LOLA"S BOOK
-ლოლა რას შვრები? ჩემტვის ბაღში ვიჯექი და ვფიქრობდი როცა კოდმა გამომაღვიძა ფიქრებიდან..
-არაფერს..
-ახლა თეატრალურის ლექციები იწყება
-ვიცი
-თეატრალურზე შენი პირველი ლექციაა?
-ნუუ!.. კი ასეა..
ლოგანმა ხელი დამიქნია..კოდს გამოვემშვიდობე და ლოგანტან მივედი..
-ჰეი.. ლამაზო.. რა ხდება? კოდს რაზე ელაპარაკებოდი?
-არაფერზე ისეთზე
-და მაინც?
-ლექციაზე..
-ააა.. კაი..
ლოგანმა მიმიხუტა.. უცაბედი და უცნაური საქციელი იყო მაგრამ მისი ეს საქციელი ძაან მომეწონა..
ზარი დაირეკა.. კოდი ჩვენთან მოვიდა..
-წამოდი დარბაზში..
-კარგი..
დავთანხმდი და დარბაზში წავედით..
რადგან ეს პირველი ლექცია იყო მასწავლებელი მომავალ გეგმებზე გველაპარაკა დავალებათ არაფერი არ მოუცია..
სიმართლე რო ვთქვა უკვე მომბეზრდა კოლეჯი.. ამ წელს ჩავამთავრებ და გამოვალ.. ზუსტად ჩემზეა ნათქვამი რომ სწავლისთვის არ ვარგივარ..მე რომ მკითხოთ სწავლა თვითონ საძაგლობა.. მთელი 45 წუთი უნდა იჯდე და ლექტორს უსმინო.. მემგონი ლექტორებმა თვითონ არ იციან ხან რა სისულელეს ყბედობენ.. ასე მგონია მათაც ბეზრდებათ დაუსრულებლად ერთი და იგივეს გამეორება..
არრაა.. არაა. სწავლა ჩემის საქმე არაა.. მე და წიგნი ძალიან ცუდი მეგობრები ვართ.. კითხვით შეიძლება რამე წავიკითხო მაგრამ არაფერი გავიგო.. მხოლოდ ერთხელ ძალიან დამაინტერესდა სტეფან მეიერის წიგნი "ბინდი".. ამ წიგნის ყველა ნაწილი წავიკითხე.. პირველი წიგნი იყო რომელიც ასე ძალიან დამაინტერესა.. ბავშვობაში კიდევ დეტექტივები მიყვარდა.. სწავლა კი საშინლად მეზარებოდა.. თავის ქებაში არ მინდა გამომივიდეს,მაგრამ სწავლა რო აარ მეზარებოდეს ალბათ ბევრს ვაჯობებდი...
დებილი არ ვარ ახლაა? მთელი 45 წუთია ამ სისულელებზეა ვფიქრობ...და რაღაც დებილობებს ვყვები.. თქვენ შეიძლება გეგონოთ რომ ტვინში ყველაფერი მწყობრში ვერ მაქვს მაგრამ ეს ასე არ არის.. არ შეცდეთ ბავშვებო..
სიყვარული? და მივედი სააბოლოო საკითხე რაზეც შემიძლია ლექციის განმავლობაში ვიქიფრო..ეს გრძნობა დაავადება.. და სხვა არაფერი.. განკურბნება შესაძლებელია,მაგრამ ძალიან რთულია.. მე ვფიქრობ რომ ამ სენისგან განვიკურნე.. ამის მერე თუ ვინმეს შევიყვარებ.. ჯერ იმ ადამიანს კარგად გავიცნობ..
მიყვარხარ ამ სიტყვას აღარ ვიტყვი ისე ადვილად როგორც ადრე ვამბობდი..
-ეე გოოგო რა გჭირს? ადე დამტავრდა ლექცია..
-უი.. დამთავრებულა..
აი ენმა რა მშვენივრად გამომაღვიძა .. გამომიყვანა ფიქრებიდან.. არადა კიდევ რამდენი უნდა მეფიქრა..
-რა გჭირს?
-არაფერი
-მასწავლებელი რაზე ლაპარაკობდა?
-რაზე დაა.. რაზე დააა..
-რაზეე?
