ბავშვობიდან ინახავდა რვეულს, რომელიც ერთმა თეთრმა ადამიანმა აჩუქა და თან უყვარს და არ ამხელს…ამ ქალაქში ხო დრო არ გადის. ჰო, აი ესეც აქეთ–იქით დადის. ნეტავ მთელი დღე რატომ მოაქვს ამდენი გვირილა სახლში? რატომ დადის ყოველ დილის 6 საათიდან 8 – ამდე გარეთ. რატომ უჭირავს სულ მარტინი ? რატომ არის უცნაური. შეიძლება დღეს უკანასკნელად ვწერ მოთხრობას, ან პირველად ასეთს… ჩამეხუტეთ სანამ დროა და სანამ ვცოცხლობ… მე დღეიდან ვიხდენ ოცნებებს. მე დღეიდან ვწერ მოთხრობებს ისევ ისეთს. მე დღეიდან ყოველთვის ავხედავ მთვარეს. მე დღეიდან ყოველთვის დავლევ ჩაის. მე დღეიდან არცერთს არ გატკენთ გულს. მე დღეიდან ვცდილობ ვიყო ის, რაც ვარ. მე დღეიდან ვივიწყებ ყველა იმას, რაც იყო. მე დღეიდან მე….. შენ შენ შენ და მე მე მე მე და მე … გზა… ადამიანები.. სითბოება… მოგონების წამი… დრო… ელვა… გულის ტკივილი… მთვარე… ზოგჯერ ერთად.. მაგრამ უფრო შორს. უმზეობა… უჟანგბადობა… უემოციო ღიმილი.. სიცივე… დაგელოდები მთვარემდე… მზემდე… ზღვამდე… ხმელეთის ქვეშამდე… მიწამდე… გულში… ვფიქრობ, დღეს.. ხვალ… თვე.. უცრემლოდ… უსიტყვოდ… უგრძნობლად… ჩუმად…
აღარ გესმით.. ვეღარ ხედავთ… ვეღარ ამჩნევთ.. სიცარიელე.. ფუ… არანაირი ნაცნობი ადამიანი შენს ირგვლივ..არანაირი ნაცნობი სახე..უცხო,უცხო,უცხო… საათისკენ აღარ გაიხედო… დრო აღარ აკონტროლო.თვალები დახუჭე და ყველანი გააქრე.მარტო შენ და ქუჩა. გაშეშებული ადამიანები და გახევებული სამყარო. მარტო შენ და მთვარე. მხოლოდ შენ,ქუჩა და მთვარე. ვიღაც–რაღაც. დაუსრულებელი ფიქრი და დასრულებული სამყარო… შენ მეგობრობა, შენ მარტოობა, შენ მზე, შენ ცა… ვსო. დღეს ისევ ვსვავ ჩაის…
| 
