ვზივარ.
წინ ზღვა.
ღელავს.
მე. მეც ვღელავ.
მიზეზი ერთია .. ერთადერთი.
შენ აღარ ხარ. წესით აქ უნდა ყოფილიყავი. ჩემს გვერდით.
აქოშინებული თავს ჩავრგავ შენს საყვარელ მაისურში, ჯერ კიდევ შენი სურნელი რომ ასდის.
მიყვარხარ, სიცოცხლეზე მეტად. სად ხარ? არ ვიცი.
დაიმარხე. ჩემთვის.
მე ვიცი.
ვიცი, რომ ცოცხალი ხარ, მაგრამ არა ჩემში.
მენატრები, მაგრამ მაშინ წაიშალა შენი სახელი ჩემი გონებიდან, როცა იდიოტივით აიკიდე ის ბავშვი.
ჰო, შენ მე მიღალატე.
მპირდებოდი ყველაფერს.

და ეს ყველაფერი ფუჭი იმედი იყო. სევდა, რომელიც ჩემშია.
ჩემში, გესმის ჩემში!!!
ცრემლები მისველებს სახეს.

მე მიყვარდა ტანგო. ვცეკვავდი კიდეც .. ახლა ცრემლები ცეკვავენ მას.
მე ვერ შევძლებ უშენოდ ისე როგორც ადრე.
მაგრამ არც არაფერს მოვაკლებ.
მიიყვარდი, ახლა მჭირდები.

არა მას ჭირდები.
გამიჭრდება დიდი მუცლით ცეკვა.