Dream Is Life = 2 = მადლობა რომ გაგრძელების საშუალება მომეცით.<3 შემდეგი თავი იხილეთ სრულიადში.))
მე ჭამას შევუდექი მაგრამ როდესაც ნახევარი დავამთავრე კარზე ზარის ხმა გაისმა.. - მე გავაღებ. (წამოვხტი) - დაგემთავრებინა ბარემ.! მე დედაჩემს როგორც ყოველთვის არ მოვუსმინე და კარი გავაღე.. კარები რომ გავაღე დავინახე ის რასაც არ მოველოდი. ჩემს წინ იდგა ჯასტინი. როცა შევხედე კარი მივაჯახუნე მე მეგონა მეჩვენება თქო მაგრამ ხელმეორედ რომ გავაღე ისევ ის იყო. გონს მოვედი და მაგრად ჩავეხუტე. ჯასტინმა კი სიცილი ატეხა. ნერვები მომეშალა მაგრამ რას ვიზავთ ეს ხომ ასეთი იდიოტია. უსაზღვროდ ბედნიერი ვიყავი და არც მეგონა ასე ვინმე ყოფილიყოს. გამიკვირდა ასე ადრე რატომ ჩამოვიდა. ცრემლები მომდიოდა სიხარულისგან და ბოლოს როცა მივხვდი რომ ისევ სიცილით კვდებოდა ხმა ამოვიღე: - რა გაცინებს იდიოტო. - რას აგიწევია ეს ფეხი ან რას დახტიხარ. - ნუ მაიმუნობ. წეღაც წავიქეცი და ვერ ვანძრევ აბა რავქნა.. (( - კაიკაი დამშვიდდი მოდი ჩემთან.<3 - ისე მე მეგონა 2 დღეში ჩამოხვიდოდი. - ხო მაგრამ მერე დრო არ მექნებოდა შენს სანახავად.!<3 - გენაცვალე <3 ეხლა აქ ვიდქეთ? თუ შემოხვალ. იქიდან დედამ გამომძახა ვინ არისო - შემოვალთ და ნახავ.! მეც არ ველოდი.. მე თვალები ცრემლიანი მქონდა რათქმაუნდა ეს იმიტომ რომ გამიხარდა მისი ნახვა. შიგნით შევედით მე და ჯასტინი. დედაჩემს გაუხარდა მისი ნახვა და გამოელაპარაკა კიდეც. - როგორც ვიცი ნინის ახლო მეგობარი ხარ. - დიახ მართალია. ბოლომდე ვენდობი მე მას და ამიტომ შევეცადე კონცერტამდე 2 დღით ადრე ჩამოვსულიყავი. - ძალიან კარგი. დაღლილი იქნები დაისვენე და რამეს ხო არ მიირთმევ? - არა არა არმინდა შეგაწუხოთ. - რა შეწუხებაა.!<3 - არა იყოს მადლობა )) ისინი ლაპარაკს მორჩნენ მე კიდე ჯასტინის კისერზე ვიყავი ჩამოკიდებული და ხელს არ ვუშვებდი. - ნინი ნუ ჩამომაგლიჯე კისერი ;დ - 10 წუთის წინ შენზე იყო ლაპარაკი ტელევიზორში ჩამოდისო და რაღაცეები და ისე მიხაროდა რაღაცას გამოვკარი და გადამიბრუნდა რის შემდეგაც ფეხზე დავეცი.. აი ხოხედავ რა პრობლემებს ქმნი.! - ოხ ნინი რა შარიანი ხარ. შენ ის მითხარი ნინა ონლაინშია? - ა კი რაიყო. - არაფერი ნახვა მინდა და სახლი არვიცი. - მევიცი მარა არ გეზარება თბილისში წასვლა? ;დ დაღლილი ხარ თან.! - საღამოსკენ წავალ. შენც წამოდი აბა მე არ ვიცი გზა და შენ მაინც გამაკვლევინე.)) ოღონდ არ დავიკარგოთ.! - არ მიცნობდე მაინც ბიბერ.! გშია? :)) - აუ კიი..