დიდი ხნის შემდეგ გამომეღვიძა,საშინლად მტკიოდა თავი და თითქოს კისრიდან დიდი ძვალი გამოეღოთ,საშინლად ვიყავი,ვხვდებოდი,რომ აქ ცხოვრება მით უფრო საშიში ხდებოდა და სიცოცხლისთვის "ბრძოლა" მომიწევდა,ჩემს მოკვლას პირველივე დღეს ეცადნენ და თვეების შემდეგ რაღა იქნება?
უეცრად ისეთი მაღალი კივილი გავიგონე,რომ კინაღამ დავყრუვდი.ოთახში ვიღაც ქეითი შემოვიდა და მეგობრულად გამიღიმა,მაგრამ იყო ის მართლაც ადამიანი?
-ადამიანი ხარ?
-მეხუმრები?არა
-აბა?
-არაა პრობლემა,მივხვდი...
-ჰო ერთ დროს მე და ჩემი ძმაც ადამიანები ვიყავით...
-შენი ძმა?
-ჰარი,ვინც...
-კინაღამ მომკლა?
-ჰო 
-ადამიანობაზე რა?
-რა და,ჩემი და ჰარის მამინაცვალი ვამპირი ყოფილა,შვილებივით ვუყვარდით და მერე როცა დრაკულამ ჩვენც მოგვკლა ვამპირებად გადაგვაქცია,ეგონა გვიშველა,მაგრამ არა...ამას სიცოცხლე არ ჰქვია...
-შენთვის მარადისობა ახლა იწყება,ჩემთვის კი სიცოცხლე ალბათ ძალიან მალე დამთავრდება -მასეც ნუ იტყვი ჰარი ბოროტი არაა,მაგრამ მაგის გარდა მასეთს ჯერ ვერავინ გაგიბედავდა...შენ კი არა დრაკულას ვერ გაუბედავდა..
-რას?
-შენი მოკვლა ყველას ეკრძალება,ჰარი კი რაინდი ვითომ გამოხტა და გიკბინა 
-რატომ?
-ნუ სვამ რა ასეთ კითხვებს,მაინც არ გიპასუხებ!
-ვითომ?
-მართლა!!!
-ეხა მითხარი თორე არ დაივიწყო ადამიანი ვარ,მე რაღაცეები მეხერხება,არ ჩამოვთვლი...
-კარგი ჰო,შენ ვინც მოგკლავს უკვდავი გახდება,ამიტომ შენი მოკვლა ჩვენთვის აკრძალულია...
-რაში გინდათ უკვდავება,როცა ისედაც უკვდავები ხართ?
-იმაში რომ ჩვენი მოკვლა შეიძლება და იმისი შეუძლებელი იქნება...
-ააა...
-კარგი წადი თორემ 3 საათია უკვე გაკვეთილები კი 4-ზე დამთავრდება და...
-კარგად ვიცი რაც მოხდება...
გარეთ გავედი თუ არა სასწრაფოდ ვისაუზმე,შუადღით და უცებ დრაკულას კაბინეტში აღმოვჩნდი მისივე ბრძანებით...
-ნინა,სად ხარ მთელი დღე?
ჯანდაბაში-თქო კინაღამ წამომცდა მარა სუ იქ არ ვიყავი?!
ჩვენს შორის სიჩუმე ჩამოვარდა,ბოლოს კარის ჭრაჭუნმა ყველაფერი დაარღვია...
ეს ჰარი იყო,ჩემს დანახვაზე შეიშმუშნა,ამან დიდად არ მომხიბლა დრაკულამ ჰარის ლექციები უკითხა,რომ მე თუ მომკლავდა,თავისი ჭკუით უკვდავს მოკლავდა და მერე გამოგვიშვა...
-ესეიგი ჰარი?
-ჰო,ნინა ჰარი...
-რა გინდოდა?ვიცი რაც მარა...
-ბოდიში მარა უკვდავება ყველას უნდა ისე იმის მერე რაღაცას მივხვდი...
-რას?
-სიტყებით ვერ აღვწერ იმიტო რო მიმაკლავ,ისე ვერ შეძლებ მარა...
-თქვი რა...
-მიყვარხარ...
WTF?ჩემთვის ვფიქრობდი...
არაფრის თქმა არ დამაცალა და მაკოცა...
-მგონი ცოტას აფრენ ხო იცი?
ეს ვუთხარი და წამოვედი!!!
-იმედია მოგეწონათ,ველი კომენტარებს,ხვალ შეიძლება ვერ დავდო და აი დღესვე
მოვასწარი თუ მოვახერხე მეოთხე თავსაც ხვალ დავდებ :*
დაამოწმა 
