1 კვირის შემდეგ: აუტანელ ტკივილს ვგრძნობდი,ამას ვეღარ გავუძლებდი,მთელი ტანი მიკანკალებდა,თვალები მეხუჭებოდქ,თავს საშინლად ვგრძნობდი,კარგად ვიცოდი ყველაფერი კარგად არ დამათავრდებოდა.მთელი ტანით "დავხტოდი",ერთ ადგილას ვეღარ ვჩერდებოდი,საშინელებათა ფილმში მეგონა თავი რომელშიც მე მთავარი გმირი ვიყავი... ქარი ჩემს თმას ბურდავდა,მე კი გრილი სიო მსიამოვნებდა.მთელი ღამე აუწერელ ტკივილში გავლიე,საშინლად ვიყავი,თავი მტიოდა,საშინელი ფიქრები მიტრიალებდა თავში და ნათლად ვხედავდი,რომ სიკვდილისკენ მივიწევდი... ბოლოს საშინელი წივილი აღმომხდა და მივხვდი რომ მშობიარობა დამეწყო,ტკივილი საათობით გაგრძელდა,ჰერმიონე ახლოს იყო,მეხმარებოდა,მაგრამ ტკივილი არ ცხრებოდა,ჩემს სხეულში არსებული ცეცხლი არ ქრებოდა "ვიწვოდი",მტკიოდა,ვწიოდი,ვტიროდი,თვალებს ძლივსღა ვახელდი,ჰარი მოწყენილი თვალებით მიყურებდა,ხვდებოდა,რომ ყველაფერი დასარულს უახლოვდებოდა...ტკივილი,ტირილი,წივილი ერთმანეთს ენაცვლებოდა,ცრემლები ღაპაღუპით მომდიოდა,სახე მისველდებოდა ბოლოს დავნდებდი,ტირილი გავიგონე,ჰარის სახეზე წამიერი ღიმილი დავინახე,მაგრამ ის იმწუთასვე გაქრა... მე ის პირველად დავინახე გულში ჩავიკარი,მაგრამ უცებ გული საშინლად ამიჩქარდა,სუნთვა შემეკრა,ჰაერი სიკვდილის სუნით აივსო,უკიდეგანო მორევში გადავეშვი,ჰარის გამაყრუებელი ყვირილი გავიგონე,თვალები დავხუჭე ჰერმიონეს ხმა ჩამესმა ყურში და მოვკვდი... დააკომენტარეთ,ხვალ დავამთავრებ...
|
