☺ ❤ ერთ თავიანი მოთხრობა ❤ ☺ ☺ ❤ გთხოვთ ნახოთ.. ❤ ☺
მე მაშინ პატარა გოგო ვიყავი, ვისაც ყველაფერი ჰქონდა, რასაც მოისურებდა, თუმცა, თავს მაინც მარტო ვგრძნობდი. ერთ დღეს ფანჯარასთან ჩემ თოჯინას თმებს ვუვარცხნიდი როდესაც შევამჩნიე ჩემი სახლის წინ ახლად გადმოსული მეზობლები..დიდად დავინტერესდი ვინები იყვნენ.დედასთან პირველ სართულზე ჩავედი კაბა ჩამოვქაჩე და მათ შესახებ ვკითხე.დედამ კი მითხრა რომ იქ ჩემიტოლა ბიჭი იყო მშობლებთან ერთად გადმოსული და რომ დღეს გვესტუმრებოდნენ და შევძლებდი მათ გაცნობას..გამიხარდა..ჩემ ოთახში სიხარულით ავირბინე და ვუცდიდი საღამოს ..როგორც წესი დედა ჩემთან ამოვიდა და სტუმრების შესახვედრად გამამზადა..ძალიან ლამაზი კაბა ჩავიცვი რომელიც მამამ მიყიდა თავის პირველ ხელფასზე..
იქვე დედასთან ახლოს ვიჯექი და ველოდებოდი სტუმრებს.მალევე ზარი გაისმა.ჩვენც სტუმრებს სხარულით შევეგებეთ და სახლში შემოვიპატიჟეთ..საკმაოდ კარგი განწყობა შეიქმნა.მათი ოჯახის დიასახლის ტარა ერქვა ,მისი მეუღლე მისტერ როჩესტერი, მათ ვაჟიშვილს კი დენი ერქვა.მშობლები ერთად დასხდნენ მე და დენი კი სათამაშოდ იქით გაგვიყვანეს რომ მათთვის ხელი არ შეგვეშალა.მოგვწონდა ერთად თამაში..სათამაშოებს არ მართმევდა და ნამდვილი ჯელტმენივით იქცეოდა. მას მერე ბევრი დრო გავიდა და დენმა ჩემ ცხოვრებაში ძალიან მნიშვნელოვანი ადგილი დაიკავა,როგორც პირველმა მეგობარმა. სულ მასზე ვფიქრობდი,დავინახავდი და ვიღიმოდი.სულ ერთად ვთამაშობდით.როცა ჩემ ხელებს შეეხებოდა გავიფიქრებდი თუ რა ლამაზი იყო.
დრო გადიოდა.. ჩვენ ნელ-ნელა ვიზრდებოდით..სკოლაშიც დავდიოდით.საუკეთესო მეგობრები ვიყაით.ერთმანეთისთვის არაფერი გვენანებოდა.ის ჩემს მიმართ ამჟრავნებდა ულევ სითბოს რასაც მე ჩახუტებით და მოფერებით ვპასუხობდი.
ერთ დღესაც დენის დაბადებისდღეს ავღნიშნავდით როდესაც საშინელი თავის ტკივილი დაეწყო.მშობლები ისე შეშინდნენ რომ გადაწყვიტეს დენი ექიმებს გაესინჯათ.და აი ჩემი პირველი და ყველაზე დიდი დარტყმა ცხოვრებაში სწორედ მაშინ მივიღე ,როცა დედამ მითხრა რომ დენს ლეიკემია ჭირდა..მე ვცდილობდი საკუთარ თავს შევწინააღმდეგებოდი და ცრემლები დამემალა. იმ მომენტიდან, მე უფრო მეტად, მთელი არსებით შემიყვარდა დენი..გამოსავალი ერთი იყო,მისთვის ძვლისტვინი უნდა გადაენერგათ რომ გადარჩენილიყო თუმცაღა გვიანი აღმოჩნდა .იძულებულები ვიყავით შევგუებოდით რომ ერთ დღეს ის ჩვენთან არ იქნებოდა და რომ ღმერთი თავისთან წაიყვანდა..წამართმევდა და ისევ მარტოს დამტოვებდა..დედა ხვდებოდა რა ცუდად ვიყავი ამის გამო..ისიც ძალიან ნერვიულობდა..როდესაც დენი საავადმყოფში გადაიყვანეს ყოველდღე მივყავდი მასთან.სიცოცხლის ბოლო დღეებშიც კი იბრძოდა.ყოვედღე როცა მასთან მივდიოდი მიმქონდა ნაყინები და გაღიმებული სახით მხვდებოდა..ვიხსენებდით ერთად გატარებულ დროს..როგორ გვიყვარდა ნაყინების ჭამა.როგორ ვიპარებოდით ხოლმე ტბაზე,და როგორ ვაშენებდით სილისგან კოშკებს სადაც უნდა გვეცხოვრა..:((როგორ ვეთამაშებოდით მის ლეკვს რომელიც მე ვაჩუქე.ერთ დღეს როცა დედამ მიმიყვანა თვითონ დენის დედასთან დამტოვა და წავიდა,მალეე მასაც მოუხდა გასვლა როდესაც ექიმმა დაუდძახა.რისიც მეშინოდა ეს ჩვენი მართო დარჩენა იყო.თავი ვერ შევიკავე და ცრემლები წამომივიდა.დანმა კი სახეზე მოფერება დამიწყო და მითხრა რომ სულ ჩემ გვერდით იქნებოდა,მითხრა როცა რამე გამიჩირდებოდა ფურცელზე დამეწერაა და დამეწვა რომ მასთან მისულიყო.არ შევწინააღმდეგებივარ,თავი მკერძე დავადე და ფიქრებს მივეცი,ხელი კი დენზე ძალიან მაგრად მეკიდა
რამოდენიმე საათში სახლში, დედას კალთაში გამეღვიძა.თვალები ცრემლიანი ჰქონდა და მე მომცქეროდა. მან მხოლოდ ის მითხრა რომ დენი საბოლოოდ წავიდა ჩვენგან.
-ასე დასრულდა ჩვენი მეგობრობის ისტორია,რომელიც მხოლოდ მოგონებადღა დამრჩენია.სულ ეს იყო მის ჯეინ
-კარგი,დაიკავეთ თქვენი კუთვნილი ადგილი,გაკვეთილის ბოლოს კი თქვენი ნაშრომი ამაბარეთ რომ შეგაფასოთ.
ძალიან ბერვი ხანი ვწერდი..ძაან მინდოდა კარგი გამომსვლოდა..პირველია და მაგიტო,..მკაცრად ნუ შემაფასებთ მაგრამ კრიიტიკაც აუცილებელია..:)))
| 
