ოტახში ლიამი შემოვიდა..

"არაააააააააააააააააააააააააააააააააააააააა... ვერ ვიტან ჩემ თავს.."

არც მე და არც კოდს ხმა არ გაგვიღია.. გვერდი-გვერდ ვიჯექით და ჩუმად ვიყავით... მე ლიამის ყურება არ შემეძლო.. ამიტომ კოდს თვალებს არ ვაშორებდი..

-კოდ წამოდი.. მაიკი გაამზადებდა ტანისამოს.. მარტო დავტოვოტ.. მგონი დროა ლიამმა გაიგოს როგორი მდგომარეობა მასსა და ლოლას შორის..

-კარგი.. ცოტახნიტ გემშვიდობები მეგობარო.. 

კოდმა მაკოცა და გავიდა..მაკოცა,მაგრამ არა ტუჩებში.. ჩვენ შევთანხმდით რომ ჯერ მხოლოდ მეგობრები ვიქნებოდით

-მომენატრე ლოლაა..

მისი სიტყვები ექოსავით მომედო.. 

მე ხმა არ გამიცია.. იგი მოვიდა და გვერდით მომიჯდაა..

-რა გინდა? რატომ დაბრუნდიი? ვერ ხედავ რომ ცხოვრება თავიდან დავიწყეე? ყოველშემთხვევაში ვცდილობ თავიდან დავიწყო.. მე დავივიწყე წარსული და როგორც მახსოვს შენც იმ წარსულს ეკუთვნი..

-ჩემი ბეჭედი? ის ისევ რატო გიკეთიაა?

-ის მე მაჩუქეს და იმიტომ მიკეთია. და თუ ძალიან გინდა აიღე..

მოვიხსენი და მივუგდე..

-ნუ მეჩხუბები.. 

-ოჰოო.. ლიამ აქ რა გინდა?

-მინდა დაგიბრუნო

-როდის ვიყავი შენი, რომ ჩემი დაბრუნება გინდა?

-რაა?? ესეიგი..

-მე და შენ მხოლოდ მეგობრები ვიყავით..

-მე შენ მიყვარდი

-გიყვარდი? ხო და თუ გიყვარდი წარსულში ახლა აწმყოში ჩემტან რა გინდა?

-მომენატრე.. მომენატრა შენი სურნელი.. 

თავი მეორე მხარეს მიატრიალა.. 

-მე ისევ მიყვარხარ... არ შემიძლია დაგივიწყო..

ნაგლად მოიხედა ჩემკენ და გამიღიმა..

-რა გინდა? ასე რატო მიყურებ?

-მეე?

-ლიამ წადი გთხოვ ..

-რაა?

-რაა რაა?

-კოდი მოგწონს?

-არაა შენი საქმე..

-მითხარი

-შენი საქმე არაა მეთქი..წადი აქედან..

-ახლა წავალ.. მაგრამ იცოდე რომ არ მოგეშვები?

-რაა?

-ხო კარგი მივდივარ..

წამოდგა, მაგრამ სანამ გავიდოდა მომაძახა და მერე გაიქცა..

-ისე კოდის ტანისამოსი არ გიხდება ლამაზო..

-აქედან მოუსვი.. თავი დამანებე.. წადიი.. 

-მივდივარ..