მოკლედ გეტყვით რომ ძალიან სულელურად მოვიქეცი და ეს რომ არ დამედო არ შემეძლო ( მოთხრობის ბოლო თავზე კომენტარები რომ წავიკითხე ცდად გავხდი, იმიტომ რომ დავინახე თურმე მართლა კითხულობდა ბევრი მოთხრობას და მართლა ელოდებოდა რაღაცას. მარიამო რომ დროებით წავიდა, მოთხრობების რეიტინგი დაეცა. ეს შეიძლება უბრალო დამთხვევა იყო, მაგრამ ჩემ მოთხრობას 4 კომენტარი ქონდა, წინა თავს 12. ეს ჩემთვის იყო საშინელება( დამეკარგა წერის ხალისი და სტიმული ( ეს ჩემი საშინელი თვისებაა. ერთ დღეს ცუდ ხასიათზე ვიყავი. აიფანზე რომ შემოვედი დავიწყე მოთხრობის წერა. წინასწარ განვსაზღვრე რომ ეს ბოლო თავი უნდა ყოფილიყო. არც ვიცოდი რას ვწერდი, ისე ჩავათავე მოთხრობა პესიმისტურად, უაზროდ, ყოველგვარი ინეტერესი დაკარგა თავმა. და მერე მივხვდი რომ თურმე ხალხს მოსწონდა ჩემი მოთხრობა. სულ მცირე 8 ადამიანი მაინც კითხულობდა მოთხრობას.  ბოდიშით, მაპატიეთ!! თქვენი კრიტიკა ჩემთვის მისაღებია და გეთანხმებით :'( უპასუხისმგებლოდ მოვიქეცი. მაგრამ ეს აღარ განმეორდება გპირდებით!! ყველაფერს სერიოზულად მოვკიდებ ხელს ** თუ ახალი მოთხრობა დავიწყე. ყველაფერს გიჟივით აღარ მივატოვებ ** ძალიან ძალიან მიყვარხართ ჩემო მკითხველებო ***
შეძლებთ კვლავ მენდოთ?? * როგორც ავტორს **
| 
