(თავი 17)
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * LOLA"S BOOK
ლიამის წასვლის შემდეგ ვივახშმეთ.. კოდი ჩვენთან დარჩა.. ძალიან კი გამიკვირდა როცა ლოგანმა დარჩენა შესთავაზა..
ვახშმის შემდეგ ზევით ავედი და ჩემს ლოგინში ჩავეგდე..
მშვენივრად მეძინა მეთქი რო ვთქვა მოგატყუებთ.. მთელი ღამე ლიამზე ვფიქრობდი.. რატოო? რატო? რა გინდოდა? მე ხომ ვცდილობდი წარსული თავიდან ამომეგდო..
მემგონი ყველაფერს ჯობს ჩამოვშორდე.. წავიდე ისეთ ადგილას სადაც არავინ მიცნობს და დავიწყო ახალი ცხოვრება..
ეს კარგი იდეა.. და შევასრულებ კიდეც.. მხოლოდ ერთი წელი მოვიცდი.. ამ წელს დავამთავრებ და გამოვალ კოლეჯიდან..
მეორე დღეს მხოლოდ ადგილს ვარჩევდი სად უნდა წავსულიყავი..
ბოლოს შევჩერდი ძალიან პატარა ქალაქ ლუიზიანა..
მართალია ზღვა და ჩემები ძალიან მომენატრებიან მაგრამ ასე ჯობია..
ისიც გადავწყვიტე რომ 1 წელი არაფერს დაველოდები..
ვაპირებ დღესვე გამოვიტანო საბუთები.. ოღონდ ისე რომ ვერავინ გაიგოს..
ლექციებზე გათიშული ვიყავი და მხოლოდ ამაზე ვფიქრობდი და თან ვუსმენდი
christina aguilera-hurt
დეპრესიული კია მაგრამ მაინც ვუსმენდი.. ისე მეც თითქმის დეპრესიაში ვარ..
ლექციები დასრულდა.. მე კოლეჯში დავრჩი და ჩემები მარტო გავუშვი.. ვუთხარი რომ ბიბლიოთეკაში მინდოდა ყოფნა..
როცა დავრწმუნდი რომ წავიდნენ მე დირექტორთან ავედი..
კაბინეტში კოდ დამხვდა..
-გამარჯობათ.. თქვენტან ცალკე საუბარი მინდა..
-რა თქმა უნდა ლოლა.. ლოლაა? ხო არ მეშლებაა?
-არაა ..არრაა
-მე და კოდი საუბარს მოვრჩით..
კოდს მიუბრუნდა..
-კოდ თავისუფალი ხარ..
არაფერი არ უთქვამს ისე გავიდა.. მივხვდი რომ ჩემი დირექტორის ვიზიტმა გააკვირვა.. "აუ ახლა თუ ამან ჩემებს გააგებინა რა ვქნაა?"
ჩემთვის გულში გავიფიქრე..
დირექტორს ყველაფერი მოვუყევი.. თუ რატომ ვანებედი თავს სწავლას და რატომ მივდიოდი..ოღოდ წარსული კი არ მომიყოლია..
დირექტორს ვთხოვე არავისთვის ეთქვა რაზე მოვედი..
საბუთები წამოვიღე.. და წამოვედი..
ცუდი ამინდი იყო,მაგრამ ქალაქში გავლა მაინც გადავწყვიტე,რადგან ცოტა არ იყოს ვნერვიულობდი და იქნებ დავწყნარებულიყავი..
წვიმაც დაიწყო..:(
ქალაქში მივბოდიალებდი როცა ვიღაცას დავეჯახე...
-ჰეი წინ არ უნდა იყუროო? უხეშად მითხრა
-ლიამ?
-ლოლა? აქ რას დახეტიალობ ამ ამინდში?
-შენი საქმე არაა..
-ზუსტადაც რომ ჩემი საქმეა..
-ლიამ გამატარე..
-არა.. ჩემტან ერთად წამოხვალ..
-შენ თავზე დიდი წარმოდგენა ხო არ გაქვს?
-წამომყევი..
-თავი დამანებე..
ხელით დამიჭირა.. მისი მოშორება ვცადე,მაგრამ არ გამომივიდა..
-გამიშვი არ გესმის?
-არაა... რა გინდა მეც ნახევრად შიშველი დავდგე შენ წინ და მერე მიმიღებ,როგორც კოდი?
-შენ ტვინში მაჟოლები ხო არ გაქვს?
-ტუმდაც მქონდეს..
ზედა გაიხადა.. გაქცევა შემეძლო მაგრამ ისე დავიბენი მისი ამ საქციელით რომ გავშეშდი..
-ეხლა მოგწონვარ?
-სულ გადარეულხარ ხო იცი..
-არა შენ გადამიყვანე ჭკუიდან..
ხელი უხეშად მომხვია წელზე.. უხეშად? ვაჭარბებ ცოტა არ იყოს.. უბრალოდ მე არ მსიამოვნა მის ტუჩებთან ასე ახლოს რომ მოვხვდი და მივხვდი რაც რაც მას სურდა..
-იცოდე ყვირილს დავიწყებ..
უკვე სუნთქვა მიჭირდა როცა ეს ვუთხარი..
-ვერ დაიწყებ.. რადგან სულაც არ გინდა ახლა ვინმემ შემიშალოს ხელი..
ხელი კიდევ უფრო მომიჭირა და მაკოცა..
