ეს ჩემი მეორე მოთხრობააა! იმედია ისეთივე წარმატებული იქნება როგორც წინა იყო. <3

ჰაი! მე ბარბარა მილერი ვარ :) 

ამჟამად 18 წლის. მყავს მამა, სამწუხაროდ დედა ადრეულ ასაკში 9 წლისას გარდამეცვალა, ავიაკატასტროფისას. იმ კატატროფაში მარტო მე გადავრჩი. დედა მოდელი იყო აი ისიც.

ზუსტად ერთ-ერთი საჰაერო ფოტოსესიისას პარაშუტი არ გაიხსნა და დედა გარდაიცვალა. ყველა მეუბნება რომ დედასავით მონაცემები მაქვს მოდელობის.

მამა მყავს ხო აი ჩემი მამიკო ცნობილი მსახიობია მექსიკაში, აი ისიც :D :

მაგრამ ამჟამად მაინც კანადაში ვცხოვრობ :)) ყველაფერი კი ერთი დღიდან დაიწყო.  მე და ჩემი მეგობარი ფრიდა რომელიც ჩემსავით ულამაზესია :დ

წავედით მაღაზიაში ერთჯერადი ცხვირსახოცისა და მოხარშული გუშონის საყიდლად. სადაც დაგვხვდა უფროსწორად ფრიდას დახვდა ესეთი წარწერა კედელზე!

-აააააააააააააააააააააააააააა!
-ეხლა რა მოგივიდა? (ვუთხარი მე)
- ვაიმე.. ვაიმე ... არ მჯერა შეხედე შეხედე ეს ეს ვაიმე შეხედე ეს ეს.. ეს... ეს...
- ეს სამოდელო გარანტიაა.
- ხო ეს ისაა რაც შენც და მეც გვჭირდება.
- რათქმაუნდა ეს ფარსი არც ერთს გვჭირდება!
- ბარბი მომისმინე! მართალია შანელმა უარი გითხრა მაგრამ ეს არ ნიშნავს რომ სეკრეტაც უარს გეტყვის.

- ჩემო კარგო უბრალოდ ამის სურვილი არ მაქვს.
გავნაგრძე გზა და კალათში სურსათის ჩაწყობა დავიწყე. ფრიდამ თქვა:
- კარგი.. როგორც გინდა.
- ესე იოლად დამთანხმდი?
- არა ეს შენ უთხარი შენ თავს უარი, მე კი ხვალ მივდივარ სეანსზე ამიტომ..
- გინდა გამოგყვები...
- კი რათქმაუნდა, თან შენი ნებით ამბობ ამას :დ

მეორე დილით ფრიდა თავზე დამახტა და გამაღვიძა:
- რა გინდა?!
- აბა წამოგყვებიო?
- რომელ საათზე მიდიხარ? :(
- 12ზე.
- ეხლა 7საათია და გამასწარი აქედან!

მართალია გავიდა მაგრამ მაინც ვეღარ დავიძინე თიითქოს რაღაც მაწუხებდა, ისედაც გულის პრობლემა მქონდა ავტოკატასტროფის შემდეგ ტრამვა მივიღე და ამის შედეგად.წამლის დასალევად ავდექი ხალათიც კი არ მომიცვამს.

კარზე ზარის ხმა გაისმა, მეგონა რომ ფრიდა ისევ პიცის საყიდლად იყო გასული კარი გავაღე და უგონოდ დავეცი.

აი სულ ეს იყო პირველი თავი! იმედია მოგეწონათ, გთხოვთ დააკომენტარეთ მოგეწონათ თუ არა მითხარით და რა გამოვასწორო :) ხო რათქმაუნდა თუ კომენტარები არ ექნება ვერ გავაგრძელებ :(