, მაგრამ რაღაც აბრკოლებდა, რაღაც აშინებდა
-ნინა მიპასუხე, ნუ ხარ ჩუმათ (ბენს მეტის მოთმენა აღარ შეეძლო, მისთვის დუმილი აუტანელი ხდებოდა) ნინა, ახლა რაღაცს გეტყვი და გთხოვს ყოველთვის გახსოვდეს...! მიყვარხარ და ამ სიტყვას ტყუილად არ გეუბნები, ყოველთვის მეყვარები, ბოლო ამოსუნთქვამდე ჩემში დარჩები, სულის გავლით გულამდე..ბოლო მზის ჩასვლამდე, ბოლო წვიმამდე მეყვარები.
ნინას ამ სიყვების მოსმენისას ჟრუანტელმა დაუარა, ბენს თვალებში უყურებდა და ხვდებოდა რომ სიმართლეს იძახდა...თვალები ადამიანის სარკეა და მასში ყოველთვის ჩანს მისი სიმართლე, თვალები არადროს გვატყუებს...
-ბენ იცი...
პალატის კარი გაიღო და ოთახში მარიამი შემოვიდა
-ბენ მიხარია კარგად რომ ხარ (თბილად გაუღიმა) ნი ჩვენ მივდივართ შენ რას იზამ ?

-მეც წამოვალ (დაუფიქრებლად უპასუხა ნინამ და პალატა მარიამზე ადრე დატოვა)

ბენს ნინას ამ საქციელმა გული დაწყვიტა და თითქოს იმედი დაკარგა რომ ნინა მას დაუჯერებდა
-მას უბრალოდ დრო სჭირდება ბენ, დამიჯერე არ მიგატოვებს (ლოყაზე აკოცა მარიამმა და ისიც გავიდა პალატიდან)
ბავშვები ისევ ჰოლში იდგნენ, ნინას ნიკას მხარზე ჩამოედო თავი
-აი მარიამიც, წავედიტ ? (მაიკი)
-კი წავედით მაგრამ ნინა რჩება (თვალები დაუქაჩა მარიამმა და მიახვედრა რომ წინაღმდეგობის გაწევას აზრი არ ქონდა)
-ხო ბავშვებო მე დავრჩები (ნინა)

-დარწმუნებული ხარ ? დაღლილი სახე გაქ დაიკო (ნიკა)
-ნუ ნერვიულობ კარგად ვიქნები (ნინა
)
ბავშვები გააცილლა და ისევ ჰოლში დაბრუნდა, ბენთან უნდოდა შესვლა, მაგრამ თავს დამნაშავედ გრძნობდა პალატიდან გიჟივით რომ გამოვარდა.ჰოლში მდგომ სკამზე ჩამოჯდა, ხელებიტ მუხლებს დაეყრდნო და თავი ხელებში ჩარგო. ახლა არანაირი ფიქრი არ აწუხებდა ნინას, არანაირი ემოცია არ გააჩნდა.
-შეიძლება ? (თავი აწია ნინამ და ხელში იანი შერჩა, რომელიც მის გვედით მდგომ სკამზე უთითებდა)

-კი დაჯექი (ნინა)

იანი სკამზე მოკალათდა და ნინას მიაშტერდა, მის წინ გარეგნობით უნაკლო ადამიანი იჯდა "ნეტა ისეთივე ლამაზი სული აქ როგორი გარეგნობა" გაიფიქრა და უხერხული სიჩუმე სადღაც შორს გააგდო
-ხელი როგორ გაქ ? (იანი)
-მადლობ კარგად აღარ მტკივა (ნინა)
-შენ თვითონ როგორ ხარ ? (იანი)
-კარგად (ნინა)
-შეგიძლია მენდო, ჩემი მოტყუება არ გჭირდება, ვიცი რომ არ ხარ კარგად(იანი)
-არაუშავს გავუძლებ (ნინა)

-ნინა მომისმინე, შეიძლება ჩემი საქმე არ არის , მაგრამ გეტყვი რომ ბენს ძალიან უყვარხარ, მას საkუთარი თავივით ვიცნობ და დამიჯერე როგორც შენ გიყურებდა ასე არავისთვის შეუხედავს, მისი ყოველი გამოხედვა, ღიმილი, რომელიც შენს მიმართებაშია სიყვარულითაა გაჟღენთილი, მას მართლა უყვარხარ და უბრალო წარსულის აჩრდილის გამო, ნუ იტყვი უარს ორივეს ბედნიერებაზე (იანი)

ნინა ყურადღებით უსმენდა იანს და ხვდებოდა რომ სიმართლეს ამბობდა, ნამდვილად არ ღირდა "აჩრდილზე" ნერვიულობა
-იცი რა იან, შენ კარგი ადამიანი და ნამდვილად კარგი მეგობარი ხარ
ნინა იანს გადაეხვია, ამ ჩახუტებით ორივეს რაღაც უცნაური გრძნობა დaეუფლა, თითქოს მათ შორის რაღაც ახალი დაიწყო, ამ ახალ რაღაცას ერთმანეთის მიმართ ნდობა ერქვა, ნინას ისეთი შეგრძნება ქონდა თითქოს დიდი ხნის უნახავ კარგ მეგობარს ეხუტებოდა, მაგრამ იანში ამოუცნობი გრძნობები ტრიალებდა. ნინა მოშორდა იანდ და ფეხზე წამოდგა
-წამოხვალ ?
-არა, შენ წადი მერე შემოვალ (იანი)

ნინა პალატისკენ წავიდა, იანი იქამდე უყურებდა სანამ ნინა ოთახში არ შევიდა, ფეხზე წამოდგა "perfect" ჩაილაპარა და ისევ კაბინეტს მიაშურა
-მეგონა წახვედი (ბენი)
-ასე ადვილად ვერ მომიშორებ (ბენის სიტყვები გაიმეორა ნინამ)
-სწრაფად ითვისებ (ჩაეღიმა) მოდი ჩემთან (ხელები გაშალა)

ნინაც მაშიინვე ბენისკენ წავიდა, ისიც ოდნავ ჩაიჩოჩა და ნინა საწოლზე მოკალათდა, თავი მკერდზე დაადო და მიეხუტა. ბენმაც თავისი ძლიერი მკლავები მოხვია
-მიყვარხარ (ჩუმათ, მაგრამ ბენისთვის გასაგებად ჩაილაპარა ნინამ)
ბენს სიამოვნების ღიმილმა გადაურბინა სახეზე, ნინამ ხომ პირველად უთხრა "მიყვარხარ", როგორც იქნა გაბედა და უთხრ
-დამიჯერ მე უფრო მეტად მიყვარხარ ნინა...You are the best part of me
ნინამ ღიმილიანი სახით ახედა, ზემოტ აწია, ნაზად შეეხო ბენის ბაგეებს და მერე ისევ მკერდზე დაადო თავი, ცოტახანში ორივემ სიზმრების სამყაროში გადაინაცვლეს.

ბავშვებო სერიოზულად ვიძახი 15 კომენტარი თუ არ ექნება ახალ თავს აღარ დავდებ...! 
იმედი მაქვს მოგეწონებათ ♥))

კატეგორია: ♥ BooK ☆ | ნანახია: 910 | დაამატა: -Skippy | რეიტინგი: 5.0/4
სულ კომენტარები: 151 2 »
2013-05-26 Spam
uimee damviwyebia dakomentarebaaa.. arada kai xnis win wavikitxe. uuuumagresiaaa ai dzaan momwons <3 da sofis wavaglijav tavs biggrin ras mivida erti ra undoda benntan -_- :DD mokled dzaan magari iyo da male dade raa !