-იმაზე?
-რაზე იმაზე?
-კაი რა მომეშვი
-მთელი 45 ხუთი წუთი ფიქრობდიი?
-ასე გამოდის
-აუ შენ მაგარი მყავხარ რაა ლოლა..
ჩამეხუტა ენი.. ცოტახანს ასე ვიყავით დარბაზში რომელიც ნელ-ნელა იცლებოდა.. ყველაზე ბოლოები ჩვენ გამოვედით.. მაიკი და ლოგანი უკვე მანქანაში ისხდნენ..
-აუ ბიჭებო.. ენნ.. მე მინდა ფეხით გავიარო..რომელიმე წამომყვებით?..
-მე ნამდვილად მეზარება..
ენი დაიჯღანა და მანქანაში ჩაჯდა..
-კაი მაშინ მარტო წავალ.. მაინც მშვენიერ დროს გავატარებ..
მთელი საღამო ქალაქში უფრო სწორედ პარკში ვიხეტიალე.. ასე თუ ისე კარგი დრო გავატარე.. კაფეში ცივი ყავა და ნაყინი მივირთვი.. პარკში ბამბის ნაყინი ვჭამე.. რამოდენიმე ატრაქციონზეც ვიჯექი.. მთელი დღე მშვენივრად გავატარე.. მაგრამ ახლა სახლში წასვლა არ გინდა? ფულიც აღარ მაქვს რომ ტაქსით წავიდე.. ფეხითაც მეზარება.. იქვე რაღაც სასტუმრო იყო და იქ მივედი.. გადავწყვიტე იქ გამეთია ღამე.. მერე ლოგანს დავურეკავდი.. მოვიდოდა და ფულს გადაიხდიდა..
მემგონი ძალიან კარგი იდეაა.. ყოველშემთხვევაში ცუდი არა..
-ოთახი მინდა ერთი ღამით
-ააი გასაღები ინებეთ .. ლიფტი იქითაა..
გარედან ერთი შეხედვით დიდი ვერაფერი სასტუმრო ჩანდა,მაგრამ შიგნიით? ძაან მაგარი იყო.. დიზაინი მომეწონა,რადგან ჩემს გემოვნებაში ჯდებოდა..
423 ნომერი იყო ჩემი ოთახი..
შევედი თუ არა ლოგინზე დავეცი.. ისე ვიყავი დაღლილი ადგილიდან ვერ ვინძრეოდი, როგორც იქნა წამოვდექი და სააბაზანოში შევედი.. შხაპის მიღება არ მაწყენდა..
ნელ თბილმა წყალმა მომადუნა.. სიმძინე მომეხსნა.. თითქოს რაც მე ვიარე და ის დაღლილობა უცბად გაქრაო.. აბაზანიდან გამოვდიოდი როცა კარზე ზარი გაისმა..
ამ სასტუმროში რომ ვიყავი არავინ იცოდა.. ალბათ ოფიციანტი იყო.. სხვა ვინ უნდა ყოფილიყოო?
პირსახოცი შემოვიხვიე და გავიქეცი..
კარები გავაღე..
-ვაუ..
-რატო მომშტერებიხარ ეგრე იდიოტო?
კარების მიხურვას ვაპირებდი მაგრამ არ დამაცადა კოდი ოთახში შემოვიდა..
-მე ამ სასტუმროში ვცხოვრობ.. შენც? არ გელოდი ნამდვილად.. ტელეფონი გაფუჭდა ჩემთან და მეთქი მეზობლისგან დავრეკავ მეთქიი?
-ხო ხედავ რო არ მაცვია.. გადი აქედან..
-კარგი..
კოდი მიბრუნდა.. მაგრამ ისე ისევ მობრუნდა.. ისე სწრაფად მომხვია ხელი წელზე და მაკოცა რომ აზრზეც ვერ მოვედი.. კარებიც ამავდროულად ფეხით მიხურა..
ნელ-ნელა ოთახისკენ მივყავდი.. მინდოდა მომეშორებინა მაგრამ ვერ შევძელი..
ზარი გაისმა..
"-yes.. არის .. " გულში წამოვიყვირე.. ამან მიშველა.. რადგან მისგან თავის დახსნას ისე ვერ შევძლებდი..
