first love never dies 22 - 6 მაისში 2012

(21 თავი)
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ცოტახნის შემდგე პალატის კარი გაიღო და ჯონი შემოვიდა..

-ლოლაა!

-ენიმ მითხრა რო ჩემი ნახვა გინდოდა

-მართალია

-გისმენ

ჩუმად ვიყავი და ხმას არ ვიღებდი..

მოვიდა და ჩერმს საწოლთან ძალიან ახლოს დაჯდა

-არ ვიცი რა ვთქვა

-არცაა საჭირო რამე თქვა.. მითხრა ჯონმა და მაკოცა..

-მიყვახარ ლამაზო.. შენ მუდამ ჩემი პატარა ფერია იქნები ლოლა..

წამოდგა.. ფარდები ჩამოაფარა და ჩემთან მოვიდა.. სანამ ჩამოაფარებდა თვალი მოვკარი ლიამს.. რომლის ლოყაზეც ცრემლი მოცურავდა..

ხელი მომხვია და კიდევ ერთხელ მაკოცა.. საწოლიდან წამოვიწიე...

დიდიხნის შემდეგ ასეთი ბედნიერი პირველად ვიყავი...

პალატის კარებზე კაკუნი გაისმა..

-მიყვარხარ ლამაზო.. მაგრამ აქ ამის ადგილი არაა..

-მეც მიყვარხარ

-უკაცრავად.. ჩემი დის ნახვა მინდა..

-შემოდი ვინ გიშლის მერე..

ჯონი გვერდით მომიჯდა.. პალატაში ლოგანი შემოვიდა...

-ჩემი აზრიტ პარდები არ უნდა გაგეწია..

ტქვა ლოგანმა და ფარდები გაწია.. ლიამი იქ აღარ იდგა წასულიყო.. წავიდოდა აბა რას იზამდა.. მისიც მესმის.. ძნელია როცა ცალმხრივი სიყვარულია..

-ზედმეტი იყო.. და საერთოდ ჩემი დისთვის არ უნდა გეკოცნა..

ჯონი რაღაცის თქმას აპირებდა მაგრამ მე არ დავაცადე..

-ლოგან ეს მე მინდოდა

-მნიშვნელობა არ აქვს ვის უნდოდა და ვის არა..დარწმუნებული ვარ.. ჯონს იმაზე მეტად უნდა შენთან დაწოლა ვიდრე შენ ფიქრობ

-ლოგან სულ გადაირიე..

-არა რაც სიმართლეა იმას ვამბობ

-იცი რაც შენ თქვი ეს არასწორია... მე შენი და მიყვარს და მუდამ მეყვარება..

-მაშინ უკვალოდ არ გაქრებოდი

-ეს მამაჩემის სამსახურის ბრალია.. მე არ მინდოდა წასვლა.. ლოლა ხო გჯერა ჩემი

-მჯერა.. ჯონი მიყვარს და ლოგან რამე საწიიააღმდეგო გაქვს?

-კი.. არ მინდა კიდევ ერტხელ გატკინონ გული.. შენ ჩემი და ხარ და ხო იცი როგორ მიყვარხარ

-ჯონ შეგიძლია მარტო დამტოვო ლოგანთან

-რა თქმა უნდა ლამაზო.. შუბლზე მაკოცა და გავიდა..

-ლოგან მოდი..ჯონის წინააღმდეგი ხარ?

-არა... უბრალოდ არ მინდა კიდევ ერტხელ გატკინონ გული...

-არც მე.. ვიცი რო ჯონი ერთადერთია ვინც მიყვარს...

-მოდი ჩემთან ლამაზო..

ლოგანმა გულში ჩამიკრა..

-არ მინდა კიდევ გატკინონ გული.. ხო იცი როგორ მიყვარხარ.. შენ ჩემთვის ყველაფერი ხარ..

-ვიცი.. ნუ გეშინია.. მე ვეღარასოდეს ვერავინ მაწყენინებს.. მითუმეტეს ვინმე ბიჭი..

-აბა პაციენტი როგორააა?

-კარგად.. აქედან წასვლა როდის იქნება შესაძლებელი

-უკვე შეგიძლიათ

-მართლაა?? *-)

-კი ნამდვილად..

-და გულის წასვლა რისი ბრალი იყო?

-ეს უბრალოდ გადაღლილობის ბრალი იყო.. ჯობს რამოდენიმე დღე დაისვენოტ და შემდეგ გააგრძელოთ ჩვეულებრივი ცხოვრება..

-მადლობა ექიმო..

ექიმი გავიდა და ჩემები შემოვიდნენ..