მისი კოცნა მესიამოვნა... და მეც კოცნითვე ვუპასუხე..
აი ასე ვიდექით ქუჩაში.. არაფრის არ მეშინოდა,რადგან ვიცოდი რომ ღამე იყო და ცუდი ამინდი.. გაკეთ კი ამ ამინდი გიჟის გარდა არავინ გამოვიდოდა..
გამოდის რომ მეც გიჟი ვარ..
წვიმაში ვიდექიტ და ერთმანეთს ვკოცნიდიტ.. ეს კოცნა თითქოს უსასრულოდ გაგრძელდა...
-წამოდი სანაპიროზე..
ხმა არ გამიცია ისე გავყევი.. მისმა ერთმა კოცნამ მომალბო..
ზუსტად არ ვიცი ლიამის მიმართ რას ვგრძონდი,მაგრამ ახლა მიხაროდა..
სანაპიროზე გავატარეთ ცოტახანი.. ვსაუბრობდიტ და თან მთვარეს ვუყურებდით...:)
-ლოლა ჩემს მიმართ რა გრძნობ?
-არ ვიცი..
-ეჰჰ.. საცოდავად ამოიხვნეშა..
-გეყოფა.. ახლა ბედნიერი ვარ და მიხარია.. შენი კოცნა ძალიან მესიამოვნაა..
გაიღიმა
-რა იყო?
-არა არაფერი.. გამახსენდა როგორ შეგხვდი..
-ხოოო..
-ლოლა კოდ მოგწონს?
-არაა?
-გიყვარს?
-არაა
-აბა მასთან რა გაკავშირებს?
-მეგობრობა..
-კოდს უკოცნიაა ?
-ეს რრა კითხვაა?
-ესეიგი უკოცნია..
-რა გინდა? ისევ ნერვები ნდა მომიშალო?
-არაა.. მაპატიე..
-მგონი დროა წავიდე.. ლოგანი მომკლავს..
-მე წაგიყვანნ..
სახლამდე მიმიყვანა ლიამმა..
კიდევ ერთხელ მაკოცა და მერე წავიდა..
-მიყვარხარ ლამაზო..
მე ვერაფერი ვუპასუხე..
დროა ნაბიჯი გადავდგა და შენიდე.. ალბათ ლოგანი მომკლავს.. მაიკი დამახრჩობს..მხოლო ენი სანამ ყველაფერს არ მომაყოლებს მანამდე მაწამებს..
კარე გავაღე.. ჩუმად მინდოდა ასვლა მაგრამ ვერ ავედი..
-აი ჩვენი ტურისტიც მოვიდა...
-ლოგან ტურისტი ვინაა?
-შენ.. მთელი დღე რო დახეტიალობ ქუჩა-ქუჩა..
-აუ თავი დამანებე მეძინება..
-სად იყავი?
ეხლა ენის ჯერია..
-არსად..როგორც ლოგანმა თქვა დავხეტიალობ ქუჩა-ქუჩა..
-აააა..
-ეი გოგონი მე არ უნდა მნახოო?
მაიკმა მისაღებიდან დაიძახა..
შევედი.. იქ მასთან ერთად ბეისბოლის მატჩს უყურებდა კოდი..
-კოდ შენ აქ რა გინდაა?
-რავი მაიკმა დამპატიჟა..
-ააა... წავედი მე უნდა დავიძინო..
-შენს პიჯაკს ბიჭის სუნი რატომ აქვს?
-რაა?] ლოგან რეებს ბოდიალობ?
-მეც შევამჩნიე..
ენი გამოხტა..
-რა გინდათ? თავი დამანებეთ.. ასეთი აუზრობებს საიდან იგონებთ..
ისე კურთუკს მართლა ადიოდა ლიამის სურნელი..
-დამანებეთ თავი..
ვთქვი..მათი ლაპარაკისთვის ყურადღება არ მიმქცევია და დავწექი .. მეორე დილას მშვენიერი ამინდი იყო..კარგად მეძინა.. თვალები რომ გავახილე მხოლოდ მაშინ გამახსენდა რომ აქედან მივდიოდა,მაგრამ ლიამი? ახლა კი უკვე ნამდვილად არ ვიცი რა ვქნა..
გამოვიცვალე..:) ველოსიპედზე შემოვჯექი და პარკში სასეირნოდ წავედი..
სხვათაშორის ძალიან ცხელოდა.. გუშინ კი საშინელი ამინდი იყო.. ასე უცებ გამოდარება... ცოტა არ იყოს მიკვრის..
მთელი დღე ასე გავიყვანე..
ცოტა რომ აგრილდა მე და ენი შოპინგზე წავედით..ისე ჯობდა არ წავსულიყავი,რადგან წარსული ამით მთლიანად აღსდგა მივიწყებისგან..ამას იმიტომ ვამბობ რომ მალე გაიგებთ რა მოხდა..
გამოვიცვალე აი ასე გამოვიყურებოდიი...
ენი კი ასე
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
აი ეს თქვენნ.. დიდხანს ვწერდი.. იმედია არ მაწყენინებთ და კომებს დაწერთ.. წინა თავზე ხო ძაან ცოტა კომი იყო... მიყვარხართ ძალიან ეს თავი თქვენ გეძღვნებატ.. ვიცი რომ უაზრობა თავია მაგრამ რა ვქნა.. კომები ნუ დაგავიწყდებათ რაა..