კოდი წამოდგა და მითხრა..
-არ გაინძრე... აქედან არსად წახვიდე..
დიდი სიამოვნებით კი წავიდოდი, მაგრამ როგორ?
კოდი გავიდა და ისევ შემოვიდა.. მე აბაზანაში ვიყავი დამალული და გაუკვირდა რომ იქ არ დავხვდი სადაც დამტოვა..
-ლოლა იცოდე.. ვიცი რომ გესმის . .კარები დაკეტილია..
ფანჯარა გამოაღო..
-გასაღებს ფანჯრიდან გადავაგდებ და მერე ნამდვილად ვერაფერი გიშველის.. სად ხარრ? გამოდი ახლავეე..
მე გავედი..
-გასაღები მომეცი.. ხო გამოვედი..
-როგორ იფიქრე რომ გასაღებს მოგცემდი?
ხელი გაუშვა და ფანჯრიდან გადააგდო..
-რატომ მოიქეცი ასე?
-შენთან მარტო დარჩენა მინდა..
-მე კი არა.. ვცდილობდო შენტან ურთიერთობა ამეწყო,მაგრამ შენც ისეთი ხარ როგორიც ჯონი,როგორიც ლიამი.. არ ლიამი თბილი იყო.. ის არასოდეს არაფერს მაძალებდა.. მინდა კიდევ ერთხელ ვნახო.. გაიცანი იქნებ მისგან მაინც ისწავლო როგორ უნდა მოექცე გოგოს..
-ბოდიში თუ გაწყენინე..
კოდი ლოგინზე ჩამოჯდა..
-მაპატიე.. უბრალოდ შენმა სილამაზემ და სიშიშვლემ მძლია..
მე გვერდით მივუჯექი..
-აი რა არ მომწონს ბიჭების როცა გოგოს გასართობ სატამოშოთ თვლიან და მასში მარტო ფეხები მოწონთ..
-მე ეგრე არ ვარ
-ხარ!..
-არაა
-ხარ!.. შენ ახლა სწორედ ეგ დაამტკიცე.. მე არავისთან მაქვს პრობლება.. გინდა მეგობრობა ჩემტან?
-კიი..
-მაშინ ვიმეგობროტ... მე ვცდილობ ახალი ცხოვრება დავიწყო და ამაში თუ ვინმე დამეხმარება უარზე ნამდვილად არ ვიქნები..
კოდი გადამეხვია..
დიდხანს ვიჯექით ასე გვერდი-გვერდ .. სიჩუმე ჩამოვარდა.. არ ვიცოდით ერთმანეთისსთვის რა გვექთვა.. მე ყოველ შემთხვევაში ვერაფერი ვერ მოვიფიქრე რომ მასთან იმ თემაზე მელაპარაკა..
-ლოლა აქ ცხოვრობ შეენ?
-არა.. ფული აღარ მქონდა.. ეხლა უნდა დამერეკა ჩემ ძმასთან იქნებ მოვიდეს და წამიყვანოს.. ფეხით სიარული დამეზარა..
-მე გადავიხდი ფულს და მე თვითონვე წაგიყვან
-რაა? არაა იყოს.. ნამდვილად არ მინდა შენი შეწუხება..
-კარგი..მაგრამ როგორ გავიდეთ?
-ჩემი ოტახის გასაღები გადავგდე და არა შენის..
-მატყუებდი?
-კი.. მეტქი რო რამე იყოს ლოლას ოტახში დავრჩები მეთქი..
-აააა.. კაი ჩავიცმევ.. მაგრამ ისევ ისინი როგორ ჩავიცვა?
-ჩემს ტანისამოს მოგცემ..
-მერე შენ?
-არაუშავს
-ვირაცას გიჟები ვეგონებით..
-მერე რა..
_________________________________________________
სულ ეს იყო .. მადლობა რომ კითხულობთ.. მიზეზების გამო ვეღარ შემოვალ და ძაან მომენატრებით.. ჯერ-ჯერობიტ ეს ჩემი ბოლო სიახლეა..
ეს თავი ჩემ უნიჭიერეს გოგჩოს ეძღვნება
მიყვარხართ და ცოტახნით გემშვიდობებით..