<3 - რას შეხეთქავ ჯერ ის მითხარი.! - რასაც მაჭმევ და სხვათაშორის კეიტლინმა მოგიკითხა. - ვაა მართლა? მომენატრა ძაან. )) მე ჯასტინს საჭმელი გამოვულაგე: - შენ რა იცოდი დღესვე რო ჩამოვდიოდი და ამიტო გაამზადე ესენი თუ რა არის? (იკითხა გახარებულმა;დ) - ნუ მაიმუნობ რაღაცეებს. <3 - შენ არ გშია? (( - არა სანამ მოხვიდოდი ვჭამე.. - კაი ხო.. მე ტელევიზორს ვუყურებდი როდესაც ფეხის ხმა გავიგე.. მივხვდი რომ ჯასტინი იქნებოდა და არ შევიმჩნიე. ჩემთან მოვიდა და მიმიხუტა. - რა საყვარელი ლოყები გაქვს ^^ (წამოიძახა ჯასტინმა) - აჰაჰაჰა. ! ხო რჩები დღეს? :)) - აქ? არ მინდა შეგაწუხოთ. - რა? ბიბერ მიფრთხილდი.! რა შეწუხება ხოარ გაგიჟდი. <3 ანუ რჩები ^^ - კაი.. კაი.. კაი.. გარეთ გავალ შეიძლება? - დაიკარგები პირველად ხარ საქართველოში და აქ მითუმეტეს. - არ დავიკარგები.. - კაი კაი მიდი გადი მანამდე გამოიცვალე რო ჩაიფუთნე დაგცხება ;დ - ხო კაი . <3 ჯასტინმა გამოიცვალა და ასეთ ფორმაში იყო: - აუ მეც წამოვალ მეცოდები.! (გავძახე ხმამაღლა) - დაეტიე ერთ ადგილზე მეთვითონ უნდა ვისწავლო აქაურობა.! ;დ - დაგატევ ყუთში -_- იდიოტიხარ. კაიკაი მერე რო დამირეკავ მერე იტყვი შენც წამოსულიყავიო. - არაფერსაც არ ვიტყვი. <3 ჯასტინი გავიდა გარეთ მე ჩიფსი გამოვიღე და საშინელებათა ფილმის ყურება დავიწყე:
სიმართლე რომ ვთქვა სულაც არ იყო საშიში და სასიყვარულო ისტორიას უფრო გავდა. ფილმის ყურების დროს ჩამეძინა მაგრამ მალევე გამომაღვიძა ტელეფონის ზარმა. ნომერს რომ დავხედე ჯასტინი იყო. - ხომ გითხარი დაიკარგები თქო.! არ მიჯერებდი ხო? (ეგრევე მივახალე) - კაი რა ნუ დამცინი. წამოსულიყავი შენც. - აჰაჰაჰა ხო გითხარი წამოვალ თქო. მარა ისე ვერაა მე მაპატიე რა ადგილზე ხარ გარემო მითხარი. - English School აწერია თეთრი შენობაა. - აჰ კაი მანდედან ჩამოუხვიე და მიხვდები გზას ახლოსაა.;) - ოო კაი ხო . <3 ლაპარაკს რომ მოვრჩით იმდენი ვიცინე ვერც გადმოვცემ სიტყვებით ;დ სულელია ეს ბიჭი და რავქნა მეე.. 15 წუთის შემდეგ კარზე ზარის ხმა გაისმა ჯასტინი იყო. როგორც იქნა მოაღწია აქამდე. -_- - იდიოტი ხარ მიცნეს. ;@ - რა ჩემი ბრალია გენაცვალე ნუ გახვიდოდი და ვერ გიცნობდნენ.! - კაი მოვრჩეთ ამაზე ლაპარაკს ფეხი როგორ გაქვს. - უარესაც . შენს გამო ძირს დავდე (( - დედა ჩემი სიკვდილი ეს რა მომხდარა ;დ - Sorry კი არა თბილისსში მივდივართ დღესვე..)) - რა? არა არ არსებოსბ აქ უნდა დარჩე.! - ხოარ გაგიჟდი ცოდოა ნინა. - მეც ცოდოვარ.. რაც გინდა ის ქენი ჯანდაბაშიც წასულხარ.! - Okay.. შენც უნდა წამეყვანე. - მოვდივაარ. ^^<3 მიყვარხარ ძაან.)) - ოო ხოვთქვი ;დ მიდი მიდი გამოიცვალე და მოვალ მეც. მე გამოვიცვალე და გარეთ გავედით.. იცნეს ხალხმა ეს ბიბერი და რა მექნა? ამიტომ ვიდექი დებილივით და ველოდებოდი როდის მორჩებოდნენ ლაპარაკს -_- მალევე გავუდექით გზას. გზაში ჯასტინს ტელეფონმა დაურეკა და მივხვდი რაღაცაში იყო საქმე. - რა მოხდა? - ...... პირველ რიგში მინდა ყველას ძალიან დიდი მადლობა მოგიხადოთ რადგან არასოდეს ჰქონია ჩემს მოთხრობას 25 კომენტარი და ეს მხოლოდ რამოდენიმე ადამიანის მოთხრობებზე ხდება.! უღრმესი მადლობა და გპირდებით იმედებს არ გაგიცრუებთ.!<3 მიყვარხართ ძაან. პირველად დავდე მემგონი ამხელა თავი რომელიმე მოთხრობის და არც ვიცი როგორ მოხდა ;დ ველი კომენტარებს და რათქმაუნდა კრიტიკას.!<3
|