ეს მეექვსე თავია და გპირდებით რომ დღეიდან აღარ გალოდინებთ კვირაში ოთხჯერ დავდებ :დ
იმ ღამეს არ მეძინა იმაზე ვფიქრობდი მეთქვა თუ არა იანისთვის ეს.იქნებ ეს უბრალოდ ნინას ახირება იყო და იანს ჩემთვის თვალი არ დაუდგია,ისიც შეიძლება რომ იანს არც ვხსომებოდი. ძალიან ვინერვიულე არ მეგონა რომ ეს ჩემს თავს ხდებოდა მე ხომ ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვიყავი რომელსაც მძიმე წარსული ქონდა.
ფრიდა ოთახიდან ჩამოვიდამე მაცივართან მივედი და წვენი გამოვიღე: 
-ისევ მასზე ფიქრობ?
-ვისზე?!..
და გავიცინე რადგან ტყუილი დამეფარა.
-შეგიძლია სხვა მოატყუო მაგრამ შენ ეხლა მე მელაპარაკები.
-ფრიდ უბრალოდ ვერ გავიგე რაზე ლაპარაკობ,ხომ იცი რომ მე ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვარ და შენი მოტყუებაც არაფერში მჭრდება.
-მართალია ერთი ჩვეულებრივი გოგო არაჩვეულებრივი ცხოვრებით.
-კარგი,კარგი,კარგი,კარგი... გუშინ ნინა დობრევი მოვიდა ჩემთან ხოდა ჩხუბი დამიწყო ეგონა რომ იანთან ვიყავი და...
-იმედია შენ ბოდიშები არ მოუხადე...
-შენ მაგას მართლა მეუბნები? მე ბოდიში?
-კარგი ეხლა რას აპირებ?
-მინდა იანთან მივიდე და მოვუყვე ის რომ ნინა მოვიდა არ მინდა რომ იანი ნინას ნაირთან იყოს თან კი მინდა ვუთხრა რომ ჩამომშორდეს.
-მართალი ხარ,ის ნინასთვის მართლაც ზედმეტად კარგია. ისე ვინ იფიქრებდა ეს ანგელოზი ნინა ეგეთი გველი გამოდგებოდა.
-მოდი ამაზე ლაპარაკი აღარ მინდა დღეს მიდიხარ სადმე?
-კი მივდივართ, მეც მოგყვები იანთან. ეხლა ადი ჩაიცვი და ჩამოდი მალე...
-მადლობ მაგრამ,არ მინდა რომ შენც წამოხვიდე შეგაწუხებ.
-კიდევ გაგიმეორო რომ ახვიდე და ჩაიცვა?
2 საათის შემდეგ:
-კარგი მორჩი ჭამას ფრიდ და წავედით რა...
-ვსო მოვრჩი!
კარი გავიხურეთ და გავედით ფრიდა მანქანაში ჩადა,გზაში ხმა საერთოდ არ გაგვიცია ძალიან ვნერვიულობდი უკვე საღამო იყო თითქოს გული უკან მიწევდა... რამოდენიმეჯერ გადავწყვიტე უკან დაბრუნება არ მინდოდა იანის ნახვა... ბოლოს მაინც გადავწყვიტე ამ ყველაფრისთვის წერტილის დასმა.
ფრიდამ მითხრა:
-აქ გავაჩეროთ?
-ხო და იქით ფეხით გადავიდეთ პაპარაცები იქნებიან და ჭორები ატყდება მერე კი ნინა მართლა რაღაცას ჩაიდენს...!
-კარგი გადადი მანქანიდან!
-შენ?
-აქ დამელოდე!სიგარეტს ვიყიდი და მოვალ.
10 წუთში უკან დაბრუნდა მანქანა ჩავკეტეთ და ფეხით გავნაგრძეთ გზა:
ისეთი სიჩუმე იყო... სიჩუმე მეუბნებოდა უკან დაბრუნდიო არ დავუჯერე სამწუხაროდ არადა უნდა დამეჯერებინა ეს ხომ ამ მძიმე ტრანვას რაც იქ ვნახე თავიდან ამარიდებდა.
მალე მივედით იანის სახლში.
-რამხელა სახლია ბარბი.
-კარგი... შევიდეთ
ფრიდამ ჭიშკარი ფეხით გააღო ერთი ნაბიჭი გადავდგით და იქვე გავშეშდი...მომინდა რომ ტირილი დამეწყო, არ ვიცი რატომ,მაგრამ ესეთი გრძნობა არასდროს მქონია თითქოს რაღაცას მასობდნენ. ეს ჩემი გულის შეტევაზე უარესი იყო,მეგონა რომ სიზმარში ვიყავი ვაცნობიერებდი რომ დიდი პრობლემები შემექმნა და ეს ისევ და ისევ ჩემი ბრალი იყო. მე ... მე... ეს... დავინახე. |