ენი მაიკი გარშემო დამისხდნენ.. ლოგანი და ჯონი კი დივანზე ისხდნენ და რაღაცას ჩუმად ჩურჩულებდნენ..

-აღარ მივდივართ?ბოლოს მე დავარღვიე სიჩუმე..

-წავიდეთ..

მეორე დღეს დილიტ კოლეჯში მინდოდა წასვლა მაგრამ ენიმ დამიშალა.. პირველ რიგში ბოდიში უნდა მომეხადა დირექტორისთვის..

მერე კი სასწავლო კურსს დავბრუნებოდი..:( თან საშინელება იყო და თან კარგი..

რამოდენიმე დღე სახლში ვიყავი გამოკეტილი.. საშინელება არაა???

აბა რა არის.. საშინელებააა..!! :)

-ადექით ეხლა რაა.. ნერვებს ნუ მიშლით.. მარტო მრცხვენია დირექტორთან მისვლა.. წამომყევით რაა..

-ჯერ ადრეა

შეხედეთ რა დრო დამიდგა.. ახლა მე ვაღვიძებ სულ ყველას,როცა ადრე ისინი მაღვიძებდნენ მე..

-კარგი მაშინ მარტო წავალ..

საუზმობა დავამთავრე და მართლაც კოლეჯში მარტო წავედი..

ჩანთაში წიგნებიც და რვეულებიც პირველად ჩავაწყე..

დირექტორთან საუბარზე აღარ ვილაპარაკებ .. საკმაოდ კარგად მიმიღო.. ჩემს კლასში ჩემ ადგილას დავბრუნდი.. მედიცინის ლექციების შემდეგ პირველად

დავესწარი სამსახიობოზე..

-ბავშვებო.. ჩვენი კოლეჯი მიიწვიეს კონკურსზე.. სადაც ჩვენ უნდა წარვადგინოთ "რომეო და ჯულიეტა"..დღეს ჩვენ შევარჩევთ და დავანაწილებთ

როლებს...

ცოტა დიდხანს კი მომიწევდა ყოფნა..მაგრამ ახლა სწორედ ეს იყო საჭირო..

თითქმის ყველა როლი შეარჩია მასწავლებელმა..რომეოსა და ჯულიეტას გარდა..

-ამას თქვენ გადაწყვეტთ..ახლა მე დაგირიგებთ ფურცლებს და თქვენ დაწერეთ იმ ბიჭს და გოგოს ვინც უნდა იყოს თქვენი აზრით ყველაზე მეტად შეეფერება რომეოსა და ჯულიეტას როლებს..

თან ლაპარაკობდა და თან ფურცლებს არიგებდა.. როცა ყველაფერს მორჩა.. ცოტახანი გავიდა და ისევ დაბრუნდა.. ოღონდ ახლა უკვე გადაწყვეტილი ქონდა ვინ უნდა ყოფილიყო რომეოსა და ჯულიეტას როლზე..

-კარგით.. მოდით დავიწყოთ რომეოს როლით..

ჩვენი რომეო იქნება კოდი სიმსონი

აი ზუსტად ასეთი იყო კოდი...

-კარგი ჯულიეტას როლს რაც შეეხება.. ეს იქნება მარია დოლორეს ლერმანი..

გაშტერებული ვიყავი.. რაა? არ არსებობს.. მე ჯულიეტაა?

-კარგით.. დღეს ყველა თავისუფალი ხართ..ხვალ გელოდებით ისევ აქ და ისევ იმ დროს რა დროსაც ყოველთვის ვხვდებით..

კოდმა გასვლის დროს ხელი გამიყარა..

-აბა ჩემო ჯულიეტა როგორ ხარ? გამოკეთდიი?

-კარგი რა კოოდ!! ახლა შენი თავი არ მაქვს

-მე კოდი არ ვარ..

-აბა ვინ ხარ? რომეოო?

-სწორედ გამოიცანი..

კოლეჯის კარებთან ვიყავით უკვე.. თვალი მოვკარი ჯონს მისკენ გავიქეცი და ძლიერად ჩავეხუტე..

-რაო ლამაზო.. როგორ ჩაიარა დღემ?

-რავი კარგად.. გავიაროთ..და მოგიყვები რაღაცეებს..

მყუდრო კაფეში დავსხედით.. და მოვუყევი კოლეჯში რაც ხდებოდა..

სახლში მიმიყვანა..მივიპატიჯე მაგრამ არ შემომყვა.. სანამ შევიდოდი ძლიერად ჩავეხუტე.. ძალიან ახლოს იყო მისი ტუჩები ჩემთან.. და მის სუინთქვას ვგრძნობდი..