ერთ ქალაქშიცხოვრობდა ბიჭი ის ღარიბი იყო. მამა გიტარაზე დაკვრა ასწავლა. მშობლების გარდაცვალების შემდეგ მას ყოველ დღე ნახავდით ქუჩაში გიტარით და ქუდით რომელშიც ერთი ორი გროში ეყერა.

 

ძირითადად არავინ აქცევდა ყურადღებას. მას ყველა სცნობდა მაგრამ ბევრს ვერაფერს ეხმარებოდნენ. ყველას თავისი ოჯახი ყავდა გამოსაკვები. სხვისთვის მისაცემი ფული არავის ქონდა. ყველა წუხდა ყველამ იცოდა მისი ცხოვრების შესახებ. მასთან დალაპარაკება უსიამოვნო იყო

 

არავისთან საუბარი არ უყვარდა ხშირად ელაპარაკებოდა მის მეგობარ ძაღლსმაგრამ რაზე ეს არავინ იცის. ერთმა უცნობმა რომელმაც არ იცოდა მისი ხასიათი სთხოვა გზა ესწავლებინა

 

მან კი ხმა არ გასცა და უცნობი წავიდა, რამდენიმე ნაბიჯი გაადგა და სიმგერის სასიამოვნო ხმა სჰემოესმა. ჰანგები ნაღვლიანი იყო. უცნობი მივიდა და გვერდით ცამოჯდა. ესაუბრებოდა ეუბნებოდა თუ რისთვის შეეძლო მიეღწია ამ საკრავის საშუალებით. ის გაინძრა სჰემობრუნდა და უთხრა:

_ყველაფერი ზღაპარია. თქვენ ოპტიმისტი ხართ მე კი ყველაფერს ვუყურაბ რეალურად. რისთვის ვიწვალო?რისთვია ავიგო ოცნების კოშკები? იმედგაცრუებისთვის? ვინ მიაქცევს ყურადღებას ჩემნაირ ღარიბ გიტარისტს?

–კარგი ძაღლია

–ვიცი

–მერე რატო არ უჯერებ

–არ მესმის თქვენი

–ნუთუ ვერ ხედავ თვალებით გეუბნება რომ უნდა მენდო

 

ბიჭი ადგა და წავიდა. უცნობიც გაჰყვა. ბიჭმა ნაბიჯი ააჩქარა. უცნობმა ლაპარაკი დაიწყო: 

–მე შემიძლია გავმართო კონცერტები. შენ დაუკრა, ხალხი მოგისმენს გახდები პოპულარული მერე კიდევ ვინმე დაინტერესდება სჰენით!

–მე არ ვარ თანახმა

–გთხოვთ როგორც მეგობარი!

–თქვენ ჩემი მეგობარი არ ხართ

მაშინ უბრალოდ დახმარებას გთხოვ როგორც შენ სხვებს. ცოტა ოპტიმისტი უნდა იყო! აბა რას ელი?! სულ ასე გინდა იმღერო?! თუ შენ არ მოინდომე და წარმატება არ იპოვე ის შენ არ გიპოვის

–მაგრამ იმედგაცრუება მწარეა

–მერე ნუ დაიმედდები უბრალოდ დავეხმაროთ ერთმანეთს

–მეჩქარება

–გეჩქარება?მატყუებ!

–რა გნებავთ?

–უკვე გითხარი

–გთხოვთ ნუ ჩამაცივდებით ბიჭს ტვალები აუწყლიანდა და გაიქცა

უცნობი აღსარ გაედევნა , მხოლოდ ერთ გამყიდველს სთხოვა გადაეცა მისთვის თავისი მისამართი .....................

ეს შარშან დავწერე 12 წლის ვიყავი:D:D:D:D:D:D